Magalopolis: Η ταινία του Κόπολα που κόστισε 120 εκατομμύρια δολάρια στις κινηματογραφικές πρεμιέρες

Αυτή την εβδομάδα, το magnus opus του Φράνσις Φορντ Κόπολα, που του κόστισε 120 εκατομμύρια δολάρια, ένα θρίλερ με τον Χιου Γκραντ ίσως στον πιο ανατρεπτικό ρόλο της καριέρας του, το ντοκιμαντέρ της Βάνιας Τέρνερ για την πρώτη δίκη #Metoo στην Ελλάδα και το τελευταίο κεφάλαιο της Οδύσσειας με τη Ζυλιέτ Μπινός και τον Ρέιφ Φάινς έρχονται στις σκοτεινές αίθουσες.

Megalopolis

Σκηνοθεσία: Φράνσις Φορντ Κόπολα

Παίζουν: Άνταμ Ντράιβερ, Τζιανκάρλο Εσπόζιτο, Νάταλι Εμάνιουελ, Όμπρεϊ Πλάζα, Σάια ΛαΜπεφ, Γιον Βόιτ, Λόρενς Φίσμπερν, Τάλια Σάιρ, Τζέισον Σουόρτσμαν, Ντάστιν Χόφμαν

Περίληψη: Ένας ιδιοφυής καλλιτέχνης αγωνίζεται ενάντια σε έναν υπερσυντηρητικό δήμαρχο, για να σώσει έναν κόσμο που καταρρέει και να εμπνεύσει ελπίδα.

Το όνειρο ζωής του Φράνσις Φορντ Κόπολα είναι ένα ρωμαϊκό έπος, που διαδραματίζεται σε μια φανταστική σύγχρονη Αμερική.

H πόλη της Νέας Ρώμης-μιας φουτουριστικής Αμερικής δηλαδή-  πρέπει να αλλάξει, προκαλώντας σύγκρουση μεταξύ του Σέζαρ Κατιλίνα, ενός ιδιοφυούς αρχιτέκτονα, που επιδιώκει ένα ουτοπικό, ιδεαλιστικό μέλλον, και του αντίπαλου του, του δημάρχου Φράνκλιν Σίσερο, που παραμένει αφοσιωμένος σε ένα οπισθοδρομικό καθεστώς, διαιωνίζοντας την απληστία και τη διαφθορά. Ο Σέζαρ, μεγαλομανής και εθισμένος σε ουσίες, που έχειτην ικανότητα να σταματάει τον χρόνο, θέλει να ξαναχτίσει την πόλη με βάση τις αρχές της βιωσιμότητας. Η Τζούλια Κικέρωνα, η κόρη του Δημάρχου, που είναι ερωτευμένη μαζί του, θα βρεθεί διχασμένη ανάμεσα σε εκείνον και τον  πατέρα της, αναρωτώμενη τι αξίζει πραγματικά η ανθρωπότητα.

Ήταν μεταξύ από το «Αποκάλυψη Τώρα», όταν ο Κόπολα διάβασε για τη συνωμοσία του Κατιλίνα, που αποπειράθηκε να ανατρέψει τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία, μια δημοκρατία η οποία στην ουσία αποτέλεσε πρόσφορο έδαφος για τη διαφθορά και την απληστία. Αν είχε πετύχει τότε το πραξικόπημά του, θα είχε εκδιώξει την κυρίαρχη ανώτερη τάξη και θα διεκδικούσε τη διαγραφή χρεών για τον ίδιο και τα μέλη της κατώτερης τάξης. Έχοντας αυτή την ιστορία κατά νου, ο μεγάλος Αμερικανός  σκηνοθέτης επί πενήντα χρόνια προσπαθούσε να κάνει το όραμά του πραγματικότητα, γράφοντας και ξαναγράφοντας το σενάριο περίπου 300 φορές, δοκιμάζοντας αναβολές και απογοητεύσεις, μέχρι που αποφάσισε να το χρηματοδοτήσει από την τσέπη του με το εξωφρενικό ποσό των 120 εκατομμυρίων δολαρίων, χωρίς να έχει κανέναν πάνω από το κεφάλι του.

