Η ηθοποιός Τζένη Ρουσσέα με νυφικό, την ημέρα του γάμου της -Η σπάνια φωτογραφία από το 1970
Μια σπάνια φωτογραφία της Τζένης Ρουσσέα μοιράστηκε ο Άρης Λουπάσης.
Ο δημοσιογράφος μοιράζεται συχνά σπάνια ντοκουμέντα και τις άγνωστες ιστορίες του.
Αυτή τη φορά επέλεξε να δημοσιεύσει μια φωτογραφία από την ημέρα του γάμου της ηθοποιού με τον φαρμακοβιομήχανο Σωτήρη Σοφιανόπουλο το 1970.
Στη ρετρό φωτογραφία, βλέπουμε το ζευγάρ στην εκκλησία, κατά τον χορό του Ισαϊα. Η ηθοποιός φορά ένα λευκό, απλό νυφικό και έχει τα μαλλιά της μέχρι τους ώμους.
Η Τζένη Ρουσσέα ήταν μια από τις αγαπημένες ηθοποιούς του παλιού, καλού κινηματογράφου που πρωταγωνίστησε μεταξύ άλλων στο πλευρό του Λάμπρου Κωνσταντάρα και του Γιώργου Φούντα.
Συνήθως ενσάρκωνε ρόλους μια χαμηλών τόνων νεαρής και κομψής γυναίκας, έξυπνης και καλόκαρδης.
«Η μεγάλη Κυρία του θεάτρου και του κιν/φου Τζένη Ρουσσέα στον γάμο της με τον φαρμακοβιομήχανο Σωτήρη Σοφιανόπουλο το 1970, την ίδια χρονιά όπου και θα αποκτήσουν την κόρη τους Έλλη. Ένας άνθρωπος τον οποίο θα αγαπήσει και θα γοητευτεί από την δημιουργικότητα και το ανήσυχο πνεύμα του, οι διαφορετικοί όμως χαρακτήρες θα οδηγήσουν κάποια χρόνια αργότερα στην λήξη του γάμου τους. Γεννημένη και μεγαλωμένη στην αρχοντική Ζάκυνθο, εκφράζει την αγάπη για την υποκριτική από τα μαθητικά της χρόνια όπου και συμμετέχει στην ταινία "Ο κόκκινος βράχος" το '49, με την αποδοχή του φιλότεχνου πατέρα και την έντονη αντίδραση της μητέρας της που επιθυμεί να διαμείνει στο νησί για να αποκτήσει οικογένεια. Μετά την αποφοίτησή της από την σχολή του Εθνικού θα ξεκινήσει την καριέρα της στο θέατρο "Μουσούρη" που θα αποτελέσει και την αρχή μιας πολύχρονης και επιτυχημένης διαδρομής στο σύγχρονο και κλασικό ρεπερτόριο δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής. Ο Φίνος την ξεχωρίζει από την εξαιρετική ερμηνεία της το '63 στην παράσταση "Θάψτε τους νεκρούς" του Ίρβιν Σώου και ένα χρόνο αργότερα η εμφάνιση της στον "Εγωισμό" και μια σειρά σημαντικών κιν/φικών εμφανίσεων στην συνέχεια, της προσφέρουν πλατιά αναγνώριση και μεγάλη αγάπη από το κοινό. Το '75 και για τα επόμενα οκτώ χρόνια αναλαμβάνει μαζί με τον σύζυγό της την διαχείριση του θεάτρου "Μουσούρη" μετά από πρόταση του Κώστα Μουσούρη που απέχει λόγω ασθένειας, ανεβάζοντας με επιτυχία έργα ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου με συγκλονιστικές ερμηνείες. Μια μεγαλύτερη οικονομική προσφορά στην συνέχεια θα είναι η αφορμή να χάσει την διαχείριση του συγκεκριμένου χώρου γεγονός που θα την καταρρακώσει κυριολεκτικά. Η μεγάλη αγάπη της όμως για το θέατρο θα της δώσει την δύναμη να συνεχίσει και να προσφέρει ακόμη πιο δυνατές και συγκινητικές θεατρικές στιγμές στο κοινό που πιστά την ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Ένα υπερταλαντούχο πλάσμα με απίστευτη φινέτσα και αρχοντιά που κατάφερε να ξεχωρίσει μέσα από το έργο της αποτελώντας μια από τις εμβληματικότερες μορφές της γενιάς της».
