Ο «Δον Ζουάν» κυκλοφορεί ανάμεσα μας, έξοδος στο θέατρο, πού τρώμε μπακαλιάρο και εικαστικές εκθέσεις -Οι προτάσεις μας

Bλέπουμε, δοκιμάζουμε και στο τέλος γράφουμε για όσα μάς κράτησαν το ενδιαφέρουν προτείνοντας ιδέες πώς να περάσετε το Σαββατοκύριακο και τι να κάνετε μέσα στην εβδομάδα. Ένας πλούσιος οδηγός με προτάσεις για την πόλη.

Αντίστροφη μέτρηση για να αποχαιρετήσουμε τον πρώτο μήνα της Άνοιξης και η ημέρα έχει μεγαλώσει για τα καλά. Προλαβαίνετε μέχρι την Κυριακή των Βαΐων να δείτε θεατρικές παραστάσεις, βγείτε στην πόλη για τον διάσημο μπακαλιάρο -σκορδαλιά, που τρώμε την 25η Μαρτίου, και μην παραλείψετε τις εικαστικές εκθέσεις στην πόλη. Για όσους θέλουν να ξενυχτήσουν ο Γιώργος Μαζωνάκης ξεκινά εμφανίσεις στο Fever.

Μπακαλιάρος σκορδαλιά: Πού απολαμβάνουμε το φαγητό σήμα -κατατεθέν της 25ης Μαρτίου

Ανήμερα της 25ης Μαρτίου οι ψαροταβέρνες και τα εστιατόρια που φημίζονται για ψάρι έχουν την τιμητική τους, καθώς το φαγητό σήμα – κατατεθέν της ημέρας είναι ο μπακαλιάρος που συνοδεύεται με σκορδαλιά.

Στον «Λέλουδα», το ιστορικό οινομαγειρείο που έχει συμπληρώσει 97 χρόνια λειτουργίας ο μπακαλιάρος σκορδαλιά βγαίνει καθημερινά στο τραπέζι και έχει πιστούς θαμόνες. Τηγανιτός και χρυσαφένιος βγαίνει από το τηγάνι, ακολουθώντας την κλασική συνταγή, έρχεται με γενναία δόση σκορδαλιάς. Δεν είναι τυχαίο που όλα αυτά τα χρόνια παραμένει το best seller πιάτο.

Στον «Τραβόλτα», το εστιατόριο που φτιάχνει όλα τα πιάτα της μαμαδίστικης κουζίνας με ψάρι, ο μπακαλιάρος σκορδαλιά θα έχει περίοπτη θέση στο γιορτινό τραπέζι. Τηγανίζεται σε κουρκούτι, το εστιατόριο φημίζεται για το τηγάνισμα του, και και σερβίρεται με μους σκορδαλιάς.

Στην παραδοσιακή ταβέρνα «Μαϊστράλι», στον Άγιο Δημήτριο, από τα πολύ καλά μαγαζιά της κατηγορίας του ο μπακαλιάρος σκορδαλιά σερβίρεται καθημερινά και είναι πολύ νόστιμος. Χρυσαφένιος, όπως πρέπει, και σε μεγάλο κομμάτι παντρεύεται με την σκορδαλιά και το αποτέλεσμα αποζημιώνει τον ουρανίσκο.

Έξοδος στο θέατρο

«Δον Ζουάν» στο θέατρο Βεάκη

Ο ηθοποιός Πάνος Βλάχος και η σκηνοθέτις Λητώ Τριανταφυλλίδου, συνθέτουν μια νέα αφήγηση γύρω από τον εμβληματικό αντιήρωα και επανεξετάζουν τη θέση του άντρα στον σύγχρονο κόσμο.

Υπόθεση: Καθώς ο Δον Ζουάν προσπαθεί να αποφύγει τις συνέπειες των πράξεων του, βρίσκεται σε ένα μπαρ. Εκεί, σε έναν μικρόκοσμο της κοινωνίας μας, ο Δον Ζουάν ανακαλύπτει ότι το πραγματικό του ταλέντο είναι να κερδίζει ακολούθους. Γοητεύει τους αποπροσανατολισμένους θαμώνες, ανατρέπει τις καθιερωμένες ισορροπίες στους έμφυλους και κοινωνικούς ρόλους, και σχηματίζει μια λατρεία γύρω από την προσωπικότητά του.

Καθώς το μπαρ μετατρέπεται σε “Εκκλησία της Ελευθερίας”, χώρος έκφρασης μιας New Age Cult (αίρεση), και οι ακόλουθοί του γίνονται όλο και πιο αφοσιωμένοι, τα όρια μεταξύ πίστης και χειραγώγησης γίνονται θολά. O Δον Ζουάν που υποστηρίζει μια Ελευθερία χωρίς κανόνες, γίνεται ο μοναδικός και απόλυτος κανόνας.

