Οι 6 διασημότεροι καλλιτέχνες του διεθνούς φεστιβάλ φωτογραφίας Athens Photo Festival
Εκθέσεις με τη συμμετοχή 102 καλλιτεχνών από 28 διαφορετικές χώρες παρουσιάζονται στα πλαίσια του Athens Photo Festival 2022, το οποίο θα διεξαχθεί έως τις 24 Ιουλίου στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138.
Tο Athens Photo Festival, που συμπληρώνει φέτος τριάντα πέντε χρόνια παρουσίας στα εγχώρια πολιτιστικά δρώμενα, αποτελεί το σημαντικότερο διεθνές καλλιτεχνικό γεγονός για τη φωτογραφία στην Ελλάδα και ένα από τα πέντε παλαιότερα φεστιβάλ φωτογραφίας στον κόσμο.
Μέσω της ανάδειξης καταξιωμένων και ανερχόμενων καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο αλλά και ενός συνόλου δράσεων -εκπαιδευτικά προγράμματα, δράσεις δικτύωσης, κοινωνικές πρακτικές, παράλληλες εκδηλώσεις- το κορυφαίο φεστιβάλ της νοτιοανατολικής Ευρώπης αποσκοπεί στο να ρίξει φως στο ρόλο της σύγχρονης φωτογραφίας ως εργαλείο διερεύνησης και κριτικής των προβλημάτων της κοινωνικής πραγματικότητας του σήμερα.
Το εκθεσιακό πρόγραμμα του Φεστιβάλ διασταυρώνει φωτογραφικά έργα, οπτικοακουστικό υλικό, εγκαταστάσεις και καλλιτεχνικές εκδόσεις, ενισχύοντας τον καλλιτεχνικό, κοινωνικό και πολιτικό διάλογο.
Το καταξιωμένο πολιτισμικό event θα φιλοξενήσει για μια ακόμη χρονιά μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας φωτογραφικής σκηνής.
Γνωρίστε τους 6 διασημότερους καλλιτέχνες του Athens Photo Festival
Alma Haser
Η Γερμανίδα φωτογράφος Alma Haser προσδίδει μια ιδιαίτερα αυθεντική χειροποίητη ποιότητα στις φωτογραφίες της, συνδυάζοντας τεχνικές όπως το οριγκάμι, την ύφανση, τη ζωγαφική και το κολάζ για να επεξεργαστεί τις εικόνες της. Στη σειρά «Cosmic Surgery» που παρουσιάζει στο Athens Photo Festival, τα πρόσωπα των εικονιζόμενων καλύπτονται από κατασκευές origami που έχουν κατασκευαστεί με εκτυπώσεις των δικών τους πορτρέτων- δημιουργώντας μια καλειδοσκοπική, κυβιστική όψη αρκετά παράδοξη και ελαφρώς ανησυχητική.
Η εν λόγω σειρά φαντάζεται τις εμπνευσμένες από το origami αλλοιώσεις προσώπου ως τη νέα μόδα του Botox. Με παράλογο χιούμορ και ευστροφία, η Haser εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο η τεχνολογία ενημερώνει την ταυτότητα και την πραγματικότητα και πώς η τάση όλα να συνδέονται αλλάζει το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Σκοπός του «Cosmic Surgery» είναι να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο, προτείνοντας τη δυνατότητα ενός «διανθρωπιστικού» μέλλοντος.
Η Alma κέρδισε το βραβείο Bright Spark Award του Ιδρύματος Magenta για την Cosmic Surgery το 2013.
Philippe Jarrigeon
Το «Play», η πρώτη μονογραφία του Philippe Jarrigeon, γιορτάζει 15 χρόνια απολαυστικά παράδοξης φωτογραφίας. Ο Γάλλος καλλιτέχνης που μετράει αξιοθαύμαστες συνεργασίες με εμβληματικούς οίκους όπως οι Chanel, Dior, Hermès, Cartier κ.ά. και περιοδικά όπως τα Dazed, Interview, και Vogue, φέρνει μια νότα φρεσκάδας στο φετινό Athens Photo Festival.
