Anika Leila: Η fashion designer που ζωγραφίζει με παλιές παλέτες μακιγιάζ
Σκιές ματιών, πούδρες και eyeliners πέραν της ημερομηνίας λήξης τους μετατρέπονται σε πρώτη ύλη για να αποδοθούν τα απόκοσμα, jelly-like πλάσματα της Anika Leila στις συλλογές ρούχων και τα έργα της.
Η έννοια της επανάχρησης και της αξιοποίησης του πεπερασμένου λαμβάνει μια νέα διάσταση στα χέρια της δημιουργού βρετανικής και ινδικής καταγωγής. Η απόφοιτη του St.Martins χάρη στη συλλογή-ντεμπούτο της το ‘22, που θίγει προσωπικά και κοινωνικά ζητήματα, έχει χρισθεί από τον Τύπο ως «someone to watch», ενώ μετρά ήδη συνεργασίες με τη Vogue και το αναγνωρισμένο agency diet_paratha στο ενεργητικό της. Αν και οι μορφές που κυριαρχούν στα ενδύματά της μοιάζουν με digital εκτυπώσεις ή αποτέλεσμα spray,για τις γραφιστικές εικονογραφήσεις της καθετί ζωγραφίζεται από την αρχή με λεπτά πινέλα και out of use, make-up.
Η αβαν-γκαρντ τεχνική της ενσωματώνει αυτή την αντισυμβατική προέλευση του χρώματος, δημιουργώντας μια τάση. Η Leila συγκεντρώνει μεγάλες ποσότητες αχρηστευμένων σετ μακιγιάζ χάρη στις δωρεές από τους ακόλουθούς της στο Instagram, το φιλικό της περιβάλλον και τοπικούς φιλανθρωπικούς οργανισμούς, ενώ δεν σταματά να αναζητά ενεργά νέες προμήθειες. Μια πρώην πηγή καλλωπισμού, αποκτά έναν νέο όμορφο ρόλο, καθώς εφαρμόζεται στο ύφασμα με την προσεκτικά μελετημένη τεχνική της Leila. Οι αιθέριες τρισδιάστατες μορφές της μιμούνται τις γραμμές και την υφή της ανθρώπινης όψης. Χαίνοντα στόματα, κλειστά μάτια, λοξές αναλογίες… Τα σχέδιά της παίζουν με τα όρια της φόρμας, ανακαλώντας κάτι ανοίκειο και συνάμα υπνωτιστικό…
Μέσα στη δίνη του κόσμου της μόδας, τα σχέδια της Anika Leila εστιάζουν στη σημασία της ενδοσκόπησης και της κατασκευής ενός προσωπικού αφηγήματος, αντικατοπτρίζοντας την τολμηρή πορεία μιας νεαρής σχεδιάστριας σε αχαρτογράφητα καλλιτεχνικά νερά. Με έναν ιδιότυπο συνδυασμό νοσταλγίας, βιωσιμότητας και ανορθόδοξων μέσων παραγωγής, η Anika Leila είναι έτοιμη να αφήσει το δικό της μοναδικό αποτύπωμα στο πεδίο του πρωτοποριακού design.
Η καλλιτεχνική της μέθοδος είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον τρόπο που μεγάλωσε. Πλάι στην υφάντρα γιαγιά της και τα χειροποίητα ενδύματα που κεντούσε, διασώζοντας τις παραδόσεις των Παντζάμπι, η μικρή Leila ανακάλυψε την τέχνη της βελονιάς, ενώ το να συμβιώνει με τα τρία μεγαλύτερα αδέρφια της, της επέτρεπε να κρατά κάθε είδους αφημένα αντικείμενα και παιχνίδια, πειραματίζοντας με τις μορφές τους και δίνοντάς τους μια νέα ζωή. Παράλληλα, η διαφορετική της εμφάνιση λόγω της λεύκης την έκανε πολλές φορές να απομονώνεται, δραπετεύοντας σε φανταστικούς κόσμους μέσα από παιχνίδια στον υπολογιστή της. Η Leila κατάφερε να αποκτήσει την πρώτη της ραπτομηχανή στα 14, εξοικονομώντας χρήματα από τη δουλειά της σε καφέ και έκτοτε δεν σταμάτησε ποτέ. Η παρατήρηση και ιστορίες από τα αγαπημένα της πρόσωπα κεντρίζουν τη φαντασία της και λειτουργούν ως ερεθίσματα, μεταφέροντας τις εντυπώσεις της σε μεγάλες επιφάνειες υφάσματος.
