Dior Couture S/S '24: Η Maria Grazia Chiuri έδωσε στα basics μια νότα υψηλής ραπτικής

Για το Spring/Summer 2024 couture show του οίκου Dior, η Maria Grazia Chiuri επαναπροσδιόρισε τα basics της γυναικείας γκαρνταρόμπας μέσα από μια high fashion ματιά.

Στα περισσότερα shows υψηλής ραπτικής, οι περισσότεροι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε να παρελαύνουν στην πασαρέλα αριστουργηματικές και εντυπωσιακές δημιουργίες, αλλά στην πλειοψηφία τους μη-φορέσιμες. Αν για παράδειγμα αναλογιστεί κανείς όσα βλέπουμε συνήθως στις συλλογές υψηλής ραπτικής της Schiaparelli, από τη μία θα μείνει άναυδος από την τεχνοτροπία και την grande αισθητική των ρούχων, που τα περισσότερα μοιάζουν με γλυπτά, αλλά στα ready-to-wear είναι που βρίσκει την έμπνευση για τις day-to-day εμφανίσεις του.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να βρει κανείς πιο μίνιμαλ κομμάτια σε μια couture συλλογή ή ότι δεν υπάρχουν οίκοι που δεν υπηρετούν μια πιο διακριτική βερσιόν της -αφού υπερβολή δεν σημαίνει απαραίτητα και υψηλή ραπτική. Τελευταία, μάλιστα, και με την άνοδο του quiet luxury που θέλει την πολυτέλεια «ήσυχη» και όχι extravagant, πολλοί σχεδιαστές δοκιμάζουν να μιλήσουν με την απλότητα, χωρία απαραίτητα να ψάχνουν στοιχεία εντυπωσιασμού -ακόμα και σε μια high fashion επίδειξη.

Άλλωστε, να θυμίσουμε ότι πριν από λίγους μήνες ο Pier Paolo Piccioli άνοιξε το couture show του οίκου Valentino με την Κάια Γκέρμπερ ντυμένη με τζιν και λευκό πουκάμισο.

Με αυτή τη φιλοσοφία κινήθηκε και η Maria Grazia Chiuri για τη Spring/Summer 2024 συλλογή υψηλής ραπτικής, την οποία παρουσίασε στο πλαίσιο της παρισινής Haute Couture Fashion Week, στο μουσείο Rodin.

Dior Couture S/S '24

Η Ιταλίδα σχεδιάστρια προετοίμασε το κοινό με ένα σκηνικό που έμοιαζε να βγήκε από ένα παιδικό παραμύθι και ήταν σχεδόν σουρεάλ. Το show άνοιξε με το soundtrack του Jerskin Fendrix για την ταινία-φαινόμενο του Γιώργου Λάνθιμου, «Poor Things», ταξιδεύοντας τους τυχερούς θεατές στο εξωπραγματικό σύμπαν της «Μπέλα Μπάξτερ». Οι τοίχοι του χώρου ήταν διακοσμημένοι με το installation «Big Aura» (στα ελληνικά «Μεγάλη Αύρα») της εικαστικού και συγγραφέα Isabella Ducrot, που αποτελούνταν από 23 oversized φορέματα, τα οποία έμοιαζαν σχεδόν με παιδικές ζωγραφιές, ύψους περίπου 5 μέτρα το καθένα.

Όπως διαβάζουμε στην ανακοίνωση του οίκου Dior για τη Maria Grazia Chiuri, η «Μεγάλη Αύρα» είναι αυτό που διαπερνά την υψηλή ραπτική, ένα διαρκώς γόνιμο έδαφος για στοχασμό, όπου η κάθε δημιουργία είναι μοναδική. Κάθε κομμάτι προσαρμόζεται στο σώμα αυτού που το φορά και φέρει τη δική του, ιδιαίτερη αύρα.

Η καλλιτεχνική διευθύντρια του γαλλικού brand αποφάσισε να ανιχνεύσει αυτήν την «αύρα» μέσα από τη σπουδαία ιστορία του, η οποία ενσαρκώνει την ουσία της μόδας και την απόλυτη τελειότητα. Μια από τις πηγές έμπνευσης για τη νέα couture συλλογή που παρουσίασε στο Μουσείο Ροντέν ήταν το φόρεμα «La Cigale», σχεδιασμένο από τον ίδιο τον Monsieur Dior το 1952, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της άψογης τεχνοτροπίας και μαεστρίας που χαρακτηρίζει την υψηλή ραπτική.

Όσον αφορά, τώρα, τα ρούχα που είδαμε στην πασαρέλα, κατά γενική ομολογία η Maria Grazia Chiuri φαίνεται να προσέγγισε την υψηλή ραπτική έχοντας στον νου της κάτι πιο... πρακτικό. Από τη στιγμή που το πρώτο μοντέλο εμφανίστηκε στο catwalk ήταν ξεκάθαρο ότι η σχεδιάστρια ήθελε να επαναπροσδιορίσει τα σύγχρονα basics της γυναικείας γκαρνταρόμπας, μετατρέποντάς τα σε high fashion κομμάτια. Από τη χακί γκαμπαρντίνα, στο γκρι μάλλινο κοστούμι και από το κλασικό μαύρο φόρεμα, αλλά και την κομψή τουαλέτα, κάθε διαχρονικό staple της μόδας επανασυστήνεται.

Η χρωματική παλέτα, πέρα από το χακί και το γκρι, είχε λευκό, χρυσό, μπορντό και πράσινο, ενώ είδαμε επίσης παλτό με επιβλητικούς γιακάδες, μακριές φούστα, ντραπέ tops, άφθονο layering, wide-leg παντελόνια, ενώ δεν έλειψαν και τα κλασικά ταγέρ. Τα μαύρα βελούδινα φορέματα έδωσαν την απαραίτητη luxurious νότα στη συλλογή, ενώ μια πλούσια κάπα με φτερά σε ένα κεντημένο φόρεμα από οργάντζα έδωσε το wow-factor.

Έτσι, λοιπόν, η Maria Grazia Chiuri μάς έδωσε τον δικό της ορισμό της «αύρας», αλλά και της υψηλής ραπτικής, σε μια συλλογή που ίσως κάποιος να μη βρήκε groundbreaking, κατάφερε όμως να περάσει το μήνυμα που ήθελε.