Σοφία Μπεκατώρου: «Ήταν βιασμός, όχι σεξουαλική παρενόχληση»

Τον βιασμό που κατήγγειλε από παράγοντα της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας περιέγραψε η Σοφία Μπεκατώρου μιλώντας στην εκπομπή «Live News» του Mega το απόγευμα της Πέμπτης 21 Ιανουαρίου.

Να σημειωθεί ότι η Σοφία Μπεκατώρου κατήγγειλε στον εισαγγελέα και άλλο περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης συναθλήτριάς της, το οποίο ενδέχεται να μην έχει παραγραφεί.

Διαβάστε όσα είπε μπροστά στην κάμερα:

Η πρώτη πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνευ ήταν το 1998 στην Ισπανία. Ήταν η πρώτη φορά που ερχόταν μαζί μας ένας παράγοντας.

Επειδή μέχρι τότε είχαμε πόλεμο με την Ομοσπονδία. Υπήρχαν παράγοντες οι οποίοι, μας είχαν εκφοβίσει. Σε διάφορες συναντήσεις με την Ομοσπονδία μου είχαν επιτεθεί, μου έλεγαν ότι είμαι ένα τίποτα, ότι δεν θα φέρω καμία διάκριση και ότι δεν περίμεναν τίποτα από εμένα. Εγώ συνέχιζα με την Αιμιλία κανονικά την δουλειά μας, προσπαθώντας να έχουμε μια καλή επίδοση. Ενας εκ των παραγόντων της Ομοσπονδίας ήταν πιο φιλικός και σε αυτόν είχαμε στρέψει όλες μας τις ελπίδες γιατί θεωρούσαμε ότι μπορεί να υπερασπίσει τα δικά μας τα δικαιώματα γιατί κάθε φορά που πηγαίναμε στην Ομοσπονδία έπρεπε να διαπραγματευθούμε για πράγματα που είχαμε δικαίωμα να πάρουμε. Να πάμε κάποια ταξίδια να εκπροσωπήσουμε την χώρα μας, να έχουμε χρήματα για αυτές τις αποστολές και φυσικά να έχουμε και κάποια υλικά γιατί το άθλημα της ιστιοπλοΐας είναι τεχνικό.

Μέχρι τότε νομίζαμε πως αυτός ο άνθρωπος ήταν με το μέρος μας. Ήταν ο μοναδικός που φαινόταν ότι δεν ήταν κακοπροαίρετος. Όταν είχαμε κάποια προβλήματα με την Αιμιλία μιλάγαμε περισσότερο μαζί του, γιατί αυτός μας εκπροσωπούσε στον πρόεδρο και κάπως λύνονταν τα θέματα. Όταν μάθαμε ότι θα ήταν μαζί μας σε εκείνη την αποστολή θα ήταν μαζί μας, πραγματικά ανακουφιστήκαμε όλοι. Η πρόκριση δεν πήγε ακριβώς όπως την περιμέναμε, αλλά και τα δύο σκάφη καταλάβαμε την πέμπτη θέση και έτσι ήμασταν απόλυτα ικανοποιημένοι γιατί πετύχαμε την πρόκριση. Για εμένα θα ήταν η πρώτη φορά σε Ολυμπιάδα και ήμουν η πιο μικρή της ομάδας.

Η πρόσκληση στο δωμάτιο

Την τελευταία μέρα αποφασίσαμε να βγούμε έξω να γιορτάσαμε όλοι μαζί. Στο τέλος επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο ανά δύο. Εμείς με τον παράγοντα μείναμε τελευταίοι και μιλάγαμε. Εγώ όντας ενθουσιασμένη περίμενα πώς και πώς να πω για τις εμπειρίες.

Γυρνώντας στο ξενοδοχείο κάποια στιγμή γύρισε και με φίλησε. Πάγωσα, έμεινα έκπληκτη. Δεν μπορούσα να καταλάβω από που ξεκίναγε αυτή η συμπεριφορά. Δεν ήξερα τι να κάνω, απομακρύνθηκα από κοντά του. Ο ένας στο πεζοδρόμιο και ο ένας στο άλλο και συνεχίσαμε στο κοινό μας ξενοδοχείο.

