Αγαπητέ Ερρίκο: Ο σύντροφός μου είναι γυμνιστής και το έμαθα όταν πήγαμε για μπάνιο
Αγαπητέ Ερρίκο, ο σύντροφός μου είναι γυμνιστής και το έμαθα πρόσφατα που πήγαμε μαζί στην παραλία. Είμαστε μαζί 6 μήνες και δεν είχα ιδέα για αυτό. Στην αρχή έπαθα ένα σοκ και είπα «πλάκα μου κάνεις». Το θέμα είναι ότι εμένα αυτό δεν μου αρέσει γιατί αισθάνομαι ότι δεν κρατάει τίποτα προσωπικό για τον εαυτό του και για εμένα που είμαι σύντροφός του. Πρέπει δηλαδή όλοι να ξέρουν πώς είναι γυμνός ο φίλος μου; Αυτά δεν πρέπει να μένουν μεταξύ μας; Ελπίζω να με καταλαβαίνεις τι εννοώ. Εκείνος δεν το κατάλαβε όταν του το εξήγησα και συνέχισε να είναι γυμνός στην παραλία. Τι θα κάνω;;; Εχω ξενερώσει πάρα πολύ.
Στην αρχή εκ παραδρομής διάβασα ότι ο σύντροφός σου είναι γυμναστής. Όταν κατάλαβα πως γράφεις γυμνιστής, ξεφύσησα από ανακούφιση, δεν στο κρύβω. Ομολογώ πως από τη μία κατανοώ τις ενστάσεις σου για το γυμνισμό ως τρόπο ζωής (ούτε εμένα με ψήνει τρομερά), από την άλλη όμως αισθάνομαι πως η ελευθερία του συντρόφου σου είναι λίγο πιο σημαντική από το πως αισθάνεσαι εσύ για αυτήν. Νομίζω λοιπόν (με κάθε επιφύλαξη) πως εσύ πρέπει να προσπαθήσεις να αποδεχτείς αυτή του την επιθυμία. Δεν σε προσβάλλει με κανένα τρόπο, δεν θέτει υπό αμφισβήτηση την σχέση σας, δεν δημιουργεί κάποιο πρόβλημα σε ό,τι αφορά στην μεταξύ σας σύνδεση. Συνεπώς ή πρέπει να γίνεις κι εσύ γυμνιστής, ή πρέπει να αποδεχτείς τουλάχιστον πως ο φίλος σου είναι. Κάνε μια κουβέντα, προσπάθησε να διεισδύσεις στο μυαλό του και στον τρόπο που αυτό αντιλαμβάνεται το γυμνισμό… μπορεί και να βρεις κάτι ενδιαφέρον για σένα εκεί. Μπορεί και όχι. Άλλωστε το σημαντικό βήμα είναι η αμοιβαία προσπάθεια για κατανόηση και συνεννόηση. Η ειλικρινής προσπάθεια για συνύπαρξη είναι κι αυτή μια μορφή γυμνισμού.. ή απογύμνωσης. Όπως θες πες το..
Αγαπητέ Ερρίκο, η κολλητή μου με ζηλεύει. Συγγνώμη που ξεκινάω τόσο απότομα, αλλά πραγματικά νιώθω ανακούφιση και μόνο που το γράφω. Και το λέω με τόση σιγουριά, γιατί μετά από 5 χρόνια φιλίας, έχω συλλέξει αρκετά δείγματα. Και εξηγούμαι. Γνωριστήκαμε όταν ήμασταν ακόμα φοιτήτριες, μέσω κοινής παρέας από τη σχολή και δέσαμε αμέσως. Όταν γνωριστήκαμε, εκείνη είχε σαν χόμπι το βόλεϊ, διάβαζε βιβλία τρόμου και περιπέτειας και έβλεπε αντίστοιχες ταινίες. Εγώ κάνω σύγχρονο και λατρεύω την κλασική μουσική. Μέσα στον πρώτο χρόνο γνωριμίας μας, η Κ. γράφτηκε σε σχολή χορού για σύγχρονο. Εγώ χάρηκα αρχικά, αν και μου έκανε εντύπωση το ότι σκέφτηκε να ξεκινήσει. Σταδιακά, άρχισα να παρατηρώ ότι ντυνόταν όπως εγώ. Αγόραζα ένα κομμάτι, και λίγες εβδομάδες αργότερα την έβλεπα με κάτι παρόμοιο. Και δεν έμενε μόνο στα ρούχα, αλλά υιοθετούσε και παρόμοιους συνδυασμούς. Παράτησε το βόλεϊ και άρχισε να ακούει κλασική μουσική. Βγαίναμε έξω και πολλές φορές περίμενε να παραγγείλω και έλεγε απλώς «το ίδιο». Εκείνο όμως που με σόκαρε, ήταν μία φορά που την άκουσα να μιλά για τον εαυτό της, σε κάτι τύπους που είχαμε μόλις γνωρίσει. «Έχω χόμπι το χορό, ακούω την τάδε μουσική» έλεγε, ντυμένη όπως εγώ μια προηγούμενη μέρα. «Αυτή είμαι εγώ», συνειδητοποίησα. Φυσικά οι φίλοι μας, μας επηρεάζουν σε κάποια πράγματα, αλλά σε τι βαθμό; Και πού είναι το όριο; Δεν της έχω πει τίποτα ποτέ, γιατί δεν ξέρω πώς μιλάς για κάτι τέτοιο, χωρίς ο άλλος να θεωρήσει ότι είσαι νάρκισσος ή ψώνιο. Στο κάτω κάτω, δεν εφηύρα τίποτα από όσα κάνω, για να πω ότι μου το έκλεψε. Νομίζω όμως ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ. Σε θέματα συμπεριφοράς, συνέπειας και στήριξης, ειναι άψογη όμως. Είναι μια καλή φίλη. Τι να κάνω;;
Μαργαρίτα.
