Ο ταλαντούχος κύριος Ρόμπερτ Πάτινσον
Τον θεωρούν weirdo, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του παγκόσμιου σινεμά, ανατρεπτικό, αλλά και σχεδόν απροσάρμοστο.
Ο Ρόμπερτ Πάτινσον ήδη μέσα στα δεκαπέντε χρόνια καριέρας έχει ανατρέψει κάθε κλισέ. Καταρχάς, αν και ξεκίνησε από ένα εφηβικό blockbuster, που δεν το λάτρεψαν οι κριτικοί, εκείνος γρήγορα κατάφερε να αφήσει πίσω του τη στάμπα του «Twilight», όχι όμως και το κοινό του, που πείστηκε να τον ακολουθήσει και σε πιο σινεφιλικά μονοπάτια. Κι αν αυτό δεν είναι ένας προσωπικός του θρίαμβος, τότε τι είναι;
Συνεχίζοντας ακάθεκτος, κατάφερε να πείσει τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες, αλλά και ανεξάρτητους δημιουργούς, να τον εμπιστευτούν και να του δώσουν σημαντικούς ρόλους, που ανέδειξαν την υποκριτική του γκάμα. Καθόλου απλό αυτό στην κινηματογραφική βιομηχανία. Κάποτε το ίδιο πέτυχε και ο Τζόνι Ντεπ, που ξεκίνησε από το «21 Jump street», έγινε είδωλο του ανεξαρτήτου σινεμά, για να τυποποιηθεί τελικά σε καρτουνίστικους ρόλους, που του απέφεραν πολλά χρήματα, όχι όμως και σεβασμό από τους συναδέλφους του.
Ο Πάτισον όμως φαίνεται πως δεν είναι η ίδια περίπτωση. Τολμηρός στις επιλογές του και μανιώδης με τη δουλειά του, δεν αφήνεται σε ευκολίες, αλλά κάνει πάντα την υπέρβαση στους ρόλους που αναλαμβάνει, με αποκορύφωμα τη συγκλονιστική του ερμηνεία στον «Φάρο» δίπλα στον σπουδαίο Γουίλιαμ Νταφόε. Εκεί αναμετρήθηκε με έναν θρύλο, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να παίξει στα ίσα με μια υποκριτική ιδιοφυΐα.
Το νέο του στοίχημα είναι ο «Batman» σε σκηνοθεσία του Ματ Ριβς, που θα κάνει την πρεμιέρα του στις 3 Μαρτίου στην Ελλάδα. Ο Πάτινσον, που θεωρεί πως ο συγκεκριμένος σούπερ ήρωας είναι ένα «πετράδι στο στέμμα του κάθε ηθοποιού» προσπάθησε πολύ να βρει την ιδανική φωνή για τον «Εκδικητή» της Γκόθαμ Σίτι, παραδέχτηκε δημόσια με περισσή ειλικρίνεια ότι στην αρχή απλώς αυτό που έκανε ήταν απαίσιο, μέχρι που αποφάσισε να αλλάξει γραμμή πλεύσης, κρατώντας την υπόσχεσή του να μην εμφανιστεί με φουσκωμένους μύες και γραμμωμένους κοιλιακούς, γιατί αυτό, όπως είχε πει, δημιουργεί και αρνητικά πρότυπα στα νέα παιδιά, αποθεώνοντας μια «τέλεια εικόνα».
Επενδύοντας λοιπόν περισσότερο στο νουάρ στοιχείο και στο παιδικό τραύμα του Μπρους Γουέιν φτιάχνει έναν διαφορετικό Batman, που σίγουρα στο μέλλον θα συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερους. Μάλιστα για την προώθηση της ταινίας, συνεχίζει την αποδόμηση της εικόνας του, φτάνοντας στο σημείο να εμφανιστεί ως κατεστραμμένο πανκ είδωλο για το εξώφυλλο του περιοδικού GQ.
Φανατικός σινεφίλ ο ίδιος, έχει εξομολογηθεί πως ήθελε να χρησιμοποιήσει τη φήμη του και την εξωτερική του εμφάνιση για να δώσει μεγαλύτερο access σε ανεξάρτητες ταινίες. Κι αυτό έκανε. Ξεκινώντας από έναν μικρό ρόλο στην ταινία «Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς», πέρασε στην τριλογία του Λυκόφωτος, απέκτησε θαυμαστές που έσκιζαν κυριολεκτικά τα ρούχα τους γι' αυτόν και ούρλιαζαν στο πέρασμά του για να γυρίσει την πλάτη στο Χόλιγουντ και ύστερα να ξαναγυρίσει σε αυτό, έχοντας πλέον καθιερωθεί ανάμεσα στους καλύτερους ηθοποιούς του κόσμου.
Έτσι το 2012 συνεργάζεται με τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ στο «Cosmopolis» και λίγο αργότερα στο «Maps to the Stars». Πρωταγωνιστεί στο «The Rover», τη μόλις δεύτερη ταινία του Ντέιβιντ Μισόντ αλλά και στο «The King», κάνει το «στρατιωτικό» του διπλά στον εξαιρετικά απαιτητικό Βέρνερ Χέρτζογκ στη «Βασίλισσα της Ερήμου», συνεχίζει με εστέτ δημιουργούς, όπως η Κλερ Ντενί και επιστρέφει στα μεγάλα στούντιο με το «Tenet» του Κρίστοφερ Νόλαν, ενώ για πρώτη φορά αναλαμβάνει και ρόλο παραγωγού, υπογράφοντας ένα χρυσό συμβόλαιο με τη Warner Bros και την HBO. «Είμαι ενθουσιασμένος που θα δουλέψω μαζί τους, για ν' ανακαλύψουμε τις πιο συναρπαστικές νέες φωνές στο σινεμά και την τηλεόραση και να βοηθήσουμε, ώστε το όραμά τους να γίνει πραγματικότητα. Μου άρεσε ιδιαίτερα η συνεργασία μου με το στούντιο μέσα στα χρόνια κι έχω τόσο μεγάλο σεβασμό στην αφοσίωσή τους, την προθυμία να τολμήσουν και την επιθυμία να σπρώξουν τα όρια της δημιουργίας πιο πέρα», έχει δηλώσει ο ίδιος σχετικά με το νέο του βήμα.
Σήμερα, ο Πάτινσον στα 36 του χρόνια είναι ήδη ένας από τους πιο καλοπληρωμένους ηθοποιούς στο Χόλιγουντ, ενώ το 2010 αναγνωρίστηκε ως μία από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες του κόσμου. Οι συνεντεύξεις του είναι απολαυστικές, αν και έχει παραδεχτεί πως λέει συχνά ψέματα γιατί θέλει να είναι ενδιαφέρων -«Νομίζω πως πολλές φορές ο κόσμος με βαριέται και πρέπει απλά να πω κάτι. Από το να μη λέω τίποτα, ίσως αυτή είναι μια λύση», έχει πει- ενώ χαμογελάει όταν του λένε ότι είναι ο πιο όμορφος άνδρας του πλανήτη. Ένας πλαστικός χειρουργός μάλιστα έχει μετρήσει τις αναλογίες του προσώπου του και τις έχει χαρακτηρίσει ιδανικές.
Μοναχικός και εκκεντρικός προτιμάει να περνάει τις ώρες του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τις άπειρες θαυμάστριές του, να τρέχει στο πάρκο, αν και φοβάται μήπως τον αναγνωρίσουν, και να συζητάει με την αγαπημένη του Σούκι Γουότερχάουζ, επίσης ηθοποιό αλλά και μοντέλο, με την οποία από την καραντίνα άρχισε να συγκατοικεί κιόλας.
Από τις λιγότερο γνωστές πλευρές του είναι ότι ως έφηβος ασχολούνταν με το μόντελιγκ εξαιτίας της ανδρόγυνης εμφάνισής του, αλλά μεγαλώνοντας έχασε το hype του, όπως έχει αποκαλύψει. Πάντως διάσημοι σχεδιαστές μόδας, όπως ο Ντομένικο Ντόλτσε και Στέφανο Γκαμπάνα, τον θεωρούν επιτομή της κομψότητας και απόλυτη ενσάρκωση του σύγχρονου άνδρα. Σήμερα, είναι πρόσωπο του Dior.
Επίσης παίζει κιθάρα και πιάνο και συνθέτει τη δική του μουσική. Μάλιστα συμμετείχε στο σάουντρακ του «Twilight» με δύο τραγούδια του, το «Never Think» και το «Let me Sign», ενώ στο «How to Βe». Γι’ αυτό τον λόγο θεωρεί ότι η μουσική είναι το εναλλακτικό του σχέδιο, σε περίπτωση που αποτύχει με την υποκριτική.
Τέλος, το ομοίωμά του υπάρχει στο Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων της Μαντάμ Τισό σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη, ενώ το 2009 παρουσίασε και την τελετή των Όσκαρ. Το μόνο που του λείπει τώρα είναι ένα Χρυσό Αγαλματίδιο, αλλά πού θα πάει, θα έρθει κι αυτό.
