Άγγελος Μπράτης: «Όταν οι γυναίκες δοκιμάζουν ένα φόρεμά μου, συχνά λένε ότι νιώθουν σαν να μην φορούν τίποτα»

Με μοναδική ευαισθησία στην τέχνη του ραψίματος και έναν απαράμιλλο αισθητικό προσανατολισμό, ο Άγγελος Μπράτης δημιουργεί συλλογές που αποπνέουν εκλεπτυσμένη πολυτέλεια και μοντέρνα αίσθηση.

Η δουλειά του ξεχωρίζει για την πρωτοτυπία και την αρμονία, προσφέροντας μια νέα διάσταση στο γυναικείο στιλ. Κάθε κομμάτι της συλλογής του είναι μια αποτύπωση του συνδυασμού της κλασικής κομψότητας με τη σύγχρονη φρεσκάδα, αποδεικνύοντας ότι η μόδα είναι μια μορφή τέχνης που μπορεί να ενσωματώσει και να αναδείξει την προσωπικότητα.

Τον συναντήσαμε ένα ζεστό πρωινό στο ιστορικό ατελιέ του στο Κολωνάκι, που κάποτε ήταν το γραφείο του επιδραστικού αρχιτέκτονα Ιωάννη Δεσποτόπουλου.

Σε αυτόν τον γεμάτο γοητεία χώρο της Αθήνας, ο Άγγελος Μπράτης αναδεικνύει με μοναδικό τρόπο την ανάγκη του για σχεδιαστική λιτότητα, λειτουργικότητα και κίνηση διαφυλάσσοντας τη δουλειά του από την υπερβολική δημοσιότητα και τις περιττές εντυπώσεις.

Ο χώρος, με τη βαθιά ιστορική αξία του, αποτελεί την τέλεια σκηνή για την αισθητική του φιλοσοφία. Εδώ, ο Άγγελος Μπράτης έχει μετατρέψει το παρελθόν σε παρόν, ενσωματώνοντας τις ίδιες αξίες που χαρακτήριζαν τον αρχιτέκτονα Δεσποτόπουλο, για να δημιουργήσει έναν «μικρόκοσμο» που αντικατοπτρίζει την προσωπική του προτίμηση και την κομψότητα της μοντέρνας μόδας.

Γεννημένος το 1978, μεγαλώνει μέσα στο ατελιέ της μητέρας του, που είναι μοδίστρα, προτού εγγραφεί στη «Σχολή Μόδας Βελουδάκη» στην Αθήνα. «Η περιέργεια και η αγάπη μου για την ομορφιά με οδήγησαν στη μόδα. Σπούδασα σχέδιο και πατρόν στη Σχολή Βελουδάκη και στη συνέχεια κέρδισα μια υποτροφία στο Άμστερνταμ, όπου ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου και παρουσίασα την πρώτη μου κολεξιόν στο Παρίσι το 2003. Η εμπειρία ήταν μοναδική και αν μπορούσα, θα την επαναλάμβανα. Η πρώτη μου δουλειά ήταν στη Ρώμη σε έναν από τους κλασικούς οίκους της πόλης, και έπειτα επέστρεψα στην Αθήνα, όπου ίδρυσα τον δικό μου οίκο. Ταυτόχρονα, δούλευα και στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. Όταν ήρθε η κρίση, μετακόμισα ξανά στη Ρώμη, κερδίζοντας τον διαγωνισμό της ιταλικής Vogue και της Altaroma «Who Is On Next». Αυτό μου έδωσε ένα boost και άρχισα να παρουσιάζω τις κολεξιόν μου στο Μιλάνο. Μετά πήγα στην Αγγλία. Μετά γύρισα εδώ. Μετά έκανα το GMTM. Και τώρα είμαι 46 χρονών».

Περιγράφοντας τη δημιουργική διαδικασία που ακολούθησε για την παρουσίαση της συλλογής του για την τρέχουσα σεζόν, σημειώνει πώς είναι πάντα μια διαφορετική περιπέτεια. «Κάποιες φορές πηγάζει από μια ιδέα, άλλες από τα υλικά. Αυτή τη φορά, εμπνεύστηκα από ένα τραγούδι των Stereo Nova, το "Παζλ στον Αέρα," το οποίο παίξαμε στην επίδειξη όπου είχα την χαρά να μου δώσουν το κομμάτι πριν κυκλοφορήσει. Επειδή η δουλειά μου είναι προσωπική και εκφράζει την εσωτερική μου διάθεση, αποφάσισα να μην αγοράσω καινούργια υλικά, αλλά να χρησιμοποιήσω ό,τι έχω ήδη στο ατελιέ μου.

Αγόρασα μόνο μια φόδρα και αποφάσισα να αφαιρέσω το χρώμα για να εστιάσω στην ουσία του κοψίματος. Σπάνια δουλεύω με μαύρο, αλλά αυτή τη φορά, μετά από χρόνια, το χρησιμοποίησα για να φέρω το χρόνο σε μια ουσιαστική διάσταση και να απομακρύνω τον εντυπωσιασμό. Επειδή το μαύρο δεν αναδεικνύει εύκολα τις λεπτομέρειες του κόψιμου, αφαίρεσα κομμάτια από το ύφασμα για να αποκαλύψω το δέρμα από κάτω.