Μέσα στο ασανσέρ, εγώ έμενα σε πιο πάνω όροφο, όταν σταματήσαμε στο δικό του μου λέει «Θα έρθεις στο δωμάτιό μου;». Του είπα ότι δεν υπάρχει λόγος γι'αυτό. Του είπα καληνύχτα. Μου λέει «Έλα δύο λεπτά να σου μιλήσω». Εγώ φοβισμένη από την προηγούμενη κίνηση, ήμουν πολύ διστακτική και μου είπε «έλα φοβάσαι;». Με έπιασε το παράπονο. «Όχι βέβαια, δεν φοβάμαι». Δεν ήμουν κανένα κοριτσάκι που δεν είχε προσωπικότητα, θεωρούσα ότι μπορώ να ανταπεξέλθω σε κάθε δυσκολία. Θα πάω.

Οταν μπήκα μέσα, στην αρχή μιλούσαμε για τους αγώνες. Μετά με πλησίαζε περισσότερο. Εγώ άρχισα να αμύνομαι. Προσπάθησε να με πείσει. Έλα εδώ, έλα να σου μιλήσω. Άρχισε να με φιλάει, να με ρίχνει στο κρεβάτι. Του λέω «δεν θέλω», μου λέει «έλα μωρέ δεν είναι τίποτα». Προσπάθησα να του δείξω με τον τρόπο μου ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, ότι δεν υπάρχει συναίνεση. Προσπαθούσε να με βγάλει τρελή. Όταν κάποιες φορές ήταν πιο άγριος έβλεπα ότι εγώ απομακρυνόμουν και σταμάταγε. Σηκώθηκα να φύγω και μου έλεγε «Έλα, πού πας τώρα;». Κάποια στιγμή έτσι όπως ήταν πάνω μου του λέω «δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν καταλαβαίνεις ότι σου λέω δεν θέλω». Ημουν παγωμένη. Εκείνος συνέχισε. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να τον σπάσω στο ξύλο, μετά σκέφτηκα ότι είχε πολύ μεγάλη θέση στην Ομοσπονδία και εκείνη την ώρα δεν ήταν κανένας για να δει. Κανένας δεν ήξερα τι συνέβαινε. Όλοι θα έλεγαν «γιατί γύρισες μαζί του πίσω;».

Ήθελα να βγάλω τη σάρκα μου

Όταν τελείωσε, συνειδητοποίησα πως με είχε βιάσει. Ό,τι και αν του είπα αυτός δεν σταμάτησε. Όπως και να του έδειξε ότι δεν επιθυμώ αυτή την συνεύρεση αυτός δεν το δέχτηκε. Και τελικά είχα γίνει θύμα. Όταν σηκώθηκε από πάνω μου, έφυγα γρήγορα. Ανέβηκα στο δωμάτιο μου, η συναθλήτρια μου κοιμόταν. Έκανα μπάνιο, ένιωθα τόσο βρώμικη. Ήθελα να βγάλω τη σάρκα από πάνω. Ένιωθα ντροπιασμένη, πληγωμένη, μόνη, αδικημένη και πολύ θυμωμένη που δεν είχα αντιδράσει, που δεν είχα βάλει τις φωνές, που δεν τον είχα διώξει χτυπώντας τον με όλη μου την δύναμη. Είχε όμως γίνει.

Είχαν τελειώσει οι αγώνες, γυρνούσαμε πίσω, εγώ την άλλη μέρα δεν μπορούσα να μιλήσω, και όταν αυτό τελείωσε πέρασαν κάποιες μέρες στην Αθήνα όσο συνειδητοποιούσα τι μου είχε συμβεί, τόσο χειρότερα ένιωθα.

Είχα μια σχέση τότε, το μοιράστηκα με τον σύντροφό μου. Εκείνος μου είπε ότι ήθελε να αντιδράσει, να πει να τον χτυπήσει, να τσακωθεί. Εγώ δεν τον άφησα. Ήταν και εκείνος αθλητής και ποιος θα με πίστευε; Και πώς θα συνεχίζαμε;

Ένιωθα ανήμπορη, σαν ένα πιόνι που δεν ορίζω εγώ το παιχνίδι αλλά το παίζουν άλλοι. Ένιωθα εγκλωβισμένη και του ζήτησα να μην μιλήσει και εκείνος το δέχθηκε.

Ο παράγοντας ζήτησε να με συναντήσει μετά από δύο εβδομάδες. Προφανώς είχε συνειδητοποιήσει ότι ήμουν εξοργισμένη και ότι θα μίλαγα. Του είπα «Δεν θέλω να σε συναντήσω». «Μόνο θα μιλήσουμε». Του λέω δεν σε εμπιστεύομαι πια. Μου λέει θα μιλήσουμε σε έναν χώρο δημόσιο.

