Αγαπητέ Ερρίκο: Ζηλεύω αφόρητα χωρίς να μου έχει δώσει καμία αφορμή
Είμαι στα 45 και ξαφνικά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι όσο περνούν τα χρόνια όλο και πιο πολύ «χαλάει» ο χαρακτήρας μου. Ποτέ δεν με ενδιέφερε τι έχει κάνει ο σύντροφός μου στο παρελθόν. Ποτέ! Βέβαια μπορώ να πω ότι ζηλεύω γενικώς.. δεν είμαι και η πιο cool γυναίκα. Για να πάω στο κυρίως θέμα (πρόβλημα) εδώ και ένα χρόνο είμαι με έναν 40αρη, ανύπαντρο. Πιάνω τον εαυτό μου να έχει εκτροχιαστεί τελείως με τις σκέψεις που κάνω. Ζηλεύω αφόρητα χωρίς να μου έχει δώσει καμία αφορμή. Τι ζηλεύω; Το παρελθόν του! Πόσο κουλό είναι αυτό πες μου. Το γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν με αφορά το παρελθόν του και με την λογική μου λέω "σύνελθε, τι βλακείες σκέφτεσαι". Έλα όμως, που κάθε φορά που βρισκόμαστε και κάνουμε σεξ, σκέφτομαι τι έχει κάνει με άλλες και έχω εικόνες στο μυαλό μου. Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου; Τι μου συμβαίνει ξαφνικά και έχω γίνει εμμονική και παρανοϊκή;
Τί να σου συμβαίνει βρε αγάπη μου γλυκιά; Ερωτεύτηκες. Συμβαίνει σε όλους, δηλαδή σχεδόν σε όλους, διότι υπάρχουν και οι άκαρδοι, οι άψυχοι, οι σκατόψυχοι μην πω, (που είπα τελικά). Αυτοί που όλα τα ελέγχουν και θέλουν να τα ελέγχουν μπας και ξεφύγει κάτι από τα επιτρεπτά όρια και κάνουν οριακά, τσαρτς, για να διαπιστώσουν την πορεία της οικονομίας (βλέπε τσιγκουνιάς) συναισθημάτων.. ελπίζω να μην ανήκεις στην εν λόγω κατηγορία. Εν προκειμένω, ζηλεύεις το παρελθόν του γιατί δεν μπορείς να τον φανταστείς με άλλη γυναίκα ούτε φαντασιακά, ούτε αναδρομικά. Γιατί μπορεί όσα έγιναν με άλλα κορίτσια να έλαβαν χώρα στο παρελθόν, αλλά εσύ τα βλέπεις 3d ταινία τύπου Άβαταρ μπροστά στα μάτια σου στο παρόν.. ε λοιπόν ό,τι δεν μπορείς να το αποφύγεις, διασκέδασέ το. Νομίζω ότι αυτή η ζήλεια, αυτός ο φόβος και η ανασφάλεια μπορεί να κρύβουν και κάτι ιντριγκαδόρικο (για να μην πω ερεθιστικό) για σένα. Ό,τι φοβόμαστε άλλωστε, κατά βάθος το επιθυμούμε. Συνήθως δηλαδή και με διάφορους τρόπους. Αλλά το επιθυμούμε…
Αγαπητέ Ερρίκο. Πάει το καλοκαιράκι και με έχει πιάσει μια κατάθλιψη να το πω, downίλα να το πω; Δεν έχω όρεξη για τίποτα! Ούτε καν να βγω με τις φίλες ή κάποιο ραντεβού. Τα βλέπω όλα μαύρα και σκέφτομαι συνέχεια τα προβλήματα που μπορεί να έχω στην καθημερινότητά μου. Δεν βρίσκω ενδιαφέρον σε τίποτα αλλά θέλω να πάρω λίγο τα πάνω μου. Μπορεί να περνάω «φάση», δεν ξέρω... Τι λες να κάνω;
Κάτσε να περάσει κάνας μήνας ακόμα και βλέπεις. Μπορεί να είναι απλώς αντιδραστική μελαγχολία. Σε αυτό το διάστημα σκέψου αν νιώθεις έτσι συχνά-πυκνά ανεξαρτήτως τέλους καλοκαιριού. Αυτό το άδειασμα που περιγράφεις εννοώ, αυτή τη μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα. Γιατί αν συμβαίνει συχνά θα πρότεινα να δεις έναν ψυχολόγο. Υπάρχει μια πιθανότητα η απάντηση να είναι λίγο πιο περίπλοκη από όσο νομίζεις.
Ερρίκο μου καλησπέρα. Έχω έναν προβληματισμό και χρειάζομαι τη συμβουλή σου. Έτσι όπως καθόμασταν χθες με τον άντρα μου και βλέπαμε ταινία. Είμαστε μαζί τρία χρόνια και έναν χρόνο παντρεμένοι. Για πρώτη φορά χθες αερίστηκε μπροστά μου και όχι κατά λάθος να πεις ότι του ξέφυγε. Το έκανε επίτηδες. Όταν γύρισα και του είπα καλά τι κάνεις, δεν μπορείς να πας τουαλέτα; Μου είπε ότι δεν το βλέπει πια φυσιολογικό να μην το κάνει μπροστά μου, από τη στιγμή που είμαστε παντρεμένοι. Εγώ όμως ξενερώνω. Δηλαδή αν αρχίσω να το κάνω κι εγώ θα του αρέσει; Από χθες δεν μπορώ να τον δω καν ερωτικά πια. Μελπομένη.
Μελπομένη, Μελπομένη είναι κακό για την υγεία μας η πορδή μες στην κοιλιά να μένει.. αστειεύομαι φυσικά. Ή και όχι. Γιατί όντως δεν κάνει καλό να τις κρατάμε.. σε βρίσκω λίγο υπερβολική πάντως το ομολογώ. Τρία χρόνια είστε μαζί, παντρεμένοι άνθρωποι. Θα τρέχει στην τουαλέτα κάθε φορά που θέλει να αεριστεί ο άνθρωπος; Ή εσύ αζ ε μάτερ οβ φακτ δηλαδή. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Δύο επιλογές έχεις πάντως. Πρώτή επιλογή, να αερίζεστε κι οι δύο ελεύθερα και να καταλήξετε να κάνετε διαγωνισμό όπως κάναμε μικροί στο σχολείο. Δεύτερη επιλογή να του το απαγορεύσεις ρητά και να κόβει δρομολόγιο για το μπάνιο κάθε φορά που του έρχεται. Πάντως και για να βγάλουμε και κάτι σοβαρό από όλο αυτό το σχετικά επουσιώδες ζήτημα, θα πω το εξής. Αυτά τα μικρά χαζά καθημερινά πράγματα, ακόμα και οι λίγο «αηδιαστικές» για τα κοινωνικά δεδομένα συνήθειες, κρύβουν τη μαγεία της οικειότητας. Της ασφάλειας, της χαλαρότητας, του να αισθάνεσαι μια σχέση το «σπίτι» σου. Δίνουν επίσης και καμία ευκαιρία να γελάσεις, να χασκογελάσεις φαφλατάδικα με το έτερον ήμισυ. Και τα δύο αυτά σημαντικά είναι. Σίγουρα πιο σημαντικά από μια πορδή που ξέφυγε…
Στείλτε τις ερωτήσεις σας στο info@bovary.gr