Πήγαμε στην έκθεση Design στο Μιλάνο: Η Dimoremilano και η Loro Piana αναβίωσαν τη λάμψη του κινηματογράφου των 70s
Της Χρύσας Μαλτέζου
Στην εβδομάδα design του Μιλάνου που ολοκληρώθηκε λίγες μέρες πριν, μία συμμετοχή που αδιαμφισβήτητα εντυπωσίασε ήταν εκείνη που φέρει την υπογραφή του interior design studio Dimore για λογαριασμό αυτή την φορά της ιταλικής επωνυμίας Loro Piana - γνωστή για τα πολυτελή ρούχα και υφάσματα.
Η αλήθεια είναι ότι το studio Dimore έχει συνηθίσει το κοινό του στις πολύ ξεχωριστές εμφανίσεις του στο MDW κάθε χρόνο με αποτέλεσμα, οι πιστοί επισκέπτες ( designers και μη ) να έχουμε πολλές προσδοκίες από εκείνο. Φέτος, η συνεργασία studio Dimore x Loro Piana που έγινε με σκοπό και την ανάδειξη ορισμένων υφασμάτων και επίπλων της Loro Piana όπου με την επικράτηση και τη δημοφιλία του quiet luxury στυλ, γνωρίζει μεγάλη άνθιση και στον χώρο της διακόσμησης. Το ντεμπούτο αυτής της συνεργασίας έγινε με μία εξαιρετικά καλά σκηνοθετημένη εγκατάσταση στην εσωτερική αυλή των κεντρικών κτηρίων του οίκου Loro Piana, Cortile della Seta και τον τίτλο La Prima Notte di Quiete. Η La Prima Notte di Quiete πρόκειται για μία ολοκληρωμένη χωρική εμπειρία, η οποία παίζει έντονα με τα όρια της μυθοπλασίας και του ρεαλισμού χάρις στα στοιχεία της κινηματογραφικότητας της.
Από το κατώφλι του κτηρίου, ήδη, ο επισκέπτης αντιλαμβάνεται ότι δεν θα παρακολουθήσει μερικά , ακόμα,εκθέματα που φέρουν την υπογραφή ενός γνωστού οίκου όπως, συχνά συμβαίνει στο fuori salone στο MDW κάθε Απρίλη στην περιοχή Brera. Ο επισκέπτης, έπειτα από την πολύωρη αναμονή του έξω από το κτήριο στους πολύβουους δρόμους του Μιλάνου, περνά ξαφνικά σε ένα περιβάλλον απόλυτης ησυχίας που σε παραπέμπει σε φουαγιέ παλιού κινηματογράφου. Οι βαριές κόκκινες βελούδινες κουρτίνες που υπήρχαν στις κάθετες επιφάνειες, το animal print χαλί που κάλυπτε όλο το δάπεδο, το έπιπλο της reception, τα vintage φωτιστικά με τα μεγάλα καπέλα και τα κρόσια , τα αγάλματα,η διαφημιστική αφίσα τυπωμένη για το La Prima Notte di Quiete σε ρετρό γραμμή και τα ποπ κορν, σε ένα package της παραπάνω αισθητικής δημιουργούσαν ήδη μία αίσθηση ότι ήρθες για να παρακολουθήσεις μία ταινία με άρωμα μίας αλλοτινής εποχής. Οι ταξιθέτριες που σε περίμεναν εκεί για να σε οδηγήσουν στην αίθουσα « προβολής » σε ενημέρωναν για το τι θα επακολουθήσει και με την παρουσία τους, καλλιεργούσαν ακόμα περισσότερο αυτό το αίσθημα. Και ξαφνικά, ο επισκέπτης βρίσκεται σε αίθουσα που επικρατεί το απόλυτο σκοτάδι , σαν να έχει μπει κάποιος σε ένα black box. Οι ταξιθέτριες για να κατευθύνουν τον κόσμο και να του εξηγήσουν που να σταθεί χρησιμοποιούν ένα φακό δίνουν οδηγίες και μετά, σε αφήνουν να απολαύσεις το θέαμα.
