Αγαπητέ Ερρίκο: Εχω τόσο πολύ ανάγκη μια σχέση που δεν μπορώ να το διαχειριστώ
Αγαπητέ Ερρίκο, σου γράφω από τα τρίσβαθα της μαύρης ψυχολογικής τρύπας στην οποία έχω πέσει, γεμάτη απορίες και ερωτηματικά. Είμαι single εδώ και αρκετό καιρό, περίπου δύο χρόνια. Στη διάρκειά τους είχα φυσικά ιστορίες, απλώς καμία δεν προχώρησε σε σχέση, παρ' όλο που εγώ το ήθελα. Πέρασα την καραντίνα μόνη μου, με άπειρα νεύρα και κακές σκέψεις. Δεν ζηλεύω γενικά σαν άνθρωπος, αλλά έπιανα μερικές φορές τον εαυτό μου να σκέφτεται, βλέποντας αγαπημένα γνωστά μου ζευγάρια "γιατί όχι και σε μένα;". Γιατί είναι τόσο δύσκολο να μου συμβεί αυτό που ζητάω, μια όμορφη σχέση με έναν σύντροφο; Είναι πολύ παιδικό και ανώριμο να ζηλεύω ζευγάρια που βλέπω πχ. στο Instagram, αλλά ειλικρινά μερικές φορές δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Ειδικά τώρα έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, μου φαίνεται πάρα πολύ μακρινό και άπιαστο όνειρο. Ε και, εκνευρίζομαι και στεναχωριέμαι. Έχεις κάποιο θαυματουργό τιπ για να σταματήσει ο κύκλος των μαύρων σκέψεων; Θα με βοηθούσε πολύ! Σε ευχαριστώ πολύ, Λίνα
Κατανοώ εν μέρει την απογοήτευσή σου, κατανοώ ενδεχομένως και τη ζήλια που ενίοτε νιώθεις. Όλοι ή σχεδόν όλοι έχουμε βρεθεί σε μια αντίστοιχη φάση στη ζωή μας. Εντούτοις πρέπει να προσπαθήσεις να σταματήσεις να προσεγγίζεις με αυτόν τον τρόπο το ότι είσαι single. Δεν μπορείς να ετεροπροσδιορίζεις το περιεχόμενο της ζωής σου από τα στόριζ στο ίνστα, τα κοινά προφίλ στο Facebook κ.ο.κ. Σου υπενθυμίζω πως δεν ζεις τις ζωές όλων αυτών των ανθρώπων αλλά τη δική σου και σε καμία περίπτωση δεν ξέρεις την καθημερινότητά τους και τα όσα εκείνοι βιώνουν, τους προβληματίζουν, τους βασανίζουν. Αν ήταν αληθές και ακριβές κριτήριο της πραγματικότητάς μας τα social media τότε θα ήμασταν όλοι σιχαμερά πελούσιοι, πανέμορφοι, θα τρώγαμε μόνο στα καλύτερα εστιατόρια και όποια παραλία επισκεπτόμασταν θα είχε τιρκουάζ νερά και φοίνικες. Ο εξωραϊσμός της πραγματικότητας είναι βασικό και εγγενές συστατικό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και θα σου πρότεινα να τον κατανοήσεις, να τον αποδομήσεις και μετά να τον πετάξεις στα σκουπίδια. Επίσης σταμάτα να απομονώνεις και να εστιάζεις την σκέψη και την ενέργειά σου στο γεγονός του ότι είσαι single ή στις αιτίες που οδήγησαν εκεί. Δεν ωφελεί, είναι απολύτως αντιπαραγωγικό και στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν και σαφείς αιτίες για κάτι τέτοιο. Το πιθανότερο είναι πως και να καταλήξεις σε ένα συμπέρασμα αυτό δεν θα είναι και απαραίτητα σωστό. Μάλλον λάθος θα είναι δηλαδή αφού θα καταλήξεις σε αυτό, απολύτως επηρεασμένη από την ίδια την αγωνία της επιτακτικής απάντησης. Συνεπώς άστο λίγο στην άκρη, δεν μπορείς να τα βάλεις με τη ζωή και την τυχαιότητά της. Ξόδεψε αλλού την ενέργεια σου, κάνε πράγματα που αγαπάς, γνώρισε νέους ανθρώπους (μέσω μιας νέας δραστηριότητας ας πούμε), φρόντισε τον εαυτό σου και last but not least προσπάθησε να στοιχειοθετήσεις όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα ήθελες να έχει ο μελλοντικός σύντροφός σου. Και πως εσύ μπορείς να αυτοβελτιωθείς ώστε να διεκδικήσεις όσα σου αναλογούν. Κι επειδή το πολυφιλοσόφησα στην απάντησή μου σε αφήνω με κάτι πρακτικό. Όσο σκέφτεσαι ότι θέλεις κάτι δεν έρχεται. Όσο σκέφτεσαι ότι θέλεις κάτι και δεν το αξίζεις κιόλας δεν έρχεται για κανένα λόγο και ποτέ. Άρα σταμάτα να το σκέφτεσαι και ξεκίνα να το αξίζεις, δηλαδή να πιστεύεις ότι το αξίζεις.
