Fashion.meta: Η νέα ψηφιακή πλατφόρμα που τοποθετεί την ελληνική μόδα στο επίκεντρο

Η δημιουργός του και Υπεύθυνη Επικοινωνίας του ΕΜΣΤ, Κασσιανή Μπένου μοιράζεται την έμπνευσή της για έναν χώρο που ενθαρρύνει την ελεύθερη έκφραση, τις συνέργειες και την εις βάθος έρευνα για τη μόδα.

Η Κασσιανή Μπένου πάντα είχε μία ιδιαίτερη αγάπη για τη μόδα, πέρα από την τέχνη. Μου μιλά για τις ετερόκλητες και ευφάνταστες εικόνες από τη Νέα Υόρκη, όταν σπούδαζε Τέχνες και Πολιτιστική Διαχείριση στο Pratt Institute. Μου μιλά ακόμα με ενθουσιασμό και για τη γειτονιά της στα Εξάρχεια και πώς παρατηρεί να ξεπηδούν ολοένα και περισσότεροι χώροι και showroom νέων σχεδιαστών. Σαν να σχηματίζεται ένας δημιουργικός κόμβος, που θα φέρει φρέσκια πνοή και ομορφιά στην περιοχή.

Αυτή η δημιουργική «συσπείρωση», που μπορεί να γεννήσει νέες ιδέες και συνέργειες για τους Έλληνες σχεδιαστές σε έναν κοινό προορισμό είναι που τη συναρπάζει.

Έτσι και προέκυψε η ιδέα του fashion.meta. Ενός τόπου συνάντησης, μιας δημιουργικής συστάδας, που αργότερα μπορεί να μετεξελιχθεί σε κάτι πολύ παραπάνω μέσα από τη δυναμική των σχεδιαστών, των μελετητών της μόδας και των καλλιτεχνών, που θα φιλοξενούνται σε αυτόν.

Εδώ, η προσωπική έκφραση και το όραμα ενός σχεδιαστή περνά σε μία συλλογικότητα. Αντλώντας στοιχεία από την επιμελητική πρακτική και την πολύχρονη εμπειρία της στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, η Μπένου προσθέτει και την έννοια της ταξινόμησης στην πλατφόρμα, οργανώνοντας ένα index για τους Έλληνες σχεδιαστές, στοιχειοθετώντας τη δουλειά και τον τρόπο δράσης τους σε ένα ενιαίο σύνολο. Περισσότερα όμως, μας εξηγεί και η ίδια μέσα από τη συνέντευξή της.

-Ποια είναι η σχέση σας με τη μόδα;

Κ. Μπ: Από μικρή μου άρεσε πολύ η μόδα, την παρακολουθώ.

Στη Νέα Υόρκη όταν σπούδαζα ήταν εκπληκτικά όλα αυτά που έβλεπα στον δρόμο. Έβλεπες τα πιο απίθανα outfits να τα φορούν ακομπλεξάριστα. Την τελευταία φορά που την επισκέφθηκα δεν το είδα αυτό, έχει αλλάξει. Όσο πιο παλιά γυρνάς πίσω στον χρόνο, τόσο πιο ελεύθερη ήταν αυτή η πόλη.

Τώρα έχει αλλάξει πια η Νέα Υόρκη. Αλλά αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν πόσο μεγάλη ελευθερία στην έκφραση υπήρχε σε σχέση με αυτό που φοράς και χωρίς κανένας να σε κρίνει.

Οπότε ήταν έμπνευση όλη η πόλη. Όχι μόνο, φυσικά και τα μουσεία και οι εκθέσεις αλλά ήσουν σε ένα περιβάλλον που απλά άνοιγες τα μάτια και ρουφούσες εικόνες. Σε σχέση με την πλατφόρμα του fashion.meta και τη δουλειά μου στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, η δουλειά μου στο Μουσείο τόσα χρόνια μου προσθέτει σε εμπειρία, προκειμένου να μπορώ όλα αυτά που έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια να τα διοχετεύσω με έναν τρόπο σε αυτή την καινούρια ιδέα.

-Πώς προέκυψε η ιδέα του fashion.meta και τι εννοείτε με αυτόν τον όρο;

Κ. Μπ: Μέσα στην καραντίνα που όλοι είχαμε και περισσότερο χρόνο, κάνοντας περιηγήσεις σε διάφορα sites, ψάχνοντας σχεδιαστές άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει ένα πολύ ευρύ και ενδιαφέρον δημιουργικό πεδίο, Έλληνες δημιουργοί οι οποίοι κάνουν πάρα πολύ ωραίες δουλειές και ξεφυτρώνουν αλλά δεν υπάρχουν σε κάποιο σημείο που μπορεί να τους βρει κάποιος συλλογικά.