Έτσι όπως ξεκίνησες την ερώτηση σου ήμουν έτοιμος να γράψω «τον σταυρό σου» «τον σταυρό σου να κάνεις» σχεδόν με τέτοιο τρόπο σαν να στο λέω δια ζώσης. Όμως αυτό που μου εξιστορείς αν και μοιάζει με κλάσικ αμερικάνικο θριλεράκι έχει τουίστ. Ήτοι ανατροπή στην πλοκή! Καταλαβαίνω πως είναι λίγο περίεργο όλο αυτό που μου περιγράφεις, αλλά κλείνεις γράφοντάς μου πως είναι μια καλή φίλη! Σπουδαίο και το μόνο σημαντικό. Μπορεί απλά να ήταν ένα κορίτσι που δεν είχε βρει τον εαυτό του. Και σε γνώρισε και μαζί σου γνώρισε και πράγματα με τα οποία ποτέ δεν είχε έρθει σε επαφή και τα θαύμασε και τα μιμήθηκε.. περίεργο;;; σίγουρα ναι. Κακό; Όχι. Αν θες πάντως να της πεις πέντε πράγματα, κάντο με αγάπη. Χωρίς να την προσβάλλεις, χωρίς να την θίξεις. Μίλα της όχι γιατί σε ενοχλεί που σε «μιμείται», που σε «κοπιάρει» αλλά γιατί σε ενοχλεί που η ίδια δεν έχει ακόμα βρει τη δική της φωνή. Και βοήθα την να την βρει. Κοίτα τώρα αν αρχίσει να κάνει τίποτα άλλο πιο creepy και καταλάβεις ότι θέλει να κλέψει την προσωπικότητά σου, την ταυτότητά σου και τη ζωή σου…τσιμπήσου γιατί μπορεί να βλέπεις όνειρο ή όντως με ένα μαγικό τρόπο να παίζεις όντως σε χολιγουντιανό θριλεράκι. Ε και θέλει προσοχή! Όπως και να ‘χει θέλει προσοχή!
Γεια σου Ερρίκο Τι λέει; Ελπίζω όλα καλά!
Είμαι 28 χρονών και μόλις έχω ξεκινήσει να δουλεύω, τουλάχιστον σε εταιρείες με μέλλον και προοπτική για εξέλιξη. Νιώθω ότι έχω όλη τη ζωή μπροστά μου και πραγματικά για πρώτη φορά ίσως νιώθω αισιόδοξη.Αυτούς όμως ρε συ που δεν αντέχω να ακούω άλλο και μου' ρχεται να τους κοπανίσω είναι όλοι αυτοί που μου λένε «Αντε και με ένα καλό παιδί τώρα να βάλεις μπρος για οικογένεια». Δηλαδή δε στέκονται καν στο γεγονός πως ό,τι έχω καταφέρει το έχω καταφέρει μόνη μου και πρέπει σώνει και ντε να βρω έναν άντρα; Είμαστε με τα καλά μας;Και ποιος σου είπε ότι θέλω να κάνω παιδιά; Από αυτό ορίζεται μια γυναίκα; Από έναν καλό σύζυγο και δύο τρία κουτσούβελα;
Εύη
Εύη μου. Μια γυναίκα ορίζεται από τις επιθυμίες της, την αυτοαντίληψή της και τους στόχους της. Όχι από τις προσδοκίες των άλλων για εκείνη. Όπως και κάθε άνδρας εδώ που τα λέμε. Μπλόκαρε τις φωνές που σε πρήζουν. Κάνε τα όνειρά σου πραγματικότητα και μην πολυσκοτίζεσαι για τις γνώμες των άλλων. Δεν είναι εύκολο το ξέρω αλλά είσαι 28 όπως μου γράφεις και είναι μια ευνοϊκή χρονική συγκυρία για να το προσπαθήσεις.