Μόνικα: «Παλαιότερα κοιμόμουν και ξυπνούσα με τη μουσική, τώρα με την κόρη μου»
Η άψογη επαγγελματίας, που κάθεται με άνεση μπροστά στο φακό για να γίνουν οι απαραίτητες λήψεις, μεταμορφώνεται σε παιδί όταν δίπλα της έρχεται η 4χρονη κόρη της, Μελίνα. Δύο ώρες μετά από πολλά γέλια και ωραίες συζητήσεις είχα την αίσθηση πως βρίσκομαι με μια φίλη, που απλά είχα καιρό να συναντήσω. Η Μόνικα σε μια σπάνια συνέντευξη, μας αφήνει να τη γνωρίσουμε λίγο παραπάνω, με τα δικά της λόγια...
«Γεννήθηκα στην Αθήνα σε μια οικογένεια που μου έδωσε πάρα πολλή αγάπη και προσοχή. Τα επόμενα χρόνια μετακομίσαμε πολλές φορές γιατί ο μπαμπάς μου, ως γιατρός, έπαιρνε μεταθέσεις και τα περισσότερα μαθητικά μου χρόνια τα έζησα στο Καρπενήσι.
Αυτό το μέρος ήταν επιλογή των γονιών μου, ήμασταν ξένοι στον τόπο, ενδεχομένως να τους είχε κουράσει η Αθήνα. Είχε ανοίξει μια θέση διευθυντή για τον πατέρα μου και ήταν μια πάρα πολύ καλή αφορμή σαν παιδιά να μεγαλώσουμε μέσα στη φύση. Για μένα ήταν το μεγαλύτερο δώρο των παιδικών μου χρόνων. Από την άλλη, με την οικογένειά μου ταξιδεύαμε πάρα πολύ και είχα την τύχη να δω πολλά μέρη του κόσμου. Επιστρέφοντας πίσω στο Καρπενήσι, στο βουνό, όλα γίνονταν παραμύθι στα μάτια μου. Κάθε φορά που αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια νιώθω πως ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη.
Η πρώτη μου επαφή με την μουσική έγινε μέσα από τον αδερφό μου. Αγαπούσε πολύ την μουσική, ήταν πάντα το ταλέντο της οικογένειας. Οι γονείς μου είναι λάτρεις, οπότε μεγαλώσαμε σε ένα περιβάλλον γεμάτο μουσική. Εκείνος κόλλησε το μικρόβιο και το εκδήλωσε πρώτος. Έκανε μαθήματα πιάνου, κιθάρας και μου ζητούσε να τον βοηθήσω με τα μαθήματα κιθάρας -έκανα κι εγώ, αλλά ήμουν η χειρότερη μαθήτρια. Θυμάμαι όλοι οι καθηγητές έλεγαν στη μαμά μου "δεν είναι το παιδί για μουσική". Οπότε, δεν ξέρω να διαβάζω μουσική.
Όταν ο αδερφός μου σπούδαζε στην Πάτρα είχε φτιάξει μια μπάντα, τους Serpentine όπου τραγουδούσαν αγγλικά κομμάτια. Το πάθος μας ήταν το Smashing Pumpkins, και για μας ήταν ένας παραδεισένιος κόσμος».
«Στα 13 μου συμμετείχα στα lives της μπάντας όπου έκανα δεύτερα φωνητικά, βοηθούσα στα πλήκτρα, δηλαδή έκανα ότι μπορούσα, δεν καταλάβαινα και πολύ τι γινόταν. Εμφανιζόμουν μπροστά σε 1000 άτομα και έλεγα "wow, τι ωραία". Θυμάμαι όλοι ήταν αγχωμένοι, εγώ μια χαρά -ήταν το παιχνίδι μου.
