Funeral Dress Code: Ενδεδειγμένες ενδυματολογικές επιλογές για τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή μας
Σε μία κατάσταση πένθους, σίγουρα οι σκέψεις για το στιλ έχουν δευτερεύοντα ρόλο, πολλές φορές, όμως, το να παρουσιαστείς παραμένοντας ο προσεγμένος εαυτός σου θεωρείται ένας τρόπος να τιμήσεις εκείνον που έχει χαθεί.
Είτε πρόκειται για μια επίσημη συγκέντρωση ή για μια ολιγομελή σεμνή τελετή αυτό που προέχει είναι να βρεθεί κάτι ευπρεπές, που δεν απαιτεί μεγάλη σκέψη και προσπάθεια, επιβαρύνοντας τη συνθήκη και την προσωπική φόρτιση. Μια σύντομη αναζήτηση περιλαμβάνει την εύλογη επιλογή ενός συνόλου σε μαύρο χρωματισμό.
Αν και στην αρχαία Ελλάδα και στους πολιτισμούς της Ασίας και της Ινδίας, το λευκό ήταν το χρώμα του πένθους, ήδη από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μια μαύρη μάλλινη τήβεννος αποτελούσε την ενδεδειγμένη αμφίεση. Συνεχίζοντας την ιστορική ιχνηλάτησή του από τον 6ο αιώνα του Χριστιανισμού το μαύρο ήταν συνώνυμο με το «πνευματικό σκοτάδι της ψυχής» και προοδευτικά από τον 14ο αιώνα και έπειτα είχε παγιωθεί στη συνείδηση όλων ως το «χρώμα της θλίψης».
Μάλιστα, κατά την ταφή της Ελισάβετ της πρώτης, της «Παρθένου Βασίλισσας» το 1603, η νεκρική πομπή της απαρτιζόταν από μαυροφορεμένους ακόλουθους και το χρώμα αυτό άρχιζε να θεωρείται αρμόζον για μια μεγαλόπρεπη βασιλική ταφή, επειδή η επίτευξή της απόδοσής του απαιτούσε διαδοχικές προσμείξεις άλλων χρωμάτων σε πολλαπλές στρώσεις κάτι που ήταν κοστοβόρο και συνεπώς λόγω της πολυτέλειάς του αντάξιο μιας Μεγαλειότητας.
Η ευρεία διάδοση του μαύρου ως επίσημη περιβολή πένθους από τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις των ευγενών έως και τα κατώτερα στρώματα εμφανίζεται ξανά τη Γεωργιανή περίοδο στην Αγγλία (1714-1837). Τότε είναι που συναντώνται τα μαύρα φορέματα με φαρδύ ποδόγυρο από το πυκνό ύφασμα “bombazine”, ένα είδους τουίλ, το βαμβακερό πενιέ, το κρεπ ή το μετάξι, οι κάπες με κουκούλα και τα συνοδευτικά γάντια, που προετοιμάζονταν στην Αυλή ή σε ειδικά εξουσιοδοτημένους ράφτες και μοδίστρες. Τα κοσμήματα δεν επιτρέπονταν, ενώ τη μονοτονία του μαύρου ακολουθούσαν και τα μαύρα λιτά δερμάτινα παπούτσια. Το μαύρο σάλι ή πελερίνα, μια βεντάλια, οι λευκές πέρλες ή μια παρέκκλιση στο ένδυμα σε τόνους του δαμασκηνί ή του λιγότερο μουντού γκρι ήταν αποδεκτές στην κατοπινή περίοδο του πένθους.
Η κορύφωση του μαύρου στην καθημερινότητα του βίου ήρθε την ιδιαίτερα γνωστή για την αυστηρότητα των ηθών, Βικτωριανή εποχή (1837-1901), τότε που η Βασίλισσα Βικτώρια μετά την απώλεια του αγαπημένου της συζύγου Αλβέρτου το 1861, επέβαλλε ως κόσμια εμφάνιση μια ενδυμασία με κυρίαρχο το μαύρο σε μόνιμη βάση.
