Η Ζωζώ Σαπουντζάκη έκανε πάρτι για τα γενέθλιά της -Το μήνυμα στην τούρτα της
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη γιόρτασε τα γενέθλιά της με ένα μεγάλο πάρτι.
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη δεν χωράει πουθενά, είναι μια κατηγορία από μόνη της. Οι εμφανίσεις της με πανάκριβες τουαλέτες, με φτερά και πούπουλα, έκαναν την νυχτερινή Αθήνα να παραμιλάει για το μπρίο της, και η επιτυχία της ήταν τόσο μεγάλη που από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως η «Βασίλισσα της νύχτας».
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη δεν ήταν ηθοποιός, δεν ήταν τραγουδίστρια ούτε χορεύτρια, γιατί στην πραγματικότητα δεν μπορεί κανείς να την κατατάξει σε ένα είδος καλλιτέχνη, αφού αποτελεί είδος από μόνη της. Πρόσφατα είχε τα γενέθλιά της και τα γιόρτασε παρέα με αγαπημένα πρόσωπα.
Φορώντας ένα εντυπωσιακό μακρύ φόρεμα, η ΖωΖώ Σαπουντζάκη υποδέχτηκε τους φίλους της σε έναν πολυχώρο στο Καματερό και έσβησε την γενέθλια τούρτα της, η οποία έγραφε: «Εγώ θα ζήσω δυο φορές, το λέει και το όνομά μου: Ζωζώ».
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη χόρεψε, τραγούδησε, δέχτηκε τα δώρα και τις ευχές των φίλων της και πέρασε μια αξέχαστη βραδιά.
Δείτε τις φωτογραφίες της Ζωζώς Σαπουντζάκη από τα γενέθλιά της
Η τούρτα της Ζωζώς Σαπουντζάκη:
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη έχει μιλήσει στη BOVARY και μεταξύ άλλων έχει σημειώσει:
«Ναι, ήμουν σπάταλη πολύ –μόνο τα γάντια να δεις που έχω. Η μάνα μου μάζευε τα λεφτά, εγώ τα ξόδευα. Είχα τρέλα με τα ρούχα, τα κοστούμια που φορούσα, τα παπούτσια. Πήγαινα όλη την ώρα στο Παρίσι για να πάρω φτερά, καλσόν, οτιδήποτε. Ο,τι τρελό, ό,τι ωραίο το έπαιρνα. Εβαζα τα φτερά και ζήλευαν οι άλλοι κι έβαζαν κι αυτοί. Δεν έδινα όμως σημασία στην ζήλεια τους ούτε που με αντέγραφαν.
Οχι, ποτέ δεν αισθάνθηκα ούτε φοβήθηκα ότι θα τελειώσει η επιτυχία. Στην Αμερική δούλεψα πολύ και σκληρά –πήγαινα ακόμα και δύο ώρες δρόμο από τη Νέα Υόρκη για μια χοροεσπερίδα κι ύστερα γυρνούσα κι έβγαζα τρεις ώρες πρόγραμμα. Αλλη δεν θ΄άντεχε. Εγώ τα έδινα όλα στην δουλειά μου.
Τι λέω στον εαυτό μου; "Καλά τα κατάφερες Ζωζώ και καλά θα τα καταφέρεις". Να μην είμαι αχάριστη. Είμαι χορτάτη κι από ρούχα κι από χρήματα. Δεν έχω απωθημένα. Θα ήταν αχαριστία να μην το πω. Γερή να' μαι, τίποτε άλλο. Οσο ζω θέλω να είμαι γερή. Κι έτσι θέλω να φύγω...
Δεν θέλω να σταματήσω. Στέκομαι καλά, κι ό,τι κάνω το κάνω με αξιοπρέπεια. Γιατί λοιπόν να σταματήσω; Και ναι, κάτι συζητάω, έχω μια πρόταση, θα δούμε. Αν είναι κάτι καλό, γιατί όχι;».
