Τα νέα πρόσωπα που ξεχώρισαν στο θέατρο, σε μια (πολύ) δύσκολη χρονιά
Το θέατρο άντεξε: Όχι μόνον επανήλθε, παρά τις δυσκολίες, τα προβλήματα και τα μέτρα κατά της πανδημίας, αλλά κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και να προσπαθήσει να ξαναβρεί τη ρουτίνα του. Μετά από μια δύσκολη διετία μπήκε με φόρα και δύναμη, επιδιώκοντας να ξανακερδίσει τον χαμένο χρόνο. Και τα κατάφερε…. Η θεατρική παραγωγή της σεζόν 2021-2022 αποδείχθηκε πλούσια και έκρυβε εκπλήξεις, κυρίως σε νέα ή λιγότερο νέα πρόσωπα που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στο σανίδι.
Ο Γιάννης Νιάρρος στους «Παίχτες» του Γκόγκολ θα μπορούσε να κερδίσει τον τίτλο με την ερμηνεία της χρονιάς: Έτσι κι αλλιώς η παράσταση με την υπογραφή του Γιώργου Κουτλή στο θέατρο Κιβωτος αποτέλεσε από την αρχή το καλλιτεχνικό γεγονός της σεζόν. Μια φρέσκια δουλειά, γεμάτη ενέργεια, που συγχρόνως πατούσε γερά στα θεμέλια της ρωσικής δραματουργίας. Ο Νιάρρος, επικεφαλής μιας νεανικής ομάδας, επιβεβαίωσε όχι μόνο το βραβείο Χορν που έχει κερδίσει αλλά και το μέλλον που διαγράφεται μπροστά του.
Ο Βασίλης Μαγουλιώτης, μαζί του στους «Παίκτες», συνέχισε, μετά την παράσταση στο Κιβωτός, στο θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, με το «Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου ΌΝιλ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Πλάι στην Μπέττυ Αρβανίτη και τον Αλέξανδρο Μυλωνά, υποδύθηκε τον μικρό γιο της οικογένειας Τάιρον, τον Εντμοντ, με μια εσωτερική ευαισθησία μαζί με μια καθαρότητα.
Ο Πάνος Παπαδόπουλος είναι ένας ταλαντούχος και εκρηκτικός καλλιτέχνης που παραπέμπει σε κάτι πρωτογενές του θεάτρου το οποίο ωστόσο δεν τον παρασύρει σε υπερβολές. Ο ηθοποιός ξέρει πως να τιθασεύει την ενέργειας του και αποδεικνύεται δυνατός παίκτης στην ομάδα («Η φάρμα των ζώων» του Όργουελ στο Εθνικό από τον Άρη Μπινιάρη). Εξίσου όμως ισχυρός είναι και ως μονάδα, γεγονός που επιβεβαιώνεται με τον μονόλογο του Ρομπέρτο Ατάιντε «Μπαίνει η δεσποινίς Μαργαρίτα» που παρουσιάζεται στο θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου.
Η Βίκυ Διαμαντοπούλου, στον πρώτο μεγάλο θεατρικό της ρόλο, στον «Κήπο με τις αλήθειες» του Άντριου Μπόβελ, αποδείχθηκε ένα φρέσκο ταλέντο που έχει μακρύ και πλούσιο δρόμο μπροστά της. Μπορεί να έγινε γνωστή μέσα από τις «Άγριες Μέλισσες» (είναι η Σοφούλα), αλλά στην παράσταση του Σταμάτη Φασουλή, στο θέατρο Μουσούρη, απέδειξε ότι ξέρει να κερδίζει το κοινό με την αμεσότητα και την αλήθεια της.
Ακόμα: Ο Μιχάλης Ταμπακάκης στη «Γίδα ή ποια είναι η Σύλβια» στο θέατρο Αθηνών, πλάι στον εξαιρετικό Νίκο Κουρή, ο Βασίλης Αθανασόπουλος και η Αναστασία Παντούση στην «Ημέρα Κυρίου» του Γιάννη Τσίρου σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη και η Αμαλία Αρσένη στον μονόλογο «Η χώρα που ποτέ δεν πεθαίνεις» της Ορνέλα Βόρπσι σε σκηνοθεσία Ενκε Φεζολάρι (και τα δύο στο θέατρο Σταθμός), αλλά και η Δανάη Μπάρκα με την «Ουρανία», στον γεμάτο ειλικρίνεια μονόλογο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου στην σκηνή του Μικρού Παλλάς.
Τέλος, σε έναν ρόλο διαφορετικό, αυτόν της συγγραφέως, έδωσε τα διαπιστευτήρια της με επιτυχία η Ηρώ Μπέζου: Η ηθοποιός με το πρώτο της θεατρικό έργο, «Οι Ναυαγοί», που ανέβηκε στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν στην αρχή της σεζόν 2021-2022, ξεδίπλωσε ευαισθησίες και προβληματισμούς που άγγιξαν το κοινό αλλά και το συνάφι της.
