Nalyssa Green: «Στην Ανάφη ξέχασα την πανδημία»

Με τη Νalyssa ήμασταν για μια βδομάδα «συμμαθήτριες» στο σεμινάριο δημιουργικής γραφής που διοργάνωσε η συγγραφέας Αμάντα Μιχαλοπούλου με τίτλο: «Κορίτσια (και μερικά αγόρια) στον ήλιο» στο νησί της Ανάφης.

Το πρώτο σεμινάριο μετά την καραντίνα, πολύ μακριά απ' όλους και όλα. Μακριά ακόμα και από την ίδια την πανδημία, αφού για μια βδομάδα τη ξεχάσαμε εντελώς. Το νησί, μόλις ξυπνούσε όλα είχαν κάτι απαλό, ανεπιτήδευτο και αγνό. Η Νalyssa είναι σαν να συνδέθηκε απόλυτα με τον ρυθμό του νησιού. Στο τέλος, δεν ήξερα αν της ταίριαξε το νησί ή αν στο νησί ταιριάζει η Νalyssa.

Είναι και εκείνη ανεπιτήδευτη, φοράει τον «αγριορομαντισμό» κατάσαρκα και έχει έναν ποιητικό τρόπο να αντιμετωπίζει τη ζωή και τα πράγματα. Δεν είναι τυχαίο ότι γράφει μόνη τους στίχους στα τραγούδια της. Στο σεμινάριο ξεκλείδωσε την εικονοπλαστική της ικανότητα και μας χάρισε ωραία κείμενα, έπαιξε για εμάς αιθερόφωνο και μια βραδιά έκανε χρέη DJ σ ένα πάρτι, από εκείνα που ξεκλειδώνουν όλες τις αισθήσεις και μας εισήγαγε με τρόπο μαγικό στο μεγάλο καλοκαίρι της καρδιάς μας.

Τι σε έφερε στην Ανάφη; 

Δεν ξέρω αν με καλούσε η Ανάφη ή αν εγώ την καλούσα. Δεν είχα ξαναέρθει στο νησί, αλλά όλο τον χειμώνα το σκεφτόμουν. Ήταν έτσι και η κατάσταση και αυτό το ταξίδι φάνταζε σαν τη μεγάλη έξοδο απ' όλη την κλεισούρα που βιώσαμε. Όταν μου πρότεινε η φίλη Άμαντα Μιχαλοπούλου να παρακολουθήσω το σεμινάριο δημιουργικής γραφής που διοργάνωνε, είπα ενστικτωδώς το «ναι» και ας ήμουν πιεσμένη από υποχρεώσεις και εκκρεμότητες.

Πώς ήταν το σεμινάριο; Πώς το βίωσες;

Όλα ήταν μαγικά και είχαν ένα δικό τους αβίαστο ρυθμό. Σαν να κούμπωσαν τα πράγματα. Και δεν θεωρώ τίποτα τυχαίο. Από την υποδειγματική φιλοξενία της Έφης στη Μαργαρίτα, το φαγητό που τρώγαμε, τους ανθρώπους που επέλεξαν να έρθουν στο σεμινάριο. Ήταν ένας και ένας και δεθήκαμε όλοι μεταξύ μας. Μπήκα σε μια διαδικασία εξάσκησης της γραφής. Διάβασα τα κείμενά μου δυνατά και άκουσα άλλα εμπνευσμένα κείμενα. Μου αρέσει πολύ ό,τι σχετίζεται με τη γραφή. Υπήρχε μια εξερεύνηση σε όλο αυτό και νομίζω ήταν μαγικό. Γιατί η Αμάντα Μιχαλοπούλου, πέρα από εξαιρετική συγγραφέας, είναι και εξαιρετική δασκάλα. Δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να μεταδώσουν κάτι σε κάποιον άλλον, η Αμάντα μπορεί. Απλά μας θύμισε την επιθυμία μας για γραφή.

