Αγαπητέ Ερρίκο: Έκλεισα διακοπές μαζί του αλλά δεν θέλω να πάω
Καλησπέρα, με λένε Δ. και είμαι 33 ετών. Εδώ και 2 χρόνια έχω σχέση με κάποιον και περνάμε καλά. Ζούμε σε δικά μας σπίτια αλλά είμαστε συνέχεια στο δικό μου, μαγειρεύουμε, μιλάμε πολύ και κοιμόμαστε μαζί. Τον τελευταίο μήνα νομίζω ότι όλα πάνε κατά διαόλου. Είναι θυμωμένος μαζί μου για κάτι που είπα και κατά τον ίδιο έθιξα την αξιοπρέπειά του, δεν κάνουμε σεξ εδώ και αρκετό καιρό και δεν μιλάμε, μόνο τα βασικά λεμε. Το πρόβλημά μου είναι ότι κλείσαμε διακοπές και του έχω δώσει χρήματα για προκαταβολές. Και δεν νομίζω ότι θέλω να πάω. Να τα ζητήσω ή να του τα χαρίσω και να του πω να φύγει;
Χάρισε σε εκείνον την προκαταβολή και σε μένα την ικανοποίηση του να σε βοηθήσω στέλνοντας μου ξανά, με περισσότερες (σημαντικές) λεπτομέρειες για το τι ακριβώς ήταν αυτό που του είπες και τον έθιξε τόσο. Πάντως πολύ περιγραφικά μου ακούγονται όλα, περιγραφικά και πρακτικά.. είσαι σίγουρη ότι δεν ξεχάστηκες απλά και έμεινες δυο χρόνια μαζί του;
Αγαπημένε μου Ερρίκο, γεια σου. Ελπίζω να είσαι καλά. Γιατί εγώ δεν είμαι. Εντάξει, ας μην γίνω drama queen, αλλά θα πω το εξής: Γιατί οι άντρες δεν φλερτάρουν πλέον έξω στα μαγαζιά; Έγινα πρόσφατα single και όπως καταλαβαίνεις παίζει το μάτι μου. Βγαίνω λοιπόν για ποτά, εντοπίζω κάποιους, γίνεται παιχνίδι με τα μάτια αλλά ποτέ δεν φτάνουν να μου ζητήσουν το κινητό ή κάποιο contact. Από την άλλη, έχω φίλες που χρησιμοποιούν το Tinder και βγαίνουν διαρκώς ραντεβού. Εγώ ακόμη βρίσκομαι σε άρνηση, προτιμώ τον παραδοσιακό τρόπο. Μήπως όμως είμαι ντεμοντέ; Δεν θέλω να μιλήσω εγώ πρώτη σε κάποιον, γιατί μου φαίνεται too much -όχι ότι το αποκλείω βέβαια, αλλά δεν το έχω κάνει ακόμα. Μια φίλη, δε, από Αγγλία μου έλεγε πρόσφατα ότι εκεί και αν δεν φλερτάρουν καθόλου δια ζώσης, παρά μόνο σε Tinder dates. Οι δικές σου πηγές τι λένε; Τι νέα από τον πλανήτη φλερτ; Αυτό είναι που θα ήταν όλοι ορεξάτοι μετά την καραντίνα; Με βλέπω να μένω single για πολύυυ καιρό. Μαριλένα.
Το τίντερ, όπως και όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στο παιχνίδι του φλερτ. Η γνώμη μου πάντως είναι πως δεν αρκούν. Είναι εργαλεία και τα εργαλεία χρησιμοποιούνται από ανθρώπους. Σαν εμένα και εσένα. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, πρέπει να είναι έτοιμοι, πρόθυμοι, ανοιχτοί και σίγουροι ότι θέλουν να παίξουν το παιχνίδι. Όπως αντίστοιχα πρέπει να ξέρουν τι ακριβώς θέλουν να φτιάξουν με τα εργαλεία που έχουν διαθέσιμα. Άλλο πράγμα κάνει η πένσα, άλλο πράγμα το κατσαβίδι κ.ο.κ. Κατά την ίδια λογική, άλλο πράγμα προσφέρει το τίντερ, το ίνστα ή ένα μπαρ, ένα βλέμμα, ένα κέρασμα. Μια ισορροπία πάντως ανάμεσα στον ψηφιακό και τον φυσικό κόσμο είναι ένα πρώτο βήμα. Θα μπορούσε δηλαδή μια γνωριμία να λειτουργεί εισαγωγικά, σαν προθάλαμος για το πραγματικό πεδίο, αυτό του δια ζώσης φλερτ. Όσον αφορά την πρωτοβουλία τώρα, μεγάλη κουβέντα ανοίγεις. Η ισότητα των δύο φύλων, οι νέες διεκδικήσεις του φεμινιστικού κινήματος αλλά και των γυναικών εν γένει, και η συνακόλουθη κατάρρευση πολλών στερεοτύπων για τα δύο φύλα δεν γίνεται να μην επηρεάζουν και το πεδίο του φλερτ. Τα κλασικά «ο άνδρας είναι κυνηγός» και «η γυναίκα περιμένει» ηχούν πλέον παρωχημένα και κατά κάποιο τρόπο γελοία. Συνεπώς βγες στον κόσμο με θάρρος και όρεξη για πρωτοβουλίες. Ψηφιακό και φυσικό. Τα περισσότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή δεν μας δίνονται αλλά τα διεκδικούμε. Και ξέρεις ποιοι έχουν συνήθως περισσότερα; Αυτοί που ζητούν περισσότερα.