Έτσι, μέσα από μια ανατρεπτική ιστορία που παίζει με τη θεατρική παράδοση του Δον Ζουάν, η παράσταση θέτει καίρια ερωτήματα: Μήπως η εποχή μας μάς ωθεί να γίνουμε φανατικοί της ιδεολογίας στην οποία πιστεύουμε; Έχει μεγαλύτερη σημασία ο άνθρωπος ή το μήνυμα που φέρει; Στο τρέχον κλίμα των σύγχρονων “Cultural Wars”, είμαστε ικανοί να ακούσουμε κάτι σωστό από τον λάθος άνθρωπο ή παραμένουμε τυφλά πιστοί στους εκπροσώπους της ιδεολογίας που έχουμε επιλέξει;

Γιατί να δείτε την παράσταση: Μια πρωτότυπη και διαφορετική πρόταση με τον «Δον Ζουάν» στις ημέρες μας να κατέχει πολλούς ρόλους κυκλοφορώντας ανάμεσα μας και πείθοντας για το ποιος είναι τους ανθρώπους που έχουν χάσει ή έχουν απομακρυνθεί από το κέντρο τους. Ο σύγχρονος «Δον Ζουάν» πλανεύει με διαφορετικούς τρόπους και ελίσσεται χάρη στην ανυπαρξία των άλλων προσωπικοτήτων. Τον συναντάμε παντού και ενώ στην αρχή μπορεί να μας γοητεύσει στην πορεία γεννιούνται πολλά ερωτηματικά για την πραγματική του ύπαρξη.

Η παράσταση έχει στηθεί με τόσο σύγχρονο κι εύστοχο τρόπο που σε κρατάει σε εγρήγορση μέχρι την τελευταία σκηνή. Ακόμα και το μουσικό κομμάτι έχει παλμό δίνοντας μια ζωντανή νότα στον κόσμο του «Δον Ζουάν».

Ο Πάνος Βλάχος εξελίσσεται σε ένα πολύ καλό ηθοποιό, η χημεία του με τον εξαιρετικό Κώστα Φιλίππογλου δίνει μια έντονη πνοή στην παράσταση. Οι ρόλοι των Παναγιώτη Κατσώλη και Ειρήνης Μπούνταλη είναι, ναι μεν, κάπως αβανταδόρικοι , ωστόσο έχουν φαίνεται ότι έχουν φτιάξει δυο ενδιαφέρουσες περσόνες. Τόσο η μουσική όσο και η σωματική προσέγγιση είναι καλοδουλεμένες και μπλέκονται πολύ καλά στην πρόζα.

«Η δύναμη της συνήθειας» στο θέατρο Ροές

Η συνεργασία του Γιάννου Περλέγκα με την ομάδα χορευτών και ακροβατών «κι όμΩς κινείται» συνεχίζεται έπειτα από τους αριστοφανικούς Βατράχους, με μια παράσταση όπου καθίσταται αναγκαία η συνύπαρξη της γλώσσας της αφήγησης, του χορού, της μουσικής και των ακροβατικών. Με τη Δύναμη της Συνήθειας ολοκληρώνεται μια φάση της ενασχόλησης του ηθοποιού με τον Τόμας Μπέρνχαρντ, έπειτα από το ανέβασμα δύο έργων του συγγραφέα: Ιμμάνουελ Καντ και Ο αδαής και ο παράφρων.

Το έργο: Δύο είναι οι έγνοιες του διευθυντή του περιοδεύοντος τσίρκου Καριμπάλντι: αφενός η επιβίωση της μικρής οικογενειακής του επιχείρησης και αφετέρου η εδώ και 22 χρόνια αποτυχημένη του προσπάθεια να τελειοποιήσει, με τον πενταμελή του θίασο, το «Κουϊντέτο της Πέστροφας» του Φραντς Σούμπερτ. Ο ίδιος παλεύει εδώ και 22 χρόνια να τελειοποιηθεί στο βιολοντσέλο, να φτάσει τη δεξιοτεχνία του ειδώλου του, του μεγάλου τσελίστα Πάμπλο Καζάλς.Τα άλλα τέσσερα μέλη του θιάσου όμως αποδεικνύονται ανεπαρκή, τόσο στα καθήκοντά τους απέναντι στο τσίρκο, όσο και στην εκτέλεση της υψηλής μουσικής σύνθεσης. O ανιψιός του ο Θηριοδαμαστής υποχρεώνεται να μπει στον θίασο αφενός μετά τον θάνατο του προκατόχου του που κατασπαράχθηκε από τις λεοπαρδάλεις και αφετέρου επειδή έτυχε να παίζει πιάνο. Η Εγγονή του, ένα κορίτσι στην εφηβεία, υποχρεώνεται αφενός να πάρει τη θέση της σκοτωμένης ακροβάτισσας μητέρας της στο τεντωμένο σκοινί και αφετέρου να παίξει βιόλα. 