Μιλήσαμε έξω από τα Αστέρια, πάνω στην παραλιακή στην Γλυφάδα και μπαίνοντας στο αυτοκίνητο προσπαθούσε να δει πώς εγώ το έχω πάρει, πώς θα αντιδράσω. Να καταλάβει τι θα έκανα. Εγώ το πρώτο που τον ρώτησα είναι «πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό;» Να εκμεταλλευτείς την εμπιστοσύνη που σου είχα; Μου είπε ότι ο γιος του ήταν ένα χρόνο μικρότερός μου και του είπα «Θα μπορούσες να ήσουν πατέρας μου.Φαντάζεσαι να το έκανε κάποιος στο παιδί σου;». Κατάλαβε ότι είχα συνειδητοποιήσει τον βιασμό και προσπαθούσε να με ηρεμήσει. Να μου δείξει ότι θα απομακρυνθεί και θα ανακατευτεί πια.

Τον απείλησαν ότι αν με πλησίαζε ξανά θα τον κατήγγειλα

Του ζήτησα να μην με ενοχλήσει ξανά, να μην με ξαναπάρει τηλέφωνο αλλά ήξερα ότι αυτό δεν μπορούσε να συμβεί. Τον απείλησα ότι αν ποτέ με πλησίαζε ξανά θα τον καταγγείλω. Έτσι δεν μίλησα ξανά ποτέ για αυτό το θέμα. Δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ γι'αυτό το θέμα.

Συναντηθήκαμε πολλές φορές ξανά, να διαπραγματευθούμε, να συζητήσουμε. Εμένα φυσικά η στάση μου άλλαξε, άλλαξε η ζωή μου για πάντα. Τη στιγμή του βιασμού έχασα ό,τι εκτίμηση είχα για τον εαυτό μου. Δεν μπορούσα να συγχωρήσω ότι έκανα αυτό το λάθος. Δεν φώναξα, δεν τον χτύπησα, δεν τον κατήγγειλα αμέσως. Ένιωθα εγκλωβισμένη. Ή θα μίλαγα και ελευθέρωνα την ψυχή μου ή θα έπρεπε να χάσω το όνειρό μου. Με την Αιμιλία είχαμε δουλέψει πάρα πολύ. Ένιωθα μεγάλο βάρος της ευθύνης. Ηταν το όνειρό της ζωής μας. Δεν ήθελα αυτό να το καταστρέψει και δεν ήθελα να φύγω από τον χώρο της ιστιοπλοΐας γιατί είναι η ζωή μου. Αποφάσισα να το θάψω πολύ βαθιά και να κάνω ότι δεν υπήρχε.

Ο θυμός γινόταν όλο και μεγαλύτερος, ερχόταν στον ύπνο μου, σε φάσεις που δεν περίμενα. Η συμπεριφορά μου ήταν επιθετική σε κάποιες φάσεις, αλλοπρόσαλλη σε άλλες. Έπρεπε όμως να ελέγξω τον εαυτό μου. Γιατί στον πρωταθλητισμό πάντα πρέπει να ελέγχεις τον εαυτό σου. Να μπορείς να αποδίδεις τα μέγιστα.

Όταν πέρασε και άρχισε να αλλάζει η συμπεριφορά μου ήταν πιο επιθετικός. Έβλεπε ότι τον αγνοούσα. Κάποιες φορές αντιδρούσε πολύ αρνητικά απέναντί μου. Με απαξίωνε.

Με είχαν προειδοποιήσει ότι μπορεί να μας σαμποτάρουν, ότι μπορεί να μας έστηναν αγώνες αλλά δεν τους πίστευα. Πίστευα ότι με την αξία μου θα κέρδιζα. Δυστυχώς όμως δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Υπήρξαν πολλά περιστατικά που όντως υπήρξαν στημένοι αγώνες. Είχα διαμαρτυρηθεί, είχα γράψει στην Ολυμπιακή Επιτροπή, στη Γενική Γραμματεία αλλά ποτέ δεν δικαιώθηκα. Εξαφανιζόντουσαν επιτροπές, χαρτιά. Έτσι, κατάλαβα ότι όλο το περιβάλλον της ιστιοπλοΐας και οι άνθρωποι που είναι γύρω από την Ομοσπονδία είναι μια κλίκα.

Δεν ήμουν παντρεμένη τότε. Το 2005 το συζήτησα με τον πρώην άντρα μου, τον Αντρέα Κοσματόπουλο. Όταν άκουσε για τον βιασμό, δεν το πίστευε, έμεινε έκπληκτος. Όταν του το είπα, τα συναισθηματά του έβγαλαν δυσφορία, Με ρωτούσε γιατί δεν το ανέφερα αμέσως κι αν υπήρχε κάποιος μάρτυρας. Ένιωθα εγκλωβισμένη και θυμωμένη. Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να σε βιάζει και να μην σε πιστεύει κανένας. Αισθανόμουν φόβο και αγανάκτηση και το έθαψα πάλι.

