Η συναρπαστική γοητεία της παρακμής -Πήγαμε στην επίδειξη του Δημήτρη Ντάσιου στην Εβδομάδα Μόδας της Αθήνας
Η Εβδομάδα Μόδας της Αθήνας φιλοξένησε μια επίδειξη μαγνητική: τη νέα συλλογή του Δημήτρη Ντάσιου, ένα ταξίδι στη σκοτεινή και συναρπαστική γοητεία της παρακμής.
Τα φώτα σβήνουν. Μια μελαγχολική, απόκοσμη μουσική δίνει την εκκίνηση. Μια ψηλόλιγνη φιγούρα με φιδογυριστό βηματισμό πλησιάζει νωχελικά μέσα στο βαθύ δαμασκηνί φόρεμά της από βελούδο. Το πέπλο της, την κρατά σε απόσταση. Μοιάζει με ταξιδεύτρια του χρόνου, που ανήκει στην εποχή του μπαρόκ και της τρυφηλής ομορφιάς, αλλά αψήφιστα γίνεται δραπέτης στο μέλλον.
Στη συνέχεια, η μελωδία από το ταγκό του Zbigniew Preisner παρασύρει στη δίνη του ρωσίδες πριγκίπισσες του μεσοπολέμου, που μοιάζουν να κατέβηκαν, μόλις, από το Εξπρές Οριάν, ή δραματικές ιέρειες της μόδας, όπως η Marchesa Luisa Casati στα ‘20s, που κοιτούν πέρα και πάνω από τα φώτα με τα καπνισμένα μάτια τους βαμμένα με kohl, μεθυσμένα από το όπιο και το κραγιόν τους εκτός περιγράμματος και ορίων, όπως και οι ίδιες…
Οι σιλουέτες του Δημήτρη Ντάσιου από τη συλλογή Υψηλής Ραπτικής του με τίτλο «Τhe Return» για το φθινόπωρο/χειμώνα του 2024 είναι φτιαγμένες για μυθικές φιγούρες, για πλάσματα της νύχτας που έλκουν το υπνωτισμένο τους κοινό και το γητεύουν ανεπανόρθωτα, πριμαντόνες των αισθήσεων που μόνο ακραία συναισθήματα είναι ικανές να προκαλέσουν.
Μιλιτέρ βελούδινα παλτό με χρυσοκέντητες λεπτομέρειες, διαφάνειες, και μετάξι, εκτυφλωτικά lurex, η πολυτελής αντίστιξη του βελούδου με το μπροκάρ εξυφαίνουν επιβλητικές παρουσίες, πλασμένες για το παιχνίδι της αποπλάνησης. Όπως η αιθέρια εμφάνιση μιας ύπαρξης ντυμένης στο πύρινο και στο βιολετί με τα μάτια της δεμένα με κόκκινη δαντέλα, που σε προσκαλεί σε ένα δικό της ερωτικό παιχνίδι της τυφλόμυγας.
Κεντρικό σημείο της επίδειξης το εμβληματικό παλτό σε σχήμα pannier του 18ου αιώνα, με τις διογκωμένες τσέπες στα πλαἵνά των γοφών και το φλοράλ print από παλιά ταπισερί. Εκείνη που το φορούσε είχε, πλέον, μεταμορφωθεί σε μια Κυρία της Αυλής με αναιδές ταπεραμέντο, η οποία κάνει τη δραματική είσοδό της, έχοντας επιλέξει ήδη τους ευνοούμενούς της για τη βραδιά.
Οι μοιραίες γυναίκες που περπατούν στο σόου, δεν έχουν ανάγκη από ειδικές περιστάσεις για να ξεχωρίσουν. Τα χρυσά τους χαἵμαλιά κουβαλούν τάματα και μυστικές επιθυμίες. Τυλιγμένες με μαύρα πέπλα, θυμίζοντας μια πιο σκοτεινή εκδοχή από τον θάνατο της Βενετίας του Βισκόντι, με τα φλογοβόλα τους μάτια σε προσκαλούν να φτάσεις στο χείλος της καταστροφής για εκείνες με απαράμιλλο στιλ.
Η συλλογή θύμισε φόρο τιμής στις καλές εποχές της υψηλής ραπτικής, ανακαλώντας την ιστορική κολεξιόν του John Galliano για τον οίκο Dior την Άνοιξη/Καλοκαίρι του 1998 στην ‘Οπερα Γκαρνιέ στο Παρίσι.
Σημασία για κάθε δημιουργό έχει η αφήγηση. Και η ποιητική αφήγηση του Δημήτρη Ντάσιου, με τις δικές του σιβυλλικές μορφές, μας παρέσυρε στην ασίγαστη ομορφιά, που κρύβει η σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας.