Εκείνο το χρόνο ήρθε στο Καρπενήσι η Φιλαρμονική και οι γονείς μου με παρότρυναν να ξεκινήσω, αφού δεν μπορούσα με τα μαθήματα πιάνου. Εκεί είχα την καλύτερη καθηγήτρια. Μια καταπληκτική, νέα γυναίκα με πολλή όρεξη για δουλειά. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έπιασε την κλίση που είχα στο να μαθαίνω μουσική με το αυτί παρά με την ανάγνωση. Εγώ άκουγα μουσική και έπαιζα για να περνάω καλά, να ανοίγει η ψυχή μου, να χαμογελάω και η κυρία Εύη το κατάλαβε αμέσως. Επειδή ήξερε πως δεν θα μελετήσω στο σπίτι με έβαζε να ακούσω ένα τραγούδι για να μαθαίνω να το παίζω. Συνήθισα να παίζω έτσι μουσική και με την Φιλαρμονική εξελίχτηκα πάρα πολύ. Κάναμε πολλά ταξίδια παίζοντας μουσική και παράλληλα πήγαινα όταν με καλούσε ο αδερφός μου να παίξω rock n roll.
Ήρθα στην Αθήνα ως φοιτήτρια στο Μαθηματικό τμήμα του Kαποδιστριακού Πανεπιστήμιου. Αν και δεν είχα ζήσει στην πόλη, μέσω του αδερφού μου και της μπάντας, είχα ένα μεγάλο κύκλο γνωριμιών. Θυμάμαι, ακόμα και τους συμφοιτητές μου να με προτρέπουν να ασχοληθώ με τη μουσική με αποτέλεσμα να δικτυωθώ. Ως session musician ξεκίνησα να παίζω σε πολλές μπάντες. Έπαιζα πλήκτρα, οπότε άρχισα να ταξιδεύω πολύ. Ήταν λίγο περιστασιακές αυτές οι μπάντες γιατί δεν το έπαιρναν τόσο σοβαρά, ή δεν εξελίσσονταν.
Ξεκίνησα να γράφω τα δικά μου τραγούδια και μια ημέρα ανέβασα το "Over the hill" στο My Space –μια πλατφόρμα αντίστοιχη με τα σημερινά social media, αλλά μόνο για μουσική. Μέσα σε 24 ώρες είχε 1000 κλικ και βρέθηκα να λαμβάνω τηλεφωνήματα από δημοσιογράφους. Μετά ήρθαν οι δισκογραφικές. Δεν μπορούσα να το πάρω σοβαρά γιατί σπούδαζα μαθηματικά, μια δύσκολη σχολή όπου έπρεπε να είμαι συγκεντρωμένη και να διαβάζω πολύ.
Θυμάμαι στα πρώτα μου ραντεβού στις δισκογραφικές πήγαινα με δύο συμφοιτητές μου κι έλεγα πως ο ένας ήταν ο μάνατζερ. Πάλι το έβλεπα σαν παιχνίδι. Εκείνοι με ρωτούσαν αν έχω κι άλλα τραγούδια για να μου βγάλουν δίσκο. Μου φαινόταν λίγο αστείο, ήμουν μόλις 20 ετών.
Σιγά-σιγά συνειδητοποίησα πως όλο αυτό μου αρέσει και έτσι ήρθε ο πρώτος δίσκος με μια μικρή δισκογραφική εταιρεία, την Archangel Music, η οποία μου ταίριαξε γιατί οι άνθρωποι της δεν με κατεύθυναν. Με άφησαν να έχω τον χαρακτήρα μου και να γράφω τα τραγούδια που θέλω. Αντίθετα, με άλλες δισκογραφικές εταιρείες που ήθελαν να με κάνουν pop diva και να με βάλουν στη νυχτερινή ζωή. Δεν τις κατηγορώ, έτσι λειτουργούν. Εγώ είχα ξεκαθαρίσει από την πρώτη στιγμή πως δεν μπορώ να είμαι μια ολόκληρη σεζόν σε ένα μαγαζί. Εγώ πήγαινα σε φεστιβάλ και έκανα συναυλίες. Δεν μπορούσα παίζω τη μουσική μου σε ένα μαγαζί και να γίνει ρουτίνα. Ήταν αδιανόητο για μένα. Από την στιγμή που τράβηξα τις γραμμές μου και ξεκαθάρισα τι ακριβώς θέλω να κάνω έφυγαν όσοι δεν είχαμε κοινά. Η αρχική καθοδήγηση ξεκινάει πάντα από τον καλλιτέχνη. Εγώ ήξερα την ταυτότητα μου».
