Αυτή την εβδομάδα ο Ράμι Μάλεκ σε μια οσκαρική ερμηνεία χορεύει στους ρυθμούς του Φρέντι Μέρκιουρι και των Queen, ο Μάικ Λι ζωγραφίζει με μαεστρία μια βαθιά πολιτική ταινία, μια ερωτική ιστορία με φόντο τον υπόκοσμο της Κίνας συγκινεί βαθιά, ενώ ο «Καρυοθραύστης και τα τέσσερα βασίλεια» της Disney δείχνουν πως τα Χριστούγεννα δεν είναι πολύ μακριά.
Peterloo
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Μάικ Λι
Παίζουν: Ρόρι Κινίαρ, Μαξίν Πικ, Νιλ Μπελ, Φίλιπ Τζάκσον, Βίνσεντ Φράνκλιν, Καρλ Τζόνσον
Περίληψη: Η ειρηνική συγκέντρωση στην Πλατεία St Peters στο Μάντσεστερ αιματοκυλίστηκε και έγινε ένα από το πιο σκοτεινά και περιβόητα επεισόδια στην ιστορία της Αγγλίας. Η βρετανική κυβέρνηση διέταξε την καταστολή της συγκέντρωσης των 80.000 ανθρώπων, που ζητούσαν πολιτικές αλλαγές και μέτρα ενάντια στη συνεχώς αυξανόμενη φτώχεια, με αποτέλεσμα πολλοί να χάσουν τη ζωή τους και εκατοντάδες να τραυματιστούν. Η άγρια αυτή εξέλιξη και τα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν προκάλεσαν οργή σε όλη τη χώρα και επέφεραν ακόμα μεγαλύτερη κρατική καταστολή.
Ο Μάικ Λι ζωντανεύει στην οθόνη τη μεγάλη σφαγή στο Μάντσεστερ του 1819, στην πιο ακριβή παραγωγή της καριέρας του και καταθέτει μια αυθεντική πολιτική ταινία με πρωταγωνιστή την ίδια την Ιστορία.
Τέσσερα χρόνια μετά από τον «Mr Turner» ο Βρετανός σκηνοθέτης επιστρέφει στο κοινωνικό σινεμά που τόσο αγαπάει, με ένα αμιγώς ιστορικό θέμα. Το μακελειό του Peterloo υπήρξε μία καθοριστική στιγμή για την Αγγλία και το εργατικό κίνημα.
Μετά από τους Ναπολεόντειους πολέμους οι κατώτερες τάξεις, χωρίς δικαίωμα ψήφου, στενάζουν κάτω από τη μοναρχία και κυριολεκτικά έχουν οδηγηθεί σε συνθήκες εξαθλίωσης. Τότε ανάμεσα στους κόλπους των εργατών ξεκινάει μία μεταρρυθμιστική προσπάθεια που έχει ως στόχο τη βελτίωση της ζωής των πολιτών, το δικαίωμα ψήφου και τον περιορισμό της βασιλικής εξουσίας. Τα γεγονότα στην πλατεία του Saint Peters, όπου μία ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας, με τη συμμετοχή μάλιστα γυναικών και παιδιών, κατέληξε σε αιματοκύλισμα μπορεί μεν να μην επέφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα, δημιούργησαν όμως ένα σημαντικό κοινωνικό αντίκτυπο που τελικά οδήγησε σταδιακά σε μια μεγάλη αλλαγή.
Ο Μάικ Λι αν και αφιερώνει όλο το τελευταίο μέρος της ταινίας του στη σφαγή του Peterloo, φροντίζει να καταγράψει με λεπτομέρεια την ακολουθία των γεγονότων, ρίχνοντας φως στις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που οδήγησαν στη σφαγή.
Αν και δεν έχει μία κεντρική ιστορία που ακολουθεί, η ταινία του παραμένει ανθρωποκεντρική, καθώς εστιάζει στα πρόσωπα του δράματος και μέσα από αυτά αφηγείται κρατώντας τις ισορροπίες όλες τις απόψεις που επικρατούσαν εντός του εργατικού κινήματος, ενώ με ειρωνική διάθεση και παρουσιάζει το γελοίο πρόσωπο των κυβερνώντων. Με αυτό τον τρόπο εξετάζει όλες τις παραμέτρους και συνδέει αυτό το ιστορικό γεγονός με το σήμερα, στέλνοντας το δικό του μήνυμα κατά της άκριτης εξουσίας, της διεφθαρμένης δικαστικής αρχής και των ταξικών διακρίσεων.
Ταυτόχρονα, έχοντας μελετήσει με λεπτομέρεια τη ζωγραφική της περιόδου, δημιουργεί μία συγκλονιστική εικαστική και καθόλου ηθογραφική αναπαράσταση της εποχής, φτιάχνοντας συνεχώς κάδρα που θυμίζουν πίνακες, όπου οι αντιθέσεις φωτός και σκιάς δηλώνουν πώς βλέπει ο σκηνοθέτης την κατάσταση: μία ζοφερή πραγματικότητα μέσα στην οποία πάντα σκάει μία ακτίνα φωτός και αυτή η ακτίνα για τον Λι είναι η φωνή του λαού και η ειρηνική πλην όμως παθιασμένη διεκδίκηση του δίκαιου.