Κωνσταντίνος Κακανιάς: «Κομψότητα είναι ό,τι πρεσβεύει το όμορφο και το φιλειρηνικό»

Μιλώντας με τον Κωνσταντίνο Κακανιά διαπιστώνει κανείς ότι αναζητά μια εγγενή ευγένεια τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή και στις ανθρώπινες σχέσεις.

Όπως όταν περιγράφει την κυριακάτικη συνήθειά του να αναζητά καθετί φυσικό και αγνό, διαλέγοντας τα φρούτα και τα λαχανικά του στο Hollywood Farmers’ Market από τους καλλιεργητές που τον προσέχουν και τους προσέχει σε μια αμοιβαία σχέση αλληλοεκτίμησης.

Ή όταν, με αφορμή τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές στο Λος Άντζελες, τον τόπο διαμονής του εδώ και 26 χρόνια, εξηγεί πώς εκτίμησε από την αρχή αυτή την «πόλη τη βασισμένη στη δημιουργία», βρίσκοντας ως ανιμιστής, μέσα από την οδύνη, δύναμη και διαύγεια σε ό,τι έχει να κάνει με τη φύση, το πνεύμα και τις λέξεις κρατώντας ως εσωτερική πυξίδα την ψυχή και την ιερότητά τους. Ο τόπος, όπου ο ίδιος «επουλώθηκε ως άνθρωπος» στα μάτια του δεν είναι μόνο λάμψη, αυτό το 2% των διασημοτήτων, αλλά είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι. Αν και ο ίδιος έχει εκτεθεί σε αυτή την ιλουστρασιόν πλευρά της ζωής αναζητά και διαβλέπει πάντα την ανθρωπιά.

Συνέπεια αυτής της στάσης ζωής, ο ευρηματικός καλλιτέχνης δεν πιστεύει στους διαχωρισμούς υψηλού και ευτελούς. Πιστεύει όμως βαθιά στην καλοσύνη και στον ρόλο της τέχνης στο να υπηρετεί αυτό το ιδανικό και να επηρεάζει την κοινωνία προς αυτό, αποτάσσοντας τη βία και τη στοχοποίηση των αδυνάτων. Μια καλοσύνη ακτινοβόλα και υπερβατική, που προσμένει από την επαφή του με τους συνανθρώπους του. Ο Κακανιάς υπηρετεί την έννοια του υψηλού στην τέχνη με τους δικούς του όρους, εμμένοντας στις αξίες της ειρήνης, του σεβασμού, της συμπερίληψης και της ομορφιάς. Ακόμα κι αν κινείται προς τις εμπορικές προεκτάσεις της δημιουργίας, η διαφυγή προς το όνειρο και την ομορφιά είναι ένας αμυντικός μηχανισμός.

Ο δημιουργός της Mrs. Tependris ενός alter ego που, με όχημα τη μόδα, προσφέρει έναν ευφυή κοινωνικό σχολιασμό με τον αμίμητο καυστικό και αισθητικά απολαυστικά τρόπο του, που παρεμπιπτόντως τον έχει σώσει στη ζωή του πολλαχώς, μοιράζεται σκέψεις για το έργο του, την καλλιτεχνική του διαδρομή, όπως παρουσιάζεται και στην αναδρομική του έκθεση με τίτλο «Θεἵκή Διαταραχή Προσωπικότητας» και μελλοντικά του σχέδια. Πέρα από τις συναρπαστικές περιπέτειες της Κυρίας Τεπενδρή και τις fashion ιστορίες της, ο πολυπράγμων καλλιτέχνης δεσμεύεται να ετοιμάσει και ένα παραμύθι για παιδιά με την ίδια επιμέλεια και αγάπη προς το ξεχωριστό.

