Σoφία Παυλίδου: «Αισθάνομαι μια βαθιά αγάπη για τον Χρήστο Φερεντίνο»

Η Σοφία Παυλίδου είναι μια γυναίκα γεμάτη αισιοδοξία, ενέργεια, όρεξη για ζωή. Σπούδασε θέατρο στην σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βόρειου Ελλάδος και κατέβηκε απ΄την Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκε, στην Αθήνα για να βρει την τύχη της. Απ΄τον γάμο της με τον Χρήστο Φερεντίνο έχει δύο γιους, φοιτητές σήμερα. Μετά τον χωρισμό της, ζει μόνη της στην Αθήνα.

«Μεγάλωσα σ΄ένα σπίτι πολύ αγαπημένο -κι αυτό είναι παγίδα, γιατί στις αγαπημένες οικογένειες πρέπει να κάνεις διπλάσιο αγώνα για ν΄ανακαλύψεις που βρίσκονται τα πράγματα. Υπάρχει η εικόνα του όλα ωραία, οπότε δεν σκέφτεσαι αν εσύ έχεις πρόβλημα. Οι γονείς μου ήταν πολύ αγαπημένοι -αν κάτι έχω κρατήσει είναι αυτή η βαθιά τους αγάπη. Μια βδομάδα πριν φύγει απ΄την ζωή ο πατέρας μου, πριν τέσσερα χρόνια -ήταν στο νοσοκομείο, θυμάμαι το χάδι που έκανε στην μητέρα μου και το βλέμμα που της έριξε, ήταν κάτι απίστευτο. Κι αυτό βέβαια ήταν που έκανε την μητέρα μου έναν χρόνο μετά να φύγει να πάει να τον βρει, ενώ ήταν υγιέστατη.

»Κι ίσως από εκείνους έκανα κι εγώ μια σχέση μ΄έναν άνθρωπο που νοιώθω βαθιά αγάπη, άσχετα αν είμαστε μαζί ή όχι. Αυτή την αγάπη για τους ανθρώπους την έχω κρατήσει μέσα μου και ειδικά και για τον σύντροφο που έκανα και δύο παιδιά μαζί. Με τον Χρήστο ήμασταν κοντά στα δέκα οκτώ χρόνια παντρεμένοι…

»Ενας χωρισμός κι ένα διαζύγιο δεν είναι κάτι εύκολο -στην αρχή έχει και τον θυμό του κι όλα αυτά. Αλλά εμείς είχαμε την εξυπνάδα να τ΄αφήσουμε πολύ γρήγορα στην άκρη. Σ΄έναν χωρισμό φταίνε πάντα και οι δύο. Ο πιο δυνατός είναι αυτός που αποφασίζει να το πει, που αποφασίζει να πει ότι δεν θα ζει άλλο στη σύμβαση αλλά στην ουσία. Όταν η σχέση φτάσει σ΄ένα τέλμα και βλέπεις ότι πας σε μια μιζέρια, εκεί πρέπει να έχεις την γενναιότητα να πεις ότι το σταματάς… Όταν κάτι είναι άρρωστο, πρέπει να μην υπάρχει. Τα παιδιά θέλουν ένα υγιές περιβάλλον για να ζήσουν -και αντιλαμβάνονται τα πάντα, κακώς τα υποτιμούμε. Οπότε ο πιο γενναίος λέει ότι εδώ σταματάμε. Το να σταματήσεις έναν γάμο δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να ξαναείσαι καλά μ΄αυτόν τον άνθρωπο ή γκρεμίζεται όλο σου το παρελθόν. Εγώ είμαι ευτυχής γι΄αυτά τα χρόνια και αισθάνομαι βαθιά αγάπη για εκείνον. Κανένας δεν παντρεύεται για να χωρίσει. Αλλά όταν δύο άνθρωποι σταματάνε να εξελίσσονται μέσα σε μια σχέση, καλό είναι να βρίσκουν την δύναμη να φεύγουν. Ο,τι έχει τελειώσει ουσιαστικά, καλό είναι να το τελειώνεις και πρακτικά.

»Νομίζω ότι στράφηκα στο θέατρο από μια ανάγκη που είχα από παιδί να με προσέξουν. Ελεγα ποιήματα στο σχολείο, μ΄άρεσε το τραγούδι. Εβλεπα θέατρο γιατί οι γονείς μου ήταν θεατρόφιλοι. Απ΄την άλλη μια ανάγκη των 18 δεν είναι απαραίτητο να παραμένει και σήμερα ανάγκη. Γι΄αυτό και μπορώ να κάνω πολλά πράγματα. Αλλωστε από τότε που σπούδαζα έφυγα απ΄το σπίτι μου, ήθελα να΄μαι ανεξάρτητη. Ο πατέρας μου είχε ασχοληθεί με το θέατρο, ήταν τότε τα μπουλούκια και είχε παίξει, αλλά μετά φρόντισε να σπουδάσει και μπήκε στον ΟΤΕ -τεχνικός και μετά προϊστάμενος. Ηταν και χορωδός -πηγαίναμε εκδρομές και ταξίδια με την χορωδία.

»Ηρθα στην Αθήνα απ΄την Θεσσαλονίκη 21 ετών -εκεί γεννήθηκα, για να βρω την τύχη μου. Μετά την δραματική σχολή του ΚΘΒΕ, έπαιξα έναν χρόνο σε μια παιδική παράσταση, το ΄95, και μετά κατέβηκα. Η μία δουλειά έφερε την άλλη. Είμαι άνθρωπος που θέλει να κάνει πολλά πράγματα μαζί κι αυτό το έχω αποδεχτεί, οπότε μπορεί και να μην μου ήταν αρκετό ένα πράγμα. Ισως δεν ήμουν και αρκετά φιλόδοξη -παίζει ρόλο κι αυτό. Πάντα έκανα κι άλλα πράγματα ταυτόχρονα.

»Τα παιδιά ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο και είμαι ευτυχής. Τώρα απολαμβάνω τους καρπούς. Οι γιοι μου είναι φοιτητές, τριτοετείς -ο ένας σπουδάζει στην Αθήνα και ο άλλος στην Λάρισσα. Τα δίδυμα έχουν μια ιδιαιτερότητα στο μεγάλωμά τους, γιατί είναι δύο διαφορετικές προσωπικότητες και στην αρχή μπορεί να μπερδεύεσαι και να νομίζεις ότι είναι ίδια. Όταν ήταν επτά ετών, χρειάστηκε να πάω σε παιδοψυχολόγο, για να μου πει ότι μπορεί τα παιδιά να γεννήθηκαν την ίδια ώρα αλλά είναι τελείως διαφορετικά. Ούτε μοιάζουν εξωτερικά ούτε έχουν κοινό χαρακτήρα, είναι διαφορετικά. Όλα αυτά συνέβαλαν τότε, με αφορμή τα παιδιά μου, να κάνω στροφή -γιατί έχεις ανάγκη να γίνεις καλύτερος άνθρωπος όταν έχεις παιδιά. Ξεκίνησα λοιπόν το ωραίο ταξίδι της αυτό-ανακάλυψης, της αυτό-βελτίωσης. Κι ευχαριστώ πολύ τα παιδιά μου και γι΄αυτό όπως και για πολλά ακόμα.

»Ασχολήθηκα με την διατροφή, τα ενεργειακά, την αυτό-ανακάλυψη, που θεωρώ βασική. Ολοι έχουμε κάποια δώρα και τα φέρουμε σ΄αυτόν τον κόσμο. Μ΄αυτά πρέπει ν΄ασχοληθούμε και να τα βρούμε στον εαυτό μας. Όχι ότι δεν έχουμε τις σκοτεινές μας πλευρές και τ΄αρνητικά μας…

»Ηταν μια περίοδος που αισθανόμουν ότι δεν μ΄ευχαριστεί τίποτα, που δεν είχα διάθεση, ενώ είμαι ένα πολύ αισιόδοξο άτομο. Κι αυτό είναι κάτι που πήρα απ’ την οικογένειά μου. Είχα χάσει την διάθεσή μου για ζωή, είχα πάθει μια μίνι κατάθλιψη και αναρωτιόμουν τι μου συμβαίνει. Ηταν ένα τέλμα στο οποίο είχα φτάσει ως προσωπικότητα για το πως αφομοίωνα τα πράγματα και τα συναισθήματα, πως τα μεταβόλιζα μέσα μου.

»Ψυχοθεραπεία έκανα πέντε χρόνια, με βοήθησε πάρα πολύ. Τώρα έχω βρει νέες μεθόδους. Τελευταία μου ανακάλυψη είναι το breathwork, μια διαδικασία που θεραπεύεσαι μέσα απ΄τις αναπνοές. Δουλεύοντας τις ανάσες, για τον ηθοποιό, είναι ακόμα σημαντικότερα τ΄αποτελέσματα.

»Πιστεύω ότι και η διατροφή έχει την σημασία της. Την θεωρώ απ΄τις χειρότερες εξαρτήσεις -μεγαλύτερη κι απ΄τα ναρκωτικά στις μέρες μας. Σε κάθε γωνία υπάρχουν τόσο λάθος πράγματα για να φάει κανείς. Ημουν πάντα της υγιεινής διατροφής -την είχα μάθει απ΄το σπίτι μου. Από εκεί και πέρα συνειδητοποίησα, ασχολούμενη μ΄αυτό, πόσο σημαντική είναι για την διάθεσή σου και πόσο κακό μπορεί να σου κάνει. Η δίαιτα δεν είναι η λύση, πρέπει να τρέφεσαι σωστά. Εγώ δεν είμαι vegan, είμαι όμως vegetarian εδώ και 14 χρόνια -όχι κρέας, όχι ψάρι, τρώω κατσικίσιο τυρί και αυγά. Στην παρούσα φάση πρέπει ο κόσμος να καταλάβει ότι υπερ-καλλιεργούμε την γη για να τρέφουμε τα ζώα ώστε να φτάσει στο πιάτο μας μια τροφή που δεν έχει τελικά θρεπτικά συστατικά.

»Επηρέασα τους γιους μου -θα φάνε όμως κρέας, αλλά όχι κάθε μέρα. Όπως έχω επηρεάσει και τους δικούς μου ανθρώπους, αλλά δεν το κάνω επαγγελματικά. Αλλωστε δεν μου΄χει τελειώσει η αγάπη για το θέατρο και την δουλειά μου.
»Ανακάλυψα πολλά πράγματα για μένα που δεν ήξερα και μ΄εξέπληξαν. Όπως ότι στο παρελθόν ήμουν ένα θλιμμένο και μοναχικό παιδί, παρόλο που ήμουν συνέχεια χαρούμενο. Όμως είχα θλίψη γιατί ήμουν μόνη. Ημουν το τρίτο παιδί σε μια οικογένεια που τα δύο μου αδέλφια ήταν πολύ μεγάλα και εγώ έμεινα μόνη μου. Οι γονείς μου τότε δεν ήταν υποψιασμένοι όπως είναι σήμερα οι γονείς ούτε τους απασχόλησε. Κι αυτή η μοναξιά κατέγραψε μέσα μου πράγματα που δεν κατάλαβα γιατί ήμουν χαρούμενη. Είχε θαφτεί κάπου…

»Εχω ζήσει συμπεριφορές παραβατικές, δυστυχώς. Είχα φοβίες. Βίωνα αυτό που έβλεπα στα μάτια ενός αρσενικού, και μέσα στο οικογενειακό μου περιβάλλον όχι το στενό και άμεσο, κι αυτό με τρόμαζε από μικρή. Οπότε δεν μπορούσα να απολαύσω το ότι ήμουν ένα όμορφο κορίτσι. Κατεβαίνοντας στην Αθήνα μου συνέβησαν και στην δουλειά τέτοια περιστατικά, τα οποία μπόρεσα να χειριστώ και να φύγω. Όταν ζήτησα τότε την βοήθεια από έναν συνάδελφο, μου είπε ότι έτσι χαμογελαστή που είμαι δίνω την εντύπωση ότι είμαι διαθέσιμη. Αυτό μου δημιούργησε πιο έντονα την ανάγκη για οικογένεια -μια ανάγκη που είχα έτσι κι αλλιώς.

»Επίσης ήθελα να κάνω ρόλους όπου να μην προβάλλεται η εμφάνισή μου. Τα τελευταία όμως χρόνια το απολαμβάνω. Όταν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου όλα τα μετασχηματίζεις όμορφα. Γι΄αυτό και χρειάζεται να κάνεις αυτή την δουλειά με τον εαυτό σου, να τον αγαπάς, να τον προσέχεις και να τον παρατηρείς. Κι εκεί φτάνεις στο μαγικό που λέγεται αναλαμβάνω την ευθύνη -αυτό λέω και στα παιδιά μου. Γιατί αλλιώς γίνεσαι ο πολίτης που δεν έχει ποτέ καμία ευθύνη για τίποτα.

»Είμαι ένας άνθρωπος δίκαιος κι αυτό το έχω πάρει απ΄τον πατέρα μου. Από την άλλη ήταν τόσο ακραίο τότε το περιστατικό (σ.σ. με συνάδελφό της ηθοποιό): Χειροδίκησε. Εχω μεγαλώσει σ΄ένα περιβάλλον χωρίς βία, δεν με έχει δείρει ούτε σύντροφός μου ούτε ο πατέρας μου. Οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να μην μιλήσω. Εκείνη την ώρα δεν ήταν άμεση η σκέψη μου να μιλήσω γιατί ακολούθησε ένα νοσοκομείο και όλα τα σχετικά. Αλλά σ΄επηρεάζει και η στάση του άλλου. Την άλλη μέρα δεν πήρε κάποιο τηλέφωνο να μου ζητήσει να το συζητήσουμε, να πούμε πως φτάσαμε ως εκεί. Αντιθέτως είχε την άποψη ότι “έτσι θέλουν αυτές, να την φοβερίσω ήθελα”… Ε λοιπόν, μεγαλώνω δύο άντρες και δεν θάθελα να γίνουν τέτοιοι άνθρωποι. Οι γιοι μου ήταν τότε 15, στην εφηβεία. Είναι ξεκάθαρο για μένα ότι δεν χρειαζόμαστε τέτοιους ανθρώπους στην κοινωνία. Αυτός ο άνθρωπος το΄χε ξανακάνει στο παρελθόν -δεν το ήξερα, μετά με πήρε τηλέφωνο η Κάτια (σ.σ. Νικολαΐδου) και μου το΄πε. Την σκέφτομαι με συγκίνηση γιατί με στήριξε, ήταν δίπλα μου και νοιώθω ότι η δικαίωση είναι και για εκείνη… Ούτε κανείς άλλος μου το είπε, γιατί ο χώρος το ήξερε. Γι΄αυτό πρέπει να μιλάμε, για να μην συμβεί στον επόμενο. Να σταματήσει η δράση ανθρώπων που έχουν παραβατική συμπεριφορά.

»Κανείς απ΄το περιβάλλον μου δεν μου είπε “που πας να μπλέξεις”. Μου το είπε όμως ο αστυνομικός όταν πήγα στην αστυνομία και μου΄κανε εντύπωση -“αυτά τραβάνε χρόνια, που πας να μπλέξεις”. Είχε δίκιο βέβαια ο άνθρωπος -και χρόνια τραβάνε, και έμπλεξα, οικονομικά, συναισθηματικά. Επεσε κι η πανδημία. Αλλα έτσι κι αλλιώς αυτά τραβάνε χρόνια κι αυτό σε κάνει να καταλάβεις γιατί δεν πάνε για καταγγελίες.

»Με τον καιρό κατάλαβα ότι και κακό μου έκανε στην επαγγελματική μου πορεία, και πολλή λάσπη έπεσε στο όνομά μου. Εγώ δεν μιλούσα για τους δικούς μου λόγους. Ηθελα να κλείσει. Τα παιδιά μου ήταν στην εφηβεία, είχαν πρόσβαση στο ίντερνετ, διάβαζαν τα σχετικά άρθρα. Φυσικά και τους εξήγησα. Χλευάστηκα πολύ, και ο κόσμος αν δεν μιλάς λέει ότι “έχει λερωμένη την φωλιά της”. Εγώ όμως δεν είχα ανάγκη να λύσω την διαφορά μου στα media, δεν ήταν εκεί το θέμα μου. Γι΄αυτό και εμπιστευόμουν την ελληνική δικαιοσύνη. Δικαιώθηκα. Καταδικάστηκε σε 4 μήνες για την πράξη του. Η αποζημίωση είναι ηθική.

»Μέσα απ΄αυτή την διαδικασία κατάλαβα ότι πρέπει να βάζεις τα όριά σου ξεκάθαρα. Ο Χρήστος εννοείται ότι μου στάθηκε σε όλο αυτό -ήταν πολύ θυμωμένος, όπως και τα παιδιά μου.

»Στην δουλειά μου δεν είναι τυχαίο, νομίζω, ότι μέχρι να τελειώσει το δικαστήριο δεν είχα κάποια πρόταση επαγγελματική. Δεν σκεφτόμουν τότε ότι μπορεί οι άνθρωποι να σκέφτονται έτσι. Μετά το σκέφτηκα. Ωστόσο μέχρι να βγει η δικαστική απόφαση, τους δικαιολογώ. Κάποιοι όμως απ΄τον χώρο με υποστήριξαν -δεν θα ξεχάσω τον κύριο Μπέζο που βγήκε και μίλησε γι΄αυτό ή τον Γιώργο τον Χρυσοστόμου που ήταν δίπλα μου. Μετά απ΄όλα αυτά που έγιναν με το metoo, σκέψου πως θα αισθανόμουν αν δεν είχα καταγγείλει αυτή την πράξη.
»Ξέρεις ο κόσμος δεν μιλάει γιατί φοβάται μην χάσει την δουλειά του -εγώ την έχασα. Απλώς τότε δεν σκέφτηκα τίποτα. Θεωρούσα αυτονόητο να το καταγγείλω και δεν το μετάνιωσα ποτέ.

»Είμαι πολύ χαρούμενη που γίνεται αυτή η αλλαγή στην κοινωνία μας και θα οδηγηθούμε στο φως.

»Ναι, φέτος θα κλείσω τα πενήντα. Μισός αιώνας. Δεν μ΄αρέσει να κάνω μακροχρόνια σχέδια. Στόχος είναι να είμαι καλά και υγιής, κι εγώ και οι γύρω μου, και να κάνω πράγματα που θα εξελίξουν κι εμένα και τους γύρω μου. Νομίζω ότι οφείλουμε να είμαστε μια γενιά που θα σώσει τον πλανήτη.

»Η ζωή είναι μεγάλη, αυτό είναι το μότο μου. Αν ζεις το τώρα, η ζωή είναι μεγάλη. Εχω αποφασίσει να ζω το τώρα. Δεν έχω αγωνίες να βρω σύντροφο, να εξαρτώμαι από κάποιον. Απολαμβάνω την μοναχικότητά μου -έχω φίλους. Δεν αγχώνομαι. Θέλω να σκορπάω την θετική μου ενέργεια. Τα παιδιά μου είναι κοντά μου αλλά χαίρομαι που είναι ανεξάρτητα. Εχω πάρει δύο σκυλιά -είμαι φροντιστικός άνθρωπος. Φροντίζω και τον εαυτό μου. Από εκεί ξεκινάνε όλα, από το ν΄αγαπάς τον εαυτό σου. Μεγάλωσα, μεγαλώσαμε με το τι θα πει ο γείτονας. Τώρα πια δεν μ΄ενδιαφέρει αυτό.

