Είναι πια τρομακτικό πόσο «εύκολη» έχει γίνει η βία κατά των γυναικών
Δεν είναι λίγα τα περιστατικά γυναικοκτονίας και βίας κατά των γυναικών που ακούγονται καθημερινά με πιο πρόσφατο το σημερινό. Επίθεση με καυστικό υγρό σε βάρος μιας 49χρονης από την Ανάληψη της Μεσσηνίας. Θύτης, ο πρώην σύζυγός της. Γνωστή η ιστορία, την έχουμε -δυστυχώς- ξανακούσει.
Εγώ δε θέλω να φοβάμαι να μιλήσω. Δεν μπορώ να σκεφτώ πως μόνο για την γυναικεία μου φύση μπορεί να κινδυνέψω, να παίξω τη ζωή μου κορώνα γράμματα στα χέρια κάποιου μισογύνη, σεξιστή και σίγουρα αγροίκου επειδή θέλω να πω αυτό που σκέφτομαι και επειδή θέλω να εκφράσω τις ανάγκες μου.
Κι όμως, σε μια χώρα δημοκρατική που θεωρητικά αναπτύσσεται και θέλει να προοδεύει σε όλους τους τομείς, τουλάχιστον μια γυναίκα κινδυνεύει καθημερινά, στο σπίτι της, στον χώρο εργασίας της -και ούτω καθεξής- μόνο και μόνο για το φύλο της.
Αυτή η τοξική αρρενωπότητα έχει κοστίσει όχι μόνο στις οικογένειες των θυμάτων, αλλά σε ολόκληρη της κοινωνία γιατί, κάθε μια που χάνεται, είναι μια από εμάς.
Καμιά δεν μπορεί να ξεχαστεί. Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερα ονόματα ηχούν δυνατά στα αυτιά μας και τα περιστατικά έμφυλης βίας αυξάνονται με τρομακτικούς ρυθμούς.
Καθημερινά στα δελτία ειδήσεων ακούγεται μια υπόθεση γυναικοκτονίας με θύτες πρώην ή νυν συντρόφους και, ένα βάρος πέφτει σαν πέτρα στο στέρνο ξανά και ξανά και ξανά. Εσύ αυτό το βάρος το αισθάνεσαι; Κόβεται η μιλιά, η ανάσα γίνεται πιο βαριά, ένας κόμπος στο στομάχι και η ίδια ερώτηση, ξανά και ξανά και ξανά. Πόσες ακόμη;
Όσα βήματα μπροστά κι αν κάνουμε, όση ανεξαρτησία και ίσα δικαιώματα κι αν διεκδικούμε, δυστυχώς, ζούμε σε μια κοινωνία που δεν τολμά να σηκώσει κεφάλι, είτε διότι τα στερεότυπα είναι τόσο βαθιά ριζωμένα μέσα μας, είτε γιατί φοβόμαστε.
Ναι, φοβόμαστε κι αν αυτό σε σοκάρει, είναι γιατί είναι αλήθεια. Υπάρχουν εκεί έξω γυναίκες που βρίσκονται σε μια κακοποιητική σχέση και δεν ξέρουν τι να κάνουν, φοβούνται να μιλήσουν.
Αν είσαι σε μια κακοποιητική σχέση και χρειάζεσααι βοήθεια απευθύνσου σε φορείς και υπηρεσίες που υποστηρίζουν θύματα έμφυλης βίας για να λάβεις την απαραίτητη ενημέρωση. Κάλεσε την Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 (αστική χρέωση) ή στείλε e-mail στο sos15900@isotita.gr.
«Θα πάθεις ό,τι και οι άλλες γυναίκες που δείχνουν οι ειδήσεις» είπε ο 36χρονος στην 26χρονη σύντροφό του στο Βόλο και μάλιστα, μετά την επίθεσή προς το πρόσωπό της, τη σωματική βία και τις απειλές, η ελληνική δικαιοσύνη αποφάσισε την ελευθέρωσή του χωρίς να σκεφτεί κανείς τον κίνδυνο που διατρέχει η γυναίκα αυτή.
Αν αυτό δεν είναι φόβος τότε τι; Όσα βήματα κι αν κάνουν μπροστά τα φεμινιστικά κινήματα, άλλα τόσα πίσω -και περισσότερα- φαίνεται πως κάνουμε στο άκουσμα των περιστατικών έμφυλης βίας.
Ο λόγος ενάντια στη λογική
Στην πραγματικότητα αυτό που ακούμε από τα χείλη των θυτών είναι κάτι σαν... «θόλωσα, με είχε φέρει στο αμήν, ζήλεψα, νόμιζα πως με απατά...».
Το πρόβλημα όμως, δεν το έχει το θύμα και ποτέ δεν το είχε. Το πρόβλημα είναι πως είσαι άνδρας και είμαι γυναίκα; Όχι. Το πρόβλημα είναι πως διαπράττεις μια γυναικοκτονία, πως είσαι σεξιστής, τοξικός και μισογύνης.
Το 1976 η Diana E. H. Russell επαναπροσδιόρισε τον όρο «γυναικοκτονία», ως τη δολοφονία των γυναικών από τους άνδρες επειδή απλά είναι γυναίκες. Στο Διεθνές Δικαστήριο για τα Εγκλήματα κατά των Γυναικών, κατέθεσε πολλά παραδείγματα ανδρικής βίας κατά γυναικών και κοριτσιών από διαφορετικούς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο.
Όπως εξήγησε και η ίδια, για να αντιμετωπιστούν αυτά τα ακραία εγκλήματα κατά των γυναικών, είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε ότι, όπως τα εγκλήματα μίσους που βασίζονται στη φυλή, οι γυναικοκτονίες είναι αντίστοιχα θανατηφόρα εγκλήματα μίσους και ότι οι περισσότερες δολοφονίες γυναικών από άνδρες είναι «ακραίες εκδηλώσεις ανδρικής κυριαρχίας και σεξισμού.
Αυτό γιατί δεν μπορεί να γίνει ακόμα κατανοητό άραγε;
Ειλικρινά δεν ξέρω ποια θα είναι η κατάληξη, πού είναι το τέλος και πόσο ακόμη αίμα θα πρέπει να χυθεί για να έρθει η αλλαγή, ελπίζω όμως καμία γυναίκα από εδώ και στο εξής να μην νιώσει ανίσχυρη, αβοήθητη και μόνη ποτέ ξανά.
Υ.Γ: Μην ξεχάσεις ποτέ πως δεν είσαι μόνη σου, είσαι πολύτιμη, δυνατή και μοναδική. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ασκεί πάνω σου καμία μορφή βίας. Δεν είναι ντροπή να ζητήσεις βοήθεια και προστασία. Δεν είσαι μόνη.