Φέτος συμπληρώνετε 30 χρόνια συνεργασίας με τη Ρεβέκκα Καμχή, επισφραγίζοντας αυτή τη σχέση με μία ξεχωριστή αναδρομική έκθεση με τίτλο «Θεϊκή Διαταραχή Προσωπικότητας». Ποια είναι η ιδανική σχέση ενός καλλιτέχνη με τη γκαλερίστα του για εσάς; Οφείλει να τον κατευθύνει, να συνδιαμορφώνει τη σκέψη του, ή απλώς να τον στηρίζει και να τον αφήνει απόλυτα ελεύθερο;

Κ.Κ. Η σχέση μεταξύ του καλλιτέχνη και του γκαλερίστα του πάνω απ’ όλα είναι διαπροσωπική. Φυσικά και εμπεριέχει τέτοιες ποιότητες, όπως το να προσδιορίζει και να ενδυναμώνει τον καλλιτέχνη… Μια γκαλερί οφείλει να τα υπηρετεί όλα αυτά. Ως προς τη δική μου ιδιοσυγκρασία η έννοια της συνδιαμόρφωσης είναι κάτι δύσκολο γιατί είμαι εκ φύσεως αντιδραστικός, οπότε κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μόνο με έναν πολύ έμμεσο και λεπτό τρόπο… Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία για εμένα σε αυτή τη συνεργασία χρόνων είναι ότι η Ρεβέκκα είναι ένας ανοιχτόμυαλος άνθρωπος που με στηρίζει σε ό,τι κάνω, χωρίς να κάνει διακρίσεις και να κατηγοριοποιεί κάτι ως πολύ εμπορικό. Κάθε έργο είναι ισάξιο με το άλλο, ακόμα και κάτι πιο μικρό και εύπεπτο, ακόμα και κάτι που ενδέχεται να μην της αρέσει καθόλου… Δεν γίνεται διαχωρισμός σε σχέση με την οικονομική αξία ή για το αν κάτι είναι πιο mainstream…Κι αυτό είναι ένα πολύ ξεχωριστό χαρακτηριστικό της Ρεβέκκας το οποίο δεν συναντάς συχνά σε άλλες γκαλερί… Γι’ αυτό τον λόγο για εμένα η συνεργασία αυτή δεν είναι αυτή μιας συμβατικής γκαλερί αλλά κάτι πολύ βαθύτερο.

Με αφορμή αυτή την έκθεση, η οποία διατρέχει διαφορετικές περιόδους του έργου σας, τι θα θέλατε να γνωρίσουν οι επισκέπτες της περισσότερο για εσάς, πέρα από την περίφημη Mrs. T;

Κ.Κ. Η πρόσληψη των έργων δεν έχει να κάνει ακριβώς με το τι θέλω εγώ. Δεν με ενδιαφέρει, να επιβάλλω στον θεατή να δει ή να ακούσει κάτι. Ούτε να τον κατευθύνω ούτε να αναδειχθεί μια συγκεκριμένη μου πλευρά έναντι μιας άλλης. Όλα αφορούν όλους. Η έκθεση αυτή με αφορμή το πολύ μεγάλο έργο της φρίζας, που αρχικά είχε εκτεθεί στην Ελβετία και ανασύραμε ξανά και αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της, ξετυλίγεται σαν μίτος…Είναι μια καταγραφή όλων αυτών των χρόνων συνεργασίας μου με τη γκαλερί.

Και φυσικά πάντα υπάρχει και το ζήτημα της συγκυρίας, της χρονικής σύμπτωσης και της διαθεσιμότητας των έργων τη δεδομένη στιγμή…Πολλά από τα έργα προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όπως το βινύλιο που αναπαράγεται ακουστικά…Και είναι ανοιχτά σε ερμηνείες προς το κοινό… Αν με ρωτάτε προσωπικά σίγουρα έχω κάποια αγαπημένα έργα, όπως το το μεγάλο σχέδιο με μολύβι σε τρίπτυχο, το “Agnus Dei”. Όμως αυτή η διάκριση είναι ρευστή, αλλάζει ανά πάσα στιγμή. Αυτό είναι το υπέροχο με την τέχνη. Τα πράγματα αλλάζουν. Αυτά που μας άρεσαν κάποτε, τώρα μας αρέσουν λιγότερο και μετά μας αρέσουν ξανά και πιο πολύ. Αυτή η κυκλικότητα είναι κάτι το οποίο αγαπώ πάρα πολύ στην τέχνη. Κάτι που βλέπεις μετά από καιρό, σου επανεμφανίζεται σε μια άλλη μορφή και ενεργοποιεί άλλα σημεία του εγκεφάλου, ανακαλεί διαφορετικές μνήμες και σε οδηγεί αλλού.

Ο David Bowie είχε πει ότι οι περισσότεροι καλλιτέχνες νιώθουν πολύ καλύτερα με το να μιλούν για τη διαδικασία αυτού που δημιουργούν παρά για το τι ακριβώς σημαίνει… Ισχύει το ίδιο και για εσάς; Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας το πώς ξεκινά η δική σας δημιουργική προετοιμασία;

Κ.Κ. Με αφορμή αυτή τη δήλωση θα ήθελα να εκφράσω το ότι ο David Bowie είναι ένας τεράστιος ήρωας για μένα, τον ακούω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από τότε που μπορούσα να αγοράζω δίσκους και να μεταχειρίζομαι ηλεκτρονικές συσκευές. Αν και δεν τον γνώρισα ποτέ προσωπικά, ο Bowie πολύ ευγενικά παραχώρησε τα δικαιώματα για το τραγούδι του “Let’s Dance” για το animated video “Tependris Rising”, το οποίο είχα κάνει για το fashion brand Co με το studio των Daft Punk στο Λος Άντζελες. Ενώ μπορούσε να ζητήσει κάτι εξωφρενικό εκείνος πολύ συνειδητά ήθελε να στηρίζει όλους τους καλλιτέχνες. Αυτό δείχνει το τι υπέροχος άνθρωπος πρέπει να ήταν… Και μόνο η εκτίμησή μου προς εκείνον με κάνει αυτομάτως να συμφωνώ μαζί του. Μιλώντας ως καλλιτέχνης όταν ξεκινώ να δουλεύω πολλές φορές δεν έχω κάτι οριστικό στο μυαλό μου… Πολλές φορές μπορεί να ξεκινήσω από κάτι συγκεχυμένο ή να έχω μια ιδέα του τι θα ήθελα να πω αλλά την ώρα που το κάνω, αυτό αναπάντεχα μπορεί να με οδηγήσει κάπου αλλού. Το μόνο που μπορώ να πω για τον εαυτό μου είναι ότι πραγματικά οι ιδέες έρχονται δουλεύοντας. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Η διάδραση σε πηγαίνει σε νέα μονοπάτια, εκεί όπου θέλει το ίδιο το έργο συνήθως…Οπότε αυτό είναι καταπληκτικό. Διότι δεν ξέρεις ακριβώς και πώς θα πορευτείς.

Έχετε δουλέψει με πολλά διαφορετικά μέσα… Από ζωγραφικά έργα και κεραμικά μέχρι animation videos και design objects… Θεωρείτε ότι κάθε μέσο εκφράζει μια διαφορετική σας πτυχή, επινοώντας άλλους εκφραστικούς τρόπους;

K.K. Πάντα τα έργα μου διαποτίζει ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Και συνάμα μέσα από το alter ego μου στην τέχνη, την Κυρία Τεπενδρή διασκεδάζω μέσα από τους διαφορετικούς της ρόλους και κάνω δοκιμές. Η ψυχή και ο νους βέβαια παραμένουν ίδια… Όταν δημιουργώ κάτι πάντα έχω στο μυαλό μου τη διαφορά του μέσου, όπως αυτή ανάμεσα σε έναν ζωγραφικό πίνακα και ένα ποτήρι…Και προσπαθώ να καταδυθώ στην κατάσταση του εκάστοτε αντικειμένου…Ακόμα, όμως και όταν είναι διαφορετικό το μέσο, όλα είναι συγκοινωνούντα, η ουσία τους είναι κοινή… Όταν πρόκειται να κάνω μια συνεργασία με ένα εμπορικό brand, το οποίο φέρει το δικό του οπτικό λεξιλόγιο, πάντα υπάρχει ένας κώδικας επικοινωνίας στον οποίο μπορώ να βασιστώ, να μπω σε μια κατάσταση προσομοίωσης και σε αυτό με έχουν βοηθήσει οι σπουδές μου στο σχέδιο μόδας. Αλλά όταν ξεκινώ εκ του μηδενός κάτι εντελώς δικό μου αυτό χρειάζεται μια διαφορετική διερεύνηση, που μπορεί να διαρκέσει για μήνες…

Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι μέσω δωρεάς του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, ορισμένα έργα σας πέρασαν στη συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας. Πώς νιώθετε που το έργο σας αναγνωρίζεται, αποκτώντας «μουσειακή αξία»;

Κ.Κ. Το γεγονός αυτό με τιμά πραγματικά πάρα πολύ. Δεν γνώριζα ότι ο κύριος Δασκαλόπουλος είχε αυτά τα έργα μου στη συλλογή του. Παλαιότερα είχε δωρίσει και ο κύριος Ιωάννου έργα μου στο Μουσείο. Πραγματικά δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω αυτούς τους δύο μεγάλους συλλέκτες, που έκαναν αυτή τη δωρεά, που πιστεύουν τόσο βαθιά στον πολιτισμό και στην τέχνη. Για μένα η αφοσίωση στην τέχνη και στον πολιτισμό είναι ένας τρόπος ζωής, κι εγώ πιστεύω σε αυτές τις αξίες πέρα από οτιδήποτε άλλο. Έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι καθένας, στον βαθμό που του αναλογεί, δημιουργεί, υπερασπίζεται το υψηλό και συντελεί στο να προάγονται έργα που εξυψώνουν τον άνθρωπο και σέβονται όλα όσα τον περιβάλλουν, αντί να κάνουν κακό και να επιλέγουν τον δρόμο της βίας…

Οι συνεργασίες σας με μεγάλους σχεδιαστές, όπως οι Cartier, Diane von Fürstenberg, Christian Louboutin, Gucci αλλά και ανερχόμενα fashion brands, όπως του CO είναι αξιοζήλευτες… Ποια είναι τα κριτήριά σας όταν επιλέγετε να δημιουργήσετε κάτι custom για ένα brand;

Κ.Κ. Είχα την τύχη από το ξεκίνημά μου στο Παρίσι να μαθητεύσω και να συνεργαστώ με δημιουργούς, όπως ο Yves Saint Laurent και αργότερα με τον Christian Lacroix, έναν πολύ χαρισματικό designer. Αυτό το πρώτο μαγικό άγγιγμα στην αρχή μου έδωσε πολύ μεγάλη δύναμη. Με τα χρόνια, όπως προανέφερα έχω την ευχέρεια να κατανοώ το υπάρχον λεξιλόγιο κάθε σχεδιαστή… Ιδιαίτερα όταν τον θαυμάζω θα προχωρήσω αμέσως τη συνεργασία μας. Πέρα όμως από την αισθητική, τις εκλεκτικές συγγένειες η δουλειά του καλλιτέχνη συνεπάγεται και το θέμα του βιοπορισμού…

Πάντα, όμως πιστεύω ότι οι συνεργασίες μου με σχεδιαστές μόδας είναι ένα πολύ καλό σχολείο και μια ευκαιρία να αξιοποιήσω αντικείμενα της ποπ κουλτούρας γιατί αυτά λειτουργούν σαν φορείς της καθημερινότητας. Περνούν στο κοινό που τα χρησιμοποιεί, τα φορά, τα μοιράζεται, τα πειράζει, ζει με αυτά. Πλέον, οι συνεργασίες μεταξύ καλλιτεχνών και σχεδιαστών μόδας είναι κάτι πολύ διαδεδομένο… Όπως για παράδειγμα, ο οίκος Dior έχει κάνει πολλές συνεργασίες με καλλιτέχνες για συλλεκτικές τσάντες και μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η ιδέα. Και πιστεύω ότι η συνέργεια της τέχνης με τη μόδα είναι κάτι που κάνει την τέχνη πιο προσιτή, δεν την ευτελίζει. Πολλοί άνθρωποι και ειδικά το κοινό της τέχνης το οποίο είναι και το πιο δύσκολο δεν το δέχονται ακόμη. Ίσως το δεχτούν αργότερα. Δεν έχει καμία σημασία. Έτσι κι αλλιώς, εγώ είμαι ένας καλλιτέχνης που δεν έχει σύνορα. Μεταλλάσσομαι πολύ εύκολα και λειτουργώ ως ένα είδος χαμαιλέοντα. Για άλλους είναι ένα ταμπού και έχει συνέπειες αυτό. Αλλά δεν έχω και άλλη επιλογή. Ίσως είμαι πειραχτήρι και έχω μια ροπή προς το ανάλαφρο του κόσμου της μόδας και στην αυθόρμητη εκφραστικότητά της αλλά δέχομαι τον εαυτό μου έτσι, όπως είμαι. Δεν το κάνω σκόπιμα αυτό γιατί δεν θα λειτουργούσε. Πρέπει να το κάνεις αυθόρμητα, επειδή το νιώθεις εκείνη τη στιγμή. Το οποίο γίνεται όλο και πιο δύσκολα, γιατί όσο μεγαλώνεις τόσο πιο πολύ τα σκέφτεσαι όλα τα περνάς από μεγαλύτερο φίλτρο.

Στα έργα σας με την Κυρία Τεπενδρή συναντούμε φράσεις όπως «ο θρίαμβος του σικ», ή «το σικ μας καλεί»… Πώς αντιλαμβάνεστε την κομψότητα, τι είναι καλαίσθητο για εσάς;

Κ.Κ. Το σικ είναι μια λέξη με την οποία έχω μια σχέση αγάπης-μίσους. Δεν είναι κάτι το οποίο κυβερνά τη ζωή μου. Αλλά με διασκεδάζει αυτή η λέξη και η διττότητά της. Μπορεί να είναι τρομερά επιφανειακή αλλά μπορεί και να μην είναι. Γιατί το φαίνεσθαι μπορεί να υποκρύπτει και κάτι άλλο. Η κομψότητα, πάλι είναι μια άλλη έννοια, κάτι το άπιαστο και δεν είναι αναγκαίο να συνδέεται με το σικ. Είναι ένας αέρας, μια αύρα, ο τρόπος που κάθεσαι, που συζητάς, που τυλίγεις την εσάρπα σου, ο τρόπος που κρατάς το βιβλίο, το πιρούνι. Είναι όλα μαζί, είναι μια πνοή. Δεν έχει καμία σχέση με τον τρόπο ένδυσης. Για μένα, η κομψότητα είναι κάτι έμφυτο ή κάτι το οποίο μπορείς να μάθεις στον εαυτό σου. Καλλιεργείται. Πάντως, δεν είναι κάτι το οποίο ορίζει τη ζωή μου αλλά πάντα προτιμώ να χρησιμοποιώ τέτοιες λέξεις όσο επιφανειακές κι αν είναι από το να χρησιμοποιώ μηνύματα εχθρότητας και αρνητισμού… Για μένα είναι κάτι που πρεσβεύει το όμορφο και κάτι φιλειρηνικό ενάντια σε άλλα πρότυπα της κοινωνίας, που εξιδανικεύουν τον ηρωισμό με όχημα την ανεξέλεγκτη βία, γεγονός που με στενοχωρεί πολύ. Η κοινωνία πρέπει να αλλάξει ριζικά για να έρθει μια ανατροπή. Οι άνθρωποι δεν αφήνουν αυτή τη νοοτροπία και τα παλιά μοτίβα συμπεριφοράς. Ίσως αυτό να αλλάξει αργότερα…

Στο παρελθόν είχατε δηλώσει ότι θα αφήσετε για λίγο στην άκρη την Κυρία Τεπενδρή για να ασχοληθείτε με άλλα projects. Αναρωτιέμαι η σχέση αυτή είναι μια σχέση αγάπης-μίσους, όπως της Αγκάθα Κρίστι με τον Ηρακλή Πουαρό, που τον έβρισκε εγωκεντρικό και ανυπόφορο και δεν έβλεπε την ώρα να τον «σκοτώσει»;

Κ.Κ. Μου έχουν ζητήσει να σκοτώσω την Κυρία Τεπενδρή, κάποτε μου το είχε ζητήσει μια γκαλερί μου η Kim Light. Δεν έχω σκεφτεί ποτέ να τη σκοτώσω. Δεν είχα συσχετίσει ποτέ την Κυρία Τεπενδρή με τον Ηρακλή Πουαρό αλλά έχει ενδιαφέρον αυτός ο παραλληλισμός… Σίγουρα, πολλές φορές, έχω σκεφτεί να μην ασχοληθώ ξανά με την Κυρία Τεπενδρή, γιατί μπορεί να είμαι και εγκλωβισμένος σε κάτι ίσως αναμενόμενο σε μια επαναληψιμότητα.

Όμως, οι δυο πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μου, η μητέρα μου και ο σύζυγός μου δεν με αφήνουν να την αφήσω! Και τους ακούω… Και για μένα έχει αποτελέσει «καταφύγιο»… Αυτή η επινόηση με έχει σώσει από πολλές απόψεις στη ζωή μου, πνευματικά, οικονομικά, σωματικά, ηθικά οπότε είναι λίγο δύσκολο να πας ενάντια σε αυτό που σε έχει αγκαλιάσει και σε έχει προστατεύσει τόσο πολύ από τότε που ήσουν μικρός… Θα μπορούσα να την εγκαταλείψω ή να την παραχωρήσω σε κάποιον άλλον, αλλά να τη σκοτώσω όχι! Είναι κάτι trademark σαν τον Micky Mouse, δεν σκοτώνεται ο Micky Mouse… Προς το παρόν η Κυρία Τεπενδρή εμφανίζεται στη στήλη της Vogue στην τελευταία σελίδα και το λατρεύει! Πάντως ορισμένα στοιχεία της δεν παύουν να ξενίζουν, όπως μορφολογικά το ισχυρό της προφίλ αλλά και η δυνατή προσωπικότητά της… Διάφοροι άνθρωποι (straight άντρες κυρίως) μου έχουν εκμυστηρευτεί ότι τους εκνευρίζει… Υπάρχουν δηλαδή εμπόδια στο να γίνει εντελώς ποπ fixture. Αλλά αυτά είναι και υπέρ της… Δεν έχει και τόση σημασία, Εμείς πάντως συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε.

Κάποτε είχατε επίσης αναφέρει ότι στα ράφια της βιβλιοθήκης σας έχετε περί τα 3.000 βιβλία και ότι εν καιρώ σχεδιάζετε να γράψετε αυτοβιογραφικά διηγήματα για συναντήσεις σας με αληθινά πρόσωπα… Σας ενδιαφέρει ακόμα; Ποια είναι η σχέση σας με τη συγγραφή σήμερα;

Κ.Κ. Αυτή τη στιγμή, έχω μια εμμονή, που ευελπιστώ να πραγματοποιηθεί. Θα ήθελα να γράψω μια ιστορία για παιδιά, κάτι που έχω εδώ και πολύ καιρό στο μυαλό μου και θα ήθελα πολύ να καταφέρω να την υλοποιήσω πριν κλείσει η επόμενη χρονιά… Έχω σκοπό να αφιερώσω χρόνο σε αυτήν χωρίς αντιπερισπασμούς…

Το τελευταίο σας βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα είναι το Mrs. Tependris: A life in Vogue Greece τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν για φιλανθρωπικό σκοπό, όπως στο Μαζί για το Παιδί. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα για αυτό;

Κ.Κ. Το βιβλίο αυτό είναι ένα συγκεντρωτικό τομίδιο, το οποίο εσωκλείει πεντέμισι χρόνια συνεργασίας με την ελληνική Vogue. Ήθελα να είναι κάτι σαν ένα μικρό άλμπουμ-ενθύμιο, γιατί κι εγώ δεν έχω τη δυνατότητα να κρατώ όλα τα τεύχη. Μιας και αφορά τη Vogue, μέσα από αυτό αναδεικνύεται η μόδα και προβάλλονται δημιουργίες από νέες συλλογές που έχω ξεχωρίσει και με εμπνέουν. Άξονας του βιβλίου είναι η Κυρία Τεπενδρή, η οποία απεικονίζεται ως μοντέλο της ελληνικής Vogue, δημιουργώντας πανδαιμόνιο με τον γνωστό εκκεντρικό και απαιτητικό της χαρακτήρα…Είναι συνυφασμένο πολύ με τον ελληνικό πολιτισμό με σημεία αναφοράς στη ζωγραφική, στον κινηματογράφο στις διακοσμητικές τέχνες και φυσικά στο ελληνικό κόσμημα και στην ποπ κουλτούρα. Προσωπικά πιστεύω πάρα πολύ στην έκφραση μέσα από το look γενικά. Είναι κάτι που μπορεί να μας δώσει δύναμη, χαρά, αισιοδοξία είναι σαν μια εσωτερική πανοπλία. Μπορεί να εκφράσει και το υποσυνείδητο. Το βιβλίο είναι συλλεκτικό και θα κυκλοφορήσει σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, χάρη στην ευγενική χορηγία της Rolex, που με συγκίνησε πολύ, γιατί στηρίζει την τέχνη με τέτοια γενναιοδωρία.

Κλείνοντας, ήθελα να παρατηρήσω ότι στη γκαλερί της Ρεβέκκας Καμχή, όπου φιλοξενείται η έκθεσή σας, δεσπόζει μια μεγάλη neon επιγραφή με το ρωμαϊκό προφίλ της Mrs. Tependris… Πώς θα την φανταζόσασταν να περιηγείται στο Μεταξουργείο μια απλή καθημερινή μέρα;

Κ.Κ. Η Κυρία Τεπενδρή έχει γενικά πολλά θέματα. Ίσως το καλύτερό της και το μεγαλύτερό της είναι το ότι είναι φοβερά περίεργη. Έχει φοβερό ενδιαφέρον για τη ζωή και δεν τη σταματά τίποτα-πουθενά. Στο Μεταξουργείο θα περπατούσε και επειδή της αρέσει να φτιάχνει πράγματα και έχει και την οικονομική δυνατότητα, θα σκεφτόταν το πώς μπορεί να βοηθήσει τη γύρω περιοχή. Έχει και μια τρομερή μεγαλομανία, οπότε ίσως θα ήθελε να γκρεμίσει τα κακώς κείμενα και στη θέση τους να χτίσει κάτι άλλο. Θα κοιτούσε την τέχνη σίγουρα. Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει γεωγραφικά κολλήματα και κάπως προσαρμόζεται το γύρω της σε αυτήν. Θα είχε το ενδιαφέρον να δει κάτι χωρίς απαραίτητα να μείνει. Όσο για το ρωμαϊκό προφίλ που σχολιάσατε, η παρουσία της είναι ένα ιδιότυπο κράμα… Είναι επηρεασμένη από τις μάσκες της Commedia dell'arte και το θέατρο σκιών, η μύτη της έχει κάτι από τη μαμά μου, μια κυρία που συναντούσα μικρός στο σχολείο, κάτι λίγο τη δική μου, της Μαρίας Κάλλας, ένας συνδυασμός αγαπημένων και φυσικά όλα επιστρέφουν στο αιγυπτιακό προφίλ και στα χρόνια που έζησα στην Αίγυπτο και με έχουν επηρεάσει τόσο…

Η έκθεση Θεϊκή Διαταραχή Προσωπικότητας θα διαρκέσει έως τις 31 Ιανουαρίου 2025

Αίθουσα Τέχνης Ρεβέκκα Καμχή, Λεωνίδου 9, Μεταξουργείο