Αγαπητέ Ερρίκο: Θέλει να κάνουμε παιδί, αλλά εγώ δεν την παλεύω
Ερρίκο, θέλω την γνώμη σου για ένα ερωτικό ζήτημα σεξουαλικού περιεχομένου και η γνώμη σου μετράει διπλά επειδή είσαι άνδρας. Κάθε φορά που κάνω σεξ με τον φίλο μου, εκείνος πριν αρχίσει η πράξη ασχολείται πολύ με τον εαυτό του (είναι ο πιο κομψός τρόπος να το πω, ελπίζω να κατάλαβες τι εννοώ). Εμένα αυτό λιγο με φέρνει σε αμηχανία, γιατί αισθάνομαι ότι είμαι ανεπαρκής να τον «φτιάξω». Αναρωτιέμαι σιωπηλά εκείνη τη στιγμή «γιατί το κάνει αυτό; δεν θα έπρεπε να είναι έτοιμος μόνο που βρισκόμαστε στο κρεβάτι, γυμνοί και τον φιλάω με πάθος κλπ κλπ;». Αρκετά φορές του δείχνω με τον τρόπο μου, να μην το κάνει και εκείνος με κοιτάει με απορία. Και δυστυχως όταν τον βλέπω να ασχολείται με εκείνον, ξενερώνω….Τι λες βρε Ερρίκο; Τι γίνεται εδώ πέρα;
Δεν θα πάψει να μου προκαλεί εντύπωση το πως πνίγεστε σε μια κουταλιά νερό! Όποιο κι αν είναι το πρόβλημα, η διαφωνία, το κώλυμα, μία είναι η λύση. Η συζήτηση. Συζήτησέ το μαζί του σε παρακαλώ πολύ.. κι αν δεν βγάλεις άκρη στείλε μου πάλι.
Χώρισα πριν το καλοκαίρι, από μία σχέση 6 χρόνων. Ναι.. Πήγαινε καιρός, ένιωθα ότι θέλω να δοκιμάσω κάποια καινούρια πράγματα, ότι είχα κουραστεί. Εκείνος δεν ήθελε να χωρίσουμε, μου έλεγε ότι είναι ακόμα ερωτευμένος, αλλά αισθανόμουν ότι αν έμενα δεν θα ήμουν ειλικρινής πια, ούτε με τον εαυτό μου αλλά ούτε και με εκείνον. Όλα καλά ως εδώ…
Αυτούς τους 3-4 μήνες λοιπόν, εγώ του έδωσα και κατάλαβε. Βγήκα, φλέρταρα ονλάιν και οφλάιν, έκανα one night stand και φυσικά έχω ακόμα πολλά ανοιχτά κανάλια με διάφορους. Τις τελευταίες εβδομάδες, ωστόσο, ο πρώην μου με προσέγγισε και μου ζήτησε επανασύνδεση. Και δεν σου κρύβω, ότι αφού «έκανα το κομμάτι μου» και διαπίστωσα ότι όλα αυτά είναι ωραία αλλά παροδικά, αισθάνομαι ότι θέλω να επιστρέψω, ακόμα και με προοπτική οικογένειας. Νιώθω ότι αυτός είναι ο άνθρωπός μου. Εκεί όμως, είναι που έρχεται το δίλημμα: αυτός θα ρωτήσει φυσικά τι έκανα όλους αυτούς τους μήνες. Εγώ δεν θέλω να του πω από τη μία, γιατί θα ζηλέψει και θα πληγωθεί και το ξέρω. Από την άλλη όμως, πάντα ήμασταν ειλικρινείς μεταξύ μας και αν είναι να προχωρήσουμε ξανά μαζί, δεν θέλω να κρύβω τυχόν μηνύματα ή να μπλοκάρω άτομα στα σόσιαλ. Ήταν πάντα αρκετά ζηλιάρης, όμως, και ξέρω ότι αυτό θα επανέρχεται στη σχέση μας -αν φυσικά του το πω. Τι να κάνω; Help!
