Πέθανε ο Γιώργος Κοτανίδης

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης, Γιώργος Κοτανίδης.

Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή την Τρίτη 28 Ιανουαρίου. Ο ηθοποιός, το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.

Ο Γιώργος Κοτανίδης, έμεινε πιστός στην αγάπη του για το θέατρο μέχρι το τέλος της ζωής του. Πριν από λίγες ημέρες, έπεσε η αυλαία στην παράσταση «Το Δείπνο» όπου πρωταγωνιστούσε.

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος Κοτανίδης, αποφοίτησε από την δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1970. Λίγο μετά, συμμετείχε στη δημιουργία του «Ελεύθερου Θεάτρου» (1970-1975). Ερμήνευσε ρόλους από όλα τα θεατρικά είδη.

Το Νοέμβριο του 2018, o Γιώργος Κοτανίδης είχε μιλήσει για την ζωή του στο Bovary.

Θυμόμαστε μερικά αποσπάσματα από τη συνέντευξή του:

«Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη αλλά τα πρώτα δώδεκα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στη Δράμα όπου είχαν πάει οι γονείς μου μωρά, σαν πρόσφυγες. Εκεί γνωρίστηκαν. Το πρώτο μου σχολείο το έλεγαν «Εβραίικο», βρισκόταν στο κέντρο της Δράμας.Ύστερα, μετακομίσαμε σε καινούρια γειτονιά κι αναγκάστηκα να αλλάξω σχολείο. Το σχολείο, εκεί, το λέγαμε «Ορφανοτροφείο», γιατί έρχονταν παιδιά κι από ένα μεγάλο ορφανοτροφείο στη Δράμα. Το σχολείο και οι δάσκαλοί του μάς έδιναν πολλές δυνατότητες έκφρασης. Θυμάμαι ότι υπήρχε μια μεγάλη σκάλα μπροστά στην τεράστια αυλή: στην κορυφή της σκάλας είπα το πρώτο μου ποίημα. Εκεί έγινε η αρχή».

Πολιτικοποιήθηκε νέος.

«Οι ιδεολογικές μου πεποιθήσεις με οδήγησαν στην Αριστερά. Τότε, ήμουν ενταγμένος σε μια επαναστατική οργάνωση και δούλευα παράνομα, παράλληλα με το θέατρο. Κάπου εκεί άρχισαν και οι περιπέτειές μου με τη Χούντα. Με έπιασαν, πέρασα από τις φυλακές. Μετά από ένα διάστημα έγινε μια αμνηστία, βγήκα, παντρεύτηκα.

Ύστερα, συνέβησαν τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο. Ημουν από τα πολύ ενεργά άτομα εκεί. Ημουν από αυτούς που είχαν σκοπό να κάνουν αυτή την κατάληψη τότε κι ας ξέραμε ότι παίζαμε το κεφάλι μας κορώνα γράμματα. Απέναντί μας είχαμε οπλισμένους που δεν αστειεύονταν. Αυτό το λέω, διότι αυτό που συμβαίνει σήμερα με τα πανεπιστήμια και τις καταλήψεις είναι ξεφτίλα: εμείς διεκδικούσαμε το δικαίωμα να μιλάμε ελεύθερα ενώ τώρα διεκδικούν το δικαίωμα να καταργήσουν την Παιδεία».



«Στην εποχή σου οφείλεις να είσαι «παρών». Χαίρομαι που ήμουν. Ποτέ δεν πούλησα ηρωισμούς. Αρνήθηκα να κάνω πολιτικές καριέρες, αν και είχα την ευκαιρία».

«Δεν έχω φόβο. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν φοβάμαι τίποτα. Προσπαθώ να συμφιλιωθώ με τον θάνατο. Αυτό είναι φυσιολογικό για έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει, όπως εγώ».

Η ψυχή μου, όμως, έχει κάτι πια από τα νιάτα μου. Με γοητεύει πάντα αυτή η φράση του Καζαντζάκη «Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν πιστεύω τίποτα, είμαι ελεύθερος».

Αν μπορούσα να διαλέξω μια μόνο συμβουλή από αυτές που λέω στην κόρη μου είναι μία: «Να βάζεις δυσκολίες στον εαυτό σου. Να πολεμάς τις ευκολίες σου. Να «πολεμάς» το ταλέντο σου για να το μεγαλώσεις».

Οι εκδόσεις Κείμενα αποχαιρέτησαν τον ηθοποιό με μια συγκινητική ανάρτηση: