Παυλίνα Λη: Η Κορεάτισσα που μιλάει άπταιστα ελληνικά, ζει στην Αθήνα και κάνει θραύση στο TikTok
Made in Korea, manufactured in Greece. Με αυτόν τον τρόπο συστήνεται η Παυλίνα στους σχεδόν 132.000 ακόλουθούς της στο TikTok. Μέλος της μικροσκοπικής κορεάτικης κοινότητας των μόλις 200 ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, η Παυλίνα έχει έρθει αντιμέτωπη με δεκάδες προκαταλήψεις, τις οποίες όμως πλέον αντιμετωπίζει με χιούμορ και θετική διάθεση.
«Γεννήθηκα στην Ελλάδα το 1996, από Κορεάτες γονείς. Έχω μία μεγαλύτερη αδερφή και έναν μεγαλύτερο αδερφό, με τους οποίους έχω τις καλύτερες παιδικές αναμνήσεις. Αρχικά, ζήσαμε στο Παγκράτι και έπειτα μετακομίσαμε προς Ιλίσια και η χαρά μας ήταν να παίζουμε πάντα οι 3 μας τα παιδικά Κορεάτικα παιχνίδια που μας είχαν μάθει οι γονείς μας από τις δικές τους παιδικές αναμνήσεις. Παίζαμε στο σπίτι και στις πλατείες το "Ο Ιβίσκος άνθισε" - το αντίστοιχο παιχνίδι που βγαίνει στο Squid game- και νιώθαμε μεγάλη χαρά να το μαθαίνουμε και στα άλλα παιδιά της πλατείας, όπως άλλωστε και άλλα παιχνίδια.
Πάντα γυρνάγαμε σπίτι μούσκεμα στον ιδρώτα και με βραχνιασμένη φωνή από τα πολλά γέλια, αλλά και με παγωτά ή μπισκότα στα χέρια μας. Τα Σάββατα και τις Κυριακές ξυπνούσαμε στις 6 το πρωί και κάναμε πέτρα-ψαλίδι-χαρτί (η κορεάτικη εκδοχή δεν έχει μολύβι) για να δούμε ποιος θα ξυπνούσε τη μητέρα μας για να πάρουμε την άδειά της και να δούμε cartoon στη τηλεόραση. Αλλιώς πηγαίναμε στο DVD club της γειτονιάς και νοικιάζαμε διάφορες ταινίες της Disney. Ακόμα θυμάμαι που ο ιδιοκτήτης που μας έλεγε "καλώς τα 3 γουρουνάκια" κάθε φορά που μας έβλεπε στην είσοδο και μας ζουλούσε τα μάγουλα».
«Όταν ήμουν 6 ετών οι γονείς μου αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Κορέα. Η αλήθεια είναι πως υπήρξαν πολλά πράγματα που μου έκαναν εντύπωση στη χώρα, γιατί η μητέρα μου από μικρή μου είχε περάσει πολλές θετικές εντυπώσεις για την Κορέα και επιτέλους όλα αυτά που μου περιέγραφε τα έβλεπα και εγώ. Με τα αδέλφια μου ήμασταν ενθουσιασμένοι και δείχναμε ο ένας στον άλλον όλα αυτά τα αξιοθέατα που βλέπαμε για πρώτη φορά. Τους ουρανοξύστες, τα κτίρια, την ποικιλία δραστηριοτήτων, ακόμα και τα αντικείμενα που πουλούσαν στα μαγαζιά -μας φαινόντουσαν πολύ όμορφα και ωραία που είχαν διάφορα γλυκούλικα σχήματα και έντονα χρώματα, κάτι που δεν συνηθίζαμε να βλέπουμε στην Ελλάδα.
