Η νέα γενιά του «κακού παιδιού» -Από τη μηχανή και το τσιγάρο στον Κάφκα και το γυμναστήριο

Φαίνεται ότι τα κακά παιδιά γίνονται λίγο πιο ευαίσθητα, χωρίς όμως να χάνουν τη γοητεία και όλα τα χαρακτηριστικά που τους κάνουν παράλληλα ποθητούς και είδος προς αποφυγή.

Από τον Στιβ Μακουίν και στον Μάρλον Μπράντο στον Τζέιμς Ντιν και από τον Μπρους Γουίλις στον Τζόνι Ντεπ, τα λεγόμενα «κακά παιδιά» ανέκαθεν ασκούσαν μια ακατανίκητη έλξη και πρότυπο του κλασικού γόη. Τσιγάρο αναμμένο στα χείλη, βλέμμα λάγνο, σπάνιο χαμόγελο που σε κάνει να λιώνεις, στιλ με προσωπικότητα (είναι καλοντυμένος χωρίς να προσπαθεί), συνήθως μηχανή και μια πολύπλοκη σχέση με τους γονείς του -αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό- συνθέτουν το παζλ του bad boy. Είναι ο τύπος που αποφεύγεις να μπλέξεις, αλλά παράλληλα δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, γιατί είναι αδύνατον να του αντισταθείς.

Τα παραδείγματα στο σινεμά πολλά -από τον «Επαναστάτη χωρίς αιτία» με τον αξέχαστο Τζέιμς Ντιμ και τον «Ατίθασο» Μπράντο στα 50s έως τους πιο σύγχρονους, τον «Transporter» Τζέισον Στέιθαμ και τον «Μαχητή των Δρόμων» Πολ Γουόκερ, το κακό παιδί αποτελούσε αστείρευτη πηγή έμπνευσης κάθε σκηνοθέτη που θέλει να αποδώσει τον άνδρα-σκοτεινό αντικείμενο πόθου -τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα.

Μπορεί να εξαφανιστεί χωρίς εξήγηση, μπορεί να θυμώσει αν του ζητήσεις τον λόγο και δε σου προτείνει να πας μαζί του όταν βγαίνει με τους φίλους του. Μπορεί να εμφανιστεί όμως κάτω από την πόρτα σου στις τρεις το ξημέρωμα με μια σοκολάτα από το περίπτερο, όταν κοιμούνται οι γονείς σου, και εσύ να τρέξεις στα κλεφτά, αποφασισμένη να το τελειώσεις, αλλά γυρίζεις σπίτι αναψοκοκκινισμένη, με ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη σου και σίγουρη ότι αύριο θα ξανακάνει τα ίδια (αλλά εκείνη τη στιγμή δε σε νοιάζει καθόλου).

Από την άλλη, την τελευταία πενταετία, το μοτίβο άλλαξε και ο άνδρας στην οθόνη έγινε πιο ευαίσθητος. Η υπερβολική αρρενωπότητα, οι τσακωμοί στα μπαρ και η αβεβαιότητα που σου βγάζει το κακό παιδί θεωρήθηκε πλέον ξεπερασμένη και κλισέ έδωσε τη θέση στο soft boy. Ίδια πολύπλοκη προσωπικότητα και δύσκολος στις σχέσεις, ωστόσο πιο ευαίσθητος, με κλίση στη λογοτεχνία, τον Κάφκα και τον Πόε. Είναι καλλιτεχνική φύση, προσέχει αυτά που φοράει και παρά το γεγονός ότι μπορεί να μην έχει επικοινωνήσει μαζί σου για μερικές ημέρες, δεν το κάνει από αδιαφορία, αλλά (λέει) ότι περνάει φάση και απολογείται. Βέβαια, αυτό δεν τον εμποδίζει να το ξανακάνει.