Κι ανακάλυπτα όλο και περισσότερους. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα του να κάνω μια πλατφόρμα, για να τους συγκεντρώσω, εμπλουτίζοντάς την παράλληλα με άρθρα έρευνας γύρω από τη μόδα. Σαν ψηφιακή γκαλερί με Έλληνες σχεδιαστές. Ήθελα να υπάρχει ο ίδιος πυρήνας σε όλους, ώστε να είναι κάτι διακριτό. Στον καθένα στέλνω τρεις ίδιες ερωτήσεις που αφορούν το πώς προέκυψε το brand, πώς είναι το παρόν του και πώς είναι το μέλλον.

Έτσι, αυτές οι παρουσιάσεις είναι διαχρονικές, δηλαδή όποτε και να τις επισκεφθεί κάποιος μπορεί να διαβάσει την ιστορία του κάθε σχεδιαστή και να δει ένα δείγμα δουλειάς όχι μόνο τωρινό αλλά από την αρχή της πορείας του, οπότε να πάρει μια γεύση όλου του brand. Και έχω κάνει και ένα ευρετήριο που μπορεί κάποιος να εντοπίσει όλους τους σχεδιαστές μαζί.

Ταυτόχρονα, υπάρχει μετάφραση και στα αγγλικά γιατί με ενδιαφέρει το να μπορεί και το ξένο κοινό να μπορεί να ανακαλύψει πιο εύκολα Έλληνες σχεδιαστές. Έτσι πλαισίωσα την ιδέα και ξεκίνησα πολύ δειλά γιατί δεν ήξερα αν θα έχει ανταπόκριση. Ξεκίνησα με κάποια brands που προσωπικά μου άρεσαν πολύ και έστειλα τις πρώτες μου προτάσεις για να ενταχθούν στην ιστοσελίδα και βρήκα πάρα πολύ θερμή ανταπόκριση από πλευράς τους, πολύ ενθαρρυντικοί και ένιωθα ότι όλοι πιστεύουν ότι έλειπε κάτι τέτοιο και ότι έρχεται να γεμίσει ένα κενό. Οπότε αυτό μου έδωσε το κουράγιο να το συνεχίσω. Είναι ακόμα στην αρχή του αλλά διαρκώς προσπαθώ να το εμπλουτίζω και κάποια στιγμή ευελπιστώ να γεμίσει από ωραία brands και Έλληνες σχεδιαστές.

-Στην ιστοσελίδα βρίσκουμε τον τίτλο «η κοινότητα του ελληνικού design». Μπορούμε να πούμε ότι το fashion.meta φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως ένα ψηφιακό creativehub, όπου η μόδα, η τέχνη και το design συναντώνται σε μία κοινή δημιουργική πλατφόρμα;

Κ. Μπ: Είναι σαν να είστε ακριβώς στο μυαλό μου. Ακριβώς αυτό θέλω να είναι. Ένα ψηφιακό hub, να πλαισιωθεί όχι μόνο με όμορφες εικόνες αλλά και με όμορφες ιδέες. Γιατί είναι απίστευτο το πόσα ταλέντα υπάρχουν στην Ελλάδα και το πώς προσπαθούν με ελάχιστα μέσα… Θα ήθελα αυτή η πλατφόρμα να είναι και μια ευκαιρία, η εκκίνηση μιας δικτύωσης και εξωστρέφειας. Αυτό, βέβαια, είναι ένα σχέδιο μελλοντικό αλλά υπήρχε εξ ’αρχής στο μυαλό μου, με το που έστησα την πλατφόρμα. Μαζεύω το υλικό και το επόμενο βήμα είναι η δικτύωση και μένει να φανεί το πού αλλού θα οδηγήσει… Ελπίζω να οδηγήσει κάπου όμορφα.

Όταν θα εμπλουτιστεί ακόμα περισσότερο, θα ήθελα να το βγάλω ακόμα πιο ενεργά προς τα έξω και όχι μόνο μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γιατί η ίδια η πλατφόρμα φιλοδοξώ να είναι κόμβος, όσο και δια ζώσης περισσότερο. Αν θα μπορούσαν με κάποιον τρόπο να έρχονται σε επαφή και μεταξύ τους οι σχεδιαστές… Γιατί νιώθω ότι κάνουν κατά μόνας πάρα πολλά πράγματα, αλλά υπάρχει το θέμα ότι τα πράγματα γίνονται κάπως διάσπαρτα.