Σε όλον αυτόν τον ενθουσιασμό πιστεύω πως μέσα μου άρχιζε να ανθίζει η αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια για τη χώρα από την οποία κατάγομαι, και ίσως για πρώτη φορά ένιωθα άνετα να βρίσκομαι μέσα στον κόσμο. Δεν υπήρχαν έντονα βλέμματα ούτε κανένας λόγος να φοβόμαστε μήπως μας κοροϊδέψει κάποιος. Αντίθετα, όλα ήταν καινούργια, όλα ήταν εντυπωσιακά και όμορφα και νιώθαμε επιτέλους σπίτι. Μιλάγαμε στη γλώσσα μας, ακούγαμε την γλώσσα μας, παίζαμε τα παιχνίδια που ξέραμε από μικροί, ενώ μαθαίναμε και άλλα τόσα που δεν ξέραμε. Περνάγαμε ώρες στα αντίστοιχα κορεάτικα μίνι μάρκετ και περίπτερα γιατί δεν ξέραμε ποιο σνακ να πρωτοδιαλέξουμε. Αναρωτιόμασταν τι καινούργια γεύση άραγε θα δοκιμάσουμε σήμερα;».
«Λίγα χρόνια αργότερα επιστρέψαμε πίσω στην Ελλάδα, όπου και άρχισα να δέχομαι bulling από τους συμμαθητές μου. Σίγουρα δεν θα ένιωθα άνετα να βρεθώ απέναντι από τα άτομα που μου φέρθηκαν άσχημα, ακόμα και σήμερα, διότι κατά βάθος ακόμα υπάρχει το τραύμα των άσχημων συμπεριφορών που είχα δεχτεί. Εγώ μέσα μου νιώθω ότι έχω επιλύσει το ερώτημα του "γιατί;". Ξέρω πως οι άσχημες συμπεριφορές πήγαζαν απο τις ελλιπείς πληροφορίες σχετικά με την Κορέα -εξάλλου δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένο το διαδίκτυο και δεν ήταν εύκολη η πρόσβαση σε αυτές τις πηγές, ούτε μας δίδασκαν στο σχολείο για άλλες χώρες πέραν της Ευρώπης.
Επίσης, πηγάζουν από την παραπληροφόρηση των media με ακραίες εικόνες Ασιατών που ενίσχυαν τις μη αντιπροσωπευτικές εντυπώσεις και τις λανθασμένες προκαταλήψεις για τους Ασιάτες. Τέλος, μεγάλο ρόλο παίζει και το οικογενειακό περιβάλλον του καθενός, που στο άγνωστο ένιωθαν φόβο και μάθαιναν τα παιδιά τους να επιλέγουν να υποτιμούν ή να αποφεύγουν το διαφορετικό. Στην τελική συνειδητοποίησα ότι τα προβλήματα πήγαζαν από εξωτερικούς παράγοντες και όχι από εμένα την ίδια. Γι' αυτό επέλεξα να μην δώσω και ιδιαίτερη σημασία σε αυτά τα άτομα.
Τώρα, για τους δασκάλους κατανοώ πως σε πολλά πράγματα δεν είχαν την αντοχή να ασχοληθούν περεταίρω με αυτά τα ζητήματα. Δεν έχω άλλωστε την απαίτηση από τους δασκάλους να φερθούν καλά. Η καλοσύνη πρέπει να πηγάζει από τον ίδιο τον άνθρωπο και για αυτό το μόνο που εύχομαι είναι να βρεθούν δάσκαλοι με πάθος και ενέργεια, που να νιώθουν πραγματικά υπεύθυνοι για τα παιδιά που αναλαμβάνουν. Είναι πολύ σημαντικό κάθε ενήλικας που ασκεί επιρροή πάνω σε ένα παιδί να δίνει και το σωστό παράδειγμα. Εμένα προσωπικά πάντα με πλήγωνε το ότι δεν είχα ούτε τη βοήθεια όσων είχαν εξουσία, αλλά ούτε των ανθρώπων που ήταν γύρω μου.
