Γιορτή του Πατέρα: 10 ταινίες που υμνούν τη σχέση των μπαμπάδων με τα παιδιά τους
Ετοιμαστείτε για το πιο μπαμπαδίστικο movie night.
Μπορεί το ανδροκρατούμενο Χόλιγουντ να ασχολείται σπάνια με τις σχέσεις μητέρας-κόρης, τα daddy issues ωστόσο ρέουν άφθονα: Καλοί, κακοί, ανίδεοι, απόμακροι, τρυφεροί, οι κινηματογραφικοί μπαμπάδες είναι αμέτρητοι, και για όποιον αναζητά την ιδανική ταινία για τη Γιορτή του Πατέρα, οι επιλογές είναι πραγματικά αναρίθμητες.
Ετοιμαστείτε λοιπόν να προσφέρετε στον πατέρα σας το απόλυτο movie night, όποιο κι αν είναι το αγαπημένο του genre: Δράματα, ταινίες δράσης, κωμωδίες, κινούμενα σχέδια, το Χόλιγουντ είναι γεμάτο μέχρι τα μπούνια με μπαμπαδο-ταινίες για όλα τα γούστα -και εμείς, σας παρουσιάζουμε τις αγαπημένες μας.
Chef (2014)
Τι καλύτερο από μια ταινία για μπαμπάδες; Μα φυσικά, μια ταινία για μπαμπάδες και φαγητό! Το 2014, ο Jon Favreau (Iron Man, Star Wars) έκανε ένα διάλειμμα από τα πανάκριβα μπλοκμπάστερ, για να δημιουργήσει ένα τρυφερό φιλμ γαστριμαργίας και αναγέννησης: Ο Κάρλ είναι αρχι-Σεφ σε ένα ακριβό εστιατόριο του Λος Άντζελες, ανικανοποίητος από την επαγγελματική του ζωή και απομακρυσμένος από την οικογένειά του. Μετά από ένα αναπάντεχο ξέσπασμα, ο Καρλ τα παρατάει όλα, νοικιάζει μία καντίνα, και κάνει το γύρο της Αμερικής μαγειρεύοντας παραδοσιακά σάντουιτς -και στην πορεία ξαναβρίσκει τον εαυτό του, αναζωπυρώνοντας τη σχέση του με τον έφηβο γιο του.
Ms Doubtfire (1993)
Οι μπαμπαδο-κομεντί της δεκαετίας του '90 θα μπορούσαν από μόνες τους να γεμίσουν τη λίστα μας: Οι απόμακροι πατεράδες των nineties πολλαπλασιάστηκαν, μεταμορφώθηκαν, συρρικνώθηκαν, έγιναν χιονάνθρωποι, καουμπόηδες και υπερήρωες -και εμείς ξεχωρίζουμε την «Κα Νταουτφάϊρ» του αείμνηστου Ρόμπιν Γουίλιμας, ο οποίος ντύθηκε οικονόμος για να περάσει λίγο χρόνο με τους γιούς του.
Indiana Jones and the Last Crusade (1989)
Αν ο μπαμπάς σας δεν έχει όρεξη για γλυκανάλατες κομεντί, τι καλύτερο από μία εμβληματική ταινία δράσης; Η «Τελευταία Σταυροφορία» είναι με διαφορά η κορυφαία περιπέτεια του Ιντιάνα, αν μη τι άλλο επειδή μας παρουσιάζει τον απολαυστικό Σον Κόνερι, στο ρόλο του δύστροπου Henry Jones Sr.!
Terminator 2: Judgment Day (1991)
Τόσο ο Άρνολντ, όσο και ο Κάμερον, επιστρέφουν επανειλημμένα στη θεματική του super-masculine ήρωα που ανακαλύπτει την πιο τρυφερή του πλευρά μέσα από τις σχέσεις του με τα παιδιά του, και η συγκεκριμένη ιδέα δεν ήταν ποτέ πιο ξεκάθαρη από τότε που ο αναίσθητος «Εξολοθρευτής» του Άρνι μετατράπηκε σε φίλο και προστάτη του νεαρού Τζον Κόννορ. Ο Κόννορ βρίσκει στον Εξολοθρευτή την πατρική φιγούρα που λείπει από τη ζωή του, και ο T-800 (ξανα)ανακαλύπτει τις χαρές της ζωής (καθώς και την αργκό των εφήβων), σε ένα φιλμ που επαναπροσδιόρισε την εικόνα του αμερικάνικου blockbuster δράσης.
Aftersun (2022)
To indie darling της Σαρλότ Γουέλς που κέρδισε τις καρδιές των κριτικών και τρύπωσε σε κάθε top λίστα του 2022, ακολουθεί τη σύντομη εκδρομή της μικρής Σόφι με τον νεαρό πατέρα της στα τέλη της δεκαετίας του '90. Είκοσι χρόνια μετά, η Σόφι αναπολεί τις διακοπές τους, και μας προσκαλεί σε ένα γλυκόπικρο, μελαγχολικό ταξίδι.
The Mitchells vs the Machines (2021)
Δεν είναι τυχαίο που τα κινούμενα σχέδια δίνουν δυνατό παρόν στη λίστα μας, μιας και αποτελούν ιδανικό μέσο για την εξερεύνηση μπαμπαδοθεμάτων. Από την «Μικρή Γοργόνα» του 1989 και την «Γκουφο-ταινία» του 1995, μέχρι το «Spider-man: Into the Spider-Verse» του 2018 και το Οσκαρικό «Πινόκιο» του 2022, οι απανταχού animators έχουν εξερευνήσει κάθε πτυχή των πατρικών σχέσεων, σε μερικές από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Στο «Michells vs the Machines», ο Ρικ είναι ένας παλιομοδίτης μπαμπάς που δυσκολεύεται να συνεννοηθεί με την 17χρονη κόρη του -οργανώνει λοιπόν ένα οικογενειακό road trip, με σκοπό να ενδυναμώσει τη σχέση τους.
Taken (2008)
Φυσικά, λίγα πράγματα είναι πιο μπαμπαδίστικα από μια καθαρόαιμη ταινία δράσης: Οι μπαμπάδες του Χόλιγουντ έρχονται συχνά αντιμέτωποι με εξωγήινους, μετεωρίτες, σεισμούς και λοιπές καταστροφές ως παραβολή για τις προκλήσεις της οικογενειακής ζωής, κανένας σκληροτράχηλος μπαμπάς δεν είναι πιο εμβληματικός ωστόσο, από τον Bryan Mills του Λίαμ Νίσον. Ξεχειλίζοντας τεστοστερόνη, ο υπερπράκτορας του Νίσον τα κάνει όλα λαμπόγυαλο στην προσπάθειά του να σώσει την κόρη του, σε ένα απενοχοποιημένο δίωρο ασταμάτητης κλωτσοπατινάδας. Και μιας και μιλάμε για μπαμπάδες που θα έκαναν τα πάντα για να σώσουν το παιδί τους...
Finding Nemo (2003)
Η χρυσή εποχή της Pixar μας προσέφερε αρκετές μπαμπαδο-ιστορίες, μεταξύ των οποίων το αξεπέραστο «The Incredibles» του Brad Bird. Θα ήταν όμως έγκλημα να μην συμπεριλάβουμε εδώ την περιπέτεια του Μάρλιν, του κλοουνόψαρου που διέσχισε τον ωκεανό για να συμφιλιωθεί με το γιό του, στο αξέχαστο «Finding Nemo» του 2003: Επαναπροσδιορίζοντας την εικόνα του αμερικάνικου animation και θεμελιώνοντας την Πιξαρική κυριαρχία, το «Finding Nemo» μας προσέφερε μια συναρπαστική σύγχρονη Οδύσσεια, υπονομεύοντας ταυτόχρονα το πρότυπο της παραδοσιακής αρρενωπότητας.
Interstellar (2014)
Η φιλμογραφία του Κρίστοφερ Νόλαν είναι γεμάτη μέχρι τα μπούνια με daddy issues, με αποκορύφωμα το θρυλικό «Inception» του 2009. Εμείς όμως επιλέγουμε εδώ ένα ελάχιστα πιο αισιόδοξο φιλμ, το αξέχαστο «Interstellar» του 2014, στο οποίο ένας αστροναύτης καλείται να ταξιδέψει στο διάστημα εγκαταλείποντας την κόρη του στη Γη. Το Interstellar είναι ατελείωτο, αυτάρεσκο και δυσνόητο -αλλά το εμβληματικό φινάλε με τον δακρύβρεχτο Μάθιου Μακόναχυ στο πιλοτήριο του διαστημοπλοίου συγκαταλέγεται (και όχι άδικα), στις κορυφαίες σκηνές επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών.
About Time (2013)
Ιδού! Το απόλυτο μπαμπαδο-φιλμ: Ο Βρετανός Ρίτσαρντ Κέρτις («Love Actually») εξερευνά εδώ πολύ περισσότερα από τη σχέση πατέρα-γιού, η ασύγκριτη ερμηνεία του Μπιλ Νάι στο ρόλο του Μπαμπά ωστόσο αποτελεί το ακλόνητο θεμέλιο της διήγησης -φέρνοντάς μας έτσι δάκρυα στα μάτια, και εκτοξεύοντας το φιλμ στην κορυφή του παγκόσμιου μπαμπαδο-σινεμά.