Δημιούργησα αέρινα και κομψά σχέδια, μερικά διαγώνια κομμένα, άλλα με πτυχώσεις ή με έμφαση στη ροή του υφάσματος, σαν ένα περίτεχνο παζλ. Μου αρέσει η ελαφρότητα, αγαπώ πολύ τις γυναίκες και θέλω να τις βλέπω αισθησιακές, γιατί και εκείνες επιθυμούν να εκφράζουν την ομορφιά τους με τον ίδιο τρόπο».

Στην εποχή πάντως του στυλιστικού υπερπλουραλισμού, η προσέγγιση του Άγγελου Μπράτη ξεχωρίζει για τη σχεδόν αρχιτεκτονική ρευστότητα των γραμμών του με έναν απόλυτα chic τρόπο. «Η βασική μου πηγή έμπνευσης είναι πάντα το ανθρώπινο σώμα – αυτό δεν αλλάζει ποτέ. Επικεντρώνομαι στο πώς θα το ντύσω, πώς θα δημιουργήσω νέες πτυχώσεις και κοψίματα, ενώ προσθέτω και στοιχεία της δικής μου προσωπικότητας. Οι γυναίκες είναι η ατέρμονη έμπνευσή μου, και ακολουθεί η τέχνη – ό,τι έχω δει, η μουσική, ένα ταξίδι, η εμπειρία, η αίσθηση από μια έκθεση...»

Tον ρωτάω για την άποψη του για τις τάσεις, αν η μόδα πρέπει να είναι διαχρονική ή να ακολουθεί ο σχεδιαστής τις εποχιακές τάσεις. «Οι σχεδιαστές δεν είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τη μόδα - όλα εξαρτώνται από την προσωπική τους προσέγγιση. Εμένα, προσωπικά, δεν με απασχολούν ιδιαίτερα οι τάσεις. Μου αρέσει να τις εξετάζω κοινωνικοπολιτικά, αλλά όχι ως προς τις προτάσεις της μόδας. Οι τάσεις είναι κυρίως εμπορικές, και όπως είχε πει ο Όσκαρ Ουάιλντ, "η μόδα είναι τόσο ανυπόφορη που πρέπει να την αλλάζουμε κάθε έξι μήνες". Το στιλ, όμως, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό – είναι η κομψότητα, η ομορφιά και η λεπτότητα που σχετίζεται με το σώμα, όχι απλώς με την εικόνα. Αυτό που είναι πραγματικά στιλάτο διατηρεί την ομορφιά του για πολλά χρόνια. Μπορεί να ξεφύγει από τις τρέχουσες τάσεις ή να μην είναι επίκαιρο, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία του. Eγώ προσπαθώ να αναπτύσσω το δικό μου στιλ».

Φυσικά ο ίδιος ξέρει ακριβώς πώς να ορίσει το προσωπικό του στιλ: «Είναι το απολύτως απαραίτητο, σαν να έχω αφαιρέσει όλα τα περιττά και να έχω κρατήσει μόνο την ουσία. Αλλά δεν είναι θέμα εντυπωσιασμού – έχει να κάνει με την αίσθηση. Χρειάζεται προσωπικότητα και προσοχή στη λεπτομέρεια, και πάνω απ’ όλα, χρόνο για να καταλάβεις τι πραγματικά είναι. Αν δεις κάτι φευγαλέα, μπορεί να σου φαίνεται απλώς ένα φόρεμα με έναν ώμο. Όμως, αν το παρατηρήσεις πιο προσεκτικά, θα καταλάβεις ότι δεν είναι αυτό που φαίνεται αρχικά. Κάνει κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν έχεις νιώσει πριν, αλλά πρέπει να του δώσεις χρόνο.

Δεν δημιουργώ απλώς για να εντυπωσιάσω. Όταν οι γυναίκες δοκιμάζουν ένα φόρεμά μου, συχνά λένε ότι νιώθουν σαν να μην φορούν τίποτα – και το λένε με αυτοπεποίθηση. Δηλαδή βλέπεις κάποιον να σου λέει πως "νιώθω γυμνός" και σου δεν λέει "νιώθω εκτεθειμένος". Σου λέει νιώθω "πολύ δυνατός με την ελευθερία του να μην φοράω τίποτα". Kαι το λένε όλες χωρίς όμως να κάνω απλοϊκά πράγματα. Kάνω περίπλοκα πράγματα που μοιάζουν απλά. Γενικά μου αρέσουν τα απλά πράγματα».

Ήταν θέμα χρόνου, λοιπόν, για τον Άγγελο Μπράτη να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κοινού. Παρά την επιτυχία όμως, ακόμη και σήμερα στέκεται με δέος απέναντι στις γυναίκες. «Όταν σκέφτομαι τη γυναίκα που φοράει τις δημιουργίες μου, δεν έχω έναν συγκεκριμένο τύπο στο μυαλό μου. Εμένα με γοητεύουν οι γυναίκες που διαθέτουν δυναμισμό και χαρακτήρα. Για μένα, η δύναμη δεν είναι φωνή ή θόρυβος, είναι η ήρεμη αυτοπεποίθηση. Όταν ξέρεις τι θέλεις να πεις, δεν χρειάζεται να φωνάζεις για να το κάνεις.

