»Εμένα
με φοβήθηκαν πολύ κι αυτό δημιουργούσε
φθόνο. Γιατί μ΄όλα τα είδη που ασχολήθηκα
κινηματογράφο, τηλεόραση -ο Θεοδωράκης
είχε πει για το “Αγγιγμα Ψυχής” ότι
είναι ό,τι καλύτερο είχε ακούσει τα δέκα
τελευταία χρόνια, δισκογραφία, ακόμα
και η Γιουροβίζιον έκαναν σάλο. Αυτό το
φοβήθηκαν πάρα πολύ και το χρησιμοποίησαν
εναντίον μου. Δεν ασχολήθηκα και ποτέ
με τα πολιτικά κι ας μου το ζητούσαν
συνέχεια -η Μελίνα επέμενε. Ποτέ δεν το
σκέφτηκα. Πρέπει να ξέρεις αν ανήκεις
σε κάτι που σου ζητάνε. Κοκκινίζω και
με τα ψέματα -δεν κάνω γι΄αυτή την
δουλειά. Όπως δεν κάνω και για επιτροπές
σε παιχνίδια, γι΄αυτό και δεν συμμετέχω.
»Εβγαλα
τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, η Τσανακλίδου
έκανε με τον “Ανθρωπάκο” την πρώτη
μεγάλη της επιτυχία, την Γαλάνη την
συντηρούσα με τα τραγούδια μου 15 χρόνια,
πριν αρχίσει να γράφει η ίδια για τον
εαυτό της. Με την Γαλάνη κάναμε πολύ
ωραία πράγματα. Είναι το τσέλο της ψυχής
μου, το΄χω ξαναπεί αυτό. Η Γαλάνη είμαι
εγώ που δεν έχω φωνή. Εμένα τραγουδούσε
με την τρομερή φωνής της, χωρίς τερτίπια
και δικά της στολίδια, χωρίς να το΄χουμε
ποτέ συνεννοηθεί. Μετά κάναμε τον δίσκο
με την Λίνα Νικολοπούλου, το “Παιχνίδι
για δύο” -είναι καταπληκτικός άνθρωπος
η Νικολακοπούλου, την έχω ζήσει.
»Με
τον Γιάννη Σπανό δουλέψαμε πολύ αλλά
παρέα δεν κάναμε -δεν έβγαινα μόνος μου
εγώ, δεν πήγαινα στα μπαρ το βράδυ, ήμουν
ζευγάρι. Η “Ενδεκάτη Εντολή” είναι η
μεγάλη δισκογραφική επιτυχία της Νάνας
Μούσχουρη στην Ελλάδα, αγαπήθηκε πολύ
αυτός ο δίσκος. Ο Γκάτσος ήταν καταπληκτικός
άνθρωπος, σοφός, εγκάρδιος, με χιούμορ.
Κι έπειτα ο Στέφανος Κορκολής που τον
παρουσίασα στην Αθήνα το ΄91, είναι ένας
εξαιρετικός μουσικός, εξελιγμένος. Τον
θαυμάζω πολύ κι εκείνος με λέει δάσκαλο.
Σήμερα ξεχωρίζω στο πιάνο, στην τζαζ,
τον Νίκο Αναδολή κι απ΄τον χώρο του
τραγουδιού τον Γιώργο Θεοφάνους, με τον
οποίο έχουμε συνεργαστεί.
»Ένα
φαινόμενο που εμένα μ΄ενοχλεί τώρα,
είναι ότι οι περισσότεροι τραγουδιστές
έχουν γίνει και συνθέτες.
»Μετά
την Γιουροβίζιον και το “Μάθημα Σολφέζ”
άλλαξαν πολλά -ήταν το΄77. Για πρώτη φορά
τότε έκανε απεργία το BBC
σαράντα μέρες και αναβλήθηκε η Γιουροβίζιον
κι έτσι απέκτησε δυναμική το τραγούδι
μας. Στα γκάλοπ ερχόταν πρώτο, με δεύτερη
την Ιταλία. Επιπλέον δεν είχαμε έγχρωμη
τηλεόραση τότε ούτε Μέγαρο Μουσικής.
Αυτοί οι λόγοι μας έφεραν πέμπτους.
»Με
το “Μάθημα Σολφέζ” δημιουργήθηκε ένα
κίνημα -ο καθένας προσπάθησε να
επιβεβαιώσει την μελωδία, να δει αν οι
νότες ήταν σωστές. Εγώ δεν ήθελα να πάω
στην Γιουροβίζιον επειδή την είχε
υποτιμήσει ο Χατζιδάκις και την είχε
πει πανηγύρι κι εγώ δεν ήθελα να εμπλακώ.
Αλλά βγαίναμε σχεδόν τελευταίοι. Οπότε
όταν μου΄ρθε η ιδέα με τις νότες, να βάλω
έναν κώδικα -η γλώσσα ήταν πάντα το θέμα
μας, αυτό ήταν. Θυμάμαι τον Φρέντυ Γερμανό
να μου λέει “μ΄αυτό που έχεις κάνει
έχουμε πάρει το πρώτο βραβείο”. Εγώ
διάλεξα τα παιδιά -τον Πασχάλη, είναι
και κουμπάρος μου, την Μπέσυ που΄χει
αυτή την φωνή, τον Ρόμπερτ. Ηθελα και
την Ελπίδα. Δεν δέχτηκε κι ήρθε η Μαριάννα
Τόλη που μας βοήθησε πολύ στην κίνηση.
στα ρούχα -αυτά που φόρεσαν ήταν ιδέα
της.
»Όχι,
δεν με άλλαξε σαν άνθρωπο η Γιουροβίζιον
γιατί εμένα δεν μ΄ενδιαφέρει να
μ΄αναγνωρίζουν στον δρόμο. Μ΄αρέσει
όμως όταν μου λένε για τα τραγούδια μου.
»Η
Μαρία ήταν το κίνητρο για να γράψω και
παρέμεινε η μούσα μου.
»Σαν
παππούς είμαι όπως ήμουν και με τα παιδιά
μου. Δεν είμαι ο παππούς που βλέπουμε
στις ταινίες. Η μεγάλη μου εγγονή είναι
14, ο εγγονός μου 11 και η αδελφή του 8. Το
καλοκαίρι περνάμε έναν μήνα όλοι μαζί
στο Πήλιο -έχουμε το εξοχικό.
»Τι
είναι ο καθένας μας και πως εξελίσσεται
μέσα στην ζωή δεν μπορείς να το ορίσεις.
Ο καθένας έχει το δικό του αποτύπωμα,
σαν το δακτυλικό. Όταν έκανα όνειρα,
ήταν για το πιάνο. Να πάω στο εξωτερικό
να παίξω με κάποιον τζαζίστα, σαξοφωνίστα.
Με το τραγούδι επειδή είναι εύκολη
υπόθεση και γράφουν και άνθρωποι που
μπορεί να μην ξέρουν μουσική, δεν
αισθάνθηκα κάτι. Χαιρόμουν που γίνονταν
επιτυχίες αλλά ήξερα ότι είναι η πιο
χαμηλή έκφραση της μουσικής τέχνης.
»Η μουσική είναι σε έκπτωση, όπως κι η ζωή. Δεν ερωτεύονται οι άνθρωποι και χωρίς έρωτα, χωρίς φλερτ δεν γράφονται τραγούδια. Δεν υπάρχει πια το τραγούδι της διαμαρτυρίας και δεν εννοώ το πολιτικό -υπάρχει μόνο η καψούρα κι αυτή αποθεώνεται. Σήμερα γίνεται μια σκυταλοδρομία, αλλά προς το χειρότερο. Δεν ξέρω τι θα μείνει απ΄τα τραγούδια μας…».