Jesse Thistle: Ο άστεγος τοξικομανής που έγινε καθηγητής και βραβευμένος συγγραφέας
Ο Jesse Thistle πέρασε πάνω από μια δεκαετία στους δρόμους και στη φυλακή.
Παρ΄ όλα αυτά κατάφερε να ορθοποδήσει και να γίνει καθηγητής του πανεπιστημίου York στο Τορόντο του Καναδά με τη βοήθεια της μητέρας του, την οποία αποχωρίστηκε από μικρό παιδί.
Μερικές φορές το βράδυ, νιώθοντας ταπεινωμένος μετά από μια μέρα επαιτείας, ο Jessie Thistle θα ξυπνούσε στο σιντριβάνι στον Λόφο του Κοινοβουλίου στην Οτάβα. Καθισμένος στην άκρη του μνημείου, θα έβαζε τα χέρια του μέσα στο κρύο νερό για να μαζέψει τα νομίσματα που είχαν πετάξει οι περαστικοί για καλή τύχη. Οι αστυνομικοί που ήταν σε υπηρεσία πάντα έβλεπαν τον Jessie και τον κυνηγούσαν.
Ο Jessie ήταν 32 ετών και τοξικομανής. Ζούσε στους δρόμους ως άστεγος από τότε που οι παππούδες του τον έδιωξαν από το σπίτι σε ηλικία 19 ετών. «Ο παππούς μου ήταν της πειθαρχίας και υπέρμαχος της πολύ σκληρής δουλειάς και μάς χτυπούσε αν κάναμε άσχημα πράγματα» σημειώνει ο Jessie και προσθέτει: «Μου έλεγε, θυμάμαι, 'αν ποτέ σε πιάσω με ναρκωτικά θα σε αποκληρώσω' και το εννοούσε».
Οπότε, μια μέρα που η γιαγιά του Jessie είδε ένα σακουλάκι κοκαΐνης να πέφτει από την τσέπη του, ήταν το τέλος του. Του ζήτησαν να μαζέψει τα πράγματά του και τον έδιωξαν από το σπίτι.
Δείτε τον Jessie σε ηλικία 19 ετών, όταν τον έδιωξαν από το σπίτι:
Η ζωή του Jessie ήταν χαοτική από την αρχή. Ο πατέρας του, Sonny, είχε μπελάδες με τον νόμο στο Τορόντο και είχε φύγει στο βόρειο Σασκάτσουαν, όπου γνώρισε την έφηβη Ινδιάνα, την Blanche Morrissette, η οποία έφερε στον κόσμο τρεις γιους: Τον Josh, τον Jerry και τελευταίο τον Jessie.
O Sonny είπε στην Blanche ότι είχε βρει δουλειά και ένα διαμέρισμα στο Τορόντο και ζήτησε να πάρει τα παιδιά και να πάει να μείνει εκεί, ενώ εκείνη θα συνέχισε την δουλειά της και τις σπουδές της. Αλλά, η δουλειά ήταν ένα ψέμα και ο Sonny θα άφηνε τους ανήλικους γιους του μόνους στο διαμέρισμα, ενώ εκείνος θα ήταν έξω στους δρόμους και θα αναζητούσε ναρκωτικά. Εμαθε μάλιστα στους γιους του πώς να κλέβουν από τα μαγαζιά και πώς να ζητιανεύουν λεφτά.
Λίγους μήνες αργότερα, ένας γείτονας πήρε την αστυνομία και πήρε τα αγόρια μακριά από τον πατέρα τους. Ο Jessie τότε ήταν μόλις τεσσάρων ετών και αυτός και τα αδέλφια του δεν είδαν ποτέ ξανά τον πατέρα τους. Αφού έζησαν λίγο καιρό σε ορφανοτροφείο και ανάδοχη οικογένεια, ο Jessie και τα δύο αδέλφια του πήγαν να μείνουν με τον παππού και την γιαγιά (τους γονείς του Sonny). «Φαντάζομαι δεν πήρανε τηλέφωνο τη μητέρα μου, γιατί οι ιθαγενείς γυναίκες θεωρούνται ακατάλληλες μητέρες» σημειώνει ο Jessie και μάλιστα της απαγόρευαν να δει τα παιδιά της για πολλά χρόνια.
«Γνωρίζαμε ότι ήμασταν Ινδιάνοι, αλλά είχαμε ελάχιστη γνώση για την ιστορία και την κληρονομιά μας» σημειώνει ο Jessie. Τα παιδιά στην γειτονιά δεν τους έπαιζαν εξαιτίας αυτού και τελικά ο Jessie προσποιούταν ότι ήταν Ιταλός για να διευκολύνει τη ζωή του. «Είχα άρνηση για το ποιος ήμουν. Αρχισα να μισώ την κληρονομιά μου, τον εαυτό μου και τη μητέρα μου επειδή δεν ήταν κοντά μου».
Οταν τον έδιωξαν από το σπίτι σε ηλικία 19 ετών, πήγε στο Βανκούβερ και έμεινε με τον αδελφό του, Josh, ο οποίος ήταν αστυνομικός. Μια μέρα όμως, ο Josh επέστρεψε σπίτι και βρήκε τον αδελφό του να κάνει ναρκωτικά και τον έδιωξε. Σε ηλικία 20 ετών ο Jessie ήταν άστεγος.
«Σκέφτηκα, θα είμαι ασφαλής αν πάω στην φυλακή και θα έχω πρόσβαση σε φαγητό και φάρμακα. Γιατί δεν κάνω ένα έγκλημα;» είπε ο Jessie και παραδόθηκε στην αστυνομία, αφού έκλεψε ένα μπακάλικο. Ετσι ο Jessie μπήκε στην φυλακή και άρχισε να διαβάζει και να γράφει. Οταν βγήκε από την φυλακή, πήγε σε ένα κέντρο απεξάρτησης και συνέχισε το διάβασμα. «Για πρώτη φορά ένιωθα καλά με τον εαυτό μου» τονίζει.
Μια μέρα έλαβε ένα e-mail από την μητέρα του, η οποία τον αναζητούσε. Μίλησαν στο τηλέφωνο και έκλαιγαν και οι δύο από συγκίνηση. Υστερα, έλαβε ένα τηλεφώνημα από την γιαγιά του, η οποία πέθαινε και του ζήτησε μια χάρη: να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. O Jessie σπούδασε ιστορία σε ηλικία 35 ετών στο πανεπιστήμιο του York και αποφοίτησε ως ένας από τους καλύτερους φοιτητές.
Σήμερα, διδάσκει ως καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο την ιστορία των ιθαγενών λαών και έγραψε βιβλίο την ζωή του, όπου βραβεύτηκε ως συγγραφέας.
