Ένα πρωινό με τον Κωνσταντίνο Γεωργόπουλο, τον πρωταγωνιστή του «Milky way»
2017: Ένας νεαρός ηθοποιός αλωνίζει τη σκηνή στην παράσταση «Απελπισίτο» με πρωταγωνιστές τη Σοφία Φιλιππίδου και τον Λάκη Λαζόπουλο. Η κίνησή του, η αύρα που εκπέμπει είναι τόσο «αέρινη» που τον αναζητώ καθ' όλη τη διάρκεια του έργου. Πριν φύγω από το θέατρο θα μάθω το όνομα του: Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος.
Σήμερα: Έξι χρόνια μετά, παρακολουθώντας την παράσταση «Πεταλούδες στο στομάχι», στο θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, το βλέμμα μου ακολουθεί τον «Τζούλιαν». Πάλι θα με συνεπάρει, χωρίς στην αρχή να καταλάβω πως είναι ο ίδιος ηθοποιός.
Λίγες ημέρες αργότερα τον συναντώ, στο κέντρο της Αθήνας, για να μου ξεδιπλώσει την ιστορία του. Εκείνος, έχει μόλις επιστρέψει από τη γαλλική πόλη Λιλ, καθώς η σειρά «Milky way», του βραβευμένου σκηνοθέτη με Χρυσό Φοίνικα, Βασίλη Κεκάτου, παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ Series Mania. Ο Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος κρατάει έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στη μίνι σειρά, η οποία θα προβληθεί την ερχόμενη σεζόν από το Mega. Υποδύεται τον «Τζο» και η χρονιά προβλέπεται συναρπαστική για τον νεαρό ηθοποιό.
Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Ασχολήθηκα εντελώς τυχαία με την υποκριτική. Ήθελα πάντα να παίζω, αλλά ήμουν πολύ κλειστό παιδί, καθόμουν στο τελευταίο θρανίο μόνος, δεν ήμουν κοινωνικός και δεν είχα πολλές φιλίες. Όταν ήμουν μόνος στο σπίτι έβγαζα όλα όσα είχα μέσα μου: έπαιζα, χόρευα, έκανα ρόλους.
Στα 16 μου, μια φίλη μού πρότεινε να παίξουμε σε μια σχολική γιορτή. Όταν ανέβηκα στη σκηνή και έπαιξα, έπαθα σοκ. Ήταν σαν να πήρα κάποιο δυνατό διεγερτικό. Είχα μουδιάσει χάνοντας πραγματικά την αίσθηση του χρόνου. Μου άρεσε τόσο πολύ όλο αυτό, που συμμετείχαμε και την επόμενη χρονιά. Κάπου εκεί είπα πως εγώ μάλλον θέλω να γίνω ηθοποιός. Άκουγα να μου λένε «είσαι καλός» και με επηρέασε θετικά.
Τελειώνοντας το σχολείο, έδωσα εξετάσεις στη δραματική σχολή του Γιώργου Αρμένη, χωρίς να έχω χρήματα για να πληρώνω τα δίδακτρα μου, μιας και η οικογένεια δεν ήθελε να ασχοληθώ με τον συγκεκριμένο χώρο.
Ήταν δύσκολο να επικοινωνήσεις στην οικογένειά σου την επιθυμία σου να ασχοληθείς με το θέατρο;
Σε εμένα συνέβη με ένα διαφορετικό τρόπο. Ήθελα να τους το φέρω προ τετελεσμένου, για να μην έχουν επιλογή. Στις πανελλαδικές δήλωσα μόνο την ιερατική σχολή, όπου και πέρασα, για να μου πει η οικογένειά μου «από το να γίνεις ιερέας, ασχολήσου καλύτερα με το θέατρο». Παρόλο αυτά, μου είπαν να παρακολουθήσω κανονικά τη σχολή -χωρίς φυσικά να θέλω. Ειλικρινά, επίτηδες δήλωσα μόνο ιερατικών σπουδών, γιατί πίστευα πως δεν θα το ήθελαν οι δικοί μου.
Οπότε γράφτηκες κανονικά στην ιερατική σχολή;
Γράφτηκα για να πάρω το πάσο. Παράλληλα, γράφτηκα και σε δραματική σχολή, με την ελπίδα πως θα βρω μια δουλειά για να μπορέσω να πληρώνω τα δίδακτρα. Δεν βρήκα δουλειά, αγχώθηκα πάρα πολύ, γιατί έπρεπε να πληρώσω την εγγραφή και ζήτησα δανεικά από τη θεία μου, παρακαλώντας την να μην πει τίποτα. Ο καιρός περνούσε δεν έβρισκα δουλειά κι έτσι μίλησα στον κύριο Αρμένη, ο οποίος μου έδωσε υποτροφία. Όταν το ανακοίνωσα στους δικούς μου σοκαρίστηκαν.
Στην πορεία, δεν συνέχισα στη συγκεκριμένη υποκριτική σχολή -δεν ήταν όπως την ήθελα. Έδωσα εξετάσεις στο Ωδείο Αθηνών και μετά από τρία χρόνια πήρα το πτυχίο. Από τότε ξεκίνησα να εργάζομαι.
Ένας νέος ηθοποιός μπορεί να βιοπορίζεται μονάχα από το θέατρο;
Δεν μπορείς να ζήσεις από τα λεφτά του θεάτρου, δεν είναι καθόλου εύκολο. Παίρνουμε ένα βασικό μισθό και δύο φορές τον χρόνο ψάχνουμε για δουλειά. Για έναν ηθοποιό, όπως εγώ, που δεν είναι γνωστός, ούτε ανήκει σε μια ομάδα που ανεβάζει έργα, δεν είναι εύκολο μόνο από οντισιόν να βρίσκει δουλειά.
Δεν βιοπορίζομαι αποκλειστικά από το θέατρο ούτε έχω οικονομική υποστήριξη από την οικογένειά μου. Στα 23 μου ξεκίνησα να εργάζομαι νύχτα. Όλα αυτά τα χρόνια είχα ασχοληθεί με τον χορό, έκανα από σύγχρονο μέχρι μπαλέτο, και ήμουν στο Cinderella, στο Κολωνάκι, για πολλά χρόνια. Τυχαία ένα βράδυ πήγα για διασκέδαση, χόρευα σαν τρελός και ο υπεύθυνος μου είπε πως το επόμενο βράδυ πιάνω δουλειά ως χορευτής στο μαγαζί. Ήμουν λίγο διασκεδαστής. Για πέντε χρόνια ήταν η βασική μου δουλειά και το θέατρο ήταν κάτι έξτρα. Έχω δουλέψει νύχτα σε πολλά μαγαζιά, από την Αθήνα μέχρι τη περιφέρεια. Μάλιστα, είχα πάει μια φορά και Μύκονο -έφυγα πολύ γρήγορα δεν μου άρεσε καθόλου.
Αγάπησα πολύ αυτήν τη δουλειά και μου έδωσε πολλά εφόδια σε σχέση με το θέατρο, την έκθεση ακόμα και για τις μεταμορφώσεις. Δεν είναι εύκολο να χορεύεις πάνω σε μια σκηνή και όλοι να σε κοιτάζουν και φυσικά να τους κρατήσεις το ενδιαφέρον. Μετά από ένα διάστημα, ξεκίνησα να πειραματίζομαι με κοστούμια. Άρχισα με ένα t-shirt, αθλητικά και σορτσάκι και μετά έβαλα τακούνια. Πλέον, αν δεν χορέψω πάνω σε τακούνια νομίζω πώς κάτι μου λείπει. Βαφόμουν, αγόραζα ρούχα κι έτσι έφτιαξα μια δική μου περσόνα. Πέρασα πάρα πολύ ωραία. Πλέον το κάνω πολύ αραιά.
Αυτήν τη περίοδο παίζεις στην παράσταση «Πεταλούδες στο στομάχι» στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Πρόκειται για ένα πολύ σύγχρονο και κάπως «περίεργο» έργο σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου. Πες μου λίγα λόγια για τον «Τζούλιαν», που υποδύεσαι.
Πράγματι είναι ένα περίεργο έργο και όταν πήραμε το κείμενο της Έρις Κύργια παραξενευτήκαμε αρκετά, γιατί δεν γνωρίζαμε πώς ακριβώς να το προσεγγίσουμε. Από την αρχή, υπήρχε η οδηγία πως δεν είναι τυποποιημένοι ρόλοι με συγκεκριμένο βιογραφικό. Είναι ένα κείμενο με θεματικές, όπου δίνεται η ευκαιρία να ανοίξουν διάφορες συζητήσεις, με χαρακτήρες πιο συμβολικούς και η παράσταση παντρεύει τον λόγο, το σώμα και τη μουσική.
Υποδύομαι τον «Τζούλιαν», ένα παιδί που έχει καλή σχέση με τα social, είναι gay, έχει πολλούς followers κι αυτό του δίνει μεγάλη εξουσία, είναι πολύ προσκολλημένος στην οθόνη, ακόμα και στις προσωπικές του στιγμές. Είναι ένα παιδί που θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας, πολύ σύγχρονο και η ζωή του κινείται γύρω από τα social. Επιπλέον, γράφει θεατρικά έργα -είναι λίγο κωμικό αυτό, γιατί η συγγραφή δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Νιώθει και πιο «ποιοτικός» και θέλει να τα ανεβάσει στο TikTok.
Ποιες είναι οι διαφορές σας;
Έχω πάρα πολλές διαφορές με τον «Τζούλιαν». Μεγάλωσα χωρίς κινητό -έτσι μας έμαθε ο πατέρας μου. Είχαμε υπολογιστή με τα αδέρφια μου -έχω μια μεγαλύτερη αδερφή και ένα μικρότερο αδερφό, είμαι ο μεσαίος-, αλλά δεν είχαμε ίντερνετ. Το πρώτο μου smartphone το πήρα στα 23 μου και δύο χρόνια μετά έκανα Instagram. Τα social, βοηθάνε να δείχνεις τη δουλειά σου, όμως δεν είμαι προσκολλημένος.
Από τα θέματα που διαπραγματεύεται η παράσταση είναι το φλερτ στα social. Φλερτάρεις από τα μέσα δικτύωσης;
Το αγόρι μου, είμαστε μαζί πάνω από ένα χρόνο και περνάω φανταστικά, τον γνώρισα από τα social. Τον είδα σε ένα story μιας κοινής φίλης, τον ακολούθησα, είχαμε αντιδράσεις, του ζήτησα να βγούμε ραντεβού και από τότε είμαστε μαζί. Σίγουρα μπορείς να φλερτάρεις μέσα από τα social, το θέμα είναι να μην μείνει εκεί.
Δηλαδή μένουν μόνο στο φλερτ και δεν υπάρχει συνέχεια;
Μου έχει συμβεί πολλές φορές να φλερτάρω, να ζητήσω να βγούμε και να πει ο άλλος «εγώ μέχρι εδώ είμαι». Υπάρχει έντονα αυτό αν και δεν το καταλαβαίνω. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει. Κάποιοι δεν θέλουν να βρεθούν από κοντά, ούτε να υπάρχει σωματική επαφή, ούτε να εκτεθούν. Τους είναι πολύ πιο εύκολο να κάνουν απλά chat. Αν έχεις γεννηθεί με ένα κινητό στο χέρι και από μικρός κάνεις μόνο chat, σου είναι πιο εύκολο να μείνεις μόνο εκεί και όλο το υπόλοιπο δεν σημαίνει κάτι. Για μένα, όμως, σημαίνει. Για να κάνω chat με έναν άνθρωπο σημαίνει πως ενδιαφέρομαι, αλλιώς γιατί να χαλάσω τον χρόνο μου ανοίγοντας συζητήσεις;
Το έργο διαπραγματεύεται την πανσεξουαλικότητα. Ισχύει πώς οι νέοι πλέον πειραματίζονται;
Φυσικά ισχύει! Πιστεύω πως τα social, που τα κατηγορούμε για πολλά θέματα κι έχουμε δίκιο, έχουν κάνει και κάποια καλά. Ένα νέο παιδί μπορεί να δει τι γίνεται σε ολόκληρο τον κόσμο, να ταυτιστεί με πρότυπα και να μην νιώθει πως είναι μόνο του. Υπάρχουν κι άλλα παιδιά που μοιάζουν μεταξύ τους. Ένα queer άτομο σε ένα χωριό, σε μια κλειστή κοινωνία, που δεν έχει κανένα τριγύρω του με τον οποίο να μοιάζει, δεν μπορεί να εκφραστεί. Γιατί πάντα εκφράζεσαι ευκολότερα όταν καταλαβαίνεις πως υπάρχουν κι άλλοι όπως εσύ, παίρνεις θάρρος και λες «τώρα μπορώ να μιλήσω».
Πλέον, έχει ξεκινήσει κι ένας αγώνας με τα genders, πέρα από τη σεξουαλικότητα, υπάρχει και αυτό που το καθένα μπορεί να προσδιορίζεται όπως επιθυμεί. Μάς ακούγεται περίεργο, πάντα τα νέα πράγματα χρειάζονται χρόνο στην αρχή, όμως είμαστε αγενείς, κρίνουμε τον άλλον άνθρωπο χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν την ανάγκη του. Κι ειδικά, όταν πρόκειται για κάτι τόσο προσωπικό όπως είναι η σεξουαλικότητα, ο καθένας είναι προτιμότερο να αυτοπροσδιορίζεται και να του απευθυνόμαστε όπως προτιμάει. Πρέπει να σεβαστούμε την επιλογή του και να καταλάβουμε πως δεν μας πέφτει λόγος. Είναι προτιμότερο να δεχτούμε την εξέλιξη των πραγμάτων. Όλα αυτά που συμβαίνουν δεν είναι καινούργια -απλά πλέον εκφράζονται πιο έντονα κι βγαίνουν μπροστά.
Θεωρείς πώς η πανσεξουαλικότητα είναι τάση ή η πραγματική ανάγκη του ανθρώπου να βρει την ταυτότητα του;
Κάποια πράγματα λειτουργούν σαν μια τραμπάλα. Όταν τόσα χρόνια ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία με ετεροκανονικά πρότυπα και ό,τι άλλο υπάρχει δεν εκφράζεται, αντίθετα καταπιέζεται, νομίζω πως η τραμπάλα για να έρθει στα ίσα της πρέπει να γίνω κάτι μαζικό και τελικά να γίνει τάση.
Πολλοί είναι αρνητικοί στο gay pride και δεν καταλαβαίνουν το θεσμό του. Ακούω σχόλια τύπου «γιατί δεν υπάρχει το straight pride» και η απάντηση είναι γιατί πολύ απλά όταν για τόσα χρόνια υπάρχει καταπίεση σε μια κοινωνική ομάδα χρειάζεται να γίνει μια γιορτή για να δηλώσουμε την παρουσία μας. Γιορτάζουμε τα σώματά μας, εμάς τους ίδιους και το κάνουμε έντονα για να μας δείτε. Ξέρουμε τους straight, τους βλέπουμε στην καθημερινότητά μας, στις σειρές της ελληνικής τηλεόρασης -δεν βλέπουμε κάτι το διαφορετικό. Κι αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε και διαφορετικά πρότυπα για να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει κάτι αφύσικο σε όλες αυτές τις κατηγορίες. Είμαστε όλοι μαζί μέσα στην κοινωνία. Δεν είναι ωραίο να κατακρίνουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους, βάζω και τον εαυτό μου μέσα, που θέλουμε να ακουστούμε, να πάρουμε θέση, να συμμετέχουμε και σε κάποια πράγματα να βγούμε μπροστά, χωρίς να κρινόμαστε για κάτι τόσο σημαντικό όπως είναι η σεξουαλικότητα και ο προσδιορισμός του φύλου.
Ας μην ξεχνάμε το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει με τα τρανς άτομα. Λέμε για τα gay και τις γυναίκες, εννοείται πως υπάρχει μεγάλο θέμα σεξισμού στην Ελλάδα, αλλά τα τρανς άτομα είναι μια ομάδα που έχει πονέσει πάρα πολύ, γιατί έχει δεχτεί τρομερό ρατσισμό. Δυστυχώς στη χώρα μας είμαστε πολύ πίσω. Σχολιάζουν σε συζητήσεις «αυτός είναι τρανς θα ασχολείται με σεξεργασία». Έτσι το έχουμε στο μυαλό μας, γιατί η κοινωνία δεν αποδέχεται τη συγκεκριμένα ομάδα και κάπως αυτά τα άτομα πρέπει να βιοποριστούν. Εμείς οι ίδιοι που στέλνουμε μια ομάδα στο περιθώριο τη σχολιάζουμε χωρίς να βλέπουμε τι έχει κάνει η κοινωνία και βγάζουμε συμπεράσματα.
Κωνσταντίνε, ένιωσες πως όταν αποδέχεσαι ο ίδιος τον εαυτό σου δεν νιώθεις την ανάγκη να κρυφτείς και μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα;
Ναι, ναι! Το δικό μου ταξίδι είναι λίγο ιδιαίτερο σε σχέση με το να καταλάβω αυτό που είμαι. Όλοι μας προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε και αλλάζουμε στο πέρασμα του χρόνου. Δεν είμαστε ένα πράγμα. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας αρσενικά και θηλυκά χαρακτηριστικά -το να καταλάβω και να αποδεχτώ τη θηλυκότητα μέσα μου παραμένει ένα ταξίδι και έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Θα πρότεινα στον καθένα να το κάνει για να μάθει ποιος είναι πραγματικά.
Για μένα, είναι σημαντικό που έχω αποδεχτεί τη σεξουαλικότητα μου, ότι έχω καταφέρει να εκφράζομαι, να είμαι καλά με τον εαυτό μου και να διαπραγματευτώ, όταν αντιμετωπίζω ρατσιστικές συμπεριφορές. Τις προάλλες, περπατούσα χέρι-χέρι στο δρόμο με τον σύντροφο μου και μια κυρία σε μεγάλη ηλικία μας κοιτούσε πολύ έντονα. Όταν τη ρώτησα αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, μου απάντησε πολύ ειρωνικά «σε κοιτάζω γιατί είσαι όμορφος». Τέτοιες συμπεριφορές τις αντιμετωπίζω σχεδόν καθημερινά -όχι μόνο εγώ και οι γυναίκες. Φοράει μια γυναίκα κοντή φούστα και σχολιάζουν πολύ χυδαία -συγγνώμη αυτό δεν είναι καμάκι. Δεν σημαίνει πως η γυναίκα έβαλε φούστα για να προκαλέσει ή να ακούσει χυδαία σχόλια από άντρες. Ούτε εγώ που περπατάω με το αγόρι μου στο δρόμο θέλω να προκαλέσω. Συμβαίνει επειδή δεν υπάρχει αποδοχή.
Ας κάνουμε όλοι ένα ταξίδι μέσα μας για να καταλάβουμε πως η κοινωνία έχει πρόβλημα και θεωρεί «μειονότητες» πολλούς ανθρώπους, αλλά αν και εμείς οι «μειονότητες» δεν βγούμε μπροστά, αν δεν απαντήσω στην κάθε κυρία, τι θα γίνει; Σημασία έχει να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, να κλείνουμε λίγο το στόμα μας και να μην ενοχλούμε τους άλλους. Κι εγώ δεν καταλαβαίνω πολλά πράγματα, χρειάζομαι χρόνο, όμως η πρόθεσή μου είναι να το καταλάβω και όχι να το κρίνω. Δεν χρειάζεται να λέμε την άποψη μας για όλα.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες πεταλούδες στο στομάχι;
Εγώ τις νιώθω ακόμα. Είμαι ερωτευμένος, είμαι σε πολύ καλή φάση και νιώθω ότι μπορώ να χτίσω μια όμορφη σχέση. Οι πεταλούδες στο στομάχι είναι το πρώτο συναίσθημα, μετά όταν γνωρίζεσαι καλύτερα με το ταίρι σου, μπαίνεις στη φάση της αγάπης, αποκτάτε ίδιες συνήθειες.
Πρόσφατα ένας θεατής έκανε σεξιστικά σχόλια κατά τη διάρκεια της παράστασης. Τι ακριβώς συνέβη;
Ένας κύριος καθόταν στις πάνω θέσεις του θεάτρου και μιλούσε από την αρχή της παράστασης. Εμείς καταλαβαίναμε πως σχολίαζε και έκανε πλάκα από τον τόνο της φωνής του, όμως επειδή υπάρχει έντονη μουσική δεν ακούγαμε καθαρά τι ακριβώς έλεγε. Πάντως μας αποσυντόνιζε. Πρόσεξα και τη Δωροθέα Μερκούρη, η οποία αποσυντονίστηκε πολύ στο μονόλογό της και κάποια στιγμή διακόπηκε η παράσταση. Έτσι, πήρα τον λόγο και του είπα «άμα θεωρείς πως λες πιο ωραία αστεία από εμάς, ανέβα στη σκηνή να μας τα πεις». Ευτυχώς σταμάτησε.
Στο τέλος της παράστασης, ο κόσμος μάς έδινε συγχαρητήρια για τον τρόπο που χειριστήκαμε το περιστατικό και μάθαμε πως ο κύριος αυτός όλη την ώρα μάς έβριζε, έκανε σεξιστικά σχόλια. Νόμιζα πως ήταν νεαρός, δεν μπορούσα να φανταστώ πως ήταν μεγάλος σε ηλικία και είχε αυτή τη συμπεριφορά, λες και βρισκόταν στο γήπεδο. Ούτε το κοινό άφησε να απολαύσει την παράσταση, ούτε εμάς να κάνουμε τη δουλειά μας -δεν υπήρξε κανένας σεβασμός.
Το θέατρο πήρε θέση αμέσως και νιώσαμε πως είμαστε σε ένα απόλυτα ασφαλές περιβάλλον.
Πρωταγωνιστείς στη νέα σειρά του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα σκηνοθέτη, Βασίλη Κεκάτου, το «Milky way», το οποίο θα προβληθεί την ερχόμενη σεζόν. Καταρχήν, πώς κλείστηκε η συνεργασία;
Τον Ιούλιο του 2021 με πήραν τηλέφωνο από εταιρεία casting και με ενημέρωσαν πως ο Βασίλης Κεκάτος θέλει να δει εμένα και έναν άλλο ηθοποιό για πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια σειρά που ετοιμάζει. Θυμάμαι πως ήμουν στο σπίτι μου κι έπαθα σοκ! Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως ήμουν στους «δύο» και στη συνέχεια, επειδή η ακρόαση θα γινόταν τον Σεπτέμβριο, προσπάθησα να τιθασεύσω τις σκέψεις μου και τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας που γίνονταν μέσα στο μυαλό μου.
Όταν πήγα στην ακρόαση μου έδωσαν να κάνω δύο σκηνές με την πρωταγωνίστρια την Κορίνα Ντουλλάρτ, η οποία υποδύεται τη Μαρία, και μου λέει «εσύ θα το κάνεις». Εκείνη τη στιγμή ήθελα να ουρλιάξω από την χαρά μου, αλλά το έπαιξα κύριος -τύπου «πολύ ωραία, ευχαριστώ πολύ». Τελικά, αξίζει κάποιες στιγμές να δείχνεις τα συναισθήματα και τον ενθουσιασμό σου, δεν είναι τόσο κακό.
Στη συνέχεια, ξεκίνησε ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι με πολύωρα γυρίσματα, πολλά εξωτερικά, με πολύ κρύο, τα οποία κράτησαν εφτά μήνες για μόλις 8 επεισόδια. Η σειρά έχει καθαρά κινηματογραφική ματιά.
Υποδύεσαι τον «Τζο» ένα νεαρό που πηγαίνει σε μια επαρχιακή πόλη και φέρνει τα πάνω-κάτω, σωστά;
Ως «Τζο» πηγαίνω ξαφνικά από την Αθήνα σε μια επαρχιακή πόλη, όπου γνωρίζω τη 17χρονη Μαρία, η οποία είναι έγκυος και μέσα από τη φιλία μας ξεκινάει ένα όμορφο ταξίδι για την κοπέλα, προκειμένου να καταλάβει τι θέλει και να περάσει από την ανήλικη στην ενήλικη ζωή της. Φέρνω κάτι καινούργιο σαν ιδέα, σαν μυαλό και με τη Μαρία ερχόμαστε κοντά και ουσιαστικά ενηλικιωνόμαστε μαζί.
Όταν διάβασα το έργο γοητεύτηκα από το πόσο καλογραμμένο είναι το κείμενο. Ταυτόχρονα, για μένα ήταν πολύ συγκινητικό γιατί είναι ένας ρόλος που με αφορά προσωπικά. Τα ζητήματα του «Τζο» είναι δύσκολα και τα έχω διαπραγματευτεί. Όπως σου είπα, όταν ήμουν μικρός, ήμουν κλειστό παιδί και είχα σκεφτεί πως θα ήθελα να ήμουν πιο ροκ, πιο εξωστρεφής και να λέω «αυτός είμαι σε όποιον αρέσω». Οπότε, αυτός ο ρόλος μου «κούμπωσε» και μου προκάλεσε μια τρελή ικανοποίηση να παίξω τον άνθρωπο που θα ήθελα να είμαι. Σίγουρα, όταν ξεκινήσει να προβάλλεται η σειρά, θα συζητηθούν τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται, καθώς αφορούν την κοινωνία.
Πώς ήταν η εμπειρία να κάνεις τηλεόραση;
Το «Milky way» είναι η πρώτη μου σειρά. Όλη αυτή η εμπειρία των γυρισμάτων που βίωσα ήταν σαν να πέρασα μια σχολή -έμαθα πάρα πολλά τεχνικά πράγματα και πώς να δουλεύω μπροστά στην κάμερα.
Στην τηλεόραση, με ενδιαφέρει να κάνω σειρές που με αφορούν, έχω πράγματα να δώσω, αλλά δεν είχα δει ποτέ κάτι που να με ενθουσιάσει. Ευτυχώς, παρατηρώ πως έχουν αρχίσει να γίνονται όμορφα πράγματα. Ούτε ποτέ περίμενα να παίξω τέτοιο ρόλο, όπως είναι ο «Τζο», στην ελληνική τηλεόραση κι τελικά συνέβη.
Info: Η παράσταση «Πεταλούδες στο στομάχι» θα παίζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου μέχρι τις 9 Απριλίου.
