Οι πίνακες της Marie Laurencin μοιάζουν με χάδι.
Αρκεί να κοιτάξει κανείς μία φορά κάποιο από τα έργα της ώριμης περιόδου της και δεν θα το ξεχάσει, ούτε θα το μπερδέψει με κάποιο άλλο.
Κι όμως, παρά τη σπάνια αυτή αρετή που διαθέτουν οι πίνακές της, η ίδια παραμένει ακόμη σημαντικά παραγνωρισμένη στον καλλιτεχνικό χώρο, απολαμβάνοντας σχεδόν μεγαλύτερη αποδοχή όσο ζούσε, παρά το αντίθετο.
Τώρα, μια φρέσκια ματιά στο έργο της έφερε τους ιστορικούς τέχνης αντιμέτωπους με ένα λαχταριστό εύρημα: τον υπαινικτικό ομοερωτισμό και την τρυφερότητα που αναπτύσσεται στις σχέσεις μεταξύ των γυναικών στους πίνακές της, από τους οποίους απουσιάζουν σχεδόν κατ΄αποκλειστικότητα οι ανδρικές μορφές.