10+1 βιβλία που είναι τα επόμενα στη λίστα μας
Σε μια εποχή όπου όλα αλλάζουν ταχύτατα, το διάβασμα ενός βιβλίου αποτελεί μια ανακουφιστική σταθερά.
Μυθιστορήματα, δοκίμια και ποίηση ξεκουράζουν το μυαλό μας από τις υποχρεώσεις μιας απαιτητικής καθημερινότητας, και δημιουργούν ψυχικό απόθεμα για τη διαδοχή των ημερών.
Αν ανήκετε σε όσους διαβάζουν φανατικά ή αν απλώς ανατροφοδοτείτε διαρκώς τη λίστα σας με τα «υποψήφια για διάβασμα», αξίζει να συμπεριλάβετε έργα από την πρόσφατη ελληνική εκδοτική παραγωγή.
Παρακάτω, ακολουθεί μια επιλογή από 10+1 βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και κέρδισαν τις πρώτες θέσεις στην κατηγορία «επόμενα» της λίστας μας.
Αnise Koltz -Το αλλού των λέξεων (Εκδόσεις Στερέωμα)
Η πρώτη γνωριμία του ελληνικού κοινού με τη σπουδαία Λουξεμβουργιανή συγγραφέα γίνεται μέσα από μια ανθολογία ποιημάτων της που «συνομιλούν» με τις υπαινικτικές εικόνες του Στέφανου Ρόκου.
«Στο έργο της δεν υπάρχουν αποδόμηση της γλώσσας, περίτεχνα τεχνάσματα, πειραματικές εξάρσεις. Τα σύντομα ποιήματά της -«σιωπηλές εκπυρσοκροτήσεις» τα έχουν ονομάσει- θίγουν τα βαθύτερα υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου με ξεχωριστή απλότητα. Προσωπική, σχεδόν αυτοβιογραφική, πάντοτε σε στενή επαφή με την πραγματικότητα, μετατρέπει το ατομικό σε καθολικό µε διαύγεια, ειλικρίνεια και δύναμη». (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Νίκος Καζαντζάκης -Ο ανήφορος (Εκδόσεις Διόπτρα)
Αναλαμβάνοντας τη διαχείριση του αρχείου του Νίκου Καζαντζάκη, οι Εκδόσεις Διόπτρα επανασύστησαν τους τελευταίους μήνες τον σπουδαίο συγγραφέα στο ελληνικό κοινό μέσα από εκδόσεις-κομψοτεχνήματα. Ξεχωρίζουμε τον «Ανήφορο», το μοναδικό ανέκδοτο έργο του που κυκλοφόρησε.
«Στα μέσα της δεκαετίας του ’40, αμέσως μετά τον Ζορμπά, ο Καζαντζάκης γράφει τον Ανήφορο, ένα κείμενο εσωτερικό, που το διακρίνει μελαγχολία βαθιά και λυτρωτική. Η δράση του εκτυλίσσεται αμέσως μετά τον πόλεμο, σε Κρήτη και Αγγλία. Ο Κοσμάς, έπειτα από απουσία είκοσι χρόνων και την ενεργή συμμετοχή του στον πόλεμο, επιστρέφει στην πατρίδα του, το Μεγάλο Κάστρο, μαζί με την Εβραία γυναίκα του, τη Νοεμή, η οποία κουβαλάει την πανανθρώπινη μνήμη του Ολοκαυτώματος, και μαζί της την ερώτηση για την αξία της ζωής. Έχουν περάσει μόλις μερικές μέρες από τον θάνατο του πατέρα του κι η Κρήτη μετράει τις πληγές της αναβιώνοντας προσωπικές ιστορίες θάρρους και πόνου. Ο άνθρωπος που βγαίνει από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να στοχαστεί, ένας άνθρωπος που δεν έχει σωθεί, που κινδυνεύει, και ο Κοσμάς μεταβαίνει στη μεταπολεμική Αγγλία για να τον σώσει. Το προσωπικό κόστος της επιλογής του είναι τεράστιο. Όμως αυτό είναι το χρέος, αυτός είναι ο ανήφορος που όλοι πρέπει να διαβούμε».(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αnnie Ernaux -Αναμνήσεις ενός κοριτσιού (Εκδόσεις Μεταίχμιο)
Τον περασμένο Οκτώβριο, η Ανί Ερνώ έγινε η πρώτη Γαλλίδα συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας -μια απόφαση που αν και δικαίωσε τη Σουηδική Ακαδημία, προκάλεσε έντονη συζήτηση. Οι «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» είναι το πιο πρόσφατα μεταφρασμένο έργο της στα ελληνικά, μαζί με το «Ένας νεαρός άνδρας».
