O Luca Guadagnino σχεδιάζει το πρώτο του ξενοδοχείο στη Ρώμη
Στην καρδιά της αιώνιας πόλης δεσπόζει το ξενοδοχείο Palazzo Talìa, ένα αρχοντικό του 16ου αιώνα που έχει φιλοξενήσει από φημισμένους ευγενείς μέχρι Καρδιναλίους και Ποντίφικες.
Στην οδό Rione di Trevi, κοντά στο φημισμένο σιντριβάνι των ευχών, το επιβλητικό κτίσμα από το 1617 λειτουργούσε ως Κολλέγιο Nazareno, ένας από τους παλαιότερους εκπαιδευτικούς θεσμούς στην Ιταλία μέχρι και το 1999, κρατώντας υπό τη σκέπη του άπορα παιδιά και μετέπειτα εκπαιδεύοντας καλοαναθρεμμένους διαδόχους μεγάλων οικογενειών.
Το Palazzo Talìa που θεωρείται ένα «ζωντανό μωσαϊκό ιστορίας», περνώντας ανά τους αιώνες από την κυριαρχία του Ναπολέοντα επί της Ιταλίας αλλά και τη γερμανική κατοχή, έχει διατηρήσει αναλλοίωτη την αρχοντική του αύρα.
Σήμερα μετά από εργασίες τριών ετών είναι έτοιμο να υποδεχτεί ξανά κάθε λογής εκλεκτούς επισκέπτες. Η διαχρονική γοητεία του αποκτά μια νέα σύγχρονη όψη χάρη στην ομάδα που επέλεξε με προσοχή η οικογένεια Federici, ιδιοκτήτες του ιστορικού οικήματος, διοικητές του Gruppo Fresia και δαιμόνιοι γνώστες του real estate. Ανάμεσά τους και ο υποψήφιος για Όσκαρ, σκηνοθέτης Luca Guadagnino. Το να αναβιώσουν την αίσθηση του να ζεις σε ένα αναγεννησιακό παλάτι ήταν μια πρόκληση, που μόνο ένας καλλιτέχνης με τη μοναδική του κατεύθυνση θα μπορούσε να ανακαλέσει. «Σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να χαρίσει μια αντισυμβατική ματιά σε ένα μέρος γεμάτο ιστορία και τέχνη», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Elia Federici στους Financial Times.
Τα ατμοσφαιρικά ενσταντανέ από ταινίες, όπως το ονειρικό Call me by your name με την πατίνα του παλιού μεγαλείου και το σκοτεινό Suspiria με τις αναφορές στο πιο εγκεφαλικό Bauhaus design, είναι ενδεικτικές για το σινεματικό σύμπαν του Ιταλού δημιουργού με την αδυναμία στο interior design. Η αγάπη του για σκηνικά με τη δική τους ιδιοσυγκρασία εκτείνεται πέρα από τη μεγάλη οθόνη, αναλαμβάνοντας να αναμορφώσει κτίρια με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συμβολισμό, μέσα από το studio Luca Guadagnino, που ξεκίνησε ως παράλληλο project το 2017.
«Όταν πρωτοέρθεις στη Ρώμη, θες να βυθιστείς στην ομορφιά, στην άνεση, στην απαλότητα. Για μένα τα πάντα το χρώμα, το φως, οι υφές πρέπει να αναδίνουν αυτή την απόλαυση», μοιράστηκε ως γενικότερη ιδέα ο ίδιος.
Λέξεις όπως μεγαλείο και διακριτική εκλεπτυσμένη πολυτέλεια, ήταν το ζητούμενο για τη μεταμόρφωση του χώρου. Ο Guadagnino επιμελήθηκε χώρους, όπως το εστιατόριο Tramae, το μπαρ Della Musa ή το, σχεδόν, ιερατικό spa των εγκαταστάσεων. Η ομάδα του αποκατέστησε και την αίθουσα Aula Magna, 248 τ.μ., τον χώρο εκδηλώσεων στον πρώτο όροφο, αλλοτινή αίθουσα συνάθροισης του Κολλεγίου, που κοσμείται με τοιχογραφίες του ζωγράφου Gaspare Serenari από τον 18ο αιώνα. Τα πάντα έχουν μελετηθεί και αποτελούν φόρο τιμής στο ιστορικό τοπόσημο, που έχει χαρακτηρισθεί και ως διατηρητέο. Ακόμα και η παλιά παλέτα χρωμάτων του χώρου ενδύεται μια νέα μορφή και εξακολουθεί να υπάρχει μέσα από γεωμετρίες και μοτίβα στα νέα χειροποίητα χαλιά.
