Πέντε χωριά όπου έχει σταματήσει ο χρόνος -Απίθανες διαδρομές, αρχιτεκτονικά αριστουργήματα

Η ανάπτυξη και τα επιτεύγματά της μπορεί να εντυπωσιάζουν, όμως αυτά τα μέρη που ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει, συνεχίζουν να διατηρούν πάντα μια κρυφή γοητεία που μαγεύει τους επισκέπτες. Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα μερικά χωριά, που θα σας κάνουν να ταξιδέψετε στο παρελθόν και να εκτιμήσετε χαμένες αξίες της ζωής.

Το Χαλκί στη Νάξο, για παράδειγμα, ένα χωριό που ήταν και η πρώην διοικητική και πολιτιστική πρωτεύουσα του νησιού, βρίσκεται στο οροπέδιο της Τραγαίας, απέχει μόλις 15 χιλιόμετρα από την Χώρα και θεωρείται από τους πλέον μαγευτικούς προορισμούς των Κυκλάδων. Περιτριγυρισμένο από ελαιώνες και νεοκλασικά κτίρια, που μαρτυρούν την οικονομική ευρωστία που γνώρισε κάποτε το χωριό, θα σας εντυπωσιάσει με την αρχιτεκτονική του και τους υπέροχους ρυθμούς του. Από τα μέρη που πρέπει να επισκεφτείτε οπωσδήποτε είναι ο ανακαινισμένος Πύργος του Μπαρότση, που κατοικείται από τους απόγονους της οικογένειας Barozzi -στην μεγαλοπρεπή είσοδο μπορείτε να δείτε το οικόσημο του Γ. Φραγκόπουλου- ο βυζαντινός ναός του Αγίου Γεωργίου Διασορίτη και ο ναός της Παναγίας Πρωτόθρονης.

Τέλος, στο χωριό βρίσκεται και το αποστακτήριο Βαλληνδρά, το οποίο λειτουργεί μαζί με το μουσείο από το 1896 και φημίζεται για το περίφημο λικέρ κίτρο Νάξου. Μην παραλείψετε να κάνετε μια στάση στο Καφενείο του Γαλάνη για να γευτείτε το απίστευτο σιροπιαστό γαλακτομπούρεκο ή το κανταΐφι ή στο Κέρα που θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε τους σπιτικούς λουκουμάδες της κυρίας Φωτεινής.

Όσοι έχουν επισκεφτεί την Όλυμπο στην η Κάρπαθο θεωρούν ότι δεν υπάρχει κανένα άλλο μέρος που να μπορεί να συγκριθεί μαζί της κι έχουν δίκιο. Τα σπίτια εδώ είναι κυριολεκτικά κεντήματα πάνω στο βουνό κι όλα έχουν τον δικό τους ξυλόφουρνο και τον δικό τους ανεμόμυλο. Στα φιλόξενα και γραφικά σοκάκια θα συναντήσετε ντόπιους με παραδοσιακές φορεσιές, που ακόμα μιλούν την τοπική διάλεκτο (με αρκετά δωρικά στοιχεία) και διατηρούν αναλλοίωτα τα έθιμα του τόπου τους στο πέρασμα του χρόνου.

Αρχιτεκτονικά η Όλυμπος ακολουθεί τα πρότυπα των μεσαιωνικών οικισμών, ενώ σύμφωνα με πολλούς ερευνητές πρόκειται για ένα χωριό όπου η «μητριαρχία» επαληθεύεται. Εδώ λοιπόν οι γυναίκες φροντίζουν κατεξοχήν για την επιβίωση της οικογένειας αλλά και της παράδοσης.

Από τους πιο ενδιαφέροντες προορισμούς ειδικά για τους ταξιδιώτες του σαββατοκύριακο είναι η Καστάνιτσα Αρκαδίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 840 μέτρων, άρα είναι ιδανικό για τους λάτρεις των ορεινών διαδρομών και όπως μαρτυρά και η ονομασία του είναι γεμάτη καστανιές. Όμως το εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως η αρχιτεκτονική του θυμίζει περισσότερο αιγαιοπελαγίτικο νησί, παρά βουνίσιο χωριό, καθώς είναι γεμάτο άσπρα σπιτάκια. Ο λόγος που τα σπίτια είναι ντυμένα στα λευκά είναι ο ασβέστης, ένα από τα βασικά προϊόντα της περιοχής που ψηνόταν σε παραδοσιακά καμίνια.

