Αντώνης Μυλωνάκης: Από τις πρώτες ιστορίες για την αδελφή του στο «Εννιά» -Ένα βιβλίο για τη ζωή, τον θάνατο και το θαύμα
Ο Αντώνης Μυλωνάκης είναι ένας φιλόδοξος νέος συγγραφέας, που μεγάλωσε γράφοντας ιστορίες για την αδελφή του, έχοντας πάντα την ίδια σαν κεντρική ηρωίδα. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του στη συγγραφή, ανακαλύπτοντας τη δύναμη που έχουν οι λέξεις να μεταφέρουν συναισθήματα, ιδέες και αλήθειες. Έπειτα, γύρω στα 30 πια, αποφάσισε να αφιερωθεί πλήρως στο μυθιστόρημα.
Mε αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Εννιά» από τις εκδόσεις Καστανιώτης, ο Αντώνης Μυλωνάκης εξηγεί στο Bovary γιατί του αρέσει η ελληνική λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας και πώς εκφράζεται μέσα από αυτό το είδος.
«Αν και μου αρέσει να γράφω επιστημονική φαντασία, δεν περιορίζομαι σε αυτό το είδος. Στο νέο μου βιβλίο, το Εννιά, περιλαμβάνονται και κοινωνικές ιστορίες, καθώς και μια αληθινή, "τρελή" ιστορία που συνέβη στην Αθήνα πριν από λίγα χρόνια. Η επιστημονική φαντασία είναι ένας τρόπος να διερευνώ τον κόσμο και τα προβλήματα που τον αφορούν μέσα από μια διαφορετική προοπτική. Μπορώ να διαστείλω το χώρο και τον χρόνο, εξασφαλίζοντας απεριόριστα αφηγηματικά τεχνάσματα. Επίσης, μερικές φορές, με τα πράγματα που βλέπουμε και διαβάζουμε, νιώθω πως πολλές προβλέψεις των βιβλίων επιστημονικής φαντασίας πλησιάζουν να γίνουν πραγματικότητα. Είναι ένα είδος που προσφέρει έναν καθρέφτη για το μέλλον μας, κάτι που πιστεύω αξίζει την προσοχή όλων».
Για εκείνον τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας κερδίζουν έδαφος «ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου πολλά θέματα που συζητούσαν παλαιότερα ως φαντασία, μοιάζουν πλέον με ρεαλιστικές ανησυχίες». «Θεωρώ πως η επιστημονική φαντασία μπορεί να λειτουργήσει ως προειδοποίηση και ως καθρέφτης για την κοινωνία μας», προσθέτει. Το αγαπημένο του βιβλίο σε αυτό το είδος είναι «Η Ενοχή της Αθωότητας» της Ιωάννας Μπουραζοπούλου.
«Τα παιδιά είναι αμείλικτοι αναγνώστες»
Ο Αντώνης Μυλωνάκης ασχολείται και με την παιδική λογοτεχνία που την θεωρεί «εξαιρετικά απαιτητική». Όπως δηλώνει στο Bovary.gr «τα παιδιά είναι αμείλικτοι αναγνώστες· αν δεν τους αρέσει η πρώτη σελίδα, μπορεί να πετάξουν το βιβλίο. Ένας ενήλικας μπορεί να έχει υπομονή και να δώσει χρόνο στο βιβλίο, αλλά ένα παιδί θέλει να "συλληφθεί" αμέσως. Αυτό απαιτεί αληθινή φροντίδα και προσοχή στις ιστορίες και στους χαρακτήρες, ώστε να τους ενθουσιάζουν και να τους συγκινούν από τις πρώτες προτάσεις κιόλας».
Μεταξύ άλλων περιγράφει πώς προέκυψε το παιδικό βιβλίο «Λίλυ και Άλεξ: Μια ιστορία φαντασμάτων»: «Η Λίλυ και ο Άλεξ δεν ήταν ποτέ για έκδοση. Το έγραψα αποκλειστικά για τα ανίψια μου, που δεν διάβαζαν βιβλία, και σκέφτηκα πως δεν γίνεται να έχουν θείο συγγραφέα και να μην διαβάζουν. Γνώριζα ακριβώς τι τους άρεσε, οπότε έγραψα μια περιπέτεια ραμμένη πάνω τους, με χιούμορ και αγωνία, στην οποία τα παιδιά σκέφτονται και πράττουν σαν αληθινά παιδιά.
»Όταν ο εκδοτικός οίκος με ρώτησε αν έχω κάτι παιδικό, τους το έδωσα και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν απίστευτη. Η πρώτη έκδοση εξαντλήθηκε μέσα σε δέκα μέρες και ήταν προτεινόμενο για το πρώτο βραβείο λογοτεχνίας για παιδιά από το περιοδικό Αναγνώστης. Λόγω της επιτυχίας, συνεχίζονται οι περιπέτειες της Λίλυ και του Άλεξ και το Πάσχα με το καλό θα βγει το τρίτο βιβλίο της σειράς. Το αστείο είναι ότι λαμβάνω καθημερινά μηνύματα από γονείς που προσπαθούν να μου αποσπάσουν πληροφορίες για τη συνέχεια, αλλά τις κρατώ επτασφράγιστο μυστικό».
