Shift dress: Το κομψό μίνι φόρεμα των ‘60s επιστρέφει ανανεωμένο στις κολεξιόν του ‘24

Η δεκαετία του ’60 μοιάζει να βρίσκεται παντού στα σύνολα, φορέματα και αξεσουάρ των ανοιξιάτικων συλλογών της σεζόν. Ακόμα περισσότερο τώρα που η νέα σειρά Palm Royale με την ταλαντούχα κωμικό Kristen Wiig προσφέρει τις πιο camp, ψυχεδελικές εικόνες με φόντο το ηλιόλουστο Παλμ Μπιτς.

Η σιλουέτα που προέκυψε ως κοινό σημείο αναφοράς ήταν το άνετο shift dress με το σούπερ μίνι στρίφωμα και το ντεκολτέ τύπου boat neck. Αυτό το εύκολο, χωρίς περιπλοκές, ένδυμα που ρίχνεις απλώς πάνω σου με μια κίνηση και παραμένεις κομψή καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Ευέλικτο και κολακευτικό για κάθε γυναικείο σώμα, το shift dress είναι ένα από τα σταθερά «όπλα» της γυναικείας γκαρνταρόμπας.

Η ιστορία του shiftdress

Πότε, όμως, πρωτοεμφανίστηκε; Η αρχή είχε γίνει πρωτύτερα από τη μεγάλη αιρετική της μόδας Coco Chanel, όταν απελευθέρωσε το γυναικείο σώμα από τον κορσέ και το επιβεβλημένο σχήμα κλεψύδρας, συστήνοντας το διαχρονικό μικρό μαύρο φόρεμα. Ο Τύπος της εποχής το αποκάλεσε χαρακτηριστικά The Ford, δανείζοντας τον όρο από ένα άλλο, εξίσου δημοφιλές μοντέλο…αυτοκινήτου.

Fast forward στα ‘60s. Η Jean Shrimpton, ένα από τα πρώτα σούπερμοντελ και μούσα του θρυλικού φωτογράφου μόδας Richard Avedon, προκάλεσε αίσθηση στη συντηρητική κοινωνία των Αυστραλών, όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά με ένα λευκό shift dress το 1965 στην Ημέρα Αγώνων του Derby στη Μελβούρνη.

Το 1962 η λέσχη ιπποδρομιών της Βικτώρια επινόησε τον διαγωνισμό «Fashion in the field» (Η μόδα στον αγωνιστικό χώρο) σε μία προσπάθεια να ανατρέψει τη φθίνουσα προσέλευση και να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κοινού και ιδιαίτερα των γυναικών μέσω μιας εγγυημένα δημοφιλούς στρατηγικής. Του αιώνιου ενδιαφέροντος για τη μόδα. Έτσι, τρία αργότερα μετά, η Shrimpton με την ακτινοβολία της σούπερσταρ πληρώθηκε αδρά για να παραστεί ως επίτιμο μέλος της κριτικής επιτροπής. Το μίνι φόρεμα που σχεδίασε από κοινού με τον Λονδρέζο ενδυματολόγο της Colin Rolfe, προέκυψε κάπως τυχαία. Η εταιρεία Du Pont χορηγός της Shrimpton της παρείχε ένα ολότελα νέο ύφασμα ακρυλικής σύνθεσης, το Orlon για να το προωθήσει επίσημα κατά τη μεγάλη είσοδό της στους αγώνες. Όμως, μιας και το ύφασμα δεν επαρκούσε το φόρεμα παρέμεινε σε ένα τολμηρό για τα δεδομένα μήκος, σκανδαλίζοντας τους καθωσπρέπει αστούς. Η Shrimpton κινήθηκε αμέριμνη και αισθητικά προχωρημένη με το λευκό της φόρεμα με την καρφίτσα στο κέντρο του και τα σικ Chanel της slingbacks.

Η εμφάνιση της περιώνυμης Le Shrimp, διαδέχθηκε το λανσάρισμα του μίνι από τη σχεδιάστρια Mary Quant ακριβώς την περασμένη χρονιά. Η, εξίσου δημοφιλής Twiggy, φόρεσε πρώτη μια δημιουργία της Quant, ένα χαριτωμένο ροζ shift dress με ασημένια σκουλαρίκια ντισκομπάλες στα αυτιά, σε αντίθεση με το αυστηρό à la garçon κούρεμά της. Μαζί λειτούργησαν καταλυτικά για να καθιερωθεί το μίνι ως σήμα κατατεθέν της νέας γενιάς των Mod’s. Τα κορίτσια της εποχής ήθελαν να γίνουν σαν κι εκείνες «ελεύθερες, κουλ και κομψές».

Έκτοτε, εμβληματικές κυρίες, που έχουν επηρεάσει την ιστορία της μόδας, υιοθέτησαν χωρίς δισταγμό το νέο στιλ. Για του λόγου το αληθές, μπορεί να βρει κανείς αμέτρητες φωτογραφίες της Jackie Kennedy να το φορά στους κλασικούς τόνους του λευκού ή του μαύρου με τον αριστοκρατικό της αέρα και τα εμβληματικά υπερμεγέθη μαύρα γυαλιά ηλίου της, δημιουργώντας τη δική της περισσότερη προσεγμένη εκδοχή με ασορτί γάντια και παπούτσια με kitten heels.