Παραλληλίζοντας την Αμερική με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την αναπόφευκτη παρακμή της, ο Κόπολα μιλάει για τα πάντα: για το κυνήγι του κέρδους, την αρρώστια της εξουσίας, την τέχνη που μπορεί να σταματάει τον χρόνο, την πατριαρχία, τους Δίδυμους Πύργους, τον Ντόναλντ Τραμπ, την οικολογία και για ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Ο Σέζαρ του πάντα εξαιρετικού Άνταμ Ντράιβερ λειτουργεί ως alter ego του δημιουργού, που οραματίζεται ένα σινεμά επικών  διαστάσεων και έχει τη δεξιοτεχνία να το υλοποιήσει. Το πρόβλημα όμως του Κόπολα είναι ότι θέλει να τα πει όλα: σαιξπηρικές αναφορές, φιλοσοφικά τσιτάτα, χαρακτήρες που εμφανίζονται για λίγο και εξαφανίζονται και αχαλιναγώγητος διδακτισμός συνδυάζονται με την επιστημονική φαντασία, το μελόδραμα, τον πολιτικό σχολιασμό, αλλά κι ένα υποδόριο χιούμορ, χωρίς όμως ο Κόπολα, συνειδητά ή ασυνείδητα να αποφασίζει πού τελικά θέλει να εστιάσει. Έτσι, μέσα σε μια αναμφίβολα σινεφιλική κρίση, που εκλήφθηκε από πολλούς ως ύβρη, προσπαθεί να μιλήσει για όσα τον στοιχειώνουν. Και το κάνει, αλλά χωρίς να ενδιαφέρεται  για οποιαδήποτε αληθοφάνεια και συνοχή.

Το αποτέλεσμα, αν και δεν τον δικαιώνει, καθότι φλύαρο και ασυνάρτητο έως την τελευταία στιγμή, με έναν περίεργο τρόπο επιβεβαιώνει πως παραμένει ένας από τους τελευταίους  ορκισμένους του σινεμά, ακόμα κι όταν δεν πετυχαίνει πλήρως τον στόχο.

Γιατί, ακόμα κι αν ο Κόπολα δεν έκανε τη μεγάλη ταινία, όπως πολλοί ίσως περίμεναν, παραμένει αυτός ο βαθιά αφοσιωμένος auteur που λέει αυτό που θέλει και αναλαμβάνει το ρίσκο, γιατί τελικά το να κυνηγάς ένα όνειρο είναι πιο σημαντικό από το ποσό σωστή ή  αψεγάδιαστη είναι η επαλήθευσή του.

Η Επιστροφή (The Return)

Σκηνοθεσία: Ουμπέρτο Παζολίνι

Παίζουν:  Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Τσάρλι Πλάμερ, Μαργουάν Κενζάρι, Άνχελα Μολίνα, Τομ Ρις Χάρις, Νικήτας Τσακίρογλου

Περίληψη: Μετά από είκοσι χρόνια απουσίας, ο Οδυσσέας επιστρέφει επιτέλους στην πατρίδα του για να δώσει την τελευταία μάχη της ζωής του.

Μια διασκευή των τελευταίων ραψωδιών της Οδύσσειας, με τον Ρέιφ Φάινς και τη Ζιλιέτ Μπινός.

Μετά από είκοσι χρόνια απουσίας, ο Οδυσσέας ξεβράζεται στις ακτές της Ιθάκης, ημιθανής και αγνώριστος, για να βρει αλλαγμένη τη πατρίδα του από τότε που έφυγε για να πολεμήσει στον Τρωικό πόλεμο. Η αγαπημένη του σύζυγος, Πηνελόπη, είναι ουσιαστικά φυλακισμένη στο ίδιο της το παλάτι, ενώ δέχεται αφόρητες πιέσεις από τους φιλόδοξους μνηστήρες να διαλέξει νέο σύζυγο και βασιλιά. Ο γιος τους, Τηλέμαχος, που έχει μεγαλώσει χωρίς πατέρα, διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο. Ο Οδυσσέας, σημαδεμένος από την εμπειρία του πολέμου, δεν είναι πια ο ατρόμητος πολεμιστής που θυμούνται οι υπήκοοί του. Θα αναγκαστεί όμως να αντιμετωπίσει το παρελθόν του για να βρει τη δύναμη να σώσει την οικογένειά του και να κερδίσει πίσω την αγάπη που στερήθηκε.