Το ίδιο ισχύει και για τα ρούχα μου. Δεν χρειάζονται εντυπωσιασμούς για να τραβήξουν την προσοχή. Κάθε κομμάτι έχει σχεδιαστεί για να αναδεικνύει την προσωπικότητα της γυναίκας που το φορά, κάνοντάς την να αισθάνεται υπέροχα – είτε κάθεται, είτε χορεύει, είτε κρατάει το παιδί της στην αγκαλιά, είτε μπαίνει σε ένα ταξί ή πηγαίνει σε ένα ραντεβού. Πάντως μου αρέσει να τις ντύνω στις ωραίες τους στιγμές.

Η δημιουργία μου είναι εκεί για να κάνει τη δουλειά της: να προσφέρει άνεση και αυτοπεποίθηση σε κάθε στιγμή της ζωής της γυναίκας. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι οι γυναίκες που φορούν τα ρούχα μου, απολαμβάνουν κάθε τους στιγμή με στιλ και χάρη, χωρίς να χρειάζεται να φωνάζουν για να τραβήξουν τα βλέμματα. Το φόρεμα είναι απλώς η γέφυρα που ενώνει την προσωπικότητά τους με τη στιγμή τους».

Στο μεταξύ, ο ίδιος έχει χτίσει τη σχέση του με το κοινό του. «Κάθε ρούχο έχει τη δική του ιστορία και αυτό είναι που το κάνει μοναδικό. Για μένα, η χαρά έρχεται από τις όμορφες ιστορίες που μου αφηγούνται οι γυναίκες που φορούν τις δημιουργίες μου. Μου αρέσει όταν μου λένε ότι έχουν βάλει ένα φόρεμα σε διαφορετικές περιστάσεις, ότι έκαναν σεξ και δεν το έβγαλαν, ότι κοιμήθηκαν με αυτό, ότι ερωτεύτηκαν τον άντρα τους και φορούσαν αυτό το φόρεμα. Έχω ακούσει πολλές όμορφες ιστορίες στη ζωή μου...».

Συζητάμε για την ελληνική μόδα και το στιλ των Ελληνίδων. Τι παρατηρεί ο Άγγελος Μπράτης σε μια βόλτα στο δρόμο; «Σε όλες τις χώρες της Μεσογείου οι γυναίκες περιποιούνται πιο πολύ τον εαυτό τους επειδή έχει ωραίο καιρό και περνούν περισσότερο χρόνο έξω. Μου αρέσει αυτό που βλέπω έξω και νομίζω πως με τα χρόνια έχουμε εξελιχθεί στο στιλ. Όλοι, στην ουσία, ενδιαφέρονται για τα ρούχα τους και αυτό δεν είναι μυστικό. Όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο, απλώς δεν παραδέχονται την αλήθεια. Ακόμα και αν επιλέγεις να φαίνεσαι αμέτοχος ή αδιάφορος για τη μόδα, αυτή είναι και πάλι μια συνειδητή επιλογή. Όταν λες ότι δεν σε απασχολεί το στιλ, στην πραγματικότητα διαλέγεις να προβάλλεις μια συγκεκριμένη εικόνα, ακόμα κι αν αυτή η εικόνα είναι η αποδοχή της αδιαφορίας. Στο τέλος της ημέρας, κάθε επιλογή μας, ακόμα και η φαινομενική απουσία ενδιαφέροντος, είναι μια προσωπική δήλωση στιλ».

Άραγε με την εμπειρία και τη δημιουργική του ματιά, ποια συμβουλή θα έδινε στους αναγνώστες μας; «Nα μην φοβούνται να πειραματίζονται με τα ρούχα και τα χρώματα και να κάνουν λάθη – η μόδα άλλωστε είναι παιχνίδι! Διασκέδασε το, απελευθερώσου από τους περιορισμούς της ηλικίας και του body shaming. Αν το μίνι φόρεμα σου δίνει αυτοπεποίθηση, φόρεσέ το χωρίς δισταγμό, ανεξαρτήτως ηλικίας. Η αληθινή κομψότητα προέρχεται από το πώς νιώθεις με αυτό που φοράς, όχι από τις κοινωνικές προσδοκίες. Kι εγώ όταν θέλω να περνάω απαρατήρητος φοράω ένα Τ - shirt και μια φόρμα. Όμως, όταν θέλω να αισθανθώ όμορφα φοράω ένα λευκό πουκάμισο. Είναι πάντα η ασφαλής επιλογή, σε όλους πηγαίνουν τα λευκά πουκάμισα, φωτίζει το πρόσωπό και αναδεικνύεται η φυσική γοητεία. Να θυμάστε η μόδα είναι για να την απολαμβάνουμε, όχι για να μας περιορίζει», καταλήγει.