Ζέτα Δούκα προς Σμαράγδα Καρύδη: «Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω»
Μια ηχηρή απάντηση έστειλε στην Σμαράγδα Καρύδη, λίγο νωρίτερα μέσα από τον λογαριασμό της στο Instagram η Ζέτα Δούκα. Αφορμή στάθηκαν όσα έγραψε το βράδυ της Πέμπτης στο Facebook η κυρία Καρύδη.
Μέσα από την ανάρτησή της η Σμαράγδα Καρύδη τοποθετείται σχετικά «με τον ορυμαγδό καταγγελιών για λεκτική αλλά και σεξουαλική βία στον καλλιτεχνικό κόσμο».
Στηρίζοντας ανοιχτά τους συναδέλφους της που έχουν υποστεί σεξουαλική ή λεκτική βία στον αγώνα τους, η Σμαράγδα Καρύδη προσθέτει «απ’ την άλλη δεν μπορώ ούτε να χαρώ για την καταστροφή και τον αφανισμό των άλλων. Καταλαβαίνω ότι δεν γινόταν αλλιώς και θλίβομαι πολύ για αυτούς. Λυπάμαι. Αυτό μόνο νιώθω. Λύπη. Και αμηχανία».
Η φράση αυτή θεωρήθηκε αμφιλεγόμενη αφού δεν ήταν λίγοι όσοι τη σχολίασαν αρνητικά, θεωρώντας ότι έτσι ξεπλένει τους θύτες.
Λίγο νωρίτερα λοιπόν, η Ζέτα Δούκα έγραψε τα εξής:
«Αγαπητή Σμαράγδα, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με τη δήλωσή σου, που είναι και το πρώτο πράγμα που μου απευθύνεις και σε προσωπικό επίπεδο από τότε που ξεκίνησε αυτή η ιστορία και αποτελεί και τον μοναδικό λόγο που τοποθετούμαι αυτή τη στιγμή.
Δεν μπορώ ούτε και θέλω να γνωρίζω τους λόγους που σε ώθησαν να γράψεις κάτι τέτοιο, οι οποίοι όπως αναφέρεις μπορεί να είναι απόρροια των επαγγελματικών και φιλικών σχέσεων που διατηρείς με πολλά πρόσωπα που καλούνται να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη, όμως βρίσκω εντελώς λάθος να βάζεις στην ίδια ζυγαριά τα θύματα με τους θύτες. Ιδίως τη δεδομένη χρονική στιγμή που η πλειοψηφία των ηθοποιών επιχειρεί μια συντονισμένη και γενναία προσπάθεια να καθαρίσει το τοπίο από το ψέμα την υποκρισία και την έπαρση που βασανίζει τόσα χρόνια το χώρο μας και να βαδίσει στο δρόμο της αλήθειας και της εξυγίανσης.
Και μπορεί εσύ και πολλοί ακόμα συνάδελφοι -ευτυχώς- να μην έχουν υποστεί κάποια μορφή βίας στην επαγγελματική σταδιοδρομία τους, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να κατανοούν τη στάση και την ανάγκη όσων έχουν ταλαιπωρηθεί και έχουν χρόνιες και βαθιές πληγές που τώρα προσπαθούν να αναγνωρίσουν και -ίσως- γιατρέψουν.
Οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να τους βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Και η βοήθεια περνάει από το νοιάξιμο και την αποδοχή των ανθρώπων που αποτελούν τα θύματα, ιδίως όταν ήταν ανήλικα ή νεαρά παιδιά, όχι των θυτών ή του θεατρικού οικοδομήματος. Αυτή είναι η προτεραιότητα.
Τα βρεγμένα ρούχα τα στεγνώνουμε αφού τελειώσει η βροχή, όχι πριν. Και τώρα βρέχει καταρρακτωδώς» καταλήγει η Ζέτα Δούκα.
