Οι κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας: Eίναι όντως η «Emilia Perez» η καλύτερη ταινία της χρονιάς;

Αυτή την εβδομάδα, η τανία «Emilia Perez» του Ζακ Οντιάρ φλερτάρει με τα Όσκαρ, ο Πάολο Σορεντίνο στέλνει τη δική του επιστολή αγάπης στη  Νάπολη, ο Ρέιφ Φάινς  στήνει ίντριγκες στο «Κονκλάβιο» και ο Ντουέιν Τζόνσον ψάχνει να βρει τον Άι-Βασίλη!

Emilia Perez

Σκηνοθεσία: Ζακ Οντιάρ

Παίζουν: Ζόι Σαλντάνια, Κάρλα Σοφία Γκασκόν, Σελίνα Γκόμεζ, Έντγκαρ Ραμίρες, Αντριάνα Παθ

Περίληψη: Μια δικηγόρος προσλαμβάνεται από τον αρχηγό ενός μεξικάνικου καρτέλ ναρκωτικών να του οργανώσει τη μυστική αλλαγή... φύλου και, μετά από την «εξαφάνισή» του, να φροντίσει την οικογένειά του. Τέσσερα χρόνια μετά όμως, οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν και πάλι.

Ο Ζακ Οντιάρ («Ο Προφήτης», «Ο Άνθρωπος Χωρίς Πατρίδα») με ένα queer μιούζικαλ, που θεωρείται από τα οσκαρικά φαβορί, κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες, όπως και το Βραβείο Ερμηνείας για τις τρεις πρωταγωνίστριές του.

Η Ρίτα, μια ευφυής δικηγόρος, βλέπει την καριέρα της να χαραμίζεται ως βοηθός ενός ανίκανου νάρκισσου. Οι προοπτικές της για το μέλλον είναι δυσοίωνες, μιας και είναι γυναίκα και μαύρη. Κι ενώ το αφεντικό της υπερασπίζεται έναν γυναικοκτόνο, λαμβάνει από έναν βαρόνο των μεξικάνικων καρτέλ, τον Μανίτας ντελ Τορο, μια περίεργη πρόταση: να τον βοηθήσει να κάνει την αλλαγή φύλου, που πάντα ήθελε, να τον εξαφανίσει από προσώπου γης και να φροντίσειτην οικογένειά του έναντι μιας πλουσιοπάροχης αμοιβής. Η Ρίτα, αποφασισμένη να αλλάξε τη ζωή της, βρίσκει τον κατάλληλο γιατρό και ο Μανίτας μεταμορφώνεται στην Εμίλια Περεζ. Η Ρίτα φροντίζει να στήσει έναν εικονικό  θάνατο και να μεταφέρειτη  γυναίκα του και τα παιδιά στην Ελβετία.

Μερικά χρόνια αργότερα, η Εμίλια θα την ξαναπλησιάσει και θα της ζητήσει αυτή τη φορά να φέρει πίσω τα παιδιά στο Μεξικό. Την ίδια μέρα, μια γυναίκα με τη φωτογραφία του εξαφανισμένου γιου της- οι εξαφανίσεις ανθρώπων στο Μεξικό εξαιτίας των πολέμων των καρτέλ είναι μάστιγα- τις πλησιάζει. Η Εμίλια, στοιχειωμένη από τύψεις για το σκοτεινό παρελθόντου Μανίτας, ευαισθητοποιείται και μέσω μιας ΜΚΟ που ιδρύει, αναλαμβάνει να λύσειτις υποθέσεις των εξαφανισμένων, παραδίδοντας τις σορούς τους στους συγγενείς. Τα παιδιά και η γυναίκα του επιστρέφουν στο σπίτι της θείας Εμίλια, όμως τα πράγματα παίρνουν μια απροσδόκητη τροπή.

Ο Ζακ Οντιάρ στα 72 του παραμένει ανήσυχος και απρόβλεπτος, και σε αυτή τη δέκατη ταινία της καριέρας του, που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Μπορίς Ραζόν «Écoute», πειραματίζεται σε μια νέα φόρμα, αυτή του μιούζικαλ, που έχει κάτι από την τρέλα του Αλμοδοβάρ καιταυτόχρονα την μπρεχτική  λογική. Με μια υπόθεση που θυμίζει μεξικάνικη σαπουνόπερα, επίτηδες παρατραβηγμένη από τα μαλλιά, φτιάχνει ένα άγριο παραμύθι, που έχει λίγο από όλα: ζητήματα φύλου και γυναικείας ενδυνάμωσης, κριτική απέναντι στον ρατσισμό,τη βία, την κοινωνική ανισότητα και τη διαφθορά της δικαιοσύνης, υπαρξιακές αναζητήσεις σχετικά με το καλό και το κακό, και το πώς αυτά τελικά  συνυπάρχουν εντός του ανθρώπου, έρωτες, δράματα, και ένα κρίσιμο πολιτικό ζήτημα, αυτό των  εξαφανίσεων στο Μεξικό, μαζί με queer πινελιές.