Στο 3ο έτος του πανεπιστημίου είχα τη δυνατότητα να ζήσω στην Κορέα για 6 μήνες ως φοιτήτρια προγράμματος ανταλλαγής (Erasmus). Στην ουσία έζησα την εμπειρία της φοιτητικής ζωής εκεί και έχω να πω πως ήταν αξέχαστη. Πέρα από το ότι ένιωθα ότι είμαι στο σπίτι μου, είχα επιτέλους την ευκαιρία να δημιουργήσω και φιλίες με Κορεάτες. Συγκατοικήσαμε σε κορεάτικο σπίτι, τρώγαμε διάφορα φαγητά που δεν είχα δοκιμάσει, διαβάζαμε μαζί στις βιβλιοθήκες, πηγαίναμε για καφέ και βόλτες... Επίσης είχα εγγραφεί σε διάφορούς ομίλους όπως αυτός των Παραδοσιακών Τυμπάνων, που κάναμε πρόβες και συναυλίες στο τέλος του εξαμήνου».
«Γενικά ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία και σκεφτόμουν να βρω πάλι κάποια αφορμή ώστε να μείνω στην Κορέα. Έπρεπε όμως να γυρίσω στην Αθήνα για να αποφοιτήσω και ταυτόχρονα με την επιστροφή μου βρήκα και δουλειά. Δεν έχω παράπονα ασφαλώς, εδώ έχω την οικογένειά μου και τους φίλους μου, ενώ στην Κορέα θα πρέπει να σταθώ μόνη μου σε όλα. Επίσης οι ρυθμοί είναι τόσο γρήγοροι που νιώθω ότι δεν μπορώ να απολαύσω την κάθε στιγμή. Υπάρχει τόση μεγάλη ποικιλία στην Κορέα που νιώθω ότι το κάθε πράγμα χάνει και λίγο την αξία του. Όπως και να ‘χει, αν μου δινόταν μια ευκαιρία να μείνω εκεί για ένα διάστημα ίσως να το δοκίμαζα, αλλά αμφιβάλω αν θα επέλεγα να ζήσω για πάντα στην Κορέα. Σίγουρα πάντως θα μου έλειπε η Ελλάδα!
Αν θα έπρεπε να συστήσω την Κορέα σε κάποιον που δεν έχει την παραμικρή ιδέα για την ιστορία και τον πολισμό της, σίγουρα θα ξεκινούσα με μια αναφορά στην κορεάτικη γλώσσα, που δείχνει πολλά για τον πολιτισμό της. Έχουμε μόνο 24 γράμματα και αυτό οφείλεται στον βασιλιά Sejong ο οποίος απλοποίησε τη γλώσσα για να μπορεί ο καθένας να μάθει να γράφει. Θεωρούσε τη γραφή ως όπλο. Όταν κάποιος μαθαίνει κορεάτικα αντιλαμβάνεται και την κουλτούρα των Κορεατών. Θέλουμε να αγκαλιάζουμε, να διευκολύνουμε και εντάσσουμε με ευκολία νέο κόσμο στην "ομάδα" μας. Είμαστε προσβάσιμοι και φιλικοί και ενθουσιαζόμαστε όταν βλέπουμε τον κόσμο να προσπαθεί να μας μάθει. Πιστεύω ότι η κορεάτικη φιλοξενία μοιάζει με την ελληνική, οπότε με αφορμή τη γλώσσα θα σύστηνα και την ιστορία και τον πολιτισμό μας.
Η πιο συνηθισμένη προκατάληψη που υπάρχει γύρω από την Κορέα έχει να κάνει πιστεύω με το φαγητό. Με ρωτάνε γιατί τρώμε τόσο περίεργα πράγματα και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι υπάρχει τεράστια ποικιλία φαγητών και αυτό που θεωρούν περίεργο ίσως να είναι απλά διαφορετικό και μη συνηθισμένο εδώ. Επίσης σίγουρα η άποψη πολλών επηρεάζεται και από τα Mukbangs -τα βίντεο ατόμων που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες φαγητού, τα οποία αποτελούν trend τελευταία και πολλές φορές δείχνουν ακραία πράγματα και σίγουρα δεν αντικατοπτρίζουν τις καθημερινές διατροφικές συνήθειες ενός Κορεάτη».