Oι εικόνες του καταξιωμένου καλλιτέχνη «του σήμερα» τραβούν τα βλέμματα με την ανορθόδοξη ποπ αισθητική και το αυθάδες χιούμορ που χαρακτηρίζει το φωτογραφικό του στυλ, δημιουργώντας ένα παιχνίδι (play) υποκριτικής που εκμαιεύει τον σημαντικό ρόλο της συλλογικής οπτικής μας μνήμης.
Εδώ, η επιλογή των εικόνων έγινε με μια λογική ζάπινγκ, σύμφωνα με την οποία το η χλιδή του glam συνυπάρχει με το απλό καταναλωτικό αγαθό και το πολύ σοβαρό με το πολύ αστείο. Τo «Play» είναι η παρωδία ενός βιβλίου συμβάντων, ενός ημερολογίου μεγάλου χολιγουντιανού στούντιο στα εφηβικά χρόνια της Χρυσής Εποχής.
Cristiano Volk
Η αποξένωση βρίσκεται συχνά στο επίκεντρο της δουλειάς του Ιταλού φωτογράφου Cristiano Volk, όπου η ανθρώπινη εμπειρία είναι πάντα πρωταγωνιστής. Το "Laissez-Faire", που περιγράφεται από τον Volk ως "μια ενιαία ψευδαίσθηση σε χρώμα νέον", είναι ένα σχολαστικά επιμελημένο πρότζεκτ στο οποίο χρησιμοποιεί τη φωτογραφική του μηχανή για να αποτυπώσει τα σημάδια και τα σύμβολα του καπιταλισμού και της commercial κουλτούρας.
«Φανταστείτε μια ζωή κάτω από το τεχνητό φως, όπου η πραγματικότητα δε βιώνεται άμεσα, αλλά με τη μεσολάβηση οθονών. Φανταστείτε έναν κόσμο τόσο πυκνά δικτυωμένο, που όλες οι διακρίσεις μέσω των οποίων έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε τον τόπο και τον χρόνο έχουν καταρρεύσει, δημιουργώντας μια παραίσθηση από νέον». Αυτός είναι ο κόσμος που περιγράφει το “Laissez-Faire” του Cristiano Volk.
Ο επαναστατικός φωτογράφος καταρρίπτει τις παραμέτρους που συνηθίζουν να διαμορφώνουν την καθημερινότητά μας - ημέρα και νύχτα, μέσα και έξω, δημόσιο και ιδιωτικό, ψηφιακό και πραγματικό - σε ένα φανταστικό νέο σύμπαν, αόριστα απειλητικό και φωτισμένο από μια cyberpunk λάμψη.
Birthe Piontek
Το «Abendlied» (Aπογευματινό τραγούδι) είναι μια προσωπική εξερεύνηση των θεμάτων της οικογένειας, της μνήμης και της απώλειας. Η Piontek μετακόμισε από τη Γερμανία, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, στον Καναδά το 2005. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι ετών, φωτογράφιζε την οικογένειά της κάθε φορά που επισκεπτόταν τη Γερμανία. Το φωτογραφικό πρότζεκτ Abendlied αποτυπώνει τα τελευταία χρόνια των γονιών της στο πατρικό της σπίτι όπου ζούσαν για σχεδόν 40 χρόνια πριν αναγκαστούν να μετακομίσουν λόγω της μάχης της μητέρας της με την άνοια.
Το «Abendlied» εξετάζει πώς οι ατομικές σχέσεις σε μια οικογένεια διαμορφώνονται από τις διαδικασίες της ενηλικίωσης, της γήρανσης και εν τέλει, του αποχωρισμού. Αποκαλύπτει πώς αυτός ο κύκλος της ζωής συμβάλλει τόσο στη ροή των προσωπικών επαφών και οικογενειακών δεσμών αλλά και σε ένα αίσθημα αποστασιοποίησης στο πλαίσιο της εξέλιξης αυτών των σχέσεων.
Το εν λόγω έργο ρίχνει φως στα στοιχεία που συντελούν μια οικογένεια: όχι μόνο τα γονίδια, αλλά και τις ιστορίες και τα μυστικά, καθώς και τα αντικείμενα με τα οποία περιβάλλουμε τους εαυτούς μας. Τα πράγματα που υπήρχαν πάντα εκεί, μετατρέπονται σε ποιητικά υποκατάστατα για τα υποβόσκοντα συναισθήματα και τα «ανείπωτα» της κάθε οικογένειας.
