Πώς ένα παλιό εμπορικό κατάστημα μετατράπηκε σε μοντέρνα croissanterie με βιομηχανική έμπνευση
Temps Perdu: Ένα εργαστήρι φρέσκων κρουασάν που έχει κλέψει την καρδιά των Πειραιωτών, μαγνητίζοντας τους όχι μόνο με τις γεύσεις του, αλλά και με τη μοναδική του industrial αισθητική και το σύγχρονο ντιζάιν του.
Με όνομα εμπνευσμένο από τον Μαρσέλ Προυστ και το μυθιστόρημά του «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», σχεδιάστηκε από την Δαναή Στούπα και το γραφείο της, SD Architects. Η αρχιτεκτόνισσα μιλάει στο Bovary.
«Ένα παλιό εμπορικό κατάστημα έχει μετατραπεί σε μια μοντέρνα croissanterie, εμπνευσμένη από τη βιομηχανική κληρονομιά του Πειραιά», λέει η Δανάη Στούπα, εξηγώντας μας πώς γεννήθηκε ι ιδέα του ντιζάιν.
Το μοντέρνο κατάστημα βρίσκεται στην οδό Καραϊσκου μια πολυσύχναστη εμπορική οδό της πόλης. «Η φιλόξενη πρόσοψή του προάγει την αλληλεπίδραση μεταξύ του δρόμου και του εσωτερικού χώρου», συμπληρώνει η αρχιτεκτόνισσα.
Πώς γεννήθηκε το ντιζάιν του Temps Perdu
Τι ήθελε να καταφέρει η Δανάη Στούπα με τον σχεδιασμό που επέλεξε; «Ο επεκτεινόμενος πάγκος προς το δρόμο μαγνητίζει το βλέμμα των περαστικών στο ισόγειο», λέει.
«Ενώ ένα μεγάλο σταθερό παράθυρο στον πρώτο όροφο προάγει τη συμμετοχή της κοινότητας στην παραγωγική διαδικασία». Όποιος περάσει απέξω είναι αδύνατον να μην κοντοσταθεί και να μην στρέψει το βλέμμα προς τα πάνω, για να θαυμάσει τους ζαχαροπλάστες εν δράση.
Η κρουασαντερί δημιουργήθηκε από τον pastry chef Γιάννη Βλασίου και τον αρτοποιό Δημήτρη Δρίτσα, και με τους δυο τους να έχουν διαγράψει σημαντική πορεία στον τομέα τους, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Μπαίνοντας στο εργαστήριο, βλέπουμε μοναδικά signature στοιχεία του αστικού βιομηχανικού σχεδιασμού- το Temps Perdue θα μπορούσαμε εύκολα να το συναντήσουμε σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
«Υπάρχουν τα αποκαλυμμένα δομικά στοιχεία, “γυμνοί” τοίχοι και δάπεδα, μεταλλικά στοιχεία και βιομηχανικά φωτιστικά», λέει η Δανάη Στούπα. Ο βιομηχανικός σχεδιασμός αναμφίβολα πέτυχε στον συγκεκριμένο χώρο, αλλά πώς προέκυψε;
«Η βασική κατεύθυνση του βιομηχανικού ντιζάιν προήλθε από την επιθυμία των ιδιοκτητών να κινηθούν σε αυτή την αισθητική», τονίζει.
«Ως αρχιτέκτονες, ζητάμε πάντα το αρχικό brief από τους πελάτες μας, το οποίο μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Στη συνέχεια, ενσωματώνουμε αυτές τις πληροφορίες στην αρχιτεκτονική μας προσέγγιση, που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η βιομηχανική κληρονομιά του Πειραιά, με στόχο να δημιουργήσουμε ένα άρτιο αισθητικά αλλά και λειτουργικό αποτέλεσμα».
Πόσο εύκολο ήταν να μετατραπεί άρδην ο χώρος και να δημιουργηθεί το Temps Perdu;
«Ίσως η σημαντικότερη πρόκληση κατά την υλοποίηση του έργου ήταν η απογύμνωση του χώρου, η οποία, αν και φαίνεται να κάνει την δουλειά μας πιο απλή, εντούτοις είναι μία αρκετά πιο απαιτητική διαδικασία από ό,τι συνήθως αντιμετωπίζουμε», υπογραμμίζει η αρχιτεκτόνισσα.
«Αυτή η σχεδιαστική προσέγγιση συνδυάζει μια ακατέργαστη, αστική αισθητική με φιλόξενους και λειτουργικούς χώρους, αποτυπώνοντας τη φιλοσοφία του γραφείου SD Architecture για διαχρονικό σχεδιασμό που σέβεται τα τοπικά χαρακτηριστικά και εμπλουτίζει την τοπική κοινότητα μέσω καινοτόμων δημιουργιών», συμπληρώνει η Δανάη Στούπα.
Ταυτότητα έργου
Όνομα: Temps Perdue -The dough lab
Αρχιτεκτονική μελέτη και σχεδιασμός: SD Architecture – Δανάη Στούπα
Branding, ID and Art direction: Saint of Athens
Φωτογραφίες: Γιάγκος Παπαδόπουλος