«Το 2008 έβγαλα τον πρώτο μου δίσκο με τίτλο "Avatar" κι έγινε διπλά πλατινένιος. Ούτε ξέρω πως συνέβη αυτό και ήρθε η πρώτη μου περιοδεία. Την επόμενη χρονιά έπαιξα στο Θέατρο Βράχων με 7000 θεατές. Είχα πολύ άγχος, αλλά το χάρηκα γιατί αυτό ήταν που ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Να έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο. Μια ημέρα μετά έδινα εξετάσεις στο πανεπιστήμιο -ήταν όλο σουρεαλιστικό. Βέβαια περνώντας ο καιρός άρχιζα να κουράζομαι και να έχω θέματα με τη φωνή μου, οπότε έπρεπε να επιλέξω.
Στο πέμπτο έτος της σχολής, στο βαθμό της πτυχιακής, δεν μπορούσα να ακολουθήσω γιατί δεν είχα την απαραίτητη συγκέντρωση και η δουλειά μου εξελισσόταν.
Ο δεύτερος δίσκος μου, που είχε μέσα και το τραγούδι "Yes, I do", έγινε πλατινένιος κι εγώ έκανα μεγάλες συναυλίες, μεταξύ άλλων στο Λυκαβηττό και το 2013 στη Στέγη. Εκείνη την περίοδο ένιωσα έντονα την επιθυμία να πάω στο εξωτερικό. Με τη στήριξη της οικογένειας μου και χωρίς να έχω κανέναν γνωστό στην Αμερική πήρα ένα αεροπλάνο και πήγα στη Νέα Υόρκη.
Όταν είχε έρθει να με επισκεφτεί ο κολλητός μου, ο Δημήτρης, που είναι dj, αντί να τρέχουμε σε μουσεία πήγαμε σε studios ηχογραφήσεων που θαυμάζαμε. Πέσαμε πάνω σε μια εθνική γιορτή στην Αμερική και τα περισσότερα ήταν κλειστά. Βρήκαμε ένα όπου έχουν ηχογραφήσει οι Lady Gaga, Amy Winehouse, Adele, Sharon Jones και τους είπα ότι είμαι Ελληνίδα και ήθελα να δω το studio. Δεν το κάνουν εύκολα, ήμουν τυχερή που έπεσα σε καλά άτομα. Εξήγησα πως ασχολούμαι με τη μουσική και μου πρότειναν να ηχογραφήσουμε. Ο Δημήτρης κόντευε να λιποθυμήσει από τη χαρά του, μου έλεγε "πες ναι". Δεν ήξερα αν μπορώ να το πληρώσω γιατί πολλές φορές πληρώνονται με ποσοστά και με καθησύχασαν πως θα τα βρούμε».
«Στη Νέα Υόρκη έκανα κάποια μικρά lives, σκέψου ερχόμουν από την Ελλάδα όπου έπαιζα σε 8.000 κόσμο και εκεί έπαιζα σε δημοσιογράφους. Για μένα ήταν πολύ συγκινητικό. Σκεφτόμουν που έφτασα -να τραγουδάω στην Αμερική ένα κομμάτι που είχα γράψει μια Κυριακή μεσημέρι φορώντας τις πυτζάμες στο σπίτι μου. Το ένα έφερνε το άλλο.