Ο Ουμπέρτο Παζολίνι ((«Άντρες με τα Όλα τους») εμπνέεται φυσικά από τη διαχρονικότητα του θέματος του νόστου, της αναμονής καιτης αναζήτησης της ταυτότητας, που θέτει ο Όμηρος. Ακολουθώντας σχεδόν κατά γράμμα τη δομή και την ροή των γεγονότων, χωρίς όμως να χρησιμοποιεί μυθολογικά ή θεολογικά  στοιχεία, εστιάζει κατά βάση στον Οδυσσέα, έναν άνδρα που παλεύει να γίνει αυτός που ήταν, την Πηνελόπη που ξέρει να περιμένει και να αγαπάει, και τον Τηλέμαχο, έναν νέο που βιώνει την απουσία του πατρικού  προτύπου.

Σε ένα έρημο εγκαταλειμμένο περιβάλλον, που θυμίζει ταινίες του Πιερ Πάολο Παζολίνι, ο ιταλικής καταγωγής Βρετανός παραγωγός και σκηνοθέτης αποτυπώνει το εσωτερικό ταξίδι αυτού του άνδρα, που ερμηνεύει ο Φάινς, ισορροπώντας μοναδικά ανάμεσα στη σωματικότητα ενός πολεμιστή και την κούραση ενός περιπλανώμενου.

Όμως παρά τις πολλές καλές και ανθρώπινες στιγμές της ταινίας, πάντα έχεις την αίσθηση ότι κάτι λείπει. Η μυρωδιά του πολέμου, το πολιτικό χάος που επικρατεί στην Ιθάκη, η εξουσιομανία των μνηστήρων, ακόμα και το πατριαρχικό περιβάλλον  που απομυζά την Πηνελόπη, αλλά και η σχέση πατέρα και γιου περιγράφονται μάλλον εικονογραφικά, χωρίς να αναδεικνύουν την  οικουμενικότητα του ομηρικού έπους.

Heretic

Σκηνοθεσία: Σκοτ Μπεκ, Μπράιαν Γουντς

Παίζουν: Χιου Γκραντ, Σόφι Θάτσερ, Κλόε Ιστ



Περίληψη: Δύο νεαρές ιεραπόστολοι αναγκάζονται να αποδείξουν την πίστη τους, όταν χτυπούν την  πόρτα του κύριου Ριντ, που τις παγιδεύει σε ένα θανάσιμο παιχνίδι γάτας-ποντικιού.

Ο Χιου Γκραντ με αψεγάδιαστους τρόπους και british style προσθέτει ακόμα έναν «παράξενο ρόλο» στο βιογραφικό του.

Δυο νεαρές Μορμόνες ιεραπόστολοι χτυπούν την πόρτα ενός γοτθικού σπιτιού με σκοπό να κηρύξουν τον Λόγο του Θεού και να προσηλυτίσουν νέα μελή στην Εκκλησία τους. Ένας ευγενικός άνδρας, ο κύριος Ριντ, φαίνεται πρόθυμος να τις ακούσει και τις διαβεβαιώνει πως στο σπίτι βρίσκεται και η σύζυγός του. Εκείνες εφησυχασμένες περνάνε στο σαλόνι για να διαπιστώσουν ότι κάτι δεν πάει καλά: η κυρία Ριντ δεν εμφανίζεται, η μυρωδιά από τάρτα μύρτιλου που υποτίθεται ότι ψήνεται στον φούρνο έρχεται από ένα αρωματικό κερί, ενώ ο οικοδεσπότης τους αρχίζει να αναπτύσσει διάφορες θεωρίες περί πίστης, υποσκάπτοντας το ποιόν των αιρέσεων και τον τρόπο που ελέγχουν το ανθρώπινο μυαλό, άρα αμφισβητώντας την ίδια τους την ύπαρξη .