Ο ήχος της βροχής σε συνδυασμό με το χτύπημα ενός τηλεφώνου εισάγει τον παρευρισκόμενο αμέσως στο κλίμα και αντιλαμβάνεσαι ότι η «παράσταση» ήδη έχει αρχίσει. Μετά, αρχίζουν να πέφτουν τα πρώτα φώτα στη σκηνή και να ξεδιπλώνεται σιγά σιγά μπροστά στους θεατές ένα δωμάτιο κατοικίας περασμένης δεκαετίας. Τόσο το φως όσο και ο ήχος είναι τα εργαλεία της αφήγησης του δίδυμου Britt Moran και Emiliano Salci από το studio Dimore που επιμελήθηκε τη La Prima Notte di Quiete. Με διαδοχική σειρά αποκαλύπτονται σταδιακά ένα προς ένα τα δωμάτια όλου του σπιτιού μπροστά σου – οι σκηνοθέτες μας φωτίζουν κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο επιλεγμένα στοιχεία από κάθε χώρο και έτσι, συνθέτουν μία ξεχωριστή ατμόσφαιρα σε καθένα από αυτούς. Μετά, το δωμάτιο ακολουθεί ένας χώρος με μία υπερυψωμένη στρογγυλή μπανιέρα η οποία στέκει ελεύθερη στο χώρο δίπλα σε μία γκαρνταρόμπα και ένα έπιπλο μπάνιου. Στη συνέχεια, φωτίζεται ο χώρος του καθιστικού – με κεντρικό στοιχείο, τον υποβαθμισμένο καναπέ και άλλα στοιχεία, όπως το πιάνο, η βιβλιοθήκη, το γραφείο, τα φυτά, το πολύ εντυπωσιακό και επιβλητικό φωτιστικό που συμπληρώνουν το σκηνικό. Παρακάτω, ακολουθεί η τραπεζαρία – όπου και εκεί, μας περιμένει ένα πολύ καλοστημένο σκηνικό – μία τραπεζαρία ρετρό αισθητικής, δύο φωτιστικά ιαπωνικής γραμμής και όλος ο εξοπλισμός της τραπεζαρίας από πιατικά, ποτήρια, πιρούνια σε συνδυασμό με τα σπασμένα πιάτα μπροστά στη σύνθεση προσδίδουν μία μεγάλη αληθοφάνεια στην ιστορία. Έπειτα, ακολουθεί ένα δευτερεύον καθιστικό – το οποίο πάλι κινείται στις ίδιες ρετρό γραμμές αισθητικής. Μία στρογγυλή σκάλα με έντονο το μεταλλικό στοιχείο και το μαύρο πάτημα των σκαλοπατιών και παρακάτω, ένα χώρος εισόδου με ένα τραπέζι, δύο καρέκλες και ένα μεγάλο άνοιγμα να φοντάρει το έξω συμπληρώνουν το σκηνικό. Η διαδοχή από τη μία βινιέτα στην άλλη ενισχύεται με την εναλλαγή πολλών διαφορετικών οικιακών ήχων, ο ήχος του τηλεφώνου, η βροχή, οι κεραυνοί, οι φωνές που ακούγονται πότε – πότε υποδηλώνοντας έναν καυγά, οι απαλές νότες του πιάνου, το σπάσιμο των πιάτων αλλά και οι ηχητικές παύσεις συνθέτουν το ηχητικό τοπίο, το οποίο έχει δημιουργηθεί από το συνθέτη και καλλιτέχνη πολυμέσων Nicola Guiducci.