Στη συνέχεια πήγα σε ένα ραντεβού με μια εταιρεία στο Λος Άντζελες, εκεί γνώρισα τον άντρα μου μέσα από κοινούς γνωστούς. Παράλληλα ηχογράφησα ένα δίσκο στη Νέα Υόρκη και έκανε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία. Μάλιστα, με την αμερικάνικη μπάντα μου έκανα μια φανταστική περιοδεία σε 10-15 πόλεις της Γαλλίας. Έχω παίξει σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, αλλά στη Γαλλία εμφανίστηκα και σε μεγάλα κανάλια. Επίσης, στην Αμερική έκανα δύο μεγάλες περιοδείες. Το 2017 με είχαν καλέσει από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για να είμαι headliner στο Nostos κι έτσι επιστρέψαμε για να ετοιμάσω την συναυλία. Λίγο καιρό αργότερα έμεινα έγκυος.
Ο άνδρας μου, ο Σταύρος, είναι Αμερικανοκύπριος και δεν θέλαμε να ζήσουμε στην Αθήνα. Αποφασίσαμε να μείνουμε στις Σπέτσες. Είμαστε ξένοι στο νησί, κάτι αντίστοιχο με την επιλογή που είχαν κάνει οι γονείς μου. Ποιος ξέρει, μπορεί να έχω επηρεαστεί. Η βάση του άντρα μου είναι στην Αμερική και επιθυμούσαμε ο τόπος κατοικίας μας στην Ελλάδα να είναι σε νησί. Για να ξέρουμε πως το καλοκαίρι που θα ερχόμαστε θα βρίσκουμε το σπιτάκι μας και τους φίλους μας.
Με ρωτάς πώς έγινε η επιλογή για τις Σπέτσες. Εγώ πήγαινα από μικρή στο νησί. Η καταγωγή μου είναι από την Αρκαδία και μία βδομάδα το καλοκαίρι κάναμε εκεί τις οικογενειακές μας διακοπές, οπότε έχω φωτογραφίες στις Σπέτσες από την ηλικία της κόρης μου. Αντίστοιχα ο Σταύρος, σε ηλικία 10 ετών, έκανε διακοπές στο νησί με την οικογένειά του. Όταν ήρθαμε στην Αθήνα αγόρασε ένα νέο ψαροτούφεκο με ρώτησε που να πάμε να το δοκιμάσει και πρότεινα τις Σπέτσες. Με αφορμή το ψαροτούφεκο κολλήσαμε με τις Σπέτσες.
Κάνοντας μια βόλτα με τη μηχανή στο νησί αναρωτηθήκαμε πώς θα ήταν η ζωή μας εδώ. Μετακομίσαμε σε λίγους μήνες. Την περίοδο που θα επιστρέφαμε στην Αμερική για να ετοιμάσω τον νέο μου δίσκο ξεκίνησε ο κορωνοϊός και το lockdown. Τελικά κάναμε πολύ σωστά που παραμείναμε και περάσαμε τα δύο χρόνια της καραντίνας στο νησί».
«Το νησί έχει κάτι που μου θυμίζει το Λος Άντζελες. Αν με ρωτήσει κάποιος ποιο είναι το ωραιότερο μέρος του κόσμου θα πω η διαδρομή από την Ντάπια στο παλιό λιμάνι. Οι Σπέτσες έχουν μόνιμους κατοίκους από κάθε μέρος του κόσμου, ενώ το καλοκαίρι έρχονται πολλοί ζωγράφοι, γλύπτες και απολαμβάνουμε βραδιές με ωραίες συζητήσεις. Επιπλέον, καλώ συνεργάτες μου από το εξωτερικό χαρίζοντας τους μια μοναδική εμπειρία.