«Πάντα υπήρχαν φράσεις στο ημερολόγιό μου, αναφορές στο "κορίτσι του Σ.", στο "κορίτσι του 58". Από τα είκοσί μου, σημειώνω "58" στα διάφορα προσχέδια βιβλίων μου. Είναι το κείμενο που λείπει πάντα, που μετατίθεται πάντα γι' αργότερα. Το άφατο κενό. Η Annie Ernaux επισκέπτεται το παρελθόν της τότε που, δεκαοχτάχρονο κορίτσι, κατακλύζεται από επιθυμία και πόθο. Σήμερα ανακαλύπτει πως η ντροπή, η ταπείνωση, η προδοσία και συνάμα η αυτοπεποίθηση και η χειραφέτηση, αποτελούν την απαρχή του συγγραφικού της βίου» (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βάλτερ Κεμπόφσκι -Όλα για το τίποτα (Εκδόσεις Δώμα)
Οι εκδόσεις Δώμα συστήνουν στο ελληνικό κοινό έναν από τους πιο διακεκριμένους μεταπολεμικούς Γερμανούς συγγραφείς, με ένα βραδυφλεγές μυθιστόρημα που κοιτάζει βαθιά στην ιστορική συνθήκη και στις ανθρώπινες σχέσεις.
«Γενάρης του 1945. Το ανατολικό μέτωπο καταρρέει, ο Κόκκινος Στρατός προελαύνει. Οι Ρώσοι είναι πολύ κοντά, ο αχός των κανονιών τους ακούγεται πια καθαρά. Αλλά στο Γκεόργκενχοφ, το αρχοντικό της οικογένειας φον Γκλόμπιχ, η ζωή μοιάζει να διατηρεί τη ρουτίνα της. Ο πατέρας απουσιάζει, είναι αξιωματικός της Βέρμαχτ. Η γυναίκα του, η Καταρίνα, είναι κουρασμένη, χρειάζεται ησυχία. Το σπίτι το διαχειρίζεται μια θεία, μαζί με το αλλοδαπό υπηρετικό προσωπικό. Ο δωδεκάχρονος Πέτερ δεν έχει πάρε-δώσε με τα παιδιά απ’ τον απέναντι συνοικισμό, όπου κατοικεί ο λαουτζίκος. Μήπως πρέπει να τα μαζέψουν και να φύγουν; Έξω στο δρόμο περνούν κάρα με Γερμανούς πρόσφυγες. Οι επισκέπτες φέρνουν αντιφατικές ειδήσεις. Μα είναι δυνατό να ηττηθεί η Γερμανία μας; Και τα ασημικά; Τα τραπεζομάντιλα; Όχι, όχι, οι δυνάμεις του έθνους είναι ανεξάντλητες. Και τι θα κάνουν οι Ρώσοι αν έρθουν; Ακούγεται ότι διψούν για εκδίκηση». (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ζάουμε Καμπρέ - Μας καταβροχθίζει η φωτιά (Εκδόσεις Πόλις)
O Καταλανός συγγραφέας, είναι ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό κοινό (ιδίως μετά το Confiteor που κυκλοφόρησε το 2016), επιστρέφει με ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα που βασίζεται στις συμβάσεις των κλασικών νουάρ, αλλά το ανανεώνει με στοιχεία από άλλα είδη.
«Ο Ισμαήλ είναι καθηγητής φιλολογίας. Πέρασε δύσκολα παιδικά και νεανικά χρόνια, και τώρα η ζωή του είναι ήρεμη ή μάλλον ανιαρή. Τίποτα δεν συμβαίνει, και το μόνο που τον βγάζει από τον λήθαργό του είναι η αγάπη του για τη λογοτεχνία. Μέχρι τη στιγμή που ξανασυναντά μια παιδική του φίλη, τη Λέο. Η έλξη που του ασκεί είναι ακαταμάχητη, μια ελπίδα ευτυχίας γεννιέται. Ο Ισμαήλ, όμως, βλέπει μια μέρα στον δρόμο -φαινομενικά, τυχαία- τον πρώην επιστάτη του σχολείου στο οποίο διδάσκει. Αυτός ο άνθρωπος του ζητά μια μικρή εξυπηρέτηση… Η συνάντησή τους θα έχει τρομακτικές συνέπειες και ο Ισμαήλ ξυπνά στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου χωρίς να θυμάται ούτε ποιος είναι, ούτε πώς κατέληξε εκεί. Το μόνο που θυμάται είναι τα βιβλία που τον σημάδεψαν».(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Claire Keegan -Μικρά πράγματα σαν κι αυτά (Εκδόσεις Μεταίχμιο)
Μια δυνατή ιστορία που έλαβε ενθουσιώδεις κριτικές και συστήνει στο ελληνικό κοινό την Ιρλανδή διηγηματογράφο με την κοφτερή, οξυδερκή γραφή που έχει μεταφραστεί σε 20 γλώσσες.
