Ελένη Γκασούκα: «Έχουμε ανάγκη από αποτελεσματικούς ανθρώπους, που να ξέρουν καλά τη δουλειά τους»
Η διακεκριμένη δημιουργός Ελένη Γκασούκα δώδεκα χρόνια μετά επιστρέφει σε μια μεγάλη της επιτυχία, στους «Ήρωες», μια παράσταση που αγάπησε το κοινό και η κριτική.
Τα διαχρονικά σατιρικά κείμενα των «Ηρώων» εμπνέονται από την ανθρώπινη αντίφαση, το κιτς, τον έρωτα, τη φθορά, τον θάνατο, αναζητώντας το γελοίο του δράματος. Πριγκίπισσες από την Μόσχα, σαδομαζοχιστές φύλακες και πολιτικοί κρατούμενοι, ιερόδουλες, gay Ηπειρώτες, ακολουθούν τα βήματα του tango, χορεύοντας τσάμικο και τραγουδούν στη σκηνή του Θεάτρου Ψυρρή βαριά ποπ και ελαφριά ζεϊμπέκικα, για να μας μιλήσουν για όσα μας πληγώνουν.
Επιστρέφετε μετά από χρόνια στους «Ήρωες». Τι σας έκανε να πάρετε αυτή την απόφαση;
Δώδεκα χρόνια αργότερα επιστρέφω στους αγαπημένους μου «Ήρωες» με νέα ταλαντούχα παιδιά, για να ξαναβρώ το πλαίσιο της χαράς, της αθωότητας και της πίστης μου.
Πώς αισθάνεστε με αυτή την επιστροφή;
Νιώθω μεγάλη χαρά και αβεβαιότητα, που θα ξαναδείξω τους «Ήρωες». Η αβεβαιότητα όμως γεννάει την αγάπη και την εμπιστοσύνη.
Πόσο διαφορετικοί θα είναι οι φετινοί «Ήρωες»; Θα υπάρχουν και νούμερα από παλιά;
Η παράσταση περιλαμβάνει τα καλύτερα κείμενα των «Ηρώων» και κάποια νέα. Τα κείμενα των» Ηρώων» είναι διαχρονικά, γιατί οι συνθήκες δυστυχώς παραμένουν ίδιες. Η πίστη στον άνθρωπο είναι ο κύριος στόχος αυτής της παράστασης.
Πώς σας επηρέασαν στη δουλειά σας αυτά τα χρόνια που πέρασαν;
Όλα αυτά τα χρόνια της αγρανάπαυσης των «Ηρώων», δουλεύω συνεχώς στο θέατρο. Δεν είμαι αρκετά παραγωγική, φτιάχνω το πολύ δυο παραστάσεις τη χρονιά. Κάνω μόνο αυτό που με ελκύει, χωρίς να πιέζομαι και με μεγάλη αγάπη κάθε φορά. Όταν δεν γράφω ή δεν σκηνοθετώ, κάνω μαθήματα και νιώθω μια χαρά.
Από πού εμπνέεστε τους χαρακτήρες σας;
Οι Ηρωές μου δεν έχουν καμμία σχέση με του ήρωες της Marvel. Είναι απλοί άνθρωποι, όπως όλοι μας. Προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην παγκόσμια ταραχή και να προχωρήσουν, μιλώντας μας για τα αληθινά ανθρώπινα αδιέξοδα. Τα κείμενα διαπνέονται από ποίηση και σουρεαλισμό. Είναι τραγικά και κωμικά την ίδια στιγμή.
Γιατί επιλέγετε ως μέσο την επιθεώρηση;
Η συνεχής αναζήτηση του γελοίου του ανθρώπινου δράματος και η σάτιρα είναι τα όπλα μου. Η δίκη μου επιθεώρηση στηρίζεται σε όνειρα και εφιάλτες. Σε αυτό το είδος θεάτρου αισθάνομαι ελεύθερη να μιλήσω όπως θέλω και να επικοινωνήσω με το κοινό, που είναι και το ζητούμενο.
Η λεγόμενη πολιτική ορθότητα έχει κάνει κάποιους δημιουργούς να λένε πως περιορίζονται και γι’ αυτό δεν γράφονται πολλές κωμωδίες σήμερα. Εσείς τι πιστεύετε και πώς διαχειρίζεστε αυτό το ζήτημα;
Η αλήθεια είναι πως δεν με έχει επηρεάσει η πολιτική ορθότητα. Γράφω αυτά που σκέφτομαι σαν παιδί, χωρίς να κουνάω το δάχτυλο σε κανέναν. Σαν άνθρωπος δεν είμαι ανάγωγη, ούτε θέλω να προσβάλλω, οπότε μάλλον αυτό βγαίνει και στη γραφή. Φυσικά, στη σάτιρα ακουμπάς τα άκρα που εντοπίζεις, αλλά εξαρτάται κατά πολύ από τον χαρακτήρα σου και τα πιστεύω σου. Οι «Ήρωες « είναι αιχμηροί όσο δεν παίρνει, αλλά ποτέ κανένας δεν θίχτηκε από αυτό. Μην ξεχνάτε ότι οι «Ήρωες» είναι παιδιά και τα παιδιά μιλάνε ελεύθερα, χωρίς να έχουν πρόθεση να κάνουν κάποιον δυστυχισμένο.
Πόσο έχουμε ανάγκη σήμερα από «Ήρωες»;
Είμαστε άπειροι οι Ήρωες, δεν υπάρχει ανάγκη για άλλους! Ανάγκη έχουμε από αποτελεσματικούς ανθρώπους, που να ξέρουν καλά τη δουλειά τους.
Εσείς πότε αισθάνεστε ηρωίδα;
Στην καθημερινότητα μου αισθάνομαι συνεχώς ηρωίδα. Κυρίως όμως αισθάνομαι δυνατή, όταν κατορθώνω να επικοινωνήσω με τους συνανθρώπους μου. Δυστυχώς, η επικοινωνία είναι μπλοκαρισμένη από τον φόβο και πρέπει να δώσεις έναν προσωπικό αγώνα για να τα καταφέρεις.