Όταν ο Tom Elmhirst, βραβευμένος με 16 Grammies και mixing engineer της Adele, μου είπε να πάω στη Νέα Υόρκη για να γνωριστούμε, του εξήγησα πως ήταν δύσκολο για μένα και τον προσκάλεσα στις Σπέτσες. Ήρθε και ενθουσιάστηκε με το μέρος.
Το περσινό καλοκαίρι στο νησί έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας "Lost daughter", η οποία είναι υποψήφια για 3 Όσκαρ. Παρακολουθούσα τα γυρίσματα, αλλά η μόνη επαφή που είχα με το cast ήταν με τον Ed Harris που παίζει στην ταινία, γιατί είναι κουμπάρος μας. Το πρόγραμμά του ήταν πολύ απαιτητικό, ωστόσο καταφέραμε να βρεθούμε δύο-τρεις φορές.
Λίγους μήνες μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων με πήραν τηλέφωνο από την παραγωγή γιατί χρειάζονταν βοήθεια με τη μουσική. Ήθελαν ελληνική μουσική για κάποιες σκηνές της ταινίας. Έτσι για δύο μήνες έγραφα μουσική για ταινία του Χόλιγουντ. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία...».
«Όταν μίλησα με την Maggie Gyllenhaal, την σκηνοθέτη της ταινίας, αρχικά με ευχαρίστησε και έπειτα βλέπαμε τις σκηνές για να δούμε τα τραγούδια. Τις έστελνα πιλότους, συνήθως το βράδυ για να είναι πρωί στη Νέα Υόρκη, και την άλλη ημέρα που ξυπνούσα είχα όλες τις σημειώσεις. Ήμουν συνεχώς σε επικοινωνία με τον editor της ταινίας, τον ηχολήπτη γιατί έπρεπε να κάνω μόνη μου την μίξη -είχαμε lockdown δεν μπορούσαμε να πάμε σε studio.
Η Maggie ερωτεύτηκε τη "Στάλα" και μου είπε πως αυτό ήταν το τραγούδι της ταινίας. Θυμάμαι μου σχολίασαν από την παραγωγή πως, όταν άκουσε το τραγούδι άλλαξε το χαμόγελο της γιατί είχε πολύ άγχος. Νομίζω πως δημιούργησα ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Έχω γράψει μουσική για θεατρικά έργα και ξέρω πως μπορεί να αλλάξει ή να καταστραφεί η δυναμική της ροής».
«Όταν ολοκληρώθηκε η ταινία μου έστειλαν την τελική λίστα με τα τραγούδια που χρησιμοποίησαν και με κάλεσαν στην πρεμιέρα, στη Νέα Υόρκη, αλλά δεν μπορούσα να πάω. Πήγαμε στο Λονδίνο και είχε πολύ πλάκα. Δίπλα μου καθόταν ο Chris Martin, ο σύντροφος της Dakota Johnson, η οποία κρατούσε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Μάλιστα, κάποια στιγμή η Maggie έψαχνε μέσα στον κόσμο να με ευχαριστήσει και έλεγε "δεν την βλέπω", η Olivia Colman έλεγε "εκεί είναι" και ο Chris Martin "είναι εδώ" και με έδειχνε.
Στο after party ήταν φανταστικά, γιατί όλοι είχαν χαλαρώσει, δεν είχε δημοσιογράφους και κάμερες. Έρχονταν μου μιλούσαν ηθοποιοί και την επόμενη ημέρα είδα πως οι περισσότεροι ήταν οι πρωταγωνιστές του "The Crown". Όταν κατά τις 2 τα ξημερώματα πήγα να χαιρετήσω τη Maggie έψαξε σε όλο το ξενοδοχείο να βρει πιάνο για να παίξω τη "Στάλα". Μάλιστα, με τον Tobias Menzies που υποδύθηκε τον πρίγκιπα Φίλιππο στο "The Crown" χορεύαμε το τραγούδι μου -ήταν πολύ σουρεάλ. Για μένα ήταν μεγάλη τιμή που δούλεψα σε μια τέτοια παραγωγή.
