«Μεταμφίεση» -Η Χάρις Αλεξίου φωτογραφίζεται επί σκηνής λίγο πριν την πρεμιέρα της παράστασης που θα πρωταγωνιστήσει
Ένα ασπρόμαυρο κλικ, ένα σκηνικό γεμάτο νοσταλγικές μνήμες, μια σπουδαία καλλιτέχνις: η Χάρις Αλεξίου μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram μας έδωσε μια πολύ μικρή γεύση από την παράσταση που ετοιμάζει λίγο μετά την απόφασή της να εγκαταλείψει το τραγούδι.
Ντυμένη στα μαύρα, με ένα βλέμμα απροσδιόριστο, στέκεται πίσω από ένα τραπέζι και είναι έτοιμη να εξιστορήσει αλήθειες για τη ζωή.
Από την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου η μεγάλη ερμηνεύτρια θα ανεβαίνει στη σκηνή του Μικρού Παλλάς και θα μιλά με την φωνή μιας ηρωίδας πλασμένης από την πένα του συγγραφέα Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη.
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, η Χάρις Αλεξίου με μια «Μεταμφίεση» -όπως είναι ο τίτλος της παράστασης που θα πρωταγωνιστήσει- θα μοιραστεί με το θεατρικό κοινό της Αθήνας «τη ζωή μιας γυναικείας ύπαρξης που ήξερε να μεταμφιέζει την όψη και την ψυχή της για να μπορέσει να συνεχίσει» όπως διαβάζουμε στο σημείωμα της παράστασης.
Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Σταύρος Ραγιάς.
«Εμείς προχωράμε ακάθεκτοι! Μεταμφίεση στο Μικρό Παλλάς. Μασκοφορεθείτε κι εσείς και σας περιμένω. Μια εβδομάδα έμεινε» έγραψε χαρακτηριστικά στη λεζάντα της φωτογραφίας.
Η υπόθεση του έργου
Μία γυναίκα χωρίς όνομα, μέσα στην ησυχία του μικρού της κόσμου, μονολογεί. Η σημερινή μέρα δεν είναι τυχαία. Συμπληρώνονται κάποια χρόνια από το θάνατο ενός ανθρώπου που στάθηκε σημαντικός για τη ζωή της. Εκείνη δούλευε τότε ως νυχτερινή αποκλειστική του νοσοκόμα. Κι αυτός, λάτρευε να της μιλά με τις ώρες. Οι διηγήσεις του “Γέρου” της καθώς και μια εξωφρενική συγκυρία θα αλλάξει τα πάντα μέσα σε μια μέρα.
Η ηρωίδα βλέπει το είδωλό της στον καθρέφτη αντεστραμμένο και δεν το αναγνωρίζει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από την πραγματικότητα, σκέφτεται. Ούτε και αλήθεια γίνεται να υπάρξει δίχως τη λάμψη μιας απάτης. Η ηρωίδα κάνει τον απολογισμό της ακροβατώντας επιδέξια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ειλικρίνειας και παραπλάνησης, κωμικότητας και άκρως τραγικής μοναξιάς. Καθώς μιλά και ακούει τη φωνή της αιχμαλωτίζεται κι η ίδια στον ιστό της σαγηνευτικής της αφήγησης.