Σπάζοντας τους βασικούς κανόνες του τυπικού χολιγουντιανού μιούζικαλ, ο Οντιάρ υπογράφει ένα χορταστικό  θέαμα με τις εξαίσιες χορογραφίες του Βέλγου Νταμιέν Ζαλέ και τα τραγούδια της Γαλλίδας Καμίλ, που λειτουργούν αντιστικτικά με το καυστικό τους πνεύμα στο μελοδραματικό στοιχείο. Μέσα σε αυτά μπλέκει μια  απίθανη γκανγκστερική ιστορία, όπου η βία, αν και δεν παρουσιάζεται ρεαλιστικά, υπάρχει σε κάθε πλάνο. Ταυτόχρονα, ο Οντιάρ αφηγείται και την ιστορία όχι μόνο ενός. αλλά τριών ανθρώπων που ήθελαν πολύ να αλλάξουν  ζωή, να βρουν την αγάπη και να λυτρωθούν.  

Με τρεις μοναδικές πρωταγωνίστριες, μια εξ αυτών η βετεράνος των ισπανικών  καθημερινών σειρών Κάρλα Σοφία Γκασκόν, που έγινε η πρώτη τρανς ηθοποιός, η οποία βραβεύτηκε στις Κάννες, συνθέτουν μια δυναμική τριπλέτα, που αποκαλύπτει όλες τις πλευρές της γυναικείας ψυχολογίας, με τον Οντιάρ μέσω αυτών να υψώνει ίσως την πλέον φεμινιστική φωνή της χρονιάς. Κι αν κάπου το «Εμίλια  Περέζ» ανοίγει πολλά χαρτιά, χωρίς να προλαβαίνει να εμβαθύνει σε όλα εξίσου, ο Οντιάρ με εξαιρετική τόλμη ανατρέπει τον ίδιο του τον εαυτό, υπογράφοντας μια ελεγεία για τη δύναμη της συγχώρεσης και της αγάπης, ως μοναδικό αντίδοτο σε κάθε αδικία.

Παρθενόπη (Parthenope)

Σκηνοθεσία: Πάολο Σορεντίνο

Παίζουν: Τσελέστε Ντάλα Πόρτα, Ντάριο Αϊτα, Γκάρι Ολντμαν, Στεφανία Σαντρέλι



Περίληψη : Οι περιπέτειες ενηλικίωσης της αιθέριας Παρθενόπης στη Νάπολη.

Ο Πάολο Σορεντίνο με φελινική διάθεση επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Νάπολη, με τη νέα του ταινία, που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ των Καννών.

H Παρθενόπη είναι κυριολεκτική και σύμβολο. Από τη μια η πόλη της  Νάπολη, που οι Έλληνες της αρχαιότητας έτσι είχαν ονομάσει. Από την άλλη μια κοπέλα, που γεννιέται στη μεταπολεμική Ιταλία, μέσα στην αγκαλιά της θάλασσας, στον κόλπο της Νάπολης, ακριβώς κάτω από τη χαραγμένη από τον χρόνο βίλα της οικογένειας. Ως νεαρή, η Παρθενόπη αποτελεί μυστήριο για τους άνδρες, ενώ εκείνη αφήνεται στην ερωτική περιπλάνησή της, αθώα, μοιραία και βλάσφημη ταυτόχρονα. Θέλει να μάθει τι είναι η ανθρωπολογία, θέλει να γίνει καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο, θέλει να μάθει στο σύστημα τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Στα 73 της, συνταξιοδοτείται και επιστρέφει στο παρελθόν της για να μάθει να αγαπάει πολύ.