Χάρηκα πάρα πολύ όταν ενημερώθηκα πως η ταινία είναι υποψήφια σε τρεις κατηγορίες για Όσκαρ. Πρόκειται για μια πολύ ωραία ταινία με πολλές γυναίκες. Ο Ed Harris μου είχε σχολιάσει πως όλες τα πήγαιναν πολύ καλά μεταξύ τους. Αυτό είναι μια δικαίωση για τις γυναίκες. Αξίζει να αναφέρω πως στην ταινία συμμετέχουν πολλοί Έλληνες ηθοποιοί, όπως ο Παύλος Κορώνης και ο Νίκος Πουρσανίδης. Αυτή η ταινία είναι τιμή για την χώρα μας γιατί όχι μόνο γυρίστηκε εδώ, αλλά συμμετείχαν και Έλληνες συντελεστές.
Αυτήν την περίοδο ετοιμάζω το νέο μου δίσκο στα αγγλικά που θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο. Όταν μου ζητάνε τραγούδια μπορώ να το κάνω ακόμα και στα κινέζικα, αλλά στο προσωπικό μου cd εκφράζομαι μέσα από τον αγγλικό στίχο. Πλέον έχω και τον άντρα μου που με βοηθάει με τους στίχους και είναι αριστούργημα. Εκείνος δεν έχει σχέση με τον χώρο, αλλά είναι πολύ δημιουργικός. Αλλιώς δεν θα ταιριάζαμε.
Το πλάνο μας είναι να επιστρέψουμε στην Αμερική. Στα σχέδια μου είναι να εξελίξω την μουσική για κινηματογράφο, να βγάλω τον δίσκο και να κλείσω τις περιοδείες μου. Μέσα στο album έχω τραγούδια που αγαπώ και με εκφράζουν απόλυτα. Επιπλέον, το φετινό καλοκαίρι ετοιμάζω συναυλίες στην Ελλάδα -μου έχει λείψει πολύ η επαφή με τον κόσμο.
Με ρωτάς αν άλλαξε η μουσική μου από τότε που έγινα μαμά. Άλλαξαν οι προτεραιότητες μου. Παλαιότερα κοιμόμουν και ξυπνούσα με τη μουσική, τώρα με την Μελίνα. Σκέφτομαι τι υπέροχο πράγμα που έχω τη μουσική για να κάνω ευτυχισμένη την οικογένεια μου. Είμαι μέσα στο στούντιο έρχεται ένα μικρό πλασματάκι που κάθεται ήσυχο και με ενθαρρύνει να κάνω κάτι ακόμα πιο μαγικό. Έχω γίνει πιο ρομαντική.
Όταν ξεκινούσα δεν φανταζόμουν τίποτα από όλα αυτά που ήρθαν... Στο δικό μου μυαλό ήθελα πάντα να προχωρώ και να εξελίσσομαι. Καμιά φορά ο κόσμος μου λέει να γράψω ένα δεύτερο "Over the hill" -δεν μπορώ να γράψω το ίδιο. Ούτε εγώ είμαι ο ίδιος άνθρωπος. Θέλω πάντα κάτι καινούργιο. Έχω αλλάξει μόνο την καθημερινότητα μου. Παλαιότερα έτρεχα να τα προλάβω όλα. Τώρα επιθυμώ να έχω μια ήρεμη καθημερινότητα με μια ρουτίνα που μου δίνει χρόνο να σκεφτώ, να παρατηρήσω, να ζήσω. Υπήρξε μια ταινία μέσα στα πόδια μου δεν πήγα να ζητήσω κάτι. Προτίμησα να μη χάσω το μπάνιο μου, τη βόλτα με το ποδήλατό μου, το τένις με τον άνδρα μου και αν ερχόταν θα ήταν καλοδεχούμενη. Θέλω να εξελιχτώ, αλλά πιο ρευστά, αφήνοντας τα πράγματα να έρθουν μόνα τους. Εγώ κάνω κανονικά το πρόγραμμα μου. Πιο πριν έκανα 3 υπερατλαντικά ταξίδια το μήνα. Τώρα έχω μια όμορφη καθημερινότητα στις Σπέτσες και προτιμώ να βλέπω αυτή την ομορφιά γύρω μου από το να είμαι συνεχώς σε ένα αεροπλάνο».
