Κερτ Κομπέιν: Η αυτοκτονία στα 27, οι Nirvana και η τραγική ιστορία πίσω από το «Polly»
Τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης των Nirvana, ο Κερτ Κομπέιν άφησε στο μουσικό στερέωμα το στίγμα του.
Πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της εναλλακτικής ροκ σκηνής ενώ μέχρι και σήμερα, 26 χρόνια μετά τον θάνατό του, επηρεάζει και εμπνέει, τόσο τους θαυμαστές, όσο και τους νεότερους καλλιτέχνες.
Ο Κερτ Κομπέιν γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1967 στο Αμπερντίν. Τα σχολικά του χρόνια τα έζησε στην Ουάσιγκτον και έπειτα επέστρεψε στην γενέτειρά του, αφού οι γονείς του χώρισαν. Από μικρός είχε έφεση στα καλλιτεχνικά και μάλιστα από τα 14 του άρχισε να μαθαίνει μερικά κομμάτια στην κιθάρα. Και κάπως έτσι άναψε η σπίθα μέσα του.
Ο εθισμός, η εξαφάνιση, ο αθάνατος Κομπέιν
Ο εθισμός του Κομπέιν είναι γνωστός. Από την εφηβεία του κιόλας είχε δοκιμάσει μαριχουάνα, ενώ μετά την ενηλικίωσή του έκανε ηρωίνη. Από το 1990 και έπειτα έκανε συστηματική χρήση.
Στις 24 Φεβρουαρίου του 1992, ο Κερτ Κομπέιν παντρεύτηκε τη Κόρτνεϊ Λαβ και στις 18 Αυγούστου γεννήθηκε η κόρη τους, η Φράνσις Μπιν Κομπέιν. Τότε, αποφάσισε να πολεμήσει το «τέρας» του εθισμού.
Είχε συμφωνήσει να μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης, ωστόσο από τις τις αρχές του Απριλίου του ‘94 είχε εξαφανιστεί, με μαρτυρίες να αναφέρουν πως εθεάθη σε διάφορες τοποθεσίες του Σιάτλ. Έπειτα από έρευνες, ο Κερτ Κομπέιν εντοπίστηκε στο σπίτι στις 8 Απριλίου, με την ιατροδικαστική έκθεση να εκτιμά το θάνατό του στις 5 Απριλίου του 1994.
Σε ηλικία 27 ετών, ο Κερτ Κομπέιν αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του και αυτομάτως μπήκε στο κλαμπ των «αθάνατων νέων». Ο όρος αυτός καθιερώθηκε αμέσως μετά το θάνατό του και μέλη του αποτελούν δυστυχώς σπουδαίοι και θρυλικοί καλλιτέχνες -όπως η Έιμι Γουάινχαους, η Τζάνις Τζόπλιν, ο Τζιμ Μόρισον και άλλοι- που έφυγαν στην πιο δημιουργική τους φάση, όλοι σε ηλικία μόλις 27 ετών.
Οι Nirvana
Ένα από τα δημοφιλέστερα κομμάτια των Nirvana είναι φυσικά το Smells Like Teen Spirit, από τον δίσκο NeverMind που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1991. Σε μουσική των Nirvana και στίχους του Κερτ Κομπέιν.
Τα μουσικά ερεθίσματα από τους Pixies και η εναλλακτική ματιά του συγκροτήματος έδωσαν στο κομμάτι την ώθηση να φτάσει ψηλά. Το κομμάτι μπήκε στη δεκάδα των charts παγκοσμίως και έφτασε να είναι Νο1 στα charts του Καναδά, των ΗΠΑ και πολλών ακόμη χωρών, ενώ το 1997 μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame.
Το άλμπουμ αυτό με το χαρακτηριστικό εξώφυλλο έγραψε ιστορία, αφού κατάφερε να ρίξει από το θρόνο του το «Dangerous» του Μάικλ Τζάκσον και να διεκδικήσει την πρώτη θέση του Billboard 200.
