Ντένης Ηλιάδης: «Είναι πολύ σημαντικό να μην επιτρέπεις στον εύκολο φόβο να επικρατήσει»
Διακεκριμένος σκηνοθέτης στο εξωτερικό, από τους ελάχιστους Έλληνες δημιουργούς που δουλεύει για το Χόλιγουντ, ο Ντένης Ηλιάδης επιστρέφει στα πάτρια εδάφη μετά από την πρώτη του ταινία,το «Hardcore» (2005) για ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, το «Buzzheart», και μας θέτει το έξης ερώτημα: Ως πού θα φτάναμε για την αγάπη...
Τι συμβιώνει στο «Buzzheart»; Από τι υποφέρουν και τι αναζητούν οι ήρωες του;
Δυο γονείς, που έχουν μια πανέμορφη αλλά πολύ εύθραυστη κόρη, με προβλήματα που δεν γνωρίζουμε στην αρχή της ταινίας, της ζητούν να φέρει το αγόρι της για τρεις μέρες στο εξοχικό τους. Εκεί, τον υποβάλλουν σε ανορθόδοξες δοκιμασίες μέχρι τελικής πτώσεως για να βεβαιωθούν ότι μπορεί να την αγαπήσει πραγματικά.
Πώς εμπνευστήκατε αυτή την ιστορία; Γιατί τη θεωρείτε «πιο προσωπική» από τις άλλες;
Έχω βιώσει πολλά κομμάτια των χαρακτήρων και η ψυχολογική βία, αλλά και η ανάγκη συχνά βίαιης σύγκρουσης για να φτάσεις στην αγάπη, ή σε οτιδήποτε αληθινό, είναι κάτι που κατανοώ βαθειά. Το «Buzzhear»t καταπιάνεται και με την παρεμβατική ψυχολογία, που έχω μελετήσει αρκετά. Ειδικά τη σχολή του συμπεριφορισμού και του conditioning, που μπορεί να γίνει πολύ πιο τρομακτική, ακόμα και από φαντάσματα ή serial killers.
Η παθογένεια της οικογένειας είναι τελικά η πηγή των δεινών μας;
Είναι πολύ επικίνδυνο να θεωρείς ότι θα βοηθήσεις το παιδί σου, απλώς «διαμορφώνοντάς» το, και οι γονείς στο «Buzzheart» πάνε σε νέα άκρα, καθώς ένας από αυτούς έχει επιστημονικό παρελθόν σε ακραία συμπεριφορικά πειράματα στην Αμερική. Είναι πολύ σημαντικό να αισθάνεσαι μέσα σου ότι μπορεί να επαναστατήσεις ανά πάσα στιγμή ενάντια στους γονείς σου, να μην αφήνεις τον εύκολο φόβο να επικρατεί.
Σε ποιο είδος θα κατατάσσατε εσείς το «Buzzheart»;
Ψυχολογικό θρίλερ με πολλές ανατροπές, και παράδοξη ιστορίας αγάπης. Γι’ αυτό θα παρακαλέσω θερμά τους θεατές να μην κάνουν κανένα spoiler.
Πώς προέκυψε το σινεμά στη ζωή σας και ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιρροές σας;
Τελειώνοντας το σχολείο, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα κάνω σινεμά, αν και είχα μια βαθειά εκκολαπτόμενη επιθυμία. Οι καταβολές μου ήταν τελείως διαφορετικές. Αλλά ευτυχώς πήγα στο πανεπιστήμιο Brown στην Αμερική και, μέσα από το Liberal Arts σύστημα εκεί, μπόρεσα να κάνω διπλό πτυχίο σε Οικονομικά και Σημειολογία Κινηματογράφου, οπότε άρχισα να ανοίγω την πόρτα προς το σινεμά. Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη επιρροή, κάθε ταινία που με συναρπάζει και βγαίνω από την αίθουσα, συγκλονισμένος και δεν μπορώ να μιλήσω σε κανέναν για λίγο εξαιτίας της, έχει γίνει επιρροή μου.
Μετά από χρόνια στην Αμερική, πώς ήταν η επιστροφή σας στα ελληνικά σετ; Πόσα πράγματα έχουν αλλάξει από την εποχή του «Harcore» και πώς αποφασίσατε να επιστρέψετε κινηματογραφικά εδώ;
Είχα κάνει 4 ταινίες στην Αμερική και είχα αρχίσει να περιορίζομαι αρκετά στο κομμάτι του horror. Mε τον covid ξεκουρδίστηκαν τα πάντα, δυο project εκεί πάγωσαν τελείως. Οπότε ήταν ευκαιρία, ή μάλλον ανάγκη να κάνω μια πιο προσωπική ταινία εδώ, μαζί με την πολύ παλιά φίλη μου και βραβευμένη παραγωγό Αμάντα Λιβανού. Εξάλλου, ποτέ δεν είχα χάσει την επαφή μου με την Ελλάδα
Στην Ελλάδα τώρα βλέπω ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι νέοι ηθοποιοί με εκπαίδευση στην κάμερα, πιο καλή επικοινωνία και συνεργασία με το εξωτερικό, νέοι κινηματογραφιστές που κάνουν πιο γρήγορα ωραία βήματα, σταθερά πολύ καλοί τεχνικοί, αλλά και μερικοί απίστευτοι τύποι, που παριστάνουν τους παραγωγούς. Κάποιες ευρύτερες παθογένειες δεν έχουν αλλάξει, αλλά ο κινηματογραφικός κόσμος δουλεύει περισσότερο, πράγμα που είναι καλό.