Ο Πάολο Σορεντίνο («Η Τέλεια Ομορφιά», «Το Χέρι του Θεού») με νοσταλγική διάθεση γυρίζει στη Νάπολη, που αγάπησε, μια Νάπολη πλανεύτρα, ελεύθερη και υπέροχη, όπως και η Παρθενόπη του. Αυτές τις δυο τις ταυτίζει απόλυτα, και μέσα από την αγάπη του για τον τόπο που τον διαμόρφωσε, φτιάχνει την ιστορία μιας όχι και τόσο πραγματικής γυναίκας, μάλλον μιας ιδανικής ερωμένης, που άλλοτε την αποθεώνει, κι άλλοτε την παρατηρεί ηδονοβλεπτικά, όπως οι άνδρες  παρατηρούν τη γυναίκα, ενώ στήνει γύρω της ένα φελινικό γαϊτανάκι: από κατεστραμμένες λόγω πλαστικών επεμβάσεων σταρς, Βρετανούς συγγραφείς που αναζητούν την έμπνευση στη Μεσόγειο, αμαρτωλούς ιερείς, μάτσο αρσενικά, ευαίσθητα λεπτεπίλεπτα αγόρια και υστερικές γυναίκες.

Το πρόβλημα είναι ότι ο Σορεντίνο δεν αποφεύγει την ωραιοποίηση, που φτάνει στην καρτποσταλική απεικόνιση του ιταλικού Νότου και τη σχεδόν γραφική αναπαράσταση της ανθρωπογεωγραφίας του, πέφτοντας ακριβώς στις παγίδες που φαίνεται πως θα ήθελε να επικρίνει: την πατριαρχική υπόγεια αντίληψη για τις αιθεροβάμονες αγαπημένες που τις ζηλεύουν μέγαιρες στρίγκλες, τη διαφημιστική  λογική και την άνευ όρων παράδοση σε μια εικόνα, παρά στην ουσία της  πόλης, της γυναίκας και του χρόνου που περνάει.

Η υπερβολή καραδοκεί, με τα εντυπωσιακά κοστούμια του Άντονι Βακαρέλο, από τον οίκο Saint Lauren να την ενισχύουν, καθώς ο Σορεντίνο ακολουθεί μαγεμένος την πανέμορφη Τσελέστε Ντάλα Πόρτα, χωρίς να της αναγνωρίζει ούτε στιγμή το δικαίωμα να τσαλακωθεί. Ευτυχώς όμως επιφυλάσσει για το φινάλε μια συγκινητική και βαθιά ανθρώπινη σκηνή με τη θρυλική Στεφάνια Σαντρέλι , που ως ώριμη Παρθενόπη κλείνει τρυφερά το μάτι στον θεατή.

Σκηνοθεσία: Έντουαρντ Μπέργκερ

Παίζουν: Ρέι Φάινς, Στάνλεϊ Τούτσι, Τζον Λίθγκοου, Γιάτσεκ Κόμαν, Ιζαμπέλα Ροσελίνι



Περίληψη: Μετά από τον θάνατο του Πάπα, οι ισχυρότεροι ηγέτες της Καθολικής Εκκλησίας συγκεντρώνονται στη Ρώμη. Υπό καθεστώς άκρας μυστικότητας θα εκλέξουν τον καινούριο Ποντίφiκα, διαδικασία την οποία αναλαμβάνει να επιβλέψει ο καρδινάλιος Λόρενς.

Ο Έντουαρτ Μπέργκερ («Ουδέν Nεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο») διεισδύει στα παρασκήνια, τα μυστικά και τα ψέματα της Kαθολικής Εκκλησίας.

Μετά από τον θάνατο του Πάπα, τέσσερις δυναμικοί υποψήφιοι συγκεντρώνονται στο Βατικανό. Ο Αμερικανός Μπελίνι, προοδευτικός και  ρηξικέλευθος που στηρίζει ακόμα και τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ο μετριοπαθής Καναδός Τρεμπλέι, ο συντηρητικός Νιγηριανός Αντεγιάμι και ο εκφραστής της  παράδοσης Ιταλός Τεντέσκι, διεκδικώντας το ανώτατο αξίωμα. Ο συνάδελφός τους, ο Βρετανός Λόρενς, φύσει συμβιβαστικός, καλείται να συντονίσει το περίφημο κονκλάβιο, πιστεύοντας ακράδαντα πως ο διάδοχος του Πάπα θα προχωρήσει σε μια νέα εποχή την Εκκλησία.

