«Τα όνειρά μου γκρεμίστηκαν στα τείχη σου», από την DEO Projects -Μια έκθεση που δεν πρέπει να χάσετε αν βρεθείτε στη Χίο
Η Βέσσα, το γοητευτικό χωριό της Χίου, φιλοξενεί μια συναρπαστική καλλιτεχνική έκθεση με τίτλο «Τα όνειρά μου γκρεμίστηκαν στα τείχη σου».
Η έκθεση, που διοργανώνεται υπό την επιμέλεια του Άκη Κόκκινου, ιδρυτή και καλλιτεχνικού διευθυντή της DEO Projects, προσφέρει μια μοναδική εμπειρία, συνδυάζοντας τη δύναμη της τέχνης με τη μαγευτική ατμόσφαιρα του νησιού.
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα μικρό «κυνήγι θησαυρού» μέσα από την αναζήτηση των έργων οκτώ καλλιτεχνών (από Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία και Ρουάντα), που παρουσιάζονται μέσω μεγάλων και μικρότερων εγκαταστάσεων σε ένα αρχιτεκτονικό σκηνικό. Αυτός ο παροπλισμένος χώρος, στην προκειμένη περίπτωση, ζωντανεύει, αλληλεπιδρά και, ενίοτε, αμφισβητεί τα ίδια τα εκθέματα.
Περπατώντας στο μεσαιωνικό χωριό της Χίου, ανάμεσα στα έργα της έκθεσης, συνειδητοποιείς την εντυπωσιακή αλλαγή στον κόσμο γύρω μας. Αυτή η αλλαγή περιλαμβάνει όχι μόνο το φυσικό περιβάλλον και την ανθρωπογεωγραφία, αλλά αντικρίζεις την εξέλιξη των ερεθισμάτων και των μέσων τέχνης, και κυρίως, την δραματική αλλαγή της ίδιας της τέχνης.
Τα έργα που έχουν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία δημιουργούν έναν νέο κόσμο που μπορεί να απαιτεί ένα γλωσσάρι για να αποκωδικοποιηθεί, αλλά ταυτόχρονα, ίσως να μην χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Είναι τόσο ισχυρά, που ακόμα κι αν δεν διαβάσεις τις πληροφορίες, είναι αδύνατο να μην σε επηρεάσουν.
Mια βόλτα στην υπαίθρια έκθεση «Τα όνειρά μου γκρεμίστηκαν στα τείχη σου» της DEO Projects
Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, οι οκτώ διεθνούς φήμης εικαστικοί καλλιτέχνες επισκέφθηκαν τη Βέσσα, εμβαθύνοντας στην ενέργεια και τις αφηγήσεις της. Σήμερα, παρουσιάζουν έργα που αντλούν έμπνευση από την άυλη και υλική υπόσταση του τόπου, δημιουργώντας γέφυρες με το παγκόσμιο σκηνικό.
Παράδειγμα αποτελούν τα εννέα έργα του Ανδρέα Λόλη, που ενσωματώνονται με τρόπο σχεδόν αθέατο σε διάφορα σημεία του οικισμού, όπως ξύλινες σανίδες σε ένα παράθυρο, μια τραγιάσκα σε μια καρέκλα, ή η εντύπωση μιας κουρτίνας πίσω από ένα κλειστό παντζούρι. Βρίσκονται διάσπαρτα, είναι συναρπαστικά και συγκινητικά, αλλά ενδέχεται να περάσουν απαρατήρητα μέχρι να επισημανθούν, προκαλώντας θαυμασμό και έκπληξη.
Εξαιρετικά συγκινητικό το έργο του Αχµέτ Ντοκού Ιπέλ, «Πρόταση για μια εναλλακτική πλατεία». Πρόκειται για μια σειρά από ξαπλωμένους, απανθρακωμένους κορμούς, οι οποίοι ενδέχεται να θυμίζουν προσωρινά απανθρακωμένα σώματα. Τα έργα αυτά, που προέρχονται από τις πυρκαγιές που κατέκαψαν τη Βέσσα το 2012, δημιουργούν μια εγκατάσταση που μοιάζει με επιμνημόσυνη τελετή προς τιμήν των καμένων απομειναριών.