Η Jackie είναι εκείνη που έκανε γνωστά και τα shift φορέματα της Lilly Pulitzer, φορώντας ένα πουα shift φόρεμά της σε διακοπές της στο Κάπρι. Η Lilly Pulitzer αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία της μόδας, αφού τα μίνι φορέματά της με τα έντονα χρώματα και τα μεγάλα prints κατέκλυσαν τους δρόμους της Αμερικής. Το δικό της shift φόρεμα, το οποίο βάφτισε και με το όνομά της, «The Lilly», προέκυψε ως μια χρηστική λύση. Εν μέσω καύσωνα στη Φλόριντα, βοηθώντας τον σύζυγό της με το σταντ με χυμούς του, αποφάσισε να σχεδιάσει ένα εύκολο, δροσερό φόρεμα με χρώματα που θα έκρυβαν επιμελώς τυχόν λεκέδες από λεμονάδα.

Ομοίως, και η Audrey Hepburn του χάρισε κάτι από την ευγενική της φυσιογνωμία φορώντας το σε προσωπικές της εμφανίσεις αλλά και ως Holly Golightly στο κλασικό Πρόγευμα στο Τίφανυς.

Η εκρηκτική Brigitte Bardot από την άλλη, φωτογραφήθηκε με ένα φωτεινό shift dress στους τόνους του ροδακινί, κατά την προσγείωσή της στο Λας Βέγκας, την πρώτη ημέρα του μήνα του μέλιτός της με τον βιομήχανο Gunter Sachs.

Ο Yves Saint Laurent πιστός στο πνεύμα της εποχής αλλά πάντα σε συνάρτηση με τη μεγάλη του αδυναμία, την τέχνη δημιούργησε τη σειρά με τα συλλεκτικής αξίας φορέματα Mondrian. Έμπνευσή του τα έργα του Piet Mondrian του κινήματος De Stijl από τη δεκαετία του ’30 με τα γραμμικά, αφαιρετικά τους σχήματα.

Η ανάγνωση του shiftdress από τους μεγάλους οίκους

Η ready-to-wear συλλογή του Sabato de Sarno για την άνοιξη/καλοκαίρι του ’24 και τον οίκο Gucci, περιλάμβανε αρκετά ρετρό φορέματα. Με βαθύ V ντεκολτέ σε βαθύτερους τόνους, αναγνωρίσιμους από τον χρωματικό κώδικα του ιταλικού brand, όπως το πράσινο, το μπορντό και το μεταλλικό μαύρο με περίτεχνα κεντημένα κρύσταλλα, τα shift φορέματα των Mod’s συνδυασμένα με τις αιχμηρές horsebit πλατφόρμες της μάρκας, μεταφέρθηκαν με επιτυχία στο τώρα.

Η μίνιμαλ αισθητική του νεϋορκέζικου Theory με τον προσεγμένο σχεδιασμό και την αψεγάδιαστη ραφή, παρουσιάζει την πιο αυστηρά δομημένη σιλουέτα του shift dress, επιβλητική στη λιτότητά του και άψογα εκτελεσμένη.

O Alessandro Dell’Acqua για τον οίκο No. 21 εμπνεύστηκε από τον έντονο συναισθηματισμό και την παράδοση της πατρίδας του της Νάπολης, δημιουργώντας φορέματα για επίσημες τελετές, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Τα κοντά λευκά δαντελωτά του φορέματα με το ασορτί πέπλο-κάλυπτρο των ματιών και τα διαφανή γάντια από οργαντίνα, δημιούργησαν μια φρέσκια, αιθέρια εικόνα της σύγχρονης νεραἵδένιας bride.

Στον οίκο Carven, τα ηνία ανέλαβε για πρώτη φορά από την ίδρυσή του, καλλιτεχνική διευθύντρια γυναίκα, η Louise Trotter, οδηγώντας τον στη σύγχρονή του μορφή. Στο δικό της micro mini από στιβαρό πολυτελή λευκό ταφτά, προστέθηκαν μανίκια και το σχήμα της κλεψύδρας, αγκαλιάζοντας τις γυναικείες καμπύλες.

Η Tory Burch έφερε την ενέργεια των ‘60s μέσα από μία σειρά από πολυεπίπεδα φορέματα με αέρινες πτυχώσεις και αντιθέσεις, όπως κεντημένα διχτυωτά υφάσματα ή ντραπέ με αυστηρές γραμμές σε στιλ κάπας, υπογραμμίζοντας τις διαφορετικές τους υφές με ένα κοινό σχήμα Α στο τελείωμά τους.

Η Sandy Liang, ακολουθώντας το παιγνιώδες ύφος των αυθεντικών shift dresses παρουσίασε μίνι φορέματα με διαγώνια απλικέ σχέδια που συνέχιζαν εκτός του φορέματος, όπως λουλούδια που καταλήγουν σε φιόγκους ή αποκαλυπτικά μαύρα φορέματα με πολλαπλά cut-outs, που θυμίζουν τους κύκλους και τα σχήματα της space age.

Η έννοια του κομψού και ευκολοφόρετου είναι ζητούμενο κάθε εποχής. Γι’ αυτό και η επιλογή του shift dress είτε σε προσιτές είτε σε πολυτελείς προτάσεις είναι πάντα δελεαστική.