Το μπεστ- σέλερ του Ρόμπερτ Χάρις («Κωδικός: Enigma», «Ο Αόρατος Συγγραφέας») μας βάζει στα άδυτα του Βατικανού και εύκολα θα μπορούσε να κερδίσει το κοινό των θρησκευτικών θρίλερ και κυρίως του «Κώδικα Ντα Βίντσι». Όμως ο Μπρέγκερ, έχοντας στα χέρια του το εξαιρετικό σενάριο του θεατρικού συγγραφέα Πίτερ Στρον, που δεν στερείται  ανατροπών, προχωράει ένα βήμα παραπέρα από το να σκηνοθετήσει ένα ευπώλητο blockbuster.

Αντίθετα, παρακολουθώντας την εσωτερική και πνευματική πορεία του Λόρενς, χωρίς να στερεί από το θεατή την ψυχαγωγική πλευρά, η σκηνοθεσία του αντιπαρατάσσει διαφορετικές  αντιλήψεις και απόψεις, θέτει ερωτήματα, ενώ ταυτόχρονα δεν μένει στην απλοϊκή αναπαράσταση  γεγονότων, αλλά προσεγγίζει ένα σημαντικό θέμα με διάθεση διαλόγου. Μάλιστα, η σκιά του ευφυούς νεκρού του Πάπα, που επίτηδες έχει στήσει έτσι το παιχνίδι ώστε να μην υπάρχει ιδανικός  διάδοχος, είναι το κρυφό χαρτί του Μπέργκερ, που χωρίς να αδιαφορεί για τη δράση και το σασπένς, ξέρει να στρέφει το ενδιαφέρον στην καρδιά του θέματός του. Ο Ρέιφ Φάινς σε έναν από τους καλύτερους ρόλους του ενσαρκώνει το όραμα και τις προθέσεις του σκηνοθέτη και οι σκηνές με τον εξίσου εκπληκτικό Στάνλέϊ Τούτσι αξίζουν περισσότερο από κάθε twist.

Red One

Σκηνοθεσία: Τζέικ Κάσνταν

Παίζουν: Ντουέιν Τζόνσον, Κρις Έβανς, Λούσι Λιού, Κίρναν Σίπκα, Μπόνι Χαντ, Κρίστοφερ Χίβιου, Νικ Κρολ, Γουέζλι Κίμελ, Τζέι Κέι Σίμονς



Περίληψη: Μετά από την απαγωγή του Άγιου Βασίλη (κωδικό όνομα: Red One), ο Αρχηγός Ασφάλειας του Βόρειου Πόλου, πρέπει να συνεργαστεί με τον πιο διαβόητο κυνηγό επικηρυγμένων στον κόσμο  για να σώσει τα Χριστούγεννα.

Xριστουγεννιάτικη  μαύρη κωμωδία με τον Ντουέιν Τζόνσον.

Ο Άγιος Βασίλης, γνωστός με τον μυστικό κωδικό «Red One» στους λίγους και εκλεκτούς, πέφτει θύμα απαγωγής από τη μοχθηρή Μάγισσα των Χριστουγέννων. Ο αρχηγός Ασφαλείας του Βορείου Πόλου, με τον συντονισμό της προϊσταμένης Ζόι Χάρλοου, επιστρατεύει έναν κυνηγό επικηρυγμένων για να εντοπίσει τον εξαφανισμένο Άγιο, ώστε να σωθούν οι γιορτές που όλοι περιμένουν.

Ο Τζέικ Κάσνταν,(«Jumanji») και το χρυσορυχείο που λέγεται Ντουέιν Τζόνσον θέλουν να φτιάξουν μια αντι-γιορτινή περιπέτεια, που όμως δεν καταφέρνει να γίνει πραγματικά ανατρεπτική και βλάσφημη, γιατί αν και θεωρητικά απευθύνεται σε όσους απεχθάνονται την θετική τοξικότητα των Χριστουγέννων, παράλληλα  κρατάει τις ισορροπίες και για όσους θέλουν να μπουν σε χριστουγεννιάτικο κλίμα και να νιώσουν τη ζεστασιά και τη θαλπωρή.

Όμως, δύσκολα χωράνε δυο καρπούζια σε μια μασχάλη κι ο Κάρσταν φροντίζει να τα κάνει όλα πολύ σωστά σε μια εποχή πολιτικής ορθότητας. Έτσι, επιστρατεύει όλα τα κλισέ, επενδύει στη δράση, χρησιμοποιεί το κυνικό χιούμορ μέχρι εκεί που δεν θα προκαλέσει και διασφαλίζει αναίμακτα τη θέση του στο εορταστικό box-office, χαρίζοντας μερικά αβίαστα χαμόγελα, αλλά μέχρι εκεί.