Τα σχέδιά της βασίστηκαν στο παιχνίδι που έπαιζε μικρή το «Annika’s Odyssey» με ένα μικρό κορίτσι που χάνοντας το αγαπημένο της παιχνίδι ξεκινά μια μεγάλη περιπέτεια, υπερβαίνοντας εμπόδια και ξεγελώντας τα μικρά και μεγάλα τέρατα γύρω της. Το παιχνίδι αυτό δημιούργησε στο μυαλό της 25χρονης πλέον σχεδιάστριας μια ενδιαφέρουσα αναλογία. Η ίδια αναγνώρισε ότι η χειραγώγηση και η ανάγκη αποδοχής ήταν ένα τεράστιο μέρος της παιδικής της ηλικίας λόγω του περιβάλλοντός της. Χρησιμοποίησε την αφήγηση του παιχνιδιού, τα οπτικά στοιχεία των τεράτων και τα μαθήματα που της δίδαξε το παιχνίδι ως παιδί για να εξερευνήσει αυτά τα θέματα μέσω υφασμάτων, γλυπτών, εκτυπώσεων και δοκιμών επί του υφάσματος. Τα πρόσωπα είναι αναπαραστάσεις των τεράτων του Odyssey και το μακιγιάζ που χρησιμοποιήθηκε αποτελείται από καλλυντικά και μπογιές προσώπου της Disney, που η μητέρα της κρατούσε σε ένα κουτί με παλιά αναμνηστικά.
Τα αλλόκοτα πρόσωπα γίνονται το μέσον για να αποδοθεί ο συναισθηματικός κόσμος, ο χαρακτήρας και η έννοια της ατομικής ταυτότητας. Αποτελούν συμβολικές επινοήσεις του εγώ. Όπως έχει δηλώσει η Leila στο περιοδικό hypebae: «αυτά τα πρόσωπα αντανακλούν εμένα ως άτομο. Όταν τα κοιτάζω, εντοπίζω κάτι το αυτοαναφορικό, ένα δικό μου νοήμα μέσα σε αυτά και τα αντιμετωπίζω ως χαριτωμένες αλλά αληθινές απεικονίσεις του εαυτού μου και των όσων έχω περάσει». Στωικά, μελαγχολικά ή και ειρωνικά τα παράξενα πλάσματα της Leila λειτουργούν ως αυθεντικές αναπαραστάσεις ακατέργαστων σκέψεων του ασυνειδήτου.
Το gaming και τα σκίτσα με καρικατούρες και τις γκριμάτσες τους, ίσως να εκλαμβάνονται από πολλούς ως παιδιάστικες ενασχολήσεις, όμως τα womenswear look της Leila έχουν το δικό τους στέρεο εννοιολογικό υπόβαθρο. Ενώ η βιομηχανία της ομορφιάς ανθεί, το ίδιο συμβαίνει και με τη σπατάλη και τη συσσώρευση αποβλήτων στο αρνητικό μέγιστο. Γι’ αυτό και η σχεδιάστρια συνειδητά αποφάσισε να αναπτύξει τη δική της μέθοδο εκτύπωσης που αντικαθιστά τα μελάνια με παλιά καλλυντικά. Η ανάκληση των παιδικών αναμνήσεων θαλπωρής και χαράς με τη γιαγιά της και η έξυπνη ανακύκλωση των προϊόντων μακιγιάζ επιτρέπουν στη Leila να ανατρέξει στο παρελθόν και ταυτόχρονα να χαράξει το μέλλον.
Το να κρατήσει τα ιδανικά και τα αγνά συναισθήματα των παιδικών της χρόνων αναλλοίωτα ήταν επιτακτικό, γι’ αυτό και επέλεξε τον βιώσιμο τρόπο παραγωγής και τη λογική του upcycling. Η Leila βρίσκει τις υψηλής ποιότητας ύλες της από μια οικογένεια που συλλέγει παλιό στοκ υφασμάτων στο Southwall του Δυτικού Λονδίνου. Οι μορφές της προκύπτουν από προπλάσματα σε πηλό και ύστερα τις επιζωγραφίζει στο ύφασμα με σκιές… Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι η Leila ανέπτυξε μόνη της έναν τρόπο να διατηρεί τις εκτυπώσεις της αναλλοίωτες στα ενδύματά της, εφευρίσκοντας μια τεχνική με ένα δικό της σπρέι σταθεροποίησης χρώματος με μια μη τοξική σύνθεση.
Με τα σχέδιά της να γίνονται αντικείμενο ευρέας αντιγραφής και κλοπής των δημιουργικών δικαιωμάτων της από αλυσίδες, όπως το SHEin και το AliExpress η ίδια αρχίζει να γίνεται περισσότερο διστακτική με το τι μοιράζεται online, αναπτύσσοντας με αργά αλλά σταθερά βήματα το προσωπικό της brand. Πέρα από το playful στιλ της και τα ποπ σχέδιά της, η ελευθερία έκφρασης, ο ευσυνείδητος τρόπος ζωής και οι κοινές αξίες είναι αυτές που την καθοδηγούν και δημιουργούν ένα δίαυλο επικοινωνίας με το κοινό.