Πλέον, σε μια κηδεία ή σε μια επιμνημόσυνη δέηση αν και δεν υπάρχει ο ίδιος απαρέγκλιτος ενδυματολογικός κώδικας, το μαύρο είναι η πρώτη αυτόματη σκέψη. Το μέτρο και η συναίσθηση της κατάστασης απαιτεί τον αποκλεισμό κραυγαλέων λάμψεων, υπερβολικά κοντών ή εφαρμοστών ενδυμάτων, επιζητώντας μια ουδετερότητα και μία διακριτική άνεση.
Το ζητούμενο είναι ένα πρακτικό “smart outfit”, που θα μας βγάλει από τη δύσκολη θέση και το βάρος των επιπλέον προβληματισμών. Προτάσεις, όπως μια μαύρη κάπα ή ένα μακρύ παλτό με ένα σύνολο deux-pièces ή μια πλισέ φούστα στο μήκος των αστραγάλων και χαμηλές μαύρες μπαλαρίνες επιτυγχάνουν την αίσθηση μιας ομοιομορφίας, χωρίς τον ανεπιθύμητο θόρυβο.
Μια άλλη επιλογή είναι ένα μαύρο oversized μπλέιζερ, ένα ζιβάγκο με ψηλό λαιμό, ένα μαύρο δερμάτινο παντελόνι και δετά παπούτσια τύπου oxford, που δημιουργούν το εφέ μιας στολής με σύγχρονο, μίνιμαλ τρόπο. Ένα φαρδύ sweater dress είναι μια ακόμα εύκολη λύση συνδυασμένο με ψηλές μπότες, που καλύπτουν τα πόδια.
Ένα σκούρο γκρι τουίντ ύφασμα ή μια λεπτή ρίγα pinstriped σε κοστούμι, ή ακόμα και ένα λευκό πουκάμισο, που ξεπροβάλλει από μια μαύρη καζάκα ή ένα μαύρο jumpsuit είναι μικρές ανάσες για ένα όχι τόσο βεβαρημένο σύνολο. Σε περίπτωση ανάλαφρου καιρού μια μαύρη μακριά καπαρντίνα, κλειστή με μία λεπτή τσάντα χιαστί είναι μια διαχρονική εναλλακτική.
Τους θερινούς μήνες, ένα μαύρο φόρεμα σε γραμμή Α σε στιλ Jackie O, ένα shirtdress σε σιλουέτα πουκαμίσου, ή ένα μαύρο t-shirt με λινό μαύρο παντελόνι είναι τα αντίστοιχα staples εν μέσω των υψηλών θερμοκρασιών.
Στα αξεσουάρ, τα μαύρα δερμάτινα γάντια αδιαμφισβήτητα είναι ένα κομμάτι-κλειδί. Τα μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου, με τη σειρά τους, καλύπτουν το πρόσωπο, κρύβοντας τα δάκρυα και κρατώντας κατά έναν τρόπο ιδιωτικές τις εκφράσεις του.
Ως προς την προσθήκη κοσμημάτων, μια λεπτή σειρά από πέρλες ή μονάχα ένα ζευγάρι από λευκές πέτρες στα αυτιά, ένα ρολόι στον καρπό και ενδεχομένως τα δαχτυλίδια των νυμφευμένων είναι αρκετά. Τα μαύρα καπέλα είναι αναμενόμενα σε επίσημες τελετές σε χώρες, όπως η Μεγάλη Βρετανία με τη μακρά της παράδοση στο εν λόγω εθιμοτυπικό. Ένα μεταξωτό μαύρο φουλάρι μπορεί επίσης να καλύψει με έναν κλασικά αποδεκτό τρόπο τα μαλλιά.
Ακόμα, όμως και ένα σκουφάκι beanie σε ένα πιο casual στιλ, ενδεχομένως είναι αποδεκτό για κάποιο άτομο νεαρής ηλικίας, λειτουργώντας ως ένα πιο σύγχρονο κάλυπτρο κεφαλής.
Σε κάθε περίπτωση, η στιγμή αυτή δεν είναι μια αφορμή για επίδειξη αισθητικής και μιας επιτηδευμένης απόδειξης κομψότητας. Ακόμα, λοιπόν και όταν η διάθεση για την οποιαδήποτε, έστω και υποτυπώδη προσπάθεια είναι μηδενική, αυτό που προέχει είναι ο σεβασμός στην ψυχολογική μας κατάσταση. Το να επιλέξουμε τυχαία κάτι μαύρο που νιώθουμε ότι μας περιβάλλει προστατευτικά είναι αρκετό…