Τι περίμενες να βρεις στο νησί;

Ονειρευόμουν ένα μέρος που θα μου άρεσε ως προς τη φυσική του ομορφιά, αλλά που θα με κέρδιζε και με την ενέργειά του. Ήθελα να το απορροφήσω όλο αυτό. Χρειαζόμουν αυτό το άνοιγμα που μου κάνει το καλοκαίρι στα νησιά. Το εντυπωσιακό είναι ότι ξέχασα τελείως την πανδημία, σαν να μην έχει υπάρξει ποτέ.

Τι μαγικό έχει η Ανάφη;

Έχει κάτι απαλό και οικείο. Γενικά, τα νησιά στις Κυκλάδες έχουν μια ποιότητα φωτεινή και απαλή, που μου ταιριάζει. Η Ανάφη έχει κάτι ακόμα πιο γοητευτικό και σ' αυτό παίζει ρόλο πως είναι μακριά. Το γεγονός ότι είναι άγονη γραμμή τής δίνει μια έξτρα αγνότητα. Είναι σαν να έρχεσαι από αυτό το μακρύ ταξίδι και να βρίσκεις μαζεμένη την ενέργεια.

Ποια είναι η σχέση σου με το καλοκαίρι;

Θα πω ότι ζω τις υπόλοιπες εποχές για να έρθει το καλοκαίρι. Τόσο πολύ το χρειάζομαι. Αντέχω τις άλλες εποχές με σχετική υπομονή γιατί ευτυχώς πάντα έρχεται καλοκαίρι.

Δώσε μου μερικές δικές σου εικόνες για το καλοκαίρι.

Να κοιμάσαι στην άμμο. Η πρώτη βουτιά το πρωί όταν ξυπνάς. Ο χρόνος που αλλάζει, αυτή η βραδύτητα. Για παράδειγμα, όταν ήρθαμε στο νησί πέρασαν οι δυο πρώτες μέρες και έμοιαζε σαν να ήταν ένας μήνας. Και μετά αυτό άλλαξε και ήταν σαν να ήρθαμε χθες. Το καλοκαίρι στα νησιά, ο χρόνος αμβλύνεται, αποκτά μια άλλη σημασία.

Που παραθέριζες παιδί; Τι θυμάσαι από εκείνα τα καλοκαίρια των παιδικών σου χρόνων;

Ο παππούς και η γιαγιά περνούσαν τα καλοκαίρια στη Νέα Μάκρη και πηγαίναμε εκεί. Θυμάμαι τον κήπο, την Τζενούλα, ένα κοριτσάκι, η οποία ήταν η κολλητή του καλοκαιριού. Ήταν όλα απλά. Γιαγιούλες και εγγονούλες.

Ποια είναι για σένα η γεύση του καλοκαιριού;

Το ώριμο σύκο, έτσι όπως λιώνει στο στόμα. Μου αρέσει και η μυρωδιά που έχουν οι συκιές.

Σου αρέσει το κάμπινγκ, το «χίπικο καλοκαίρι της καρδιάς μας»;

Ναι πολύ, ο καλύτερος ύπνος με διαφορά. Είναι μαγεία να κοιμάσαι κάτω από ένα δέντρο και να βλέπεις τον ουρανό και τα αστέρια. Δεν περιγράφεται η αίσθηση. Η πρώτη βουτιά στη θάλασσα το πρωί. Να στεγνώνουν τα μαλλιά φυσικά με τον αέρα. Μην παρεξηγηθώ, μου αρέσουν και τα καλά ξενοδοχεία. Όμως η πρωτογενής επαφή με τη φύση, γίνεται μόνο στο κάμπινγκ.

Ονειρεύεσαι να ζήσεις ένα χειμώνα σε νησί; 

Μην ακούς τα χίπικα που λέω. Είμαι παιδί της πόλης. Μου αρέσει να αποσύρομαι, για να γυρνάω μετά στην πόλη. Τα νησιά τα έχω συνδυάσει με το καλοκαίρι.