Αυτούς τους 4 μήνες ήσουν σινγκλ. Και συμπεριφέρθηκες ως τέτοια. Και πολύ καλά έκανες. Αν ζητούσες εσύ την επανασύνδεση μετά το «αποτυχημένο» venture σου θα ήταν διαφορετική η απάντησή μου, αλλά εν προκειμένω όλα καλά.. δεν έχεις να απολογηθείς σε κανένα και ούτε στον πρώην σου και soon to be νυν σου. Άλλωστε είσαι σίγουρη ότι εκείνος δεν ξεσάλωσε όσο κάνατε break ; (γιατί περί break επρόκειτο). Βασικά τώρα που το ξανασκέφτομαι αυτό είναι το καίριο ερώτημα. Αν εκείνος ξεσάλωσε αντιστοίχως πώς θα νιώσεις; Αν το δικό του ίνστα και μέσεντσερ είναι γεμάτο από σεξ τσατς, φλερτ και νέες γνωριμίες πώς θα το διαχειριστείς; Όπως και να έχει το πράγμα και όπως χαρακτηριστικά μου γράφεις είναι ο άνθρωπός σου… θα την βρείτε την άκρη. Με ειλικρίνεια, αγάπη, αμεσότητα και αλήθεια. Η αλήθεια είναι μονόδρομος κι ας πονάει. Μόνο η αλήθεια ενώνει τους ανθρώπους. Δηλαδή δύο αλήθειες που ενώνονται είναι μια σχέση τελικά, δύο αλήθειες που ενώνονται για να δημιουργήσουν μια νέα..
Αγαπητέ Ερρίκο. Είμαι 39 χρονών. Ο φίλος μου είναι 42, θέλει να παντρευτούμε και να κάνουμε οικογένεια, αλλά εγώ έχω ήδη ένα παιδί από προηγούμενο γάμο και δεν θέλω να ακούσω για δεύτερο. Δεν την παλεύω να ξυπνάω πάλι πρωί, να θηλάζω, να να να. Είναι ανένδοτος για το παιδί όμως και κάθε τρεις και λίγο το φέρνει στην κουβέντα, Επίσης ενώ τον αγαπώ, δεν ξέρω πώς μπορεί να στηρίξει μια οικογένεια αφού βγάζειμε το ζόρι 1000-1200 το μήνα. Τώρα μένουμε με ενοίκιο στο σπίτι μου που είναι μικρό αλλά οκ, είμαστε ακόμα χαλαροί. Τον αγαπώ πολύ όμως, μου φέρεται φανταστικά, με προσέχει, νιώθω ασφάλεια, αγαπάει και τη μικρή πολύ. Του έχω εξηγήσει με όλους τους τρόπους τις δυσκολίες αλλά επιμένει. Σκέφτομαι να χωρίσω αλλά θα πληγωθώ κι εγώ και η μικρή. Είμαι σε αδιέξοδο. Πλιζ βοήθησέ με. Α.
Σκέψου αυτό. Είσαι 39 μου λες. Συνεπώς γεννήθηκες το 1981. Ακριβώς μαζί με την αναγέννηση της χώρας ελέω ΠΑΣΟΚ. Αλλά σκέψου κάτι ακόμα. Πριν έρθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, πριν τα πακέτα Ντελόρ, πριν το «Τσοβόλα δώστα όλα», πόσο άνετοι πιστεύεις ότι ήταν οι γονείς σου. Πιστεύεις ότι τα έβαλαν κάτω και τα μέτρησαν; Για το αν τους βγαίνεις οικονομικά; Σε προλαβαίνω και απαντώ εγώ. Όχι δεν το έκαναν. Ένα παιδί χρειάζεται αγάπη. Πράγμα που φαίνεται να έχει να προσφέρει ο σύντροφός σου απλόχερα. Και αυτό το συνήγαγα ως συμπέρασμα κυρίως από αυτό το αληθινό και συγκινητικό «….και η μικρή». Επίσης δεν είναι και άνεργος ο άνθρωπος, βγάζει ένα decent εισόδημα, σε αγαπάει, έχει διάθεση και αγάπη να δώσει. Στη δίνει ήδη εδώ που τα λέμε, και σε σένα και στην κόρη σου. Όλα θα πάνε καλά. Δεν μπορείς να ορθολογικοποιείς τα πάντα σε αυτή τη ζωή. Σήμερα το πρωί διάβασα αυτό και ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή σου (σας). «Το μυαλό δεν μπορεί να παίξει για πολύ τον ρόλο της καρδιάς». - Λα Ροσφουκώ
Στείλτε τις ερωτήσεις σας στο info@bovary.gr