Ο Κλόουν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα με το σκουφί του: αφενός πρέπει να του πέφτει όταν βρίσκεται στην πίστα, αφετέρου δεν πρέπει να του πέφτει όταν παίζει κοντραμπάσο. Και ο Ζογκλέρ αφενός δεν κατορθώνει να σηκώσει πάνω από δεκαοχτώ πιάτα και αφετέρου, παρότι παίζει βιολί από παιδί, μοιάζει να το σιχαίνεται.

Όλα αυτά διαδραματίζονται ένα βράδυ του 1974, στη γνωστή πλατεία του Μονάχου Τερεζινβίζεε (όπου λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο η διαβόητη γιορτή μπίρας Οκτόμπερφεστ). Μετά την πρόβα του Κουϊντέτου ο θίασος Καριμπάλντι πρέπει να αναχωρήσει για τη γειτονική πόλη του Άουγκσμπουργκ.

Επί σκηνής: Νώντας Δαμόπουλος, Αντιγόνη Λινάρδου, Γιάννος Περλέγκας, Πάνος Σολδάτος, Χριστίνα Σουγιουλτζή

Παρασκευή | Σάββατο 21.00 | Κυριακή 20.30

«Το Ακρωτήρι» στο θέατρο Ιλίσια

Μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της σεζόν, «Το Ακρωτήρι», στο Θέατρο Ιλίσια, ολοκληρώνει τον κύκλο της την Κυριακή των Βαΐων.

Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος σκηνοθετεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο του Sharr White, που μιλά με μοναδικό τρόπο για τη μάχη του ανθρώπου με την απώλεια συνείδησης και την προσπάθειά του να ξαναβγεί στο φως. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τη Μαρία Ναυπλιώτου, που ερμηνεύει την «Τζουλιάννα» και τον Δημήτρη Αλεξανδρή που ενσαρκώνει τον ρόλο του «Ίαν».

«Το Ακρωτήρι» παρακολουθεί την πορεία της Τζουλιάνας, μιας χαρισματικής και παθιασμένης νευρολόγου, από την κορυφή στην πτώση και από εκεί στην ελπίδα, και μιλά με μοναδικό τρόπο για την ενδιάμεση γκρίζα ζώνη, στην οποία κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με την απώλεια της συνείδησης.

Η ηρωίδα, πιστεύει πως για το ότι βλέπει και ακούει πράγματα ευθύνεται ο καρκίνος, όμως τα στοιχεία της ιατρικής της εξέτασης δεν συμφωνούν. Περιγράφει τον σύζυγό της, ως άπιστο και χειριστικό, αλλά αυτός στέκεται δίπλα της γεμάτος φροντίδα και αγάπη. Οι συχνές τηλεφωνικές συζητήσεις με την αποξενωμένη από χρόνια κόρη της, έχουν πολλές αντιφάσεις.

Κι όμως, «Το Ακρωτήρι» δεν είναι μόνο οικογενειακό δράμα. Το στοιχείο του μυστηρίου γίνεται διαρκώς εντονότερο, καθώς τα επεισόδια κατάρρευσης της Τζουλιάνα πληθαίνουν. Στο «Ακρωτήρι», όπου διαρκώς αναφέρεται, βρίσκεται το παλιό οικογενειακό σπίτι, πουλημένο εδώ και χρόνια. Η αλήθεια για την κόρη της αποκαλύπτεται και είναι πολύ διαφορετική από αυτή που φαινόταν. Κι ενώ η ηρωίδα χάνει σταδιακά τη συνείδησή της, ετοιμάζεται ταυτόχρονα για τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής της: αυτήν απέναντι στην απώλεια.

Ο Γιώργος Μαζωνάκης στο Fever

Το νυχτερινό κέντρο «Fever» έχει συνδέσει το όνομα του με μεγάλες επιτυχίες κάνοντας την αρχή το μακρινό 2000 με το ντουέτο που άφησε εποχή «Άννα Βίσση και Καίτη Γαρμπή». Για πολλά χρόνια υπήρξε το καλλιτεχνικό σπίτι του Νίκου Οικονομόπουλου σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες, ενώ ο Βασίλης Καρράς, ο Γιάννης Πλούταρχος και η Δέσποινα Βανδή τραγούδησαν ως πρώτα ονόματα.