Γεια σου Ερρίκο, Θα σου πω μια ιστορία προ καραντίνας και θα μπω μετά στο θέμα.Πήγα σε ένα μπαρ και στάθηκα κατευθείαν στην μπάρα. Μου αρέσει να κάθομαι στην μπάρα, γιατί νιώθω ότι μπορώ να κοιτάω κάθε πρόσωπο, ότι έχω τον έλεγχο. Ήμουν μόνη. Το συνηθίζω, όταν δεν έχω παρέα. Δεν είμαι από αυτούς που πρέπει να έχει παρέα για να απολαύσει ένα ποτό. Αν ήταν έτσι δε θα βγαίναμε ποτέ -ή τουλάχιστον όχι όσο συχνά θα το θέλαμε.Κάπου ανάμεσα στο τρίτο και το τέταρτο ποτό, νιώθω κάποιον να χορεύει από πίσω μου, δεν κουνήθηκα. Μου άρεσε η επαφή, χωρίς καν να έχω δει το πρόσωπο αυτού που με ακουμπάει. Δεν ήξερα αν είναι άνδρας ή γυναίκα, την ηλικία του, τίποτα, Ήξερα απλώς ότι εκείνη τη στιγμή ένιωσα κάτι δυνατό, στο όριο της απόλαυσης -κάτι που δεν είχε νιώσει ξανά μέχρι εκείνη τη στιγμή. Πάγωσα, αλλά έβαλα τα δυνατά μου να μην το καταλάβει και σταματήσει. Είχα σιγουρευτεί ότι το κάνει επίτηδες. Ήξερε ότι μου αρέσει. Κάποια στιγμή σταμάτησε το τραγούδι και η επαφή. Περίμενα μερικά δευτερόλεπτα, αλλά τίποτα. Κάθισα ξανά στην μπάρα και παρήγγειλα άλλο ένα ποτό. Νιώθω ένα άγγιγμα στον ώμο και είδα την πιο όμορφη κοπέλα που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Μου χαμογέλασε και μου είπε «γεια». Δεν ήξερα τι να της πω. 28 χρόνια της ζωής μου και μετά από πολλούς άνδρες στο κρεβάτι μου δε φαντάστηκα ποτέ ότι θα μπορούσα να νιώσω έτσι, βλέποντας ένα γυναικείο πρόσωπο. Έπρεπε να φύγει και μου έδωσε το κινητό της. Την επόμενη μέρα της έστειλα μήνυμα λίγο μετά τις 8, ουσιαστικά με μηδενικό ύπνο. Ήμουν τόσο ταραγμένη που δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ξενυχτήσαμε μιλώντας, έφαγα τα δάχτυλά μου στέλνοντάς της μηνύματα και εν μέσω καρταντίνας ρίσκαρα δύο φορές να με γράψουν για να πάω να τη δώ και κάθισα μαζί της δύο ΣΚ. Έκανα σεξ πρώτη φορά με κοπέλα και ήταν σαν να ξέρω τι κάνω και ας μην το έχω κάνει ποτέ. Μη σε κουράζω, νιώθω ότι περνάω μια από τις καλύτερες φάσεις μου ερωτικά, αλλά δεν ξέρω αν αυτό που νιώθω για τη συγκεκριμένη θα μπορούσα να το νιώσω για άλλη γυναίκα και προσπαθώ να καταλάβω πώς γίνεται να περνάω όλη μου τη ζωή νομίζοντας ότι μου αρέσουν μόνο οι άνδρες και τελικά να ερωτεύομαι έναν άνθρωπο που δεν περίμενα ποτέ ότι θα ερωτευόμουν. Νιώθω ότι μόνο αν απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση θα μπορέσω να κρατήσω ζωντανή τη σχέση και να της δώσω νόημα. Τι λες κι εσύ; Α.
Εγώ από την πλευρά μου δεν το κρίνω απολύτως απαραίτητο. Γιατί να πρέπει να απαντήσεις σε ένα ερώτημα που αφορά αναδρομικά το σύνολο της ζωής σου; Εννοώ μπορεί να μην είχες κάνει σεξ με άτομο του ίδιου φύλου για χίλιους δυο λόγους. Εξαιτίας μιας προσωπικής συστολής σου, από ντροπή, λόγω ηθικών ή κοινωνικών στερεοτύπων. Το μόνο είναι σχετικά βέβαιο. Όλοι μας έχουμε «καταπιεσμένες» σεξουαλικές επιθυμίες, ενδεχομένως και ένστικτα, ακόμα και οι συντηρητικότεροι εξ’ ημών (μην σου πω κυρίως αυτοί). Δεν ξέρω αν πραγματικά θα σε ωφελήσει ιδιαίτερα το να προσπαθήσεις να δώσεις μια απάντηση στο ερώτημα «γιατί τώρα;». Θα σου πρότεινα να αφεθείς στην ηδονική, απολαυστική συνθήκη που βιώνεις με την εν λόγω κοπέλα. Να εξερευνήσεις τη σεξουαλικότητα σου αναπόφευκτα, αλλά και τα όρια της επιθυμίας σου. Των ψυχικών σου ορίων, της εμπειρίας του έρωτα. Κάποια στιγμή άλλωστε η αμιγώς σαρκική επικοινωνία θα φθίνει, θα χάσει το πρόσημο της νέας και exciting εμπειρίας. Εκεί θεωρώ πως θα προκύψουν ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν. Εκεί άλλωστε θεωρώ πως παίζεται το μεγάλο στοίχημα των ανθρώπινων σχέσεων. Στο στάδιο της συντροφικότητας όπως αυθαίρετα και πιθανότατα αδόκιμα ονομάζω. Εκεί θα προκύψει η ουσιαστική νοηματοδότηση που τόσο επίμονα αναζητάς τώρα. Η σχέση θα κρατηθεί ζωντανή από τις ερωτήσεις που η ίδια θέτει στις ζωές σας. Όχι από τις απαντήσεις που σας επιβάλλει. Προϊόντος του χρόνου θα έρθουν και οι απαντήσεις. Πιθανότατα με άλλη μορφή και when least expected που λέμε και στον τόπο καταγωγής μου.