«Είμαι πολύ ενεργή στο Tik Tok και η αλήθεια είναι πως κάποιοι άνθρωποι με αναγνωρίζουν -αυτό με διευκολύνει στο να μπορώ να επικοινωνώ απευθείας στα ελληνικά, γιατί στο παρελθόν συνήθως πρώτα μου μίλαγαν στα αγγλικά και τους έκανε εντύπωση όταν τους απαντούσα στα ελληνικά! Όσοι με ακολουθούν στο TikTok και με βλέπουν στον δρόμο είναι πολύ φιλικοί μαζί μου, κάτι που επίσης δεν το είχα συνηθίσει. Η καθημερινότητά μου έχει αλλάξει από την άποψη ότι ασχολούμαι πολύ με τα social και με το κινητό μου. Τσεκάρω ποια βίντεο πηγαίνουν καλύτερα, ποια όχι, καθώς και το τι θέματα απασχολούν τον κόσμο, τι θα μπορούσα να τους μάθω. Ανακαλύπτω τις διαφορές και τις ομοιότητες μεταξύ των δυο χωρών και ενθουσιάζομαι και εγώ με τη σειρά μου!
Σήμερα είμαι ιδιωτική υπάλληλος σε μια πολυεθνική. Παρόλο που σπούδασα Πληροφορική στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών εργάζομαι σε έναν τομέα αρκετά διαφορετικό. Θα μου άρεσε να φτάσω σε επαγγελματικό επίπεδο τα social μου, ίσως αυτό θα ήταν και το μεγαλύτερό μου όνειρο. Μου αρέσει πολύ αυτός ο συνδυασμός ανεξαρτησίας και δημιουργικότητας που μου προσφέρουν.
Αμφιβάλω αν θα επέλεγα να ζήσω για πάντα στην Κορέα. Σίγουρα θα μου έλειπε η Ελλάδα
Η πλειοψηφία της κορεάτικης κοινότητα στην Ελλάδα βρίσκεται στην Αθήνα. Πρέπει να είμαστε 150~200 άτομα περίπου από εργαζόμενους μετανάστες, 2ης γενιάς Κορεάτες, ιεραπόστολους ή και άτομα που έρχονται για λίγο χρόνο στην Ελλάδα ως απεσταλμένοι από τις εταιρείες τους. Μαζεύονται συνήθως στην κορεάτικη εκκλησία όπου γίνεται και η λειτουργία κάθε Κυριακή. Πέραν αυτού υπάρχει και μια οργάνωση, ψηφίζεται πρόεδρος, αντιπρόεδρος και γραμματεία που διοργανώνει, μαζί με την Πρεσβείας της Κορέας, διάφορα events. Γενικά είναι μια πολύ καλή και δεμένη κοινότητα, με έμπρακτη αλληλεγγύη, ειδικά σε θέματα που μπορεί να δυσκολεύουν κάποιους, όπως γραφειοκρατικά κ.λπ. Ίσως σε κάποιους να προσφέρει και ανακούφιση από το άγχος που ζουν ως ξένοι σε μια τόσο διαφορετική χώρα.
Αν κάποιος θέλει να επισκεφτεί την Κορέα σίγουρα θα έδινα τα εξής tips: να πάει Μάιο ή Οκτώβρη, να έχει μαζί του ένα 2ο κινητό για να βάλει κορεάτικη sim, σε περίπτωση που δεν λειτουργεί καλά το google maps να κατεβάσει το naver maps και να έχει λογαριασμό Revolut για τις συναλλαγές του. Για τη διαμονή να επιλέξετε να μείνετε οπουδήποτε στη Σεούλ, αρκεί να έχει κοντά στάση λεωφορείου ή μετρό. Γενικά, να έχετε στο μυαλό σας ότι οι αποστάσεις είναι μεγάλες. Επίσης, υπάρχουν και συνδυαστικά εισιτήρια Seoul Pass που συμφέρουν οικονομικά. Τέλος, να μη φοβηθείτε να απολαύσετε το ταξίδι σας στο έπακρο!».