Η χρήση του αέρα που δίνει μία αίσθηση κίνησης στα φυτά του αιθρίου , η βροχή που κυλάει πάνω στις γυάλινες επιφάνειες του δωματίου, τα στοιχεία υγρασίας στην οροφή του σπιτιού που δείχνουν την πατίνα του χρόνου, η πληθώρα προσωπικών αντικειμένων που πλαισώνουν όλους τους χώρους, η ήπια αλλά εμφανής ακαταστασία - τα τσαλακωμένα σεντόνια, τα σκορπσιμένα σταφύλια, τα πεταμένα μαξιλάρια, τα ανοιχτά βιβλία συντελούν στο να αισθανθεί και ο επισκέπτης τον χώρο πιο βιωματικά. «Η αληθοφάνεια επιτυγχάνεται χάρη στην τέλεια ισορροπία της διακόσμησης, όπου διαφορετικής προέλευσης αντικείμενα συνυπάρχουν, όπως στα σπίτια όπου το εκλεπτυσμένο γούστο των κατοίκων εκφράζεται μέσα από καθόλου τετριμμένες επιλογές», αναφέρει το Dimorestudio. Οι επιλογές όλων των επίπλων, των διακοσμητικών στοιχείων, των υλικών, των ζεστών χρωμάτων σε γήινους τόνους συντελούν ώστε να φτιαχτεί ένα μωσαϊκό θραυσμάτων που το χαρακτηρίζει η κομψότητα, η άνεση και η αστική φινέτσα. Ανάμεσα στα πιο χαρακτηριστικά έπιπλα είναι το στρογγυλό κρεβάτι “ Varallo “ , το οποίο έχει κατασκευαστεί από μία μεταλλική κατασκευή η οποία αγκαλιάζει τη βάση και περνά μέσα από το επενδυμένο βελούδινο προσκέφαλο. Την ίδια μεταλλική λεπτομέρια τη συναντάμε και στα ξύλινα πόδια της οβαλ τραπεζαρίας “ Valsesia “ , όπου εδώ βέβαια υποστηρίζει τη λακαριστή ξύλινη επιφάνεια καλυμμένη με ύφασμα από μαλλί και κασμίρ.Κλασσικά σχέδια της Dimoremilano, όπως το “ Tavolo 089 “, ” Dega “, “ Sciura “ και οι πολυθρόνες Patty επενδυμένα αυτή την φορά με υφάσματα της Loro Piana. Τα ντουλάπια Locarno, τα συναντάμε σε διαφορετικά μεγέθη και είναι επηρεασμένα από τις προθήκες των μουσείων.Η σκηνή εμπλουτίζεται περαιτέρω και με τη νέα σειρά των πορσελάνινων αντικειμένων από τη νέα συλλογή Punti a Maglia του ιταλικού brand, τα οποία είναι χειροποίητα και συγκεκριμένα, έχουν κατασκευαστεί στη Λιμόζ από μια ομάδα 50 τεχνιτών. Μάλιστα, τοποθετούνται θρυμματισμένα και σπασμένα στο χαλί για την εξέλιξη της ροής της ιστορίας και για να ενισχύσουν την αίσθηση κάποιου συμβάντος. Οι βινιέτες έχουν πλαισιωθεί και από αντικές και έργα τέχνης από Secci Gallery, Galleria Gracis, Cardi Gallery και Tornabuoni Art.
Η διάρκεια της «προβολής» ήταν σχετικά μικρή αλλά θα μπορούσε κανείς να την χαρακτηρίσει πυκνή και δυνατή ως χωρική εμπειρία. Η αποκάλυψη των χώρων γινόταν σε τέτοιο χρόνο και με τέτοιο τρόπο όπου δεν μπορούσε να αποσπαστεί καθόλου η προσοχή του θεατή – ίσα ίσα, το φως και ο ήχος καθοδηγούσαν το βλέμμα. Μία πολύ διαφορετική παρουσία στο MDW του 2025, φτιαγμένη με μεγάλη δεξιοτεχνία, αρτιότητα και καλή αισθητική αποτελεί έμπνευση και πρωτοτυπεί – βγαίνοντας έξω από τα συνηθισμένα showrooms του Fuori Salone. Αυτή την αίσθηση την ενίσχυσε και η παρουσία του περιπτέρου της ίδιας ρετρό αισθητικής στη Via dei Giardini , καθώς, εκεί, οι επισκέπτες μπορούσαν να προμηθευτούν το εισιτήριο τους ( για την εγγραφή στην αναμονή για το main space ) μαζί με ένα κουτί ποπ κορν.
Όλη αυτή η εμπειρία μας καθοδηγεί να δούμε ότι σε μία εποχή, που οι ρυθμοί της είναι εξωφρενικά γρήγοροι, είναι σημαντικό να στεκόμαστε, να παρατηρούμε, να αισθανόμαστε και να βιώνουμε τόσο τον χώρο όσο και την πόλη.