H Χάλε Τένγκερ παρουσιάζει το έργο με τίτλο «Μια ανοιχτή καρδιά εμπόδιο στην αλλοτρίωση», μια πρόσκληση για προσευχή. Αυτή η εγκατάσταση περιλαμβάνει τάματα τοποθετημένα στους εσωτερικούς τοίχους ενός ερειπωμένου σπιτιού, συνοδευόμενα από ηχοτοπία με χαρούμενες παιδικές φωνές. Στην επιφάνεια της μικρής επάργυρης επιφάνειας απεικονίζονται ένα πουλί, ένα ψάρι, ένα δέντρο και ο πλανήτης Γη, ως επίκληση προς το περιβάλλον. Η εικόνα της φράουλας, άλλοτε σύμβολο αφθονίας στην Παλαιστίνη, χρησιμοποιείται για να εκφράσει τον πόνο της απώλειας των παιδιών που χάνονται καθημερινά.
Πολύ δυνατές στιγμές είναι η γλυπτική εγκατάσταση της Μαλβίνας Παναγιωτίδη και το έργο της Γεωργίας Σαγρή με τίτλο «Κρατώντας την Ανάσα Μου». H πρώτη αντλεί τις επιρροές της από τις «δενδρώσεις» του Ιάννη Ξενάκη, και αποτελείται από μια σύνθεση μεταλλικών μορφών και θραυσμάτων που συνδυάζονται σε μια ενιαία, αρμονική κατασκευή. Το έργο της Γεωργίας Σαγρή από την άλλη εκτίθεται στον προαύλιο χώρο του ναού Αγίων Αναργύρων και προτρέπει τον επισκέπτη να καθίσει για λίγο στο παγκάκι, όπου έχει ενσωματωθεί ένα χειροποίητο γυάλινο στοιχείο που ενσαρκώνει την πράξη της αναπνοής.
Τα έργα του Σωκράτη Σωκράτους, με τίτλο «Αθέατα από τη θάλασσα», είναι διάσπαρτα στα λεγόμενα «Παραθύρια», τον δρόμο που συνδέει το παλαιό οικισμό με το σύγχρονο χωριό. Τα γύψινα και επάργυρα αντικείμενα γίνονται αντιληπτά λόγω της κλίμακάς τους ή της απλής, αλλά ελκυστικής ομορφιάς τους.
Τα έργα του Αντρέα Τζούροβιτς είναι επίσης διασκορπισμένα σε τρεις αλληλένδετες ενότητες, καταλαμβάνοντας εγκαταλελειμμένα κτίρια. Μέσω αυτών, εξετάζεται η σχέση μεταξύ πολεμικής σύγκρουσης και παιχνιδιού.
Τέλος στο δημοτικό σχολείο του χωριού, εκτίθεται το έργο του Φράνσις Οφμαν, καλλιτέχνη από τη Ρουάντα που ζει και εργάζεται στην Μπολόνια. Ο Οφμαν χρησιμοποιεί τα κατακάθια καφέ από ιταλικές εσπρεσιέρες ως χρωστικές και αποτυπώνει τις διαδρομές του καφέ από την πατρίδα του στην Ευρώπη, δημιουργώντας σκούρες επιφάνειες που αποκαλύπτουν κρυφές και ανομολόγητες πράξεις.
Με αυτή την προοπτική, στη Βέσσα της Χίου δημιουργήθηκε ένα περιβάλλον σαν λαβύρινθος της τέχνης. Ο δημόσιος χώρος προσφέρει την ευκαιρία στην τέχνη να αλληλεπιδράσει με εμάς, τους πολλούς και ανυποψίαστους θεατές. Μπορεί να μας αιφνιδιάσει, να μας εντυπωσιάσει, να μας προκαλέσει νέες σκέψεις, να μας απελευθερώσει από σίγουρες αντιλήψεις, να απαλύνει τους φόβους μας και να μας προσφέρει παρηγοριά.
Η έκθεση «Τα όνειρά μου γκρεμίστηκαν στα τείχη σου» της DEO Projects θα διαρκέσει έως τις 8 Σεπτεμβρίου με ελεύθερη είσοδο.