Εκτός όμως από αυτό και τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ αποτελούν… «διαμαντάκια» με το «Polly» να γραφεί ιστορία για τους δικούς του λόγους. Το έκτο κομμάτι του Nevermind είναι ένα ακουστικό τραγούδι για τον βιασμό και το βασανισμό μιας έφηβης.
Το τραγούδι ήταν εμπνευσμένο από μια αληθινή ιστορία, από ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Πρόκειται για την ιστορία ενός 14χρονου κοριτσιού που απήχθη μετά από μια ροκ συναυλία έξω από το Tacoma Dome στην Ουάσιγκτον το 1987. Ο απαγωγέας ονόματι Τζέραλ Φρεντ, αποφυλακίστηκε το1980 αφού είχε ήδη φυλακιστεί με παρόμοιες κατηγορίες 1960.
Όπως αναφέρεται στα ξένα Μέσα, ο Τζέραλντ Φέντ, απήγαγε τη νεαρή κοπέλα, τη βίασε επανειλημμένα και τη βασάνισε. Το κορίτσι τελικά κατάφερε να δραπετεύσει και ο
Φέντ συνελήφθη αργότερα και φυλακίστηκε ισόβια. Ο Κερτ Κομπέιν έγραψε το τραγούδι αφού διάβασε για το περιστατικό στην εφημερίδα.
Μέσα από τους στίχους του “Polly” ο καλλιτέχνης ήθελε να μεταφέρει στο ευρύ κοινό τη σκληρότητα του περιστατικού περνώντας τα δικά του μηνύματα, άλλωστε ο Κομπέιν είχε πολλές φορές τοποθετηθεί. Προσπαθούσε να καταπολεμήσει τον σεξισμό και τη βία κατά των γυναικών. «Ο βιασμός είναι ένα από τα πιο τρομερά εγκλήματα στη γη. Και αυτό συμβαίνει κάθε λίγα λεπτά», λέει ο Kurt σε συνέντευξή του, το 1991 στο NME.
«Το πρόβλημα είναι ότι όλοι προσπαθούν να εκπαιδεύσουν τις γυναίκες για το πώς να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Αυτό που πραγματικά πρέπει να γίνει είναι να διδάξουμε τους άνδρες να μην βιάζουν. Πηγαίνετε στην πηγή και ξεκινήστε από εκεί» είχε τονίσει.
Το 1993, οι Nirvana έκαναν μια συναυλία για τα θύματα βιασμού της Βοσνίας, συγκεντρώνοντας 60.000 δολάρια για την Ομάδα Γυναικών Tresnjevka και μάλιστα σε δηλώσεις τους ο Κομπέιν απαγόρευσε στους σεξιστές fans του να αγοράζουν άλμπουμ των Nirvana.
Κατά κάποιο τρόπο, ο Κομπέιν μέσα από το «Polly» προσπάθησε να μπει στη θέση του θύτη, όχι όμως για να τον δικαιολογήσει -σε καμία περίπτωση. Με μια αίσθηση τραγικής ειρωνείας, θα μπορούσε να πει κανείς, οι στίχοι προσπαθούν να μεταφέρουν το παράλογο που επικρατεί στο μυαλό ενός θύτη. Σε ένα μυαλό που, ενώ γνωρίζει την πραγματικότητα, αρνείται να «ενδώσει« σε οποιαδήποτε μορφή ενοχής. Ο λόγος που το έκανε αυτό;
Αντί να αγνοούμε τις πράξεις αυτές σαν να μην υπάρχουν, πρέπει να εκθέτουμε γυμνή την αλήθεια. Μόνο έτσι μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε.
Όσο για το ρεφρέν του τραγουδιού, αποτελείται από μια σειρά εικόνων και συναισθημάτων που απεικονίζουν πιστά τη χαοτική ροή της σκέψης του θύτη. Με έναν τρόπο που μόνο η μουσική μπορεί, ο Κομπέιν αναγκάζει τους ακροατές του να έρθουν αντιμέτωποι με τη σκληρή και οδυνηρή πραγματικότητα, γιατί μόνο έτσι μπορεί να καταπολεμηθεί το κακό.