Το εγκεφαλικό και κατά βάθος  διαλογικό  παιχνίδι που χτίζεται, αν και δεν αποφεύγει τις  επαναλήψεις, δημιουργεί μια  ατμόσφαιρα σασπένς, με τον αβρότατο Γκραντ να χρησιμοποιεί το ύφος της κλασικής κομεντί και να το ανατρέπει μέσα από βλέμματα και σιωπές. Το όποιο μυστήριο όμως διαλύεται, όταν οι Σκοτ Μπεκ και  Μπράιαν Γουντς (σεναριογράφοι της επιτυχίας «Ένα Ήσυχο Μέρος»), ανοίγουν τα χαρτιά τους και μαζί μια μυστική  πόρτα, για να  παραδώσουν τα ηνία σε δευτεροκλασάτα horror κόλπα κι έναν ακατανόητο συμβολισμό περί μονοθεϊστικών θρησκειών και αρχαίων προφητειών, που δεν προκαλεί ανατριχίλες, παρά μόνο πονοκέφαλο.

Ρισελιέ (Richelieu)

Σκηνοθεσία: Πιέρ Φιλίπ-Σεβινί

Παίζουν: Αριάν Καστεγιάνος, Νέλσον Κορονάντο, Μισελίν Μπερνάρ

Περίληψη: Μετά από έναν άσχημο χωρισμό, η Αριάν πιάνει δουλειά ως διερμηνέας για εποχιακούς μετανάστες. Βλέποντας την αδικία που υφίστανται, πρέπει να αποφασίσει αν είναι πρόθυμη να πάρει θέση.

Κοινωνικό δράμα, που απέσπασε το βραβείο κοινού και το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στις πρόσφατες 30ές Νύχτες Πρεμιέρας.

Η Αριάν εργάζεται ως ισπανόφωνη διερμηνέας για τους εποχικούς εργάτες από τη Γουατεμάλα σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας σιτηρών στον Καναδά, που ζουν υπό εξευτελιστικές συνθήκες: μοιράζονται ανά δέκα άτομα ένα σπίτι, πληρώνουν εισφορές σε ένα σωματείο στο οποίο δεν δικαιούνται να είναι μέλη και ακόμα στις περιπτώσεις που ο νόμος τυπικά τους καλύπτει, όπως σε ένα εργατικό ατύχημα, εκείνοι δεν μπορούν να μιλήσουν για να μην αμαυρώσουν τη φήμη του εργοστασίου και τελικά μένουν άνεργοι.

Μετά από έναν δύσκολο χωρισμό που την άφησε με τρομακτικά χρέη, η Αριάν προσπαθεί να διαχειριστεί το καταπιεστικό εργασιακό της περιβάλλον, λειτουργώντας ως μεσάζοντας μεταξύ των ευάλωτων εργατών κι ενός σκληρού διευθυντή, που τους εκμεταλλεύεται. Καθώς έρχεται πιο κοντά στους εργαζόμενους, ειδικά στον Μανουέλ, βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα στο επαγγελματικό της καθήκον, τη δική της επιβίωση και την αυξανόμενη παρόρμησή της να εναντιωθεί  στην αδικία.

Ο Πιέρ Φιλίπ Σεβινί, στα χνάρια του Κεν Λόουτς και του Στεφάν Μπιρζέ, στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο  υπογράφει ένα ρεαλιστικό πολιτικό δράμα με στοιχεία ντοκιμαντέρ, που κρατάει τις  ισορροπίες- οι εκπρόσωποι, για παράδειγμα, της διοίκησης έχουν ανθρώπινο πρόσωπο, καθώς δεν ελέγχουν τελικά αυτοί την πυραμίδα- και αποφεύγει τις καταγγελίες και τις εύκολες απαντήσεις, χωρίς όμως να χάνει τον προσανατολισμό του, που δεν είναι άλλος από το να αποτυπώσει τη σκληρή αλήθεια για τον καπιταλισμό.