Θα μου άρεσε να δω δικτύωση και συνεργασίες. Να υπάρξει και κάποιος φυσικός χώρος και ενδεχομένως ανταλλαγής καλών πρακτικών. Θα μου άρεσε πολύ μελλοντικά το fashion.meta να είναι και ένας φυσικός τόπος συνάντησης και ένα φυσικό hub πέρα από το διαδικτυακό για την ανταλλαγή όλων αυτών των καλών πρακτικών, ενδεχομένως συμβουλευτικής, όλα αυτά τα πράγματα. Αυτό, βέβαια, είναι ένα σχέδιο που δεν ξέρω αν θα με οδηγήσει προς τα εκεί αλλά το έχω στο μυαλό μου. Μια μελλοντική ιδανική εξέλιξη. Να υπάρχει ένας χώρος, όπου θα μπορούν να βρουν μια στέγη οι σχεδιαστές για πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν αλλού. Είναι ένα όνειρο. Τα όνειρα, πολλές φορές, δεν ξέρεις αν θα εκπληρωθούν αλλά γι’ αυτό υπάρχουν. Για να μας κινητοποιούν. Και θα μου άρεσε να είναι στα Εξάρχεια αυτός ο χώρος, γιατί τελείως, τυχαία από τότε που ξεκίνησα την ιστοσελίδα βλέπω στην περιοχή που ζω εδώ, να ξεφυτρώνουν διάφορα brands και designer stores και έχει τρομερό ενδιαφέρον. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η εξέλιξη.

-Με μία πρώτη ματιά αυτό που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο fashion.meta είναι ότι πέρα από την παρουσίαση νέων σχεδιαστών, παράλληλα φιλοξενεί και άρθρα για την ιστορία της μόδας με ερευνητικό υπόβαθρο. Πώς επιλέγετε τη θεματολογία τους;

Κ. Μπ: Σε σχέση με τα ερευνητικά άρθρα, προσπαθώ να σκεφτώ ανθρώπους που θα μπορούσαν να μου γράψουν κάτι γύρω από τη μόδα αλλά δεν ζητώ εγώ το θέμα. Τους αφήνω ελεύθερους να βρουν οι ίδιοι το θέμα και να μου προτείνουν κάτι. Για παράδειγμα, το πρώτο άρθρο που έχει ανέβει (Το κομπινεζόν της βασίλισσας), έπονται και άλλα, είναι της συναδέλφου μου από το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, της Άννας Μυκονιάτη. Η ίδια μου το πρότεινε και το βρήκα τρομερά ενδιαφέρον, πώς μέσα από ένα ιστορικό γεγονός και ένα έργο τέχνης μιλάς για τόσα πολλά θέματα, οπότε κάπως έτσι θέλω να είναι και τα επόμενα, χωρίς παρεμβάσεις, όμως, θέλω να υπάρχει ελευθερία. Εγώ θέλω να προσεγγίζω τους ανθρώπους, που θεωρώ ότι μπορούν να βγάλουν κάτι σε σχέση με αυτό και ελεύθερα να καταθέτουν τις σκέψεις τους, τα βιώματά τους, τις προσωπικές τους ιστορίες, την έρευνά τους, οτιδήποτε…Αλλά πάντα σε σχέση με την τέχνη-μόδα… Και όχι μόνο… Μπορεί κάποιος να εξετάζει και κάποιο θέμα κοινωνιολογικά, μπορεί να είναι και πιο ευρύ, πέρα από την τέχνη…

-Πώς βλέπετε την παρουσία των Ελλήνων σχεδιαστών σήμερα; Οι συνθήκες για την αναγνώριση της δουλειάς τους και την προβολή τους είναι πιο ευνοϊκές;

Κ. Μπ: Οι Eλληνες σχεδιαστές έχουν φοβερό ταλέντο, πιστεύω ότι έχουν να παλέψουν με πάρα πολλά καθημερινά πρακτικά ζητήματα και επίσης βλέπω ότι αρκετοί έχουν αρχίσει να βγαίνουν και στο εξωτερικό. Αυτό που νομίζω εγώ πως λείπει είναι αυτό ακριβώς που θέλω να πετύχω και με την πλατφόρμα να υπάρχει δικτύωση και να είναι οι προσπάθειες λίγο πιο συντονισμένες. Και ίσως, αυτό βέβαια είναι μεγάλη κουβέντα, να ήταν οι συνθήκες λίγο πιο ευνοϊκές για τη δουλειά τους, γιατί όταν κάνεις κάτι που πλησιάζει στην τέχνη και έχεις, όμως, να παλέψεις με πάρα πολλά θέματα στην καθημερινότητα σου αφαιρεί πάρα πολύ από το ελεύθερο δημιουργικό κομμάτι.