«Αν φοβήθηκα να κολυμπήσω ξανά μετά το ναυάγιο που είχα πριν μερικά χρόνια; Όχι! Ήταν μια τραυματική εμπειρία και θα μπορούσε να μου αφήσει φοβίες για πάντα. Γιατί ξεκινάς μια ωραία βόλτα με την παρέα σου και βρίσκεσαι να κολυμπάς στο νερό επί 8 ώρες για να επιβιώσεις.
Ακόμα κι αυτή την τραυματική εμπειρία προσπάθησα να τη δω θετικά και να την πάρω ως δώρο. Συνειδητοποίησα πως η ζωή είναι μια λεπτή γραμμή. Από εκείνη την ημέρα μου έφυγε το άγχος για να κλείσω συναυλίες, όλα. Πριν το συμβάν ίσως ήμουν λίγο drama queen, μετά ήθελα μόνο χαρά -ακόμα και αν ξέρω πως δεν είναι όλα ρόδινα. Είχα κρατήσει την μπλούζα και τα γυαλιά με τα οποία κολυμπούσα. Με είχε ρωτήσει ο μπαμπάς μου γιατί τα κρατάω, τελικά διαπίστωσα πως μόνο στεναχώρια μου έφερναν. Μετά από καιρό επιλέγεις τι θέλεις να κρατήσεις, δεν έχεις χρόνο για τα πάντα. Οπότε, προτίμησα να κρατήσω το γάμο μου, παρά το ναυάγιο!
Με τον Σταύρο παντρευτήκαμε μόνοι μας στο Λος Άντζελες. Πήραμε τηλέφωνο τους γονείς μας και μας είπαν πως η αληθινή αγάπη είναι όταν κάνεις πράγματα για σένα. Η δική μου δουλειά είναι μέσα στα φώτα, οπότε ο γάμος μου δεν ήθελα να είναι μια ακόμα παραγωγή. Το αποφασίσαμε και έγινε. Η γυναίκα του Ed Harris, η Amy είναι πολύ φίλη του άντρα μου και ο γάμος μας έγινε στο σπίτι τους στο Μαλιμπού.
Έζησα τον γάμο και τη διαδικασία όπως πραγματικά επιθυμούσα. Είχα πάει νωρίτερα σε μια μοδίστρα να μου φτιάξει ένα λευκό φόρεμα και μου είχε πει θα το έχει έτοιμο σε μια βδομάδα. Της εξήγησα πως σε τρεις ημέρες παντρεύομαι και μου το ετοίμασε μέσα σε λίγες ώρες με την υπόσχεση πως θα είναι υπέροχο.
Την ημέρα του γάμου έπαιζα, από αντίδραση μάλλον, καλαματιανά. Από το Χόλιγουντ που μέναμε πήγαμε στο Μαλιμπού, είναι περίπου μία ώρα και παντρευτήκαμε. Μετά τον γάμο φάγαμε και πήγαμε σε ένα σημείο στη θάλασσα και αγναντεύαμε. Ήταν όλα φανταστικά! Το βράδυ, όταν γυρίσαμε σπίτι, ο Σταύρος με σήκωσε αγκαλιά για να περάσουμε τη πόρτα, είδαμε το βίντεο από τον γάμο μας και ξεκινήσαμε την καινούργια μας ζωή, έτσι απλά».
Η φωτογράφιση έγινε στο «Γιασεμί» στην Πλάκα.
