Η νεαρή δημοσιογράφος που έκανε ρεπορτάζ μεταμορφώθηκε σε μια έμπειρη «διαβασμένη» παρουσιάστρια -από τις καλύτερες της γενιάς της. Φωτεινή, με χιούμορ, δοτική, δυναμική και με άποψη η Σταματίνα Τσιμτσιλή κάνει πρωταθλητισμό στη δουλειά της. Παράλληλα, απολαμβάνει την οικογενειακή της ευτυχία -είναι μητέρα τριών παιδιών.
Με αφορμή τα 10 χρόνια του «Happy Day» συνάντησα την παρουσιάστρια για να ξετυλίξει τη διαδρομή στης στη Bovary. Τα ανέμελα παιδικά χρόνια, η απόφαση από γιατρός να γίνει δημοσιογράφος, η απώλεια του μπαμπά της, η οικογενειακή ζωή και ο λόγος που δεν σταματάει την εκπομπή της τώρα που βρίσκεται στο απόγειο.
Η Σταματίνα Τσιμτσιλή πού μας προτρέπει καθημερινά να λέμε «Αξίζω» το έκανε πράξη: η ίδια πίστεψε ότι αξίζει τα καλύτερα στη ζωή και με την ενέργεια της μάς έβαλε στον κόσμο της. Κι αυτή που θα διαβάσατε είναι η ζωή της.
«Γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στα Άνω Πατήσια σε μια τετραμελή οικογένεια με τους γονείς μου και την αδερφή μου. Η μαμά, από τον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, και ο μπαμπάς, από τη Δαύλεια Βοιωτίας, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν στην Αθήνα. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ανέμελα, σε ένα εντελώς διαφορετικό κέντρο της πόλης πιο φιλόξενο και φιλικό, που τότε δεν φοβόσουν να αφήσεις το παιδί σου να παίξει στη γειτονιά. Θυμάμαι, όταν ήμουν στην έκτη δημοτικού, με την αδερφή μου, πηγαίναμε μόνες μας στο φούρνο για ψωμί, πεταγόμασταν στο ψιλικατζίδικο για να πάρουμε κάτι για το σπίτι. Αυτή την εποχή δύσκολα αφήνεις τα παιδιά να διασχίσουν μόνα τους το δρόμο ή να περπατήσουν στη γειτονιά μόλις πέσει το φως.
Θυμάμαι έντονα τα καλοκαίρια που τα περνούσα στην Ασπροβάλτα, στο εξοχικό της θείας μου. Οι γονείς μου δούλευαν, είχαν τουριστικό γραφείο, και δεν μπορούσαν να το αφήσουν για να κάνουν μαζί μας διακοπές. Για εμένα και την αδερφή μου ήταν ένα πολύ ωραίο τρίμηνο με μπάνια, θάλασσα, πολύ παιχνίδι -χωρίς κινητά, tablet. Χαίρομαι πάρα πολύ που κατάφερα να ζήσω τόσο ανέμελα παιδικά χρόνια.
Ήμουν πάντα μια πολύ καλή μαθήτρια. Ήμουν ανταγωνιστική, ήθελα να έχω καλούς βαθμούς, μου άρεσε πολύ το διάβασμα και έκανα διάφορες δραστηριότητες, όπως μπαλέτο, ζωγραφική και ξένες γλώσσες. Οι γονείς μου ήταν της λογικής θυσιαζόμαστε εμείς για να προσφέρουμε ότι καλύτερο στα παιδιά μας -όπως οι περισσότεροι γονείς. Δηλαδή, ήταν άνθρωποι, που ενώ δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια, μας πήγαιναν σε ιδιωτικό σχολείο. Είμαι από μια μεσοαστική οικογένεια -δεν τους περίσσευαν τα χρήματα, αλλά ήθελαν να μάς στηρίξουν και φυσικά να κάνουμε ότι δραστηριότητες μάς άρεσαν.