«Είναι 1985. Βρισκόμαστε σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας. Πλησιάζουν Χριστούγεννα, εποχή πολυάσχολη για τον Μπιλ Φέρλονγκ, προμηθευτή καυσόξυλων και πατέρα πέντε κοριτσιών. Νωρίς ένα πρωί, κι ενώ προσπαθεί να προλάβει τις παραγγελίες των πελατών του, φτάνει στο τοπικό μοναστήρι που δεσπόζει ψηλά στον λόφο της πόλης για να παραδώσει μια παραγγελία. Κι εκεί θα ανακαλύψει κάτι που θα τον φέρει αντιμέτωπο τόσο με το παρελθόν του όσο και με τη συνένοχη σιωπή μιας πόλης που φαίνεται πως βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Εκκλησίας». (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Bertolt Brecht -Ιστορίες του κυρίου Κόινερ (Εκδόσεις Κείμενα)
Οι ιστορίες που ο σπουδαίος Γερμανός συγγραφέας έγραφε από το 1927 ως το τέλος της ζωής του, δημοσιεύονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, στον πλήρη αριθμό τους σε μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη, για τις Εκδόσεις Κείμενα.
«Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει Ιστορίες που ανακάλυψε ο Ελβετός ιδιοκτήτης του σπιτιού σε ένα μπαούλο στην αποθήκη με τα κατάλοιπα του Μπρεχτ. Τα κατάλοιπα αυτά ανήκουν στο Αρχείο Bertolt Brecht, γνωστό ως Χειρόγραφο της Ζυρίχης. Όπως έχει σημειώσει ο μεταφραστής (και εισηγητής του Μπρεχτ στο ελληνικό κοινό) Πέτρος Μάρκαρης, «Οι Ιστορίες του κυρίου Κόινερ έχουν έναν κοινό άξονα: δείχνουν τη συμπεριφορά του ατόμου, του κυρίου Κόινερ εν προκειμένω, σε φαινόμενα της καθημερινής ζωής, και τις αντιδράσεις του απέναντι σε καθιερωμένες αντιλήψεις και καταστάσεις. […] Ο κύριος Κόινερ απαλλάσσει το άτομο από την αλλοτριωμένη ματιά του και το βοηθάει να δει το γεγονός, όχι σαν φυσικό, καθημερινό γεγονός, μα σαν κάτι αφύσικο, σαν αποτέλεσμα διαδικασιών που πηγάζουν από μια ταξική κοινωνία, προκαθορίζουν το γεγονός και το κατευθύνουν». (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ούρσουλα Λεγκέν -Ανταποκρίσεις από άλλες διαστάσεις (Εκδόσεις Αίολος)
Μία από τις σπουδαιότερες συγγραφείς του φανταστικού, με ενθουσιώδες κοινό στην Ελλάδα, μεταφράζεται ξανά, σε μια σειρά από ανταποκρίσεις που αποτελούν μια σύγχρονη εκδοχή των Ταξιδιών του Γκιούλιβερ και αποκαλύπτουν δυσάρεστες αλήθειες για τη δική μας ανθρώπινη κοινωνία.
«Η Σίτα Ντούλιπ μόλις έχασε την πτήση της. Αντί να κάτσει ν’ ακούει αμήχανη τις δυσνόητες ανακοινώσεις των μεγαφώνων του αεροδρομίου, ανακαλύπτει μια μέθοδο που της επιτρέπει να αψηφά τις ουρές στα γκισέ, τα άνοστα γεύματα, τα κλάματα των παιδιών και τις φωνές των γονιών, τις άβολες, βιδωμένες στο πάτωμα πλαστικές καρέκλες: αντί να αλλάζει πτήσεις, αλλάζει διαστάσεις. Κι εκεί η Σίτα συναντά κοινωνίες τελείως διαφορετικές από τις γήινες. Καθώς η μέθοδός της, που πλέον φέρει το όνομά της, διαδίδεται, η Σίτα και οι συνταξιδιώτες της θα γνωρίσουν πολιτισμούς όπου οι άνθρωποι όταν ενηλικιώνονται βυθίζονται στη σιωπή, όπου ο θυμός και η οργή είναι το θεμέλιο κάθε προσωπικότητας, όπου υπάρχουν πόλεις με αποκλειστικό σκοπό την ξέφρενη κατανάλωση». (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Hermann Broch -Οι Υπνοβάτες (Εκδόσεις Έρμα)
Η τριλογία του σπουδαίου Αυστριακού συγγραφέα Χέρμαν Μπροχ, ένα από τα επιδραστικότερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα και ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας , σε νέα έκδοση και μετάφραση της Σοφίας Αυγερινού.