»Είμαι άνθρωπος που μ΄αρέσει να ερωτεύομαι -αλλά δεν περιμένω και τον έρωτα στην γωνία. Παλιότερα είχα την εντύπωση ότι μια φορά ερωτεύεσαι. Δεν είναι αλήθεια. Μπορείς να ερωτεύεσαι κάθε μέρα…».

«Famagusta»

«Η σειρά αφορά στην επέμβαση των Τούρκων στην Κύπρο, στην Αμμόχωστο, με αφορμή την μαύρη επέτειο των πενήντα χρόνων -τον προσεχή Ιούλιο. Συμβαίνει ένας πόλεμος και μαζί ένας πόλεμος στην ηρωίδα μου, στον ρόλο μου, την Κατερίνα Σεφερτζή. Αυτή η γυναίκα θα φτάσει στο σημείο να κάνει μια πράξη που είναι το ίδιο παράλογη σαν αυτές που συμβαίνουν σε πολέμους. Είναι πληγωμένη, έχει αυτοακυρωθεί και φτάνει σε μια πράξη που εγώ ως Σοφία την κατακρίνω, αλλά εκείνη μέσα στην δική της πάλη, το επιλέγει. Είναι μια καταστροφική πράξη για τον άνθρωπό μου.

»Η Κατερίνα είναι δημοσιογράφος και μαζί με τον Μάικλ, τον σύντροφό της, επίσης δημοσιογράφο, είναι ο Χρήστος Λούλης, έρχεται στην Κύπρο για να κάνει ένα ντοκιμαντέρ. Είναι πολύ συγκινητικό αυτό που ζω στα γυρίσματα γιατί εμείς ασχολούμαστε με τους αγνοούμενους. Παίρνουμε συνεντεύξεις ανθρώπων που έζησαν εκείνη την εποχή και έχουν από τότε αγνοούμενους -ούτε τα οστά των ανθρώπων τους δεν κατάφεραν να πάρουν σ΄ένα κασελάκι. Μπορεί να τους υποδύονται ηθοποιοί αλλά οι ιστορίες τους είναι αληθινές -όσα ακούμε είναι συγκλονιστικά.

»Η σειρά έχει flash-back. Γιατί ο Μάικλ ερχόμενος στην Κύπρο θα ανακαλύψει πράγματα για το παρελθόν και την ιστορία του που αγνοούσε.

»Πρώτη φορά δουλεύω με τον Χρήστο Λούλη -τον γνώριζα ως ηθοποιό και τον θαύμαζα, αλλά τώρα γνώρισα κι έναν υπέροχο άνθρωπο.

»Με τον Ανδρέα Γεωργίου ήταν να δουλέψουμε στο παρελθόν, κάτι που τελικά δεν έγινε. Και τώρα είναι σαν να το ζήτησα απ΄το σύμπαν και ήρθε. Μετά ήρθαν και τα εξαιρετικά σενάρια της Βάνας Δημητρίου -ήξερα άλλωστε πως γράφει.

»Χαίρομαι που σ΄αυτή την φάση της ζωής μου γυρίζω στην τηλεόραση -είχα να παίξω καιρό σε σειρά. Το “Just the two of us” που συμμετείχα, δεν είναι το ίδιο.

»Δεν ήμουν απ΄τις γυναίκες που έδωσε βάση στην καριέρα της, αυτό είναι αλήθεια. Είμαι ευτυχισμένη και ευγνώμων για τα πράγματα που μου έχουν συμβεί».

Η σειρά του Mega «Famagusta» κάνει πρεμιέρα την Κυριακή 21/1/2024 στις 21.00.