«Στα χρόνια που περνούσαν, το είπα σε φίλους, συναθλητές, στην ψυχολόγο μου και ωρίμασε περισσότερο μέσα μου η ιδέα να το βγάλω προς τα έξω».Στα χρόνια που περνάγανε το εκμηστηρεύτηκα σε φίλους, συναθλητές, στην ψυχολόγο μου. Κάποια στιγμή αποφάσισα ότι αυτό το πράγμα ωρίμαζε. Ήξερα ότι θα έχω να αντιμετωπίσω κάτι πολύ μεγάλο που δεν ήξερα αν μπορώ να το διαχειριστώ.

Όταν έγινε η αγωγή στον Κακλαμανάκη μείναμε όλοι έκπληκτοι γιατί ο καθένας είχε υποστεί κακοποίηση λεκτική, εκφοβισμό. κάθε είδους κατάχρηση εξουσίας. Όλοι τα είχαμε υπομείνει για τόσα χρόνια. Η αγωγή ήταν μια αφορμή για εμένα να σκεφτώ πολύ καλά ότι είχε έρθει η ώρα να μιλήσω στην δικαιοσύνη.

Το έκανα για να μπορούν οι γυναίκες να στέκονται και να λένε όχι

Όταν κλήθηκα σαν μάρτυρας κατέθεσα στον εισαγγελέα το συμβάν και κατονόμασα τον παράγοντα. Ήμουν πλέον ήσυχη ότι έχω κάνει το σωστό βήμα, ότι έχω μιλήσει στην δικαιοσύνη. Ήμουν αποφασισμένη να δώσω αυτή τη μάχη που ήταν έξω από το νερό αλλά θα μπορούσε να εξυγιάνει τον αθλητισμό και την ιστιοπλοΐα.

Μετά την καταγγελία πέρασε καιρός και παρακολούθησα στο ίντερνετ μια σχετική συζήτηση από το ίδρυμα Ωνάση. Θυμήθηκα τον δικό μου βιασμό και μια περίπτωση που τυχαία κάποιος γονέας όταν του είπα ότι κάνω ιστιοπλοΐα μου είπε ‘α ξέρεις τον τάδε; αυτόν που την πέφτει σε 15χρονα;’. Τότε συνειδητοποίησα ότι έχει να κάνει και με άλλους. Ότι μπορεί να κακοποιεί και άλλα παιδιά. Συνειδητοποίησα ότι μπορεί να έχω κάνει αυτό που πρέπει νομικά αλλά ηθικά αυτός κυκλοφορούσε ελεύθερος χωρίς καμία συνέπεια.

Έγραψα ένα σχόλιο στο ίντερνετ ότι και εγώ έχω υποστεί βιασμό και καταλαβαίνω τα θύματα. Δεν έγινε κάτι, μέχρι που κάποια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο από δημοσιογράφο και μου είπε '«Θέλεις να δώσεις μια συνέντευξη για παρενόχληση;». Της είπα «Δεν ήταν παρενόχληση, ήταν βιασμός». Της εξήγησα τους φόβους. Θα προσπαθήσουν να βρουν μια αιτία, γιατί το είπα τώρα.

Έχω κάνει πολυετή δουλειά για να σηκώνομαι κάθε πρωί και να λέω «ναι με έχουν βιάσει αλλά θα βοηθήσω άλλους ανθρώπους να είναι χαρούμενοι. Να ζουν τις χαρές του αθλητισμού και να είναι χαρούμενοι. Για άλλες γυναίκες, να μπορούν να στέκονται και να λένε ένα όχι και να ξέρει ο απέναντί τους ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει αυτό το όριο. Να βάλουμε αυτό το όριο και να είναι ξεκάθαρο για όλους. Δεν μπλέκουμε το φλερτ με τον βιασμό. Άλλο είναι ο έρωτας, άλλο να μην θέλεις κάτι και ο άλλος να στο επιβάλει. Και όχι μόνο να στο επιβάλει αλλά να καταχράζεται την εξουσία που έχει πάνω σου επειδή ξέρει ότι δεν μπορείς να αντιδράσεις. Αυτό είναι κάτι που δεν θέλω να συμβεί ξανά σε κανέναν.