Τη φετινή σεζόν, ο Γιώργος Μαζωνάκης θα βρίσκεται στο Fever για περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων ετοιμάζοντας ένα πρόγραμμα που θα ξεσηκώσει το κοινό. Η πρεμιέρα του μαγαζιού είναι το Σάββατο 22 Μαρτίου.

Εικαστική έκθεση και βιβλίο

Remnants στο καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου

Στο χώρο του καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου θα φιλοξενηθεί έως τις 9 Απριλίου 2025, η έκθεση της εικαστικού Αθηνάς Μισεγιάννη "Remnants", σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Ελένης Γατσά. Η έκθεση, διερευνά τη μεταμόρφωση του καθημερινού και φθαρτού σε διαχρονικά σύμβολα, αναδεικνύοντας τα αντικείμενα ως φορείς μνήμης και προσωπικής ιστορίας.

Η Αθηνά Μισεγιάννη αντλεί έμπνευση από την αρχαιολογία, τη μουσειολογία και την προσωπική της εικαστική πρακτική, δημιουργώντας έργα που λειτουργούν ως θραύσματα ενός συλλογικού και προσωπικού παρελθόντος. Μέσα από μια διαδικασία που παραπέμπει σε αρχαιολογική ανασκαφή, η καλλιτέχνις αποδομεί και ανασυνθέτει αντικείμενα καθημερινής χρήσης, κεραμικά θραύσματα και αποτυπώματα φθαρτών υλικών, προσδίδοντάς τους νέες σημασιολογικές διαστάσεις.

Ιδιαίτερη σημασία έχει η χρήση του ιαπωνικού χαρτιού, που λειτουργεί ως ενδιάμεσο υλικό μεταξύ παρουσίας και ανάμνησης, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα εύθραυστης διαχρονικότητας. Η έκθεση διαρθρώνεται σε μια μουσειακή λογική, με τα έργα να παρουσιάζονται ως αρχαιολογικά ευρήματα, ενισχύοντας την αίσθηση της αποσπασματικότητας και της διαρκούς αναδιαμόρφωσης της μνήμης.

Το έργο της δεν επιχειρεί να ανασυνθέσει μια χαμένη ολότητα, αλλά να αναδείξει το κενό και το ελλειπτικό ως μηχανισμούς αφήγησης, προσκαλώντας το κοινό σε έναν αναστοχασμό πάνω στη σχέση του με τον χρόνο, την απώλεια και τη σημασία των αντικειμένων στην προσωπική και συλλογική ιστορία.

Η έκθεση "Remnants" αποτελεί μια εικαστική αρχαιολογία του οικείου, όπου το παρελθόν και το παρόν συνυφαίνονται, φωτίζοντας τη διαρκή ανάγκη του ανθρώπου να διατηρεί ίχνη της ύπαρξής του μέσα στον χρόνο.

«Ελεύθερες καρδιές»: Νέο βιβλίο με φόντο την Ελληνική Επανάσταση

Το νέο βιβλίο του Μιχαήλ Παπαδάκη με τίτλο «Ελεύθερες καρδιές» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.

Υπόθεση:

Κάψιας Αρκαδίας 1814. Τρεις νεαροί φίλοι, γεμάτοι όνειρα και ελπίδα, δεν αντέχουν να ζουν κάτω από τον τουρκικό ζυγό και οραματίζονται, μεγαλώνοντας, μια ζωή ελεύθερη με τις δικές τους οικογένειες. Δίνουν μεταξύ τους όρκο αδελφικό, να παλέψουν και να εκδικηθούν για όλα τα δεινά που έχουν βιώσει οι ίδιοι και τα μέλη των οικογενειών τους. Αποφασίζουν να αγωνιστούν παίρνοντας διαφορετικούς δρόμους, ο καθένας από το δικό του μετερίζι.

Ένα οδοιπορικό στα χρόνια της επανάστασης του ’21 σε Κων/πολη, Λευκάδα, Τεργέστη, Σπέτσες, Μεσολόγγι, Ναύπλιο, Τριπολιτσά και σε πολλά χωριά της Αρκαδίας (Στεμνίτσα, Λάστα, Βαλτεσινίκο, Δημητσάνα, Βυτίνα, Βέρβαινα), γεμάτο από σημαντικά ιστορικά γεγονότα, μάχες, δολοπλοκίες, περιπέτειες, απρόοπτα, έρωτες, απώλειες με κατάληξη και πάλι στο χωριό Κάψας, όπου θα γραφτεί ο επίλογος της ιστορίας τους των τριών φίλων.

Θα καταφέρουν οι τρεις φίλοι να ξανανταμώσουν και να εκπληρώσουν τα όνειρά τους για ελεύθερη ζωή;