Marvel Harris
O Marvel Harris (γεν. 1995) είναι φωτογράφος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ολλανδία. Το φωτογραφικό έργο του Marvel επικεντρώνεται στις εμπειρίες του ως αυτιστικού, non-binary καλλιτέχνη που πάλευε με προβλήματα ψυχικής υγείας για πολλά χρόνια.
Ενώ υπέφερε από διατροφική διαταραχή και κατάθλιψη, ο Marvel άρχισε να απαθανατίζει τον εαυτό του με μια φωτογραφική μηχανή προσδοκώντας να αποτυπώσει συναισθήματα που δεν ήταν σε θέση να εκφράσει επαρκώς με λέξεις.
Παρατηρώντας τη ζωή του να ξεδιπλώνεται μέσα από τη δουλειά του, συνειδητοποίησε πώς η φωτογραφία τον βοηθά να κατανοήσει τη δική του περίπλοκη ταυτότητα και να συνδεθεί με τον κόσμο γύρω του όταν το χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ.
Οι αυτοπροσωπογραφίες που προέκυψαν αποτελούν μέρος του συνεχιζόμενου μακροχρόνιου έργου του Marvel με τίτλο «Inner Journey», το οποίο αφορά τον αγώνα του με την ψυχική ασθένεια, τον αυτισμό, την ανακάλυψη της φυλετικής του ταυτότητας και την πορεία του προς την αυταγάπη και την αυτοαποδοχή.
Σ 'αυτό το αυτοβιογραφικό έργο όπου η φωτογραφία και η ζωή συμπλέκονται και συγχωνεύονται, ο Marvel αποτυπώνει περίτεχνα την σωματική και συναισθηματική του μετάβαση, το «ισόβιο ταξίδι αυτογνωσίας» του, όπως το αποκαλεί ο ίδιος, προσκαλώντας τους θεατές να γίνουν κοινωνοί της ευαλωτότητάς του, ανοίγοντάς τους ένα παράθυρο στο μυαλό του.
«Γνωστοποιώντας το ταξίδι της ζωής μου μέσα από τις εικόνες μου ελπίζω να συμβάλλω στην ενίσχυση της ευαισθητοποίησης απέναντι στα θέματα που αφορούν τη φυλετική ταυτότητα, τον αυτισμό και την ψυχική υγεία και να συμμετέχω σ’ έναν κόσμο με περισσότερη συμπερίληψη και κατανόηση», διευκρινίζει ο ίδιος.
Deanna Dikeman
Η Deanna Dikeman γεννήθηκε στο Sioux City, Iowa, ΗΠΑ, και σήμερα διαμένει στο Kansas City. Το 1985, αποφάσισε να αφήσει την εταιρική δουλειά της, δοκιμάζοντας ένα μάθημα φωτογραφίας. Έκτοτε, εδω και 27 χρόνια φωτογραφίζει τους γονείς της ενώ τους αποχαιρετά μετά από κάθε επίσκεψη στο πατρικό της σπίτι. Έτσι αβίαστα και αυθόρμητα προέκυψε το φωτογραφικό πρότζεκτ «Leaving and waving» (φέυγοντας και χαιρετόντας) που παρουσιάζεται στο φετινό Athens Photo Festival.
Όπως εκμυστηρεύεται η ίδια, η Deanna ποτέ δεν έβαλε στόχο συνειδητά να δημιουργήσει αυτό τη σειρά φωτογραφιών. Αυτές οι φωτογραφίες ήταν απλώς, ο τρόπος της να αντιμετωπίζει τη λύπη της αναχώρησης και σταδιακά, αυτό εξελίχθηκε σε ένα προσωπικό τελετουργικό αποχωρισμού. «Όταν ανακάλυψα όλες τις φωτογραφίες που είχα τραβήξει, βρήκα μια ιστορία για την οικογένεια, τη γήρανση και τη θλίψη του αποχαιρετισμού», περιγράφει η Αμερικανίδα καλλιτέχνης.
«Το 2009, υπάρχει μια φωτογραφία όπου ο πατέρας μου δεν είναι πια εκεί. Έφυγε από τη ζωή λίγες ημέρες μετά τα 91α γενέθλιά του. Η μητέρα μου συνέχισε να με αποχαιρετά, με το πρόσωπό της να δείχνει ολοένα και πιο θλιμμένο με τις αποχωρήσεις μου. Το 2017, η μητέρα μου μετακόμισε σε μια στέγη υποβοηθούμενης διαβίωσης. Για μερικούς μήνες, φωτογράφιζα τους αποχαιρετισμούς από την πόρτα του διαμερίσματός της. Τον Οκτώβριο του 2017 απεβίωσε. Όταν έφυγα μετά την κηδεία της, τράβηξα μια ακόμη φωτογραφία, την άδεια είσοδο. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, κανείς δεν με αποχαιρετούσε.»
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:
Bebe Blanco Agterberg (NL), Hannah Altman (US), Claudia Amatruda (IT), Zoe Aubry (CH), Chloe Milos Azzopardi (FR), Jessica Bernard (GB),Samuel Bianchini (FR), Marjolein Blom (NL), Marta Bogdanska (PL), Elena Aya Bundurakis (GR), Anna-Tia Buss (CH/DE), Campus Novel (GR), Mary Chairetaki & Panos Charalampidis (GR), Γιούλα Χατζηγεωργίου (GR), Matthieu Croizier (GH/FR), Deanna Dikeman (US), Chiara Ernandes (IT), Μαρίλια Φωτοπούλου (GR), Παύλος Φυσάκης (GR), Jennifer Georgescu (US), George Georgiou (GB), Lina Geoushy (EG), Cemre Yesil Gonenli ( TR ), Tina Hage (DE), Eeva Hannula (FL), Marvel Harris (NL), Alma Haser (GB/DE), Elena Helfrecht (DE), Elizabeth Hibbard (US), Assaf Hinden (IL & DE), Hien Hoang (VN), Judith van IJken (NL), Philippe Jarrigeon (FR), Tamara Kametani (SK), Κώστας Καψιάνης (GR), Isik Kaya & Thomas Georg Blank (TR/DE), Viktor Koen (US), Ola Lanko (UA), Inka & Niclas Lindergard (SE), Rachele Maistrello (IT), Γιάννης Μανωλής (GR), Μαρία Μαυροπούλου (GR), Livia Melzi (BR), Marisol Mendez (BO), Rebecca Najdowski (US/AU), Νίκος Παναγιωτόπουλος (GR), Μυρτώ Παπαδοπούλου (GR), Kosmas Pavlidis (GR), Antonia Petriti (GR), Πηνελόπη Πετσίνη (GR), Klaus Pichler (AT), Birthe Piontek (DE), Peter Puklus (HU), Janis Rafa (GR), Alessia Rollo (IT), Lara Shipley & Antone Dolezal (US), Σπύρος Στάβερης (GR), Olga Stefatou (GR), Daniel Szalai (HU), Γιάννης Θεοδωρόπουλος (GR), Πηνελόπη Θωμαΐδη (GR), Marinos Tsagkarakis (GR), Penelope Umbrico (US), Andres Mario de Varona (IT), Vaskos (Βασίλης Νούλας & Κώστας Τζημούλης) (GR), Cristiano Volk (IT), Amani Willett (US), Sheung Yiu (HK), Martina Zanin (IT), Ana Zibelnik (SI)
Νέοι Έλληνες φωτογράφοι 2022
Λουίζα Βραδή, Aggelos Barai, Περικλής Δημητρόπουλος, Francesca Giaitzoglou-Watkinson, Θάνος Θηρίου, Chloe Kritharas Devienne, Αγγελίνα Λαμπίρη, Βασίλειος Παπαγεωργίου, Εύα Σταματίου, Άννη Τσεβδομαρία, Ευσταθία Φλωκατούλα.
Για το αναλυτικό πρόγραμμα του Athens Photo Festival 2022, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Φεστιβάλ, www.photofestival.gr.