- Οι σπουδές σας σχετίζονται με τις Τέχνες και την Πολιτιστική διαχείριση. Η Diana Vreeland, η πρώτη επιμελήτρια εκθέσεων μόδας στο Metropolitan Museum of Art, είχε δηλώσει ότι «η τέχνη έχει κάτι το πνευματικό, μία άυλη ζωτικότητα, ενώ η μόδα όχι». Με τη σειρά της η Claire Wilcox, επιμελήτρια στο Victoria & Albert Museum έχει σχολιάσει ότι «η μόδα λειτουργεί σε μία διαφορετική αρένα από αυτή της τέχνης και δεν έχει τις ίδιες ρητές προθέσεις. Όμως οι αβαν-γκαρντ σχεδιαστές έχουν τη δυνατότητα να υπερβούν την απλή δεξιοτεχνία και λειτουργικότητα του ρούχου, εξερευνώντας νέες δυνατότητες.» Τι ισχύει τώρα πια κατά την άποψή σας; Μπορούμε να πούμε ότι τέχνη και μόδα είναι ισότιμοι φορείς μηνυμάτων και πολλές φορές επικαλύπτονται, δημιουργώντας παράλληλους διαλόγους;

Κ. Μπ: Νομίζω και αυτό είναι μια δική μου σκέψη πως η μόδα είναι η τέχνη της καθημερινότητας. Δηλαδή, μέσα από τη μόδα εκφράζουμε πάρα πολλά πράγματα. Εξάλλου ολόκληροι πολιτισμοί μπορούν να διαβαστούν μέσα από τη μόδα.

Προφανώς και η τέχνη πλησιάζει τη μόδα και είναι αλληλένδετα κομμάτια και πολλές τέχνες έχουν στα σπάργανά τους τη μόδα. Το θέατρο με τα κοστούμια… Το σινεμά… Τι θα ήταν όλα αυτά χωρίς τη μόδα και χωρίς την εικόνα που πλάθεται. Και μετά έχει πολύ ενδιαφέρον, πώς αυτό το φέρνουμε ο καθένας μας στην καθημερινότητά του σαν προσωπική έκφραση. Ακόμα και κινήματα, που ακολουθούν συγκεκριμένα μοτίβα, μια αισθητική συγκεκριμένη που τους καθορίζει. Οπότε, σαφέστατα και έχει τρομερή επιρροή στην καθημερινότητά μας και εννοείται πως εγώ τη θεωρώ τέχνη.

Εξάλλου και στα μουσεία έχουν γίνει απίστευτες εκθέσεις με επίκεντρο τη μόδα και νομίζω ότι διαρκώς ανοίγουμε και λίγο προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν ξέρω αν παλιότερα αντιμετωπιζόταν κάπως καχύποπτα… Υπάρχουν επιμελητές σε αυτό το πεδίο που κάνουν εξαιρετική δουλειά και έχει τρομερό ενδιαφέρον να βλέπεις και την εικαστική πλευρά όλου αυτού του κομματιού και πώς εντάσσεται και φεύγει από το κομμάτι της καθημερινότητας και γίνεται μουσειακό και για ποιο λόγο γίνεται… Και εξετάζεις όλες τις παραμέτρους ιστορικές, κοινωνιολογικές, οπότε όλα αυτά έρχονται και μπλέκονται και δημιουργούν ένα φοβερά ενδιαφέρον σύνολο… Όσο για το αν δημιουργούνται παράλληλοι διάλογοι, η τέχνη και η μόδα δεν επικαλύπτονται θα έλεγα ότι αλληλοσυμπληρώνονται.

Αν κρατήσουμε το δεύτερο συνθετικό της ονομασίας του fashion.meta, μπορούμε να πούμε ότι μέσα από το εγχείρημά της, η Κασσιανή Μπένου επιθυμεί πάνω απ’ όλα να εξασφαλίσει αυτό το μετά για την ελληνική μόδα. Να συνεισφέρει με τον τρόπο της στην επιτυχημένη διαδρομή των σχεδιαστών, σ’ ένα μέλλον γεμάτο ευκαιρίες για δημιουργία και μία όμορφη συμπόρευση.