Άννα Τζάρβις: Εμπνεύστηκε την Ημέρα της μητέρας και αφού καθιερώθηκε, πολέμησε για να την καταργήσει
Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου σε όλες τις χώρες του κόσμου είναι αφιερωμένη στη μητέρα. Είναι η μέρα που τιμούμε τις γυναίκες που μας έφεραν στη ζωή, τις γυναίκες που σε όλες τις δύσκολες περιόδους της ανθρωπότητας θυσιάστηκαν, πένθησαν και υπέφεραν για το κοινό καλό. Κι αν σήμερα αυτή η μέρα σημαίνει απλώς ότι αγοράζουμε λουλούδια και δώρα για τις μαμάδες μας, κάποτε η συγκεκριμένη ημερομηνία είχε μια εντελώς διαφορετική χροιά.
Όλα ξεκίνησαν από την Αμερικανίδα ακτιβίστρια Άννα Τζάρβις, η οποία στις 10 Μαΐου του 1905 έχασε τη δική της μητέρα και βρήκε έναν τρόπο για να την τιμά πάντα. Η Τζάρβις δεν απέκτησε ποτέ δικά της παιδιά, όμως εμπνεύστηκε αυτή τη μέρα μνήμης από την εθελοντική δράση της μητέρας της κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού εμφυλίου. Τότε οι γυναίκες φρόντιζαν στρατιώτες από όποια πλευρά κι αν ήταν, ως μητέρες του έθνους.
Αντιπολεμικό λοιπόν ήταν αρχικά το μήνυμα της γιορτής, που ήθελε να τιμήσει όσες γυναίκες έχασαν τα παιδιά τους στον πόλεμο και το δώρο τους ήταν άσπρα γαρύφαλλα, το αγαπημένο λουλούδι της μητέρας της Τζάρβις, που σύμφωνα με την ίδια «συμβόλιζε» την αλήθεια, την καθαρότητα και την μεγάλη ευσπλαχνία της μητρικής αγάπης. Και το άρωμά τους, τη μνήμη της και τις προσευχές της. Το γαρύφαλλο δεν ρίχνει τα πέταλά του, αλλά τα αγκαλιάζει και τα κλείνει στην καρδιά του καθώς πεθαίνει, το ίδιο κάνουν και οι μητέρες, αγκαλιάζουν τα παιδιά τους και τα κλείνουν στις καρδιές τους, η αγάπη της μητέρας τους δεν πεθαίνει ποτέ».
Για πρώτη ορά με πρωτοβουλία της Τζάρβις, που εργαζόταν ως δασκάλα και είχε διαπιστώσει ότι τα παιδιά δεν τιμούσαν όπως έπρεπε τους γονείς τους, η Ημέρα της Μητέρας γιορτάστηκε το 1098 στη γενέτειρά της, δηλαδή στο Γκράφτον της Δ. Βιρτζίνια και αφιερώθηκε στο αγώνα για τη μείωση της παιδικής θνησιμότητας και τη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής. Η ίδια η Τζαρβις δεν παρακολούθησε την τελετή που έγινε στην εκκλησία της κοινότητας, έστειλε όμως 500 λευκά γαρύφαλλα.
Το 1914 το Αμερικανικό Κογκρέσο με την υπογραφή του προέδρου Γούντροου Γουίλσον, κηρύσσει τη συγκεκριμένη μέρα επίσημη αργία. Έκτοτε αρχίζει μια εμπορευματοποίηση που έκανε έξαλλη την Τζάρβις. Συχνά η ίδια έμπαινε σε ζαχαροπλαστεία και ανθοπωλεία, προκαλώντας επεισόδια, και πολλές φορές συνελήφθη για διατάραξη της κοινής ησυχίας. Μια μέρα μάλιστα σε ένα εστιατόριο στη Φιλαδέλφεια είδε πως μια σαλάτα ήταν αφιερωμένη στις μητέρες όλου του κόσμου. Εξοργισμένη την παρήγγειλε, την έριξε στο πάτωμα μπροστά τα έκπληκτα μάτια των θαμώνων, την πλήρωσε και έφυγε δηλώνοντας την αντίθεσή της σε ανάλογες τακτικές. Επίσης κίνησε νομικές διαδικασίες κατά των ανθοπωλών, ενώ η ίδια έφτιαξε λευκά κουμπιά και τα έστειλε δωρεάν σε σχολεία κι εκκλησιαστικές οργανώσεις, καλώντας τους να μην αγοράζουν πια λουλούδια. Μια ένωση ανθοπωλών της δώρισε ένα μέρος από τα έσοδα της ημέρας, η ίδια όμως τα αρνήθηκε και συνέχισε τον αγώνα για να καταργηθεί η μέρα που εκείνη δημιούργησε.
Έφτασε μάλιστα μέχρι την Έλινορ Ρούσβελτ και συγκρούστηκε μαζί της σφοδρά, αντιδρώντας στις φιλανθρωπίες της Πρώτης Κυρίας, που τις θεωρούσε ανεδαφικές. Άρχισε να μαζεύει υπογραφές για να πετύχει τον σκοπό της και ξόδεψε όλη την περιουσία της, μένοντας τελικά απένταρη. Το 1943 νοσηλεύτηκε σε άσυλο, καθώς έπασχε από Αλτσχάιμερ, χωρίς όμως να γνωρίζει πως τα έξοδα της νοσηλείας της τα κάλυπτε μια ένωση ανθοπωλών. Πέθανε στις 24 Νοεμβρίου 1948, σε ηλικία 84 ετών. Το 1979, το σπίτι της κηρύχθηκε εθνικό μνημείο με απόφαση της κυβέρνησης.