Δραστηριοποιήστε έντονα στο εξωτερικό. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να μπορέσει ο ελληνικός κινηματογράφος να βγει προς τα έξω όχι μόνο φεστιβαλικά, αλλά και εμπορικά; Πώς βλέπετε εσείς τα πράγματα στο σινεμά σήμερα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;
Στην Ελλάδα εξακολουθεί να μην συναντιέται το arthouse σινεμά με το mainstream. Είναι σαν το ελληνικό mainstream να μην θέλει πραγματικά να κάνει κάτι πρωτότυπο και ριψοκίνδυνο, που θα είχε απήχηση στο εξωτερικό. Και έτσι οι «φεστιβαλικές» ταινίες και οι δημιουργοί τους κινδυνεύουν να περιθωριοποιούνται, αντί να ενσωματώνονται υγιώς και να εξελίσσονται σε κάτι πιο εμπορικό. Στην Αμερική, ένας ενδιαφέρων ανεξάρτητος σκηνοθέτης μπορεί να βρεθεί γρήγορα να κάνει μια mainstream ταινία μεγάλου προϋπολογισμού.
Η ταινία Buzzheart στους κινηματογράφους
Το Buzzheart είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, σε σκηνοθεσία Ντένη Ηλιάδη (Hardcore, Το Τελευταίο Σπίτι Αριστερά), με πρωταγωνιστές τους Εβελίνα Παπούλια, Γιώργο Λιάντο, Κωνσταντίνα Μεσσήνη, και Κλαούντιο Κάγια.
Ο Αργύρης (Κλαούντιο Κάγια), ένας ντροπαλός 19χρονος, γνωρίζει τη Μαίρη (Κωνσταντίνα Μεσσήνη), μία κοπέλα τελείως έξω από τα κυβικά του. Εντυπωσιασμένος από εκείνη, της ζητάει δειλά να βγουν και, προς μεγάλη του έκπληξη, εκείνη δέχεται. Μάλιστα, τον καλεί αμέσως για ένα τριήμερο με τους γονείς της στο εξοχικό τους σπίτι, όπου τον παρουσιάζει ως το αγόρι της.
Οι γονείς της Μαίρης όμως (Εβελίνα Παπούλια & Γιώργος Λιάντος), φέρονται κάπως περίεργα σε εκείνον και τη Μαίρη. Σύντομα του εκμυστηρεύονται πως η κόρη τους αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και πως, προκειμένου να βεβαιωθούν πως ο Αργύρης είναι το κατάλληλο ταίρι για αυτήν, θα πρέπει να τον υποβάλλουν σε κάποια τεστ συμπεριφοράς. Η Μαίρη, από την άλλη, του εξηγεί πως η μητέρα της ήταν λαμπρή επιστήμων της πειραματικής συμπεριφορικής ψυχολογίας στις ΗΠΑ μέχρι τα τέλη του '70 και τον παροτρύνει να κάνει ό,τι του πουν. Εκείνος, μην έχοντας άλλη επιλογή και καθώς θέλει να κερδίσει την καρδιά της Μαίρης, δέχεται.
Μία σειρά συμπεριφορικών (και άλλων) τεστ ξεκινά, σχεδόν κωμικά στην αρχή - σύντομα όμως τα τεστ γίνονται όλο και πιο τρομακτικά και επικίνδυνα, ενώ σκηνές του παρελθόντος που έρχονται στο φως αρχίζουν να αποκαλύπτουν μία οικογενειακή δομή με εντελώς αντίθετες μεταξύ τους ισορροπίες. Ο Αργύρης γίνεται πειραματόζωο στο όνομα της αγάπης, προσπαθώντας να επιβιώσει.
Κανείς, όμως, δεν είναι αυτό που φαίνεται και ενώ ένα σκοτεινό μυστικό αρχίζει να ξετυλίγεται, το τριήμερο στην εξοχή μετατρέπεται σε ένα πραγματικό πεδίο μάχης, που θα τους σημαδέψει όλους.
Ο Ντένης Ηλιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Παρίσι και στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Σημειολογία στο Πανεπιστήμιο Brown στις ΗΠΑ και Κινηματογράφο στο Royal College of Art στην Αγγλία. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο "Hardcore", γυρίστηκε στην Ελλάδα, απέσπασε θετικές κριτικές, σημειώνοντας εμπορική επιτυχία ενώ κυκλοφόρησε και σε πολλές άλλες χώρες εκτός Ελλάδος. Λίγα χρόνια αργότερα στο Χόλυγουντ πλέον, θα σκηνοθετήσει τη δεύτερη ταινία του, "The Last House on the Left" για τη Universal, η οποία έφτασε στο Νο.2 του Box Office των ΗΠΑ, με παγκοσμιο box office περισσότερα από 100 εκατομμύρια δολάρια. Έχει σκηνοθετήσει άλλες τρεις ταινίες στις ΗΠΑ και το "Buzzheart" σηματοδοτεί την επιστροφή του στην Ελλάδα με ένα ψυχολογικό θρίλερ, πιο προσωπικό.