Εν Αρχή (Dasatskisi/ Beginning)

Σκηνοθεσία: Ντέα Κουλουμπεγκασβίλι

Παίζουν: Ία Σουκιτασβίλι, Ράτι Ονέλι, Κάκια Κιντσουρασβίλι



Περίληψη: Μια γυναίκα βρίσκεται στο επίκεντρο μιας θρησκευτικής διαμάχης.

Το ντεμπούτο της Ντέα Κουλουμπεγκασβίλι το 2020 (πριν από το «April»), που απέσπασε  το Βραβείο ταινίας, σεναρίου, σκηνοθεσίας, Α' γυναικείου στο Σαν Σεμπαστιάν.

Σε ένα βαρετό χωριό στα ορεινά της Γεωργίας, η τοπική, απομονωμένη κοινότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά δέχεται επίθεση από μια ομάδα φανατικών ορθοδόξων χριστιανών. Η Γιάνα, σύζυγος του ηγέτη της κοινότητας, βρίσκεται ξαφνικά στο επίκεντρο αυτής της σύγκρουσης και σταδιακά καταρρέει. H εσωτερική δυσφορία της  μεγαλώνει, καθώς βασανίζεται, προσπαθώντας να εκλογικεύσει τις πραγματικές της επιθυμίες.

Η Κουλουμπεγκασβίλι υπογράφει ένα οδοιπορικό θλίψης ντοκιουμενταρίστικης λογικής, γυρισμένο σε 35mm, που εξερευνά τις έννοιες της αμαρτίας και της ελεύθερης βούλησης, αμφισβητώντας τους καθιερωμένους ορισμούς του καλού και του κακού. Με πολλά στατικά πλάνα, η Γεωργιανή δημιουργός εξερευνά τον ρόλο της γυναίκας ως συζύγου, μητέρας, ακόμα και πιστής ενός δόγματος καταγράφοντας με την ψυχρή αποστασιοποίηση του Χάνεκε, αλλά κι έναν υπερβατικό λυρισμό, χωρίς καμία προσπάθεια εντυπωσιασμού και σκηνοθετικών  ακροβασιών, το δράμα του να είσαι γυναίκα μέσα σε ένα σύστημα, δομημένο από πατριαρχικές αρχές.

Παίζεται ακόμα:

Terrifier 3

Σκηνοθεσία: Ντάμιεν Λεόνε

Παίζουν: Ντέιβιντ Χάουαρντ Θόρντον, Λόρεν Λαβέρα, Έλιοτ Φούλαμ, Μάργκαρετ Αν Φλόρενς, Μπράις Τζόνσον, Αντονέλα Ρόουζ, Σαμάνθα Σκαφίντι



Περίληψη: Ο Αρτ ο Κλόουν επιστρέφει στις γιορτές των Χριστουγέννων για να ξανασκορπίσει τρόμο.

Η ταινία του Ντάμιεν Λεόνε αποτελεί τη νέα προσθήκη στο ομώνυμο franchise τρόμου.

Αφού επιβίωσαν της σφαγής του Χαλογουίν από τον Αρτ τον Κλόουν, η Σιένα και ο αδερφός της ελπίζουν πως το πνεύμα των Χριστουγέννων θα τους βοηθήσει να ξεχάσουν τη φρίκη που βίωσαν. Τα σχέδια τους θα αλλάξουν βίαια με την επιστροφή του Αρτ του Κλόουν και της διαστροφικής του δολοφονικής μανίας, που υπόσχεται να μετατρέψει τα Χριστούγεννα σε νέο εφιάλτη.

Το σινε-franchise του «Terrifier» ξεκίνησε το 2016, όταν ένας κλόουν έσπειρε τον τρόμο στο Μάιλς Κάουντι ανήμερα του Χάλογουιν. Παρά την απογοητευτική εμπορική καριέρα του, η ταινία του Ντάμιεν Λιόνι γνώρισε έξι χρόνια αργότερα ένα λίγο πιο πετυχημένο σίκουελ, με τον Αρτ τον Κλόουν, τον οποίο υποδύεται ο Ντέιβιντ Χάουαρντ Θόρντον, να επιστρέφει τώρα για τρίτη και φαρμακερή φορά την παραμονή των Χριστουγέννων στο Μάιλς Κάουντι, σφαγιάζοντας όποιον βρει μπροστά του.

Με πολύ θεαματικότερα αποτελέσματα (και καλύτερες κριτικές) πλέον, το «Terrifier 3» έχει εισπράξει 47 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ μετά από μόλις τρεις εβδομάδες προβολής.