«Τα μυθιστορήματα 1888. Πάσενοβ ή Ο ρομαντισμός, Ες ή Η αναρχία και Χουγκενάου ή Ο πραγματισμός επικεντρώνονται αντίστοιχα σε τρεις ήρωες τυπικούς εκπροσώπους της τάξης τους, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με την κρίση των αξιών της εποχής τους. Γύρω τους στροβιλίζεται μια πλειάδα χαρακτήρων που καλύπτουν σχεδόν όλο το ψηφιδωτό της κεντροευρωπαϊκής κοινωνίας από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι την εποχή της διαβολικής σαγήνης του ολοκληρωτισμού». (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Μάριο Αντρέα Ριγκόνι -Η σκοτεινή όψη των πραγμάτων (Εκδόσεις Loggia)
Μια ανθολόγηση μικρών και ιδιαίτερων διηγημάτων από την μεταφράστρια Μαρία Φραγκούλη, που αναδεικνύει το μεταφυσικό στοιχείο τους και την μυθοπλαστική ικανότητα του Μάριο Αντρέα Ριγκόνι.
«Στα σύντομα ή πολύ σύντομα διηγήματά του διαχέει μιαν απόκοσμη ή εξωτική λάμψη· δοκιμάζει και ανατρέπει τα όρια της πραγματικότητας των ηρώων του με παιγνιώδη, ελαφριά διάθεση σε στιλ Καλβίνο ή Μπόρχες. Άλλοτε, δίπλα σε συνοπτικές και υπαινικτικές αφηγήσεις οι οποίες ανακαλούν τον Χέμινγουεϊ, σκηνοθετεί ατμοσφαιρικά τη φρίκη και την αγωνία με φαντάσματα δανεισμένα από τον κόσμο του Πόε ή του Κάφκα· όπως το τρένο του Στην άλλη μεριά, που τρέχει χωρίς επιβάτες μέσα σε μια νύχτα σχεδόν μεταφυσική. Με ειρωνεία ή με χιούμορ, με τρυφερότητα ή σαρκασμό, κινούμενη από το ρεαλιστικό ως το φανταστικό, αλλά και στο παραμυθένιο, η κομψή πρόζα του Ριγκόνι υπογραμμίζει διαρκώς πως τίποτα δεν είναι έτσι καθώς φαίνεται, όπως εύγλωττα υπαινίσσεται και ο τίτλος της παρούσας ανθολογίας διηγημάτων». (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Mathias Enard -Το ετήσιο συμπόσιο της συντεχνίας των νεκροθαφτών (Εκδόσεις Στερέωμα)
Το τρίτο βιβλίο του πολυβραβευμένου Γάλλου συγγραφέα που μεταφράζεται στα ελληνικά, είναι ένα χορταστικό μυθιστόρημα για τη ζωή και το θάνατο, την αγροτική ζωή, τις παραδόσεις και τις τελετουργίες της.
«Για τις ανάγκες της διδακτορικής του διατριβής σχετικά με το τι σημαίνει να ζεις στην ύπαιθρο τον 21ο αιώνα, ο φοιτητής Εθνολογίας Νταβίντ Μαζόν εγκαταλείπει το Παρίσι και μετακομίζει σε ένα λιτό χωριό της γαλλικής επαρχίας. Εγκατεστημένος στο αγρόκτημα της Ματίλντ και του Γκαρύ, και γρήγορα εξοπλισμένος με ένα μηχανάκι, χρήσιμο για τη διεξαγωγή των ερευνών του, ο νεοφερμένος αρχίζει να κρατά ημερολόγιο, καταγράφοντας μικρά γεγονότα και τοπικά έθιμα, αποφασισμένος να ορίσει και να αποτυπώσει την πεμπτουσία της αγροτικής ζωής» (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