Σε πρόσφατο άρθρο του Human Parts, τα χαρακτηριστικά του soft boy αναλύθηκαν τόσο αναλυτικά, που σίγουρα θα αναγνωρίσεις κι εσύ κάποιον πρώην σου (ή παλιά ιστορία) κάπου εκεί. Όσο ευαίσθητος και ανοιχτός να μιλήσει για τα συναισθήματά του κι αν δείχνει, το «μαλακό παιδί» παραμένει πολύ δύσκολο. Θα σου στείλει μετά από μερικές εβδομάδες απόλυτης σιωπής ένα «τι λέει» επειδή θέλει να κάντε σεξ και παρά το γεγονός ότι, όταν τον κράξεις δείχνει να καταλαβαίνει ότι έκανε χοντράδα και σου ζητά συγνώμη, θα το ξανακάνει. Soft boy ήταν ο Χιου Γκραντ στο «Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς», όπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα στο i-D, και πιο πρόσφατα ο Τιμοθέ Σαλαμέ στις «Μικρές Κυρίες». Είναι σοφιστικέ και ακαταμάχητος και καμουφλάρει τα όποια συμπλέγματα και τις όποιες προβληματικές συμπεριφορές κάτω από μια σύγχρονη ευαισθησία. Ισχυρίζεται ότι πάει γυμναστήριο όχι για να αρέσει (αν και ξέρει ότι αρέσει) αλλά για να διατηρείται σε φόρμα.

Όλα αυτά λοιπόν μέχρι πρότινος. Ένα νέο υβριδικό είδος άνδρα έκανε την εμφάνισή του και ονομάζεται «soft bad boy» -ένας συνδυασμός ανάμεσα στο «κακό» και το «μαλακό παιδί». Από το Urban Dictionary ορίζεται ως «είναι υπερπροστατευτικοί, αλλά είναι χαριτωμένοι, ευγενικοί, τρυφεροί και θα σε αγαπάνε με όλη τους την καρδιά αν είναι σημαντικοί για αυτούς. Έχουν περάσει πολλά, κάτι που τους καθιστά σκληρόκαρδους, αλλά αν είσαι ο “άνθρωπός” τους, μπορείς πάντα να βγάλει την πιο τρυφερή τους πλευρά προς τα έξω. Θα ζηλέψουν και θα αναστατωθούν αν σε δουν με άλλον, ειδικά αν είναι “player”, αλλά δε θα διστάσουν να πιαστούν μαζί του στα χέρια, αν σε πληγώσουν».

Σε ελεύθερη μετάφραση, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για τον τύπο που σε ταλαιπωρεί και σου βγάζει την ψυχή, αλλά όταν επιτέλους αποφασίζει να επενδύσει σε σένα, τότε είσαι το κέντρο του κόσμου του. Εξαφανίζεται και αυτός (αλίμονο) για ώρες χωρίς καμία εξήγηση, αλλά όταν εσύ δε σηκώνεις το τηλέφωνο είναι ικανός να έρθει να χτυπάει τα κουδούνια στο σπίτι σου και να γίνει έξαλλος. Οδηγεί μηχανή, αλλά στη βιβλιοθήκη του βρίσκει κανείς από τα άπαντα του Καβάφη μέχρι κείμενα του Τσιφόρου -ίσως και κανένα ξεχασμένο Playboy ή Μίκυ Μάους. Νομίζω κατάλαβες.

Σε θέμα που ανέλυσε το αμερικανικό Marie Claire, φέρνει ως παραδείγματα του SoftBadBoy, τον stalker και serial kill Τζο από τη σειρά «You» του Netflix, ενώ αλλού συναντήσαμε τον Τζόζεφ Γκόρντον Λεβίτ (αλήθεια, τι απέγινε αυτός) στο «500 Μέρες με τη Σάμερ» και τον αξέχαστο Σεμπάστιαν στο μεγάλο χιτ των 90s «Ερωτικά Παιχνίδια». Βέβαια, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και τον μοναδικό (και εκνευριστικό) Τσακ Μπας του Gossip Girl. Συνδυάζει γοητεία και μυστήριο με καλλιέργεια, τρυφερότητα και στιλάτο ντύσιμο.

Αν και στην τελική αυτό που όλοι αναζητάμε είναι ένα φυσιολογικό άνθρωπο να μπορούμε να συνεννοούμαστε χωρίς να τον ψάχνουμε και να τσεκάρουμε κάθε πέντε λεπτά το κινητό αν μας έχει στείλει μήνυμα, σίγουρα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθεί πώς εξελίσσεται η εικόνα του ζεν πρεμιέ στη μεγάλη και μικρή οθόνη. Ποιος θεωρείται σέξι και ακαταμάχητος, ανάλογα την εποχή και ποια εικόνα του «ωραίου» προωθούν στις τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Φαίνεται λοιπόν ότι το 2020 είναι η χρονιά του «ευαίσθητου σκληρού». Οκ, ίσως.