Είσαι από εκείνους που αγαπούν το καλοκαίρι στην πόλη;

Δεν θα το έλεγα. Μου αρέσει το... νεαρό καλοκαίρι στην Αθήνα. Έτσι όπως ξυπνάει το καλοκαίρι και μεγαλώνουν οι μέρες. Αλλά θεωρώ το κατακαλόκαιρο στην Αθήνα, κόλαση. Κακά τα ψέματα, είναι φρίκη να είσαι με καύσωνα, μεσημέρι στο κέντρο.

Ένα τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό και το έχεις συνδυάσει με καλοκαίρι;

Τώρα έτσι αυθόρμητα μου έρχεται στο μυαλό ένα τραγούδι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη «Όλα τα πήρε το καλοκαίρι» αλλά είναι για το αποκαλόκαιρο.

Κάποιο δικό σου τραγούδι που το θεωρείς καλοκαιρινό;

Το «Κοκτέιλ» είναι σίγουρα καλοκαιρινό.

Ο έρωτας του καλοκαιριού μπορεί να αντέξει τον χειμώνα;

Χειμώνα μπορεί να βγάλει. Το ερώτημα είναι αν θα αντέξει και δεύτερο καλοκαίρι.

Το φετινό καλοκαίρι σου φέρνει και μια συναυλία στο Ηρώδειο στις 14 Ιουλίου με τη Λένα Πλάτωνος. Πως νιώθεις για αυτό;

Καταρχάς νιώθω ευλογημένη, αλλά δεν μου αρέσει η λέξη. Οπότε θα το πω αλλιώς. Όλο αυτό το διάστημα που δεν δίναμε συναυλίες, όλη η σκέψη συγκεντρωνόταν στο πότε θα γίνει αυτή η πρώτη συναυλία μετά τον εγκλεισμό -και το περίμενα με κάτι περισσότερο από λαχταρά και ανάγκη.

Έχει και το Ηρώδειο ένα ειδικό βάρος.

Το Ηρώδειο είναι μια μαγική σκηνή. Η Λένα Πλάτωνος είναι η πιο αγαπημένη μου συνθέτρια, οι μουσικές της και οι στίχοι της μ' έχουν διαμορφώσει. Τώρα που επιστρέφουμε έχουμε εντατικές πρόβες και θέλω να το ζήσω όλο αυτό.

Τι ακούσματα υπήρχαν στην οικογένεια σου; Ακούγατε Λένα Πλάτωνος;

Όχι, την άκουγα λίγο μεγαλύτερη. Στο σπίτι μου υπήρχαν βινύλια των γονιών και του θείου μου. Κλασικό ροκ. Βeatles, The Mamas & the Papas, Rolling Stones, Simon Garfunkel άκουγα για χρόνια κάθε μέρα. Ελληνικά ακούσματα δεν υπήρχαν πολλά, κυρίως ξένη μουσική. Και μετά το άλμπουμ «Σταυρός του Νότου» του Θάνου Μικρούτσικου σε ποίηση Νίκου Καββαδία, που το άκουγα κάθε μέρα και το ήξερα όλο απ' έξω. Νομίζω ακόμα μπορώ να το πω.

Η μουσική πώς μπήκε στη ζωή σου;

Πρώτα ξεκίνησα από τα ποιήματα και τους στίχους. Έγραφα ποιήματα από το δημοτικό. Στο γυμνάσιο, ζήτησα να μου πάρουν μια κιθάρα και άρχισα αυτά που έγραφα να τα τραγουδάω. Δεν μου είχε δείξει κανείς. Δεν έχω σπουδάσει μουσική. Μου έβγαινε και μου βγαίνει πολύ φυσικά. Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω πώς γίνεται να μάθεις σε κάποιον να γράφει τραγούδια. Τώρα που το κάνω πολλά χρόνια, αναγνωρίζω τις τεχνικές μου και ό,τι έχω μάθει και από τους υπόλοιπους. Αλλά θεωρώ ότι είμαι αυτοδίδακτη.