Ταυτόχρονα όμως, ο 36χρονος Καναδός μέσα από την ευαίσθητη αλλά πάντα αιχμηρή πολιτική ματιά του, προτείνει την αλληλεγγύη και την ανθρώπινη επαφή ως τη μοναδική έξοδο από αυτό τον σκοτεινό και φαύλο κύκλο βίας.

Tack

Σκηνοθεσία: Βάνια Τέρνερ

Συμμετέχουν: Σοφία Μπεκατώρου, Αμαλία Προβελεγγίου

Περίληψη Η ιστορία της πρώτης δίκης #Metoo στην Ελλάδα.

Ένα ντοκιμαντέρ, που συνοψίζει την απαρχή του #metoo στην Ελλάδα.

Όταν η Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου αποκαλύπτει δημόσια τον βιασμό της από ισχυρό παράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, πυροδοτεί το κίνημα #MeToo στην Ελλάδα και δίνει τη δύναμη σε εκατοντάδες γυναίκες να σπάσουν τη δική τους σιωπή. Μία από αυτές είναι η Αμαλία, νεαρή πρωταθλήτρια της ιστιοπλοΐας, η οποία αποφασίζει να καταγγείλει τον πρώην προπονητή της για τη συστηματική κακοποίηση που υπέστη από εκείνον ανάμεσα στα 11 και τα 13.

Η Βάνια Τέρνερ παρακολουθείτις δύο γυναίκες επί δύο χρόνια, καταγράφοντας τη ζωή καιτον αγώνα τους κατά τη διάρκεια της δίκης-ορόσημο, την πρώτη του ελληνικού #MeToo. Σκίτσα animation ζωντανεύουν τη σκληρή ακροαματική διαδικασία, στη διάρκεια της οποίας η Αμαλία υφίσταται εξαντλητικές καταθέσεις, victim blaming και συνεχείς απόπειρες αμφισβήτησης της αξιοπιστίας της. Ταυτόχρονα η Σοφία έρχεται ξανά αντιμέτωπη με το τραύμα και τη σχέση με τον πατέρα της, ενώ πιέζει για θεσμικές μεταρρυθμίσεις.

Οι δύο γυναίκες συνειδητοποιούν ότι ο αγώνας τους για να αλλάξει η ελληνική κοινωνία, είναι ακόμα στην αρχή. Έτσι, θα χρειαστεί να κάνουν tack, μια αλλαγή πορείας, όπως λένεν οι  ιστιοπλόοι, όταν ελίσσονται ανάμεσα στους αντίθετους ανέμους.

H Τέρνερ καταγράφει πώς ο κοινωνικός, αλλά ακόμα και ο οικογενειακός περίγυρος των δυο γυναικών αντιδράει στην κακοποίησή τους- συγκινητική η αποσταθεροποιημένη εικόνα του πατέρα της Μπεκατώρου, που αν και πονάει για όσα έχουν συμβεί, δεν μπορεί να αντέξει το βάρος της αλήθειας -και φυσικά φέρνει στο προσκήνιο αυτό για το οποίο όλοι μιλάμε πια: πως το νομικό πλαίσιο δεν είναι αρκετό για να καλύψει αυτές τις υποθέσεις.

Πέραν τούτου, η Βέρνερ χωρίς ωραιοποιήσεις παραδίδει και το πορτρέτο δυο δυναμικών γυναικών, που με το θάρρος και την τόλμη τους έγιναν η αφορμή για την εκκίνηση μιας μεγάλης αλλαγής. Ένα δώρο στη Σοφία, αλλά κυρίως στη νεαρή Αμαλία είναι αυτή ταινία, που με το δικό της Tack κέρδισε πίσω τη ζωή, που της ανήκει.

Παίζονται ακόμα:

Bird

Σκηνοθεσία: Αντρέα Άρνολντ

Παίζουν: Μπάρι Κέογκαν, Φραντς Ρογκόφσκι, Τζέιμς Νέλσον-Τζόις, Σάρα Μπεθ  Χάρμπερ, Νικίγια Άνταμς



Περίληψη: Η Μπέιλι πασχίζει να επιβιώσει στο ναρκοπέδιο της δυσλειτουργικής της οικογένειαw. Αντιμέτωπη με μια δύσκολη εφηβεία, θα βρει ανέλπιστο σύμμαχο στο πρόσωπο ενός μυστηριώδους ξένου.