Το ξενοδοχείο είναι το πρώτο εγχείρημα του studio στον χώρο της φιλοξενίας. Ο μαξιμαλισμός με το μέτρο και τη σύνεση του μινιμαλισμού είναι ένας ιδιότυπος συνδυασμός που λειτουργεί. Η μεγάλη κεντρική φιδογυριστή σκάλα με τα κιγκλιδώματα επενδυμένα με πτυχωτή δερμάτινη υφή, το περίτεχνο φλοράλ χαλί στις αχανείς αίθουσες, ειδική παραγγελία στον καλλιτέχνη Nigel Peake, οι χρωματικοί τόνοι που εναρμονίζονται με τα ανάγλυφα fresco που έχουν διασωθεί και ο γυάλινος ανελκυστήρας που οδηγεί στο αίθριο είναι ξεχωριστές προσθήκες που φέρουν την υπογραφή του Guadagnino, υποδηλώνοντας την ιδιαίτερη αισθητική του. Φιλντισένιες επιφάνειες. μια μπάρα γεμάτη μικρούς καθρέφτες, ευφάνταστα τραπέζια με κυματιστές κεραμικές επιφάνειες αντανακλούν λάμψεις και χρώματα από έργα μιας άλλης εποχής, αναδεικνύοντας με τρισδιάστατο τρόπο τόσο την οπτική όσο και την απτική εμπειρία, στοχεύοντας στην ιδιαίτερη επίδραση της υλικότητας. ‘Άλλωστε, το δίπολο που συναντάται σε ό,τι καταπιάνεται ο σκηνοθέτης είναι ο αισθησιασμός και η λεπτομέρεια.
Ατού της πρώτης εντύπωσης, ο κρυστάλλινος πολυέλαιος Murano τριών μέτρων, που δημιουργήθηκε το 1940 από τον Napoleone Martinuzzi, φέρει τον δικό του αιθέρια επιβλητικό τόνο στο φουαγιέ του ξενοδοχείου. Ένα συλλεκτικό αντικείμενο που κέντρισε την προσοχή του Guadagnino χρόνια πριν στο showroom της εμπόρου τέχνης Rita Fancsaly στο Μιλάνο και έτσι τον προμηθεύτηκε με την εικόνα του σε έναν αντάξιό του χώρο.
Συνολικά εικοσιέξι δωμάτια είναι διαθέσιμα για μια αληθινά εξέχουσα διαμονή εκ των οποίων ο Guadagnino σχεδίασε τη σουίτα Terrace επενδυμένη με ροδακινί ξύλο και θέα στην εσωτερική αυλή του Palazzo, έναν μυστικό χώρο lounge σχεδιασμένο από τον καλλιτέχνη τοπίου Blu Mambor.
«Πάντα μου άρεσε η ιδέα να δουλεύω σε έναν χώρο που δεν έχει καμία σχέση με την πρακτική μου ως σκηνοθέτης, όπου πρέπει να δημιουργήσω ένα μέρος αληθινών διαστάσεων», έχει δηλώσει ο ίδιος στο έντυπο Architectural Digest. Το να αναλαμβάνεις κάτι τόσο φιλόδοξο με τέτοιο υπόβαθρο είναι «η πεμπτουσία του interior design. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον έχουν την ευκαιρία να εκτιμήσουν τις διακοσμητικές τέχνες, όχι μόνοι οι επισκέπτες, αλλά και το κοινό. Η πιο συναρπαστική πτυχή του έργου ήταν το να επέμβουμε σε ένα μέρος τόσο εμποτισμένο με ιστορία και να το φέρουμε στα μέτρα του καινούριου, εμφυσώντας με νέα ζωή το Palazzo», συμπλήρωσε το επιτελείο του Studio.
Η συνάντηση του σύγχρονου με το παλιό, κάτι για το οποίο πάντα υπάρχει μια μεγάλη ένσταση και δυσπιστία στη Ρώμη, όπως έχει εντοπίσει ο Guadagnino ευοδώθηκε εδώ στην πιο άρτια σύμπραξη. Το Κολέγιο των Πατρικίων είναι πλέον ένας χώρος που προσκαλεί κάθε λάτρη της ομορφιάς και του design. Η αίθουσα με τις πενήντα παρατεταγμένες προτομές που θυμίζει παλιά κυβερνητική αίθουσα συνεδριάσεων της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας συναντά το παιχνίδι με τα παλ χρώματα και τις γεωμετρίες σε «ένα πνευματικό, καλλιτεχνικό και αισθητικό συμπόσιο», όπως αναφέρει στη σελίδα του στο Instagram το Palazzo Talìa.
Αξίζει να αναφερθεί ότι στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου έχει το αρχηγείο του το Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας, με την ηγέτιδα Elly Schlein να ασκεί τη δριμεία αντιπολίτευσή της με μια θέα, που αξίζει να μάχεσαι γι’ αυτήν.
Και ποια είναι η συνολική αίσθηση που επιθυμεί ο δημιουργός; Αυτή της «οικειότητας έναντι της προνομιακής μεταχείρισης, του αποκλειστικά για τους λίγους», δίνοντας τον δικό του τόνο στην έννοια της πολυτελούς διαμονής.
Ένα ξενοδοχείο μπουτίκ με σεβάσμιο αέρα και ιστορία χρόνων είναι η ιδανική avant premier για τον δημιουργό, ένα μεγαλειώδες τρισδιάστατο σκηνικό, ανοιχτό σε όλους.