«Εννιά»: Το νέο βιβλίο του συγγραφέα που συμπεριλαμβάνει εννέα διαφορετικές ιστορίες
«Το Εννιά, είναι ένα μεγάλο στοίχημα, καθώς αποτελείται από εννέα διαφορετικές ιστορίες, καθεμία γραμμένη ώστε να προκαλέσει ένα ξεχωριστό συναίσθημα στον αναγνώστη. Οι ιστορίες συνδέονται μέσα από τέσσερις θεμελιώδεις θεματικές: τον Θεό, τη μητέρα, τον θάνατο και την ελευθερία του ανθρώπου. Αυτά τα τέσσερα θέματα δεν είναι τυχαία. Αν τα εξετάσει κανείς και τα ακουμπήσει πάνω στο τραπέζι, θα παρατηρήσει πως αλληλοεπιδρούν σε μοναδικούς και απρόβλεπτους σχηματισμούς, καθορίζοντας τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Όπως στη ζωή, έτσι και στο βιβλίο, ο Θεός, η μητέρα, ο θάνατος και η ελευθερία σμιλεύουν τον τρόπο που ζούμε, που σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε — φτιάχνουν τους ιστούς που μας ενώνουν με το άγνωστο, το οικείο και το αιώνιο και είτε θα μας κρατήσουν δέσμιους, είτε θα μας απελευθερώσουν μια και καλή».
»Μέσα από το βιβλίο θέλω να προκαλέσω έντονα συναισθήματα και σκέψεις που θα μείνουν στον αναγνώστη για καιρό. Να αισθανθεί συγκίνηση, φόβο, ανακούφιση, ακόμα και αγανάκτηση. Χτες κιόλας, μια αναγνώστρια μου έστειλε μήνυμα ότι διαβάζοντας μια από τις ιστορίες από το βιβλίο «Εννιά», είχε ανατριχιάσει ολόκληρη και ότι δεν ήθελε να σηκωθεί από το κρεβάτι. Της απάντησα, «ευχαριστώ για το κομπλιμέντο» και το εννοούσα. Είναι υπέροχο να έχεις την δύναμη μέσα από τι λέξεις και μόνο, χωρίς την βοήθεια της εικόνας και του ήχου, να βάζεις τον αναγνώστη στην διαδικασία να ζει αυτό που διαβάζει. Πέρα από αυτό όμως, θέλω να προκαλώ συζητήσεις και προβληματισμούς, και τελικά να βάζω τον αναγνώστη να αμφισβητήσει πράγματα που μπορεί κάποτε να τα είχε δεδομένα».
Ο συγγραφέας αποκαλύπτει πώς υπάρχουν στοιχεία δικά του αλλά και των γύρω του στις ιστορίες. Μερικές φορές συνδυάζει χαρακτηριστικά από δύο διαφορετικούς ανθρώπους και δημιουργεί έναν νέο χαρακτήρα, έναν νέο άνθρωπο.
«Όταν ήμουν νεότερος είχα παρακολουθήσει κάποια μαθήματα δημιουργικής γραφής και μία από τις ασκήσεις που θυμάμαι είναι ότι πρέπει να πάρεις τον ήρωα σου, ακόμα και αν είναι μια μεσαιωνική πριγκίπισσα, και να τον τοποθετήσεις σε απρόσμενα περιβάλλοντα, όπως πχ να περιμένει στην ουρά σε μια τράπεζα. Πώς θα αντιδράσει; Με αυτόν τον τρόπο μπορείς να τον μάθεις καλύτερα».
«Πρέπει να έχεις υπομονή μέχρι τελικής πτώσης»
Τέλος, ο Αντώνης Μυλωνάκης που ανήκει στη νέα γενιά συγγραφέων, στέλνει το δικό του μήνυμα σε όποιον/α σκέφτεται να ξεκινήσει την δική του συγγραφική διαδρομή και περιγράφει πώς φαντάζεστε τον εαυτό του μετά από χρόνια.
«Το ξεκίνημα είναι δύσκολο, αλλά αν κάποιος το θέλει αληθινά, δεν υπάρχει κάποια συμβουλή να ακολουθήσει, καθώς τίποτα δεν θα τον σταματήσει. Είναι μια ορμητική δύναμη, που δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο. Και φυσικά, η υπομονή είναι απαραίτητη - πρέπει να έχεις υπομονή μέχρι τελικής πτώσης».
»Το όνειρό μου είναι να μπορώ να ζω αποκλειστικά από τη συγγραφή. Όλοι μου λένε ότι είμαι τρελός, ότι ελάχιστοι το έχουν καταφέρει στην Ελλάδα – ίσως γύρω στα δέκα άτομα. Δεν θέλω να το σκέφτομαι έτσι. Δουλεύω σκληρά και κάθε τι που φεύγει από εμένα, είτε πρόκειται για παιδικό βιβλίο είτε για ενήλικες, είναι δουλεμένο μέχρι και την τελευταία τελεία. Ελπίζω πως μια μέρα θα τα καταφέρω».