Μια συναισθηματική και άκρως απρόβλεπτη ιστορία ενηλικίωσης σε ένα περιβάλλον φτώχειας και απόρριψης, δια χειρός της  Άντρεα Άρνολντ.

Η δωδεκάχρονη Μπέιλι ζει με τον μπαμπά της και τον αδερφό της σε μια κατάληψη στο Βόρειο Κεντ. Ο πατέρας της , που ετοιμάζεται να παντρευτεί τη νέα του φιλενάδα, δεν έχει πολύ χρόνο για τα παιδιά του, ενώ η μητέρα της ζει υπό τις μόνιμες απειλές ενός κακοποιητικού συντρόφου. Η Μπέιλι, που πλησιάζει στην εφηβεία, αναζητά την προσοχή και την περιπέτεια αλλού. Έτσι, θα γνωρίσει έναν μυστηριώδη άντρα και σύντομα τα πάντα στη ζωή αυτής της οικογένειας θα αρχίσουν να αλλάζουν.

Η πολυαναμενόμενη επιστροφή της Άντρεα Άρνολντ («Fish Tank», «American Honey») είναι όλα όσα θα περίμενε κανείς, κι ακόμα περισσότερα: μια ιστορία ενηλικίωσης, όπου η σκληρή πραγματικότητα του βρετανικού περιθωρίου συναντά τον μαγικό ρεαλισμό και τον κόσμο του παραμυθιού. Εξαιρετικό σάουντρακ, queer ευαισθησία και τρεις σαρωτικές ερμηνείες από την πρωτοεμφανιζόμενη Νικίγια Άνταμς, τον Μπάρι Κιόγκαν και τον Φραντς Ρογκόφσκι απογειώνουν ένα φιλμ ελπιδοφόρο μα και ριψοκίνδυνο σαν χαμηλή πτήση πάνω από κοφτερά βράχια.

Βαϊάνα 2 (Moana 2)

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Ντέρικ Τζούνιορ, Τζέισον Χαντ και Nτέινα Λεντού Μίλερ

Με τις φωνές των: Αουλι’ ι Κραβάλο, Ντουέιν Τζόνσον, Άλαν Τούντικ, Νικόλ Σέρζινγκερ, Τεμόιρα Μόρισον / Στα ελληνικά ακούγονται: Μαρίνα Σάττι, Μιχάλης Κουινέλης (Stavento), Γιάννης Τσούτσιας, Τερέζα Καζιτόρη, Ντίνος Σούτης

Περίληψη: Ένα απροσδόκητο κάλεσμα των προγόνων στέλνει τη Βαϊάνα σε ένα ταξίδι στις μακρινές θάλασσες της Ωκεανίας.

Το επικό μιούζικαλ κινουμένων σχεδίων των Walt Disney Animation Studios έρχεται να παρασύρει το κοινό σε ένα νέο, μεγάλο και περιπετειώδες ταξίδι με τη Βαϊάνα, τον Mάουι και ένα ολοκαίνουργιο πλήρωμα απίθανων ναυτικών.

Η Βαϊάνα, που είναι πλέον η αρχηγός της φυλής της, αδυνατεί να καταλάβει γιατί δεν έχουν συναντήσει άλλους ανθρώπους, καθώς εξερευνούν τις θάλασσες. Όταν οι πρόγονοί της την καλούν να αναλάβει μια ξεκάθαρα επικίνδυνη αποστολή, είναι έτοιμη για την πρόκληση. Μεγαλύτερη και σοφότερη, ξέρει ότι αυτή τη φορά θα χρειαστεί βοήθεια, ακόμη καιαπό τον ημίθεο Μάουι, καθώς πρέπει να ταξιδέψει στις μακρινές θάλασσες της Ωκεανίας και σε επικίνδυνα, μακρινά νερά για μια περιπέτεια, που δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο έχει αντιμετωπίσει.