Οι ελάχιστοι κάτοικοι ασχολούνται με την παραγωγή κάστανου και τα τοπικά εδέσματα νοστιμίζουν από τον καρπό του, όπως ας πούμε το χοιρινό κάστανο που αν δε δοκιμάσετε θα έχετε απλώς κάνει ένα μεγάλο λάθος. Στα τέλη Οκτωβρίου γίνεται πάντα και η γιορτή του κάστανου, όπου λαμβάνουν χώρα πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Σε απόσταση περίπου 30 χιλιομέτρων από τα Ιωάννινα, θα ανακαλύψετε ένα από τα ομορφότερα χωριά του Ζαγορίου. Πρόκειται για το Δίλοφο, ένα παραδοσιακό πέτρινο χωριό, χτισμένο πάνω σε δύο κατάφυτους λόφους. Ο οικισμός του χρονολογείται από το 540 μ. Χ, ενώ όλα τα κτίσματα είναι φτιαγμένα από τον τοπικό σχιστόλιθο, καθώς επιτρέπεται μόνο η ανακατασκευή ή αναστήλωση παλαιών κτισμάτων. Μέχρι το 1920 λεγόταν Σωπετσέλι ή Σομποτσέλι, ονομασία η οποία στα σλάβικα και βλάχικα σημαίνει «τόπος με πολλά νερά».

Να ξέρετε πως τα αυτοκίνητα απαγορεύονται μέσα στο χωριό, οπότε ετοιμαστείτε για πεζοπορία που θα σας δώσει την δυνατότητα να απολαύσετε το υπέροχο τοπίο και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των κτιρίων, που παραμένει αναλλοίωτη. Επισκεφτείτε οπωσδήποτε το αρχοντικό Μακρόπουλου (Λουμίδη). Σύμφωνα με την παράδοση, ο γιος ενός πλούσιου Ζαγορίτη παντρεύτηκε μία κοπέλα από το γειτονικό χωριό Κουκούλι. Όταν εγκαταστάθηκαν στο σπίτι τού γαμπρού στο Δίλοφο, η κοπέλα εξέφρασε έντονη νοσταλγία για το χωριό της. Τότε λοιπόν, ο σύζυγος έκτισε το πανύψηλο αρχοντικό για να μπορεί η γυναίκα του να αγναντεύει το χωριό της από τα ψηλότερα πατώματα του!

Τέλος και ο Άγιος Λαυρέντιος στο Πήλιο είναι ένα μέρος που ενδείκνυται τόσο για χειμερινές αποδράσεις όσο και για καλοκαιρινές εξορμήσεις. Ακόμα διατηρεί την αύρα του παρελθόντος, βρίσκεται σε απόσταση περίπου 20 χλμ. από το κέντρο του Βόλου, χρονολογείται περίπου από τα μέσα του 12ου αιώνα και η τοποθεσία του είναι ξεχωριστής ομορφιάς. Ξεκινήστε την πεζοπορία σας από μονοπάτι που ξεκινάει από την πλατεία Χατζίνη και καταλήγει στη Δράκεια -μάλιστα μέσα στο δάσος φημολογείται πως βρίσκεται η σπηλιά του μυθικού Κενταύρου- επισκεφτείτε την Μονή του Αγίου Λαυρεντίου -όπου οι μοναχές θα σας θα σας υποδεχτούν εγκάρδια και θα σας κεράσουν το κλασικό λουκουμάκι, ενώ αν βρεθείτε στην περιοχή τον Ιούνιο θα έχετε την ευκαιρία να παρευρεθείτε και στη γιορτή του κερασιού.

Το βράδυ στην κεντρική πλατεία του χωριού βρίσκονται παραδοσιακά καφενεία όπου μπορείτε να απολαύσετε τοπικό τσίπουρο μαζί με τους ντόπιους κα να ακούσετε τις ιστορίες του τόπου τους.