Δεν είχες δηλαδή δασκάλους; 

Φυσικά και είχα. Ήταν όλοι αυτοί οι μουσικοί που έπαιζα μαζί τους, τους παρατηρούσα και μάθαινα πώς γίνεται η δουλειά. Όλοι οι μουσικοί που έπαιξαν στην μπάντα μου έδωσαν κάτι.

Υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια ένας σημαντικός άνθρωπος στο τραγούδι, κάποιος σαν μέντορας;

Δεν ξέρω αν θα τον έλεγα μέντορα, αλλά ο Μανώλης Φάμελος σίγουρα μου έδειξε πολλά. Δουλέψαμε μαζί σε πολλές συναυλίες, είναι πολύ έμπειρος στο τραγούδι και στην ενορχήστρωση. Νιώθω ότι πήρα πολλά από αυτόν. Μαζί του άρχισα τον ελληνικό στίχο.

Θα δώσεις και μια συναυλία στην Ίο στις 16 Αυγούστου.

Ξεκινάει ένα φεστιβάλ για πρώτη χρονιά στην Ίο, και χαίρομαι πολύ που θα δώσω συναυλία. Τα lives στα νησιά είναι διαφορετικά. Ειδικά αν έχεις μείνει λίγο στο νησί και έχεις πάρει την ενέργειά του. Είναι χαλαρά, σαν να παίζεις στην παραλία κιθάρα και να τραγουδάς για τους φίλους σου. Δεν σκέφτεσαι ούτε τι θα φορέσεις ή πώς θα είσαι. Δεν προσέχεις τα φώτα.

Στο Ηρώδειο σκέφτεσαι τι θα φορέσεις;

Ε, ναι!

Τι θα φορέσεις;

Ένα φανταστικό κιμονό που έφτιαξε η φίλη μου Κάκια Κωνσταντινάκη. Είναι εικαστικός και συνεργαζόμαστε χρόνια, σχεδίασε ένα έργο της και το τύπωσε σε ύφασμα.

Τι σου λέει ο κόσμος στα social media; Σε συγκινεί το fan club σου;

Τις προάλλες με έκανε tag μια κοπέλα με μεταφρασμένο στα ρώσικα το «πάλι καλά» (σ.σ. τίτλος από τραγούδι της) και το είπε με μια τεράστια ομορφιά ήχων. Ήταν φανταστική. Ήταν και για μένα απίστευτο να το ακούω.

Αγαπημένο χρώμα; 

Το πράσινο. Τo δηλώνει άλλωστε και το όνομα μου, Green. Βέβαια τώρα περνάω την γαλάζια περίοδο.

Αγαπημένη γεύση;

Σοκολάτα.

Πράγματα που αγαπάς;

Μου αρέσουν οι κρέμες με άρωμα λάιμ, τα εμπριμέ σετάκια σορτσάκια και κροπ, το ρούμι Sailor Jerry με δυο μεγάλα παγάκια, οι ροζ σκιές ματιών, τα νεκροταφεία με θέα και να μου χαϊδεύουν την πατούσα.

Αγαπημένο φαγητό;

Κοτόσουπα.

Ένα μακρινό ταξίδι που θέλεις να κάνεις; 

Στην Καραϊβική.

Τι παράτολμο θα ήθελες να κάνεις;

Ελεύθερη πτώση.

Πόσο ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σου; Μπορείς να περνάς διαστήματα χωρίς να είσαι ερωτευμένη;

Παίζει μεγάλο ρόλο. Δυσκολεύομαι να μην είμαι ερωτευμένη.

Τι θα έλεγες στη Nalyssa δέκα χρόνια πριν, με τη γνώση που έχεις σήμερα;

Θα της έλεγα να βρει την αυτονομία της και να μην νομίζει ότι η ευτυχία της βρίσκεται σε χέρια άλλων.

Τι ευχή θα έδινες στον εαυτό σου; 

Να είμαι συγχρονισμένη.

Με τι;

Με το όλον.