New Hollywood: 5 all-time classic ταινίες που πρέπει να δεις στις «Νύχτες Πρεμιέρας»
Για 28η χρονιά, οι Νυχτές Πρεμιέρας μας προσκαλούν σε ένα φαντασμαγορικό 12ήμερο κινηματογραφικό ταξίδι γεμάτο γέλιο, χαρμολύπη και συγκίνηση.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας επιστρέφει δριμύτερο με ένα από τα δυνατότερα προγράμματα των τελευταίων ετών, και περιμένει να φιλοξενήσει τους λάτρεις της έβδομης τέχνης στις ιστορικές αίθουσες Άστορ, Άστυ, Δαναός και Ιντεάλ από τις 28 Σεπτεμβρίου ως τις 9 Οκτωβρίου.
Ανάμεσα στα εξαιρετικά ενδιαφέροντα αφιερώματα που συντελούν το φετινό φεστιβάλ εμείς ξεχωρίσαμε το «New Hollywood», και συγκεντρώσαμε τις 5 all -time classics ταινίες που πρέπει όλοι να δουν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους.
«Chinatown», Ρόμαν Πολάνσκι - Παρασκευή 30/9, Δαναός
Μέσα από την τραγική ιστορία του Τζέικ Γκίτις, του ιδιωτικού ντετέκτιβ που μπλέκει με τα αδηφάγα επιχειρηματικά συμφέροντα στο Λος Άντζελες του '30, ο Ρόμαν Πολάνσκι καταφέρνει να ανανεώσει εκ βάθρων το νουάρ, υπογράφοντας την κατά πολλούς κορυφαία ταινία της αξιοζήλευτης καριέρας του. Σχεδόν πέντε δεκαετίες μετά, η «Chinatown» διατηρεί ακέραιο το μύθο της χάρη στις πάμπολλες αρετές της, από το βραβευμένο με Όσκαρ σενάριο του Ρόμπερτ Τάουνι μέχρι τις ερμηνείες των Τζακ Νίκολσον και Φέι Ντάναγουεϊ. Παράλληλα, εξακολουθεί να κουβαλά ατόφιο στα σπλάχνα της το κλίμα μιας ολόκληρης εποχής, καθώς αντικατοπτρίζει μοναδικά, ιδίως μέσα από το ασυμβίβαστα απαισιόδοξο φινάλε, το πρωτοφανές έλλειμμα πίστης της αμερικανικής κοινωνίας προς τους θεσμούς, καθώς εκείνη βρισκόταν στη σκιά του σκανδάλου Watergate και του φιάσκου στο Βιετνάμ.
«Τaxi Driver», Μάρτιν Σκορτσέζε - Tετάρτη 5/10, Ιντεάλ
Ως ψυχικά διαταραγμένος βετεράνος του Βιετνάμ, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο διασχίζει με το ταξί του τους νυχτερινούς δρόμους μιας Νέας Υόρκης που μυρίζει ιδρώτα και εγκατάλειψη. Βασανισμένος από την αϋπνία και αηδιασμένος από την παρακμή που τον περιβάλλει, θα ξεκινήσει μια προσωπική σταυροφορία για να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Η πρώτη, και κορυφαία, συνάντηση της αγίας τριάδας των Ντε Νίρο, Σκορσέζε και Σρέιντερ, είναι ένα ανθρώπινο δράμα, μια αστική πολυφωνία και μια υπαρξιστική μονογραφία σε ανεπανάληπτη συσκευασία. Στην πιο εμβληματική δημιουργία του, ο Μάρτιν Σκορσέζε καταθέτει μια αριστουργηματική σπουδή για την αποξένωση και τη μοναξιά των μεγαλουπόλεων, και ταυτόχρονα μια αιματοβαμμένη αντανάκλαση της εποχής που τη γέννησε.
Ο Ντε Νίρο δίνει σάρκα, πρόσωπο και ψυχή σε όλες τις χαίνουσες πληγές που ο αμερικανικός, κι εν γένει δυτικός, πολιτικός βίος κληρονομεί τραυματικά στους ανθρώπους του. Η ταινία ανέβασε τον εμβληματικό ηθοποιό στο πάνθεον των ιερών τεράτων της υποκριτικής, απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών του 1976, αλλά αγνοήθηκε επιδεικτικά από την αμερικανική Ακαδημία. Ανελέητο πολιτικό σινεμά, αρυτίδωτη τέχνη, ολύμπιο επίτευγμα σωρείας, υπολειπόμενων, επιγόνων.
«Dog Day Afternoon», Σίντνεϊ Λουμέτ - Πέμπτη 6/10, ΑΣΤΥ
Μια ληστεία τράπεζας με «εύκολη» λεία που φυσικά πάει εντελώς στραβά, ένας ληστής πρώην βετεράνος- νυν απόκληρος που εγκληματεί στο όνομα του έρωτα, μια αστυνομία να ενσαρκώνει την παραφυάδα μιας εξουσίας ηθικά σαθρής και ένας Τύπος παραδομένος στην ηδονή της κλειδαρότρυπας. Αυτή είναι η σημαδεμένη τράπουλα με την οποία ο Σόνι του Αλ Πατσίνο θα τζογάρει τα πάντα στην πιθανότητα μιας καλύτερης μέρας. Υψηλός συνδυασμός ανθρώπινου δράματος και πολιτικής στόχευσης από τον εξακολουθητικά άριστο (και) στην δεκαετία του ‘70 Σίντνεϊ Λουμέτ.
Κατά πολλούς το κορυφαίο φιλμ του μεγάλου Λουμέτ, αναμφίβολα το πιο εμβριθές του ως προς την αλληγορική ανάγνωση του αμερικανικού ονείρου και τη φαρμακερή επισήμανση κοινωνικών ζητημάτων που διεκδικούσαν επιτακτικά χώρο στη δημόσια σφαίρα. Η ψυχική ρώμη και δημιουργική αυθεντία που εκπέμπονται εδώ, εμφανή ειδικά στον τρόπο της απεικόνισης ακανθωδών υποπλοκών, συστήνουν ένα δράμα πάνω στον κατακερματισμό του ατόμου από θεσμούς λησμονούντες ιδεώδη που κάποτε συγκρότησαν μια χώρα. Επική ερμηνεία Πατσίνο, με τη «Σκυλίσια Μέρα» των εννέα οσκαρικών υποψηφιοτήτων να χαμογελά τελικά μόνο σε αυτή του Πρωτότυπου Σεναρίου.
«All the President's men», Άλαν Πακούλα - Πέμπτη 6/10, ΑΣΤΥ
Η άπταιστη παντρειά του πολιτικού θρίλερ με την ερευνητική δημοσιογραφία. Στο απόγειο του πολιτικού σινεμά των 70s, και με νωπό το τραύμα του Βιετνάμ, ο Άλαν Πακούλα σπεύδει να αναδιατυπώσει το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ ενόσω ακόμα αυτό «έκαιγε», μέσα από τα μάτια του δημοσιογραφικού διδύμου που το έφερε στο φως. Υπό την καθοδήγησή του, οι Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Ντάστιν Χόφμαν βυθίζονται σε ένα θρίλερ υποδειγματικού ύφους και απόλυτης προσήλωσης στις καθοριστικές εκείνες λεπτομέρειες που έμελλε τελικά να ωθήσουν τον Νίξον σε παραίτηση και την πολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ στο ναδίρ της ψυχροπολεμικής περιόδου. Αυτή είναι η ταινία που μπορεί να κάνει νέους ανθρώπους να θέλουν να γίνουν δημοσιογράφοι και δημοσιογράφους να είναι για μια φορά υπερήφανοι για το λειτούργημά τους. Οκτώ υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, κερδίζοντας από τα μεγάλα μόνο αυτό του Διασκευασμένου Σεναρίου.
«The Godfather», Φράνσις Φορντ Κόπολα - Κυριακή 9/10, Ιντεάλ
Αφηγούμενος την ιστορία της νεοϋορκέζικης, μαφιόζικης, οικογένειας Κορλεόνε από την λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘50, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα άλλαξε μια για πάντα την απεικόνιση της Μαφίας στο σινεμα καιέδωσε σαιξπηρικές διαστάσεις στον κόσμο του οργανωμένου εγκλήματος: Οι ηγέτες της αποκτούν βαρύτητα και απαιτούν σεβασμό, περιτριγυρισμένοι από λεγεώνες αντρών που προσκυνούν την ιεραρχία της ιταλο-αμερικανικής οικογένειας. Ο Μάρλον Μπράντο είναι ο θρυλικός Νονός, η κεφαλή της οικογένειας Κορλεόνε, ένα κράτος εν κράτει που διευθύνει όλες τις παράνομες επιχειρήσεις των ΗΠΑ και ελάχιστα διαφέρει σε παντοδυναμία από τον ίδιο τον Πρόεδρο. Όλα ξεκινούν από έναν φαντασμαγορικό γάμο όπου το αίμα –αθέατο στην αρχή, ορμητικό σαν ποταμός μέχρι το τέλος της ταινίας– αρχίζει να κυλάει λερώνοντας όλα τα παιδιά του, ακόμα και τον αγαπημένο του γιο (Αλ Πατσίνο) που ορκίστηκε να μείνει καθαρός μέχρι το τέλος.
Δημοφιλές και απρόσιτο ταυτόχρονα, το μεγαλοπρεπές έργο του εμβληματικού σκηνοθέτη είναι για πολλούς ο κολοφώνας του παγκόσμιου αφηγηματικού κινηματογράφου. Η επίδρασή του ξεπερνά κατά πολύ τα «στενά» όρια της τέχνης, ακόμα και αν αυτή είναι η 7η, όντας στον μισό αιώνα που μας χωρίζει από αυτό ένα κοινωνικό γεγονός, ένας κυριολεκτικός πολιτισμικός πυλώνας, επί του οποίου τέμνονται οι εποχές, τα ρεύματα και, ενδοκαλλιτεχνικά, το κριτήριο της αισθητικής επίτευξης. Τρία Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Α’ Ανδρικής Ερμηνείας και Διασκευασμένου Σεναρίου) από 11 συνολικά